Έτσι, με την εκτόξευση του ελλείμματος στο 15,4% του ΑΕΠ, η Χώρα μας οδηγήθηκε σε ακόμη σκληρότερα μέτρα, που προκάλεσαν και συνεχίζουν να προκαλούν την βιαία συρρίκνωση των εισοδημάτων των πολιτών, την κατακρήμνιση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας και αποτελμάτωση της αγοράς, καθώς το αποτέλεσμα των μέτρων που ελήφθησαν-και συνεχίζουν να λαμβάνονται συνεχώς- ήταν να προκληθεί και να εγκατασταθεί στη χώρα μας βαθύτατη οικονομική ύφεση, από την οποία, για να βγούμε, θα χρειασθεί τιτάνια αλλά και πολυετής προσπάθεια.
Στo ερώτημα λοιπόν για το πώς το έλλειμμα του προϋπολογισμού του 2009, ως ποσοστό του ΑΕΠ εκτοξεύθηκε στο 15,4%, σημειώνουμε ότι έχει ήδη δοθεί τεκμηριωμένη απάντηση από τον πρώην υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών και βουλευτή της Ν.Δ. κ. Γιάννη Παπαθανασίου με εμπεριστατωμένη μελέτη που δημοσιοποίησε στις 6-12-2010, όταν δημοσιοποιήθηκαν τα «απολογιστικά στοιχεία» , του 2009 στην εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού του 2011. Τότε ο κ. Παπαθανασίου, σημείωνε στον πρόλογο της μελέτης του με τον τίτλο «με τη γλώσσα των αριθμών» και τα ακόλουθα:
«Σήμερα υπάρχουν απολογιστικά στοιχεία, που αποδεικνύουν, ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ συνειδητά φούσκωσε το έλλειμμα του 2009 κατά 10 δισ. €. Επιπλέον, η Eurostat επέβαλε να περιληφθούν στο έλλειμμα στοιχεία, που ήταν μεν γνωστά, αλλά ουδέποτε μέχρι τώρα είχαν προσμετρηθεί σε αυτό, όπως τα αποτελέσματα των ΔΕΚΟ. Κάτι που εκτοξεύει το έλλειμμα και το χρέος, όχι μόνο για το 2009, αλλά και για όλα τα επόμενα χρόνια και κάνει την προσπάθεια της χώρας για έξοδο από την κρίση ακόμα πιο δύσκολη».
Σήμερα, Σεπτέμβριος του 2011, την ίδια εξήγηση δίνει και ο πρώην υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών επί ΠΑΣΟΚ , καθηγητής, Νίκος Χριστοδουλάκης σε πρόσφατο βιβλίο που εξέδωσε υπό με τον αγωνιώδη τίτλο: «Σώζεται ο Τιτανικός;»
Στο κεφάλαιο το βιβλίου αυτού υπό τον τίτλο «Η διόγκωση του κινδύνου από το Ελληνικό Χρέος», μεταξύ άλλων, στις σελίδες 79,80,81 και 82 αναφέρει και τα ακόλουθα:
«Μια σημαντική ιδιαιτερότητα του ελληνικού χρέους είναι ότι εκείνο περιλαμβάνει σημαντικά ποσά τα οποία δεν μεταβιβάζονται σε τρίτους, δεν κινδυνεύουν με άμεση ρευστοποίηση και, γενικά, δεν είναι εκτεθειμένα στην κερδοσκοπία των αγορών. Για παράδειγμα, τα κοινοπρακτικά δάνεια που έγιναν προς τις τράπεζες ή για εξοπλισμούς των Ενόπλων δυνάμεων, τα ομόλογα που δόθηκαν κατά τη δεκαετία του 90 ως προίκα στην Τράπεζα της Ελλάδος, οι κεφαλαιακές ενισχύσεις της αγροτικής Τράπεζας, τα ομόλογα διάσωσης ελληνικών τραπεζών του 2008,καθώς και όσα χρησιμοποιούνται ως ενέχυρα στην ΕΚΤ, είναι, από πρακτική άποψη, «χρέος εκτός αγορών». Κανείς από τους ως άνω κατόχους δεν θα στηθεί σε ουρά στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους για να τα ρευστοποιήσει.
Στην πραγματικότητα, από όλο το ελληνικό δημόσιο χρέος περίπου το μισό είναι εκτεθειμένο στον κίνδυνο μαζικής εξόφλησης, αλλά και αυτό, σε μεγάλο βαθμό, το καλύπτει πλέον ο μηχανισμός διάσωσης Ε.Ε-ΔΝΤ-ΕΚΤ».
«..Η Ελλάδα δεν έπρεπε να έχει αποδεχτεί πρωτοβουλίες που οδήγησαν σε απρόσμενη διόγκωση του ελληνικού χρέους, όπως δυστυχώς συνέβη με τη μεταφορά πολλών εγγυημένων δανείων των ΔΕΚΟ και άλλων οργανισμών τύπου ΕΛΓΑ στο χρέος της κεντρικής κυβέρνησης, το οποίο έτσι εκτοξεύθηκε, αιφνιδίως και αναιτίως, κατά ένα άλλο 10% του ΑΕΠ στο τέλος του 2010. Κανένα από τα παραπάνω δεν ήταν κρυφό, άγνωστο ή μη εξυπηρετούμενο χρέος, γι αυτό άλλωστε και οι τόκοι που εγγράφονται στον προϋπολογισμό δεν μεταβλήθηκαν έκτοτε ούτε κατά ένα ευρώ. Ούτε η προσάρτηση τους αποτελούσε κανενός είδους υποχρέωση, αφού σε άλλες χώρες της Ε.Ε., τα ομαλώς εξυπηρετούμενα δάνεια των κρατικών επιχειρήσεων δεν λογίζονται ως μέρος του δημόσιου χρέους, πόσο μάλλον αν είναι εγγυημένα από εμπράγματα περιουσιακά στοιχεία».
«Η καταγραφή του χρέους πρέπει να γίνεται με την ίδια πρακτική που ακολουθούν και οι άλλες χώρες της ευρωζώνης για να μη σχηματίζονται διογκωμένες εντυπώσεις εις βάρος μας. Εχουμε μεγάλο χρέος, δεν χρειάζεται και να το κάνουμε να δείχνει μεγαλύτερο. Άλλες χώρες δεν περιλαμβάνουν τις εγγυήσεις των ΔΕΚΟ στο κρατικό χρέος, ενώ, πριν από μία δεκαετία μια μεγάλη χώρα είχε βγάλει ακόμη και τα νοσοκομεία από τον δημόσιο τομέα, για να μην υπολογίζονται στο έλλειμμα. Επιπλέον με την προκαταβολική εναπόθεση της αποπληρωμής του χρέους μιας ΔΕΚΟ στο Κράτος, μειώνονται και τα κίνητρα που έχει η Διοίκηση να κάνει εξοικονομήσεις και αποκρατικοποιήσεις».
«Ορισμένοι ισχυρίζονται επίσης ότι το χρέος της χώρας είναι διπλάσιο, αν προσμετρηθούν τα αναλογιστικά ελλείμματα των ταμείων και τα χρέη του ιδιωτικού τομέα.
Σε καμία χώρα του κόσμου τα μελλοντικά ελλείμματα δεν συνυπολογίζονται στο παρόν χρέος, εκτός, νομίζω, από τη Νέα Ζηλανδία»
«Στη δύσκολη συγκυρία του 2010 , αυτή η αδικαιολόγητη διόγκωση είχε ως αποτέλεσμα η Ελλάδα να ξεπεράσει το Βέλγιο και την Ιταλία και να εμφανίζεται πλέον ως η πιο υπερχρεωμένη χώρα της Ε.Ε. πράγμα που δεν άργησαν να το εκμεταλλευτούν δεόντως διάφοροι αναλυτές, για να παραγάγουν ένα νέο γύρο κακών σεναρίων».
Κατόπιν αυτού τίθεται το μεγάλο ερώτημα: Μπορεί και οι δύο προαναφερθέντες υπουργοί που προέρχονταν από διαφορετικά κόμματα (Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ), όταν μάλιστα ο ένας από τους δύο (κ. Χριστοδουλάκης) είναι και καθηγητής Οικονομικών, να κάνουν λάθος και να έχει δίκιο ο κ. Γιώργος Παπανδρέου;
Προφανέστατα όχι! Έτσι το μόνο θέμα που υπάρχει και στο οποίο υποχρεούται να δώσει πλήρεις εξηγήσεις ο πρωθυπουργός του Μνημονίου κ. Γ. Α. Παπανδρέου, είναι γιατί αποφάσισε ή ποιοι υπέδειξαν στην κυβέρνησή του να «φουσκώσει» το έλλειμμα του 2009 και αν τους ρώτησε τι συνέπειες θα είχε αυτή η πράξη για την οικονομία της χώρας. Αυτό είναι πλέον το ερώτημα, στο οποίο υποχρεούται να απαντήσει ο κ. Παπανδρέου. Όλα τα άλλα περί εξεταστικών κλ.π. είναι σκέτες υπεκφυγές που οδηγούν σε ξετσίπωτο «κουκούλωμα» ενός πρωτοφανούς σκανδάλου, που οδήγησε τους πολίτες σε οικονομική εξαθλίωση και βούλιαξε την οικονομία της χώρας στην Άβυσσο!
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.