Βαρέθηκα το αγρόσυρτο μοιρολόι σας.

Πέρυσι φτάσαμε σε αδυναμία δανεισμού δηλαδή χρεοκοπήσαμε! Άσχετα αν

 το είπαν ή δεν το είπαν ή δεν έγινε αντιληπτό στην Ελληνική κοινή γνώμη πέρυσι χρεοκοπήσαμε με τον ΜΟΝΑΔΙΚΟ τρόπο που αυτό είναι εφικτό σε μια χώρα που έχει ένα κοινό νόμισμα με άλλες 16.

Επαναλαμβάνω: Δεν ΘΑ χρεοκοπήσουμε  κάποια στιγμή, αλλά ΧΡΕΟΚΟΠΗΣΑΜΕ καθώς δεν μπορούσαμε να πληρώσουμε του δανειστές μας.  Όλα τα υπόλοιπα είναι λεξιλαγνεία και όλες οι επόμενες χρεοκοπίες στην ευρωζώνη θα είναι περίπου σαν την δική μας και μετά από κάθε χρεοκοπία θα ακολουθεί διάσωση.

Πέρυσι ήρθε το ΔΝΤ που μοναδική δουλειά του είναι η αναδιάρθρωση του χρέους χρεοκοπημένων χωρών και η προστασία του τραπεζικού τομέα των χωρών αυτών. Αυτό  στην χώρα αποκλήθηκε τεχνογνωσία και έγινε μόνο κατά το ένα σκέλος.

Πέρυσι δεν έγινε άμεση στάση πληρωμών (χρεοστάσιο) και η επακόλουθη Χρεο-κοπή (κούρεμα κόψιμο του χρέους) όπως γίνεται πάντα. Και δεν έγινε με ευθύνη του Γιωργάκη και της Ευρωζώνης. Με ευθύνη της ευρωζώνης και με την ανοχή του παντελώς αναξιόπιστου διεθνώς (τότε και εσαεί) Γιωργάκη συρθήκαμε στο μνημόνιο και πληρώσαμε την χρεοκοπία μας χωρίς χρεο-κοπή. Όλα τα μέτρα που παίρνει το ΔΝΤ σε όποια χώρα πηγαίνει πάρθηκαν και εδώ, (Μειώσεις μισθών, μαζικές απολύσεις, περικοπές, κλείσιμο σχολείων, πανεπιστημίων και νοσοκομείων) και παρόλα αυτά δεν μας άφησαν να προχωρήσουμε στην Χρεο-κοπή(α).

Το εθνικό συμφέρον επέβαλε το κόψιμο του χρέους και τον ανα προγραμματισμό του. Να σταματήσουμε τον χωρίς πάτο κατήφορο για την χώρα και τον λαό. Να μπει πάτος στο Βαρέλι. Το Ταξικό συμφέρον της χρεοκοπία επέβαλε την απομείωση κεφαλαίου (Ζημιά καπιταλιστών και τραπεζιτών). Το ευρωπαϊκό συμφέρον επέβαλε την ελεγχόμενη χρεοκοπία μας πράγμα που συμβαίνει αυτή την στιγμή που μιλάμε. Σταδιακή «ελεγχόμενη» ως προς της συνέπειες της, χρεοκοπή με απομείωση κεφαλαίου δηλαδή ζημιά των τραπεζιτών. Όλα αυτά έγιναν και γίνονται.

Η Χώρα οι καπιταλιστές και δανειστές τα βρήκαν σε ένα σημείο για την ζημιά. Μπορούμε να κρίνουμε το σημείο αυτό αλλά όχι την ίδια την συμφωνία και την ποιότητα της που είναι καλύτερη από ότι είχαμε έως τώρα. Είναι αυτό που έπρεπε να είχαμε κάνει πέρυσι. Το μόνο  δημοσιογραφικό ερώτημα είναι πως θα το αποκαλέσουν οι οίκοι αλλά πρακτικά είναι τελείως αδιάφορο πλέον καθώς όπως και να το πουν έχουν προβλεφτεί τα πάντα.

Επιπλέον κλειδωθήκαμε στην Ευρωζώνη για 40 χρόνια. Και κλειδωθήκαμε  Με λουκέτα. Οι επιλογές μας ήταν πάντα δύο: ή θα βγαίναμε από αυτή με επιλογή μας  ή θα μπαίναμε πιο βαθιά με επιλογή τους.  Παρακαλέσαμε χτυπηθήκαμε και τελικά πέρασε ή δεύτερη επιλογή.

Το Γάλα  όμως χύθηκε πέρυσι και πρόπερσι. Κλάψαμε τότε (πολύ νωρίτερα από το μέσο όρο), αποδείξαμε την αδικία, διαδηλώσαμε, αγανακτήσαμε και βγάλαμε την ανάγκη για αμεσότερη δημοκρατία και τον φόβο μας να αφήσουμε το ευρώ. Όλα ωραία μα δυστυχώς η πορεία στο ευρώ επιβάλει στην χώρα να αποδέχεται ότι της σερβίρουν. Μνημόνια μεσοπρόθεσμα τοκογλυφία “μεταρρυθμίσεις” εκποιήσεις, selective. 
Αλλά εμείς φοβόμαστε να αφήσουμε το ευρώ οπότε γινόμαστε απλώς μοιρολογίστρες. Και είναι μοιρολόι είναι να βρίσκεσαι 20 μήνες στην γκρίνια και στην ένταση αλλά και  στην πλατεία 45 ημέρες και να μην έχεις βγάλει μια πολιτική αντιπρόταση. Να μην έχει κάνει  την κοινωνική συμμαχία από τα κάτω ένα νέο κόμμα. Είναι ένα μοιρολόι το οποίο κούρασε ακόμη και της μοιρολογίστρες.

Στην πλατεία ή θα έβγαιναν νεες ιδέες ή θα λουστραρίζονταν οι παλιές. Όσο και να ξεκίνησε αντικομματικά οι γνωστές ιδεολογίες βρήκαν θέση και συνασπιστήκαν σε ένα μοιρολόι.

Δεν βγήκε καμιά νέα ιδέα. Αριστερά και πατριωτισμός δεν μπόρεσαν να συμβαδίσουν και γνώρισαν την Ήττα από τις δυνάμεις του οικονομικού διεθνισμού και την Δεξιά. Έπεσε και ξύλο ώστε να βιωθεί και άλλη αδικία και να γίνει το μοιρολόι βαρύτερο.

Είχα πει  πολλές φορές ότι αντιμνημονιακός = αντιευρωζωνιστής, όμως  δεν έγινε αντιληπτό ως τέτοιο. Με ευθύνη της αριστεράς και την ακροδεξιάς πέρασε στην κοινωνία το  αντιμνημονιακος= αντιπασοκος.
Όμως αυτή η ανάγνωση είναι εσκεμμένα ελλιπής,  ψηφοθηρική, τυχοδιωκτική και δεν λύνει κανένα πρόβλημα. Αν το 80% του κόσμου ήταν κατά της ευρωζώνης δεν θα είχαμε ούτε μνημόνιο ούτε μεσοπρόθεσμο ούτε  εφαρμοστικό. Θα είχαμε κάτι άλλο. Η λύση πάντα είναι η έξοδος από την ευρωζώνη και πάντα η κουβέντα θα γυρίζει εκεί τις επόμενες δεκαετίες που  θα έρθουν και άλλες χρεοκοπίες.

Τώρα αν κάποιοι θέλουν να  κρατούν το θέμα στα εσωτερικά και να μην κάνουν αυτή την κουβέντα λυπάμαι. Λυπάμαι γιατί απλώς ψηφοθηρούν ή υπονομεύουν την Δημοκρατία. Η χώρα έχει αναλάβει δεσμεύσεις και η μόνη πιθανότητα να μην τις εφαρμόσει είναι να βγει από το ευρώ. Ακόμη και επαναστατική κυβέρνηση της πλατείας να γίνει τυχών αναίρεση των συμφωνηθέντων σημαίνει έξοδο από το ευρώ.
Ευρωσκεπτικιστικό αστικό κόμμα δεν υπάρχει στο ορίζοντα παρά μόνο χύμα κοπάδακια μέσα στα κόμματα. Και εφόσον αυτό δεν περπάτα τότε όλα είναι χάσιμο χρόνου και όλα θα γίνονται διαρκώς ένα αργόσυρτο μοιρολόι…

το οποίο βαρέθηκα.

Γιάννης Παπαϊωάννου

Πάμε παρακάτω.