Γερμανοί, οι μπαταχτσήδες της Ευρώπης. Γράφει ο συγγραφέας κ. Γιώργος Λεκάκης

Χρωστάνε και δεν πληρώνουν, ενώ θησαυρίζουν από τις ελληνικές αρχαιότητες που έχουν στα μουσεία τους!!! ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ ΜΙΑ ΣΦΙΓΓΑ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ Ούτε ένα, ούτε δύο, αλλά - τουλάχιστον - 575 δισεκατομμύρια ευρώ είναι το χρέος της Γερμανίας προς την Ελλάδα, από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο!!! Κι αυτό δεν είναι ελληνική εκτίμηση. Οι οσφυοκάμπτες που μας κυβέρνησαν δεν τόλμησαν ποτέ να ζητήσουν αυτά που μας χρωστούν οι βάρβαροι. Αλλά είναι εκτίμηση του Γάλλου οικονομολόγου Ζακ Ντελπλά, μέλους του κρατικού Συμβουλίου Οικονομικής Αναλύσεως της Γαλλίας!!! Ο κ. Ντελπλά εκάλεσε την ΕΕ να στηρίξει την Αθήνα, αναχρηματοδοτώντας (αυτό που μας είπαν πως είναι) το χρέος μας, με πολύ χαμηλό επιτόκιο. Αγνοώντας, φυσικά, πως η Ελλάς το χρέος της προς την Ευρώπη, προς το παγκόσμιο πνεύμα, προς τον παγκόσμιο πολιτισμό, το έχει πολλαπλώς ξεπληρώσει, από την αρχαιότητα, έως και το πρόσφατο παρελθόν. «Όλοι γνωρίζουν τον μύθο με τον τζίτζικα και τον μέρκμηγκα», αναφέρει ο κ. Ντελπλά. «Μόνο που η Ιστορία συνεχίζεται, γιατί ήταν το μυρμήγκι που χρηματοδότησε τον τζίτζικα στο παρελθόν, και τώρα βαρύνεται με τα χρέη του. Οι παππούδες του μυρμηγκιού είχαν εξοντωθεί από τους παππούδες και τις γιαγιάδες του τζίτζικα και φέρουν, κατά συνέπειαν, βαρειά πολιτική και οικονομική ευθύνη (.).. Οι Γερμανοί χρωστούν στην Ελλάδα πολλά περισσότερα απ’ όσα χρωστούν οι Έλληνες στην Γερμανία. Και, τέλος, ζουν κι οι δυο στο ίδιο κτήριο, και αν ανατινάξουμε το διαμέρισμα του τζίτζικα, τότε θα καταρρεύσουν όλα», είπε ο κ. Ντελπλά. Οι Γερμανοί, όμως, που ήρθαν με τα όπλα και κατέστρεψαν την χώρα του παγκόσμιου πολιτισμού, που δεν σεβάσθηκαν την χώρα που έδωσε μια παγκόσμια κληρονομιά, και κατέστρεψαν μνημεία και αρχαιότητες, έκλεψαν και λήστεψαν αρχεία και βιβλιοθήκες, σαν τους αγενείς που έρχονται απρόσκλητοι σε ένα σπίτι, τρώνε, πίνουν και στο τέλος αποπατούν κιόλας, τώρα κωφεύουν και σφυρίζουν αδιάφορα όταν τους μιλάς για τα παλιά τους χάλια. Κι ανοίγουν μόνο τα τελευταία κιτάπια, αφήνοντας στην σκόνη της ιστορίας τα παλαιότερα. Σαν να μην έφθαναν, όλα αυτά, η Γερμανία - που θησαυρίζει από τις ελληνικές αρχαιότητες που έχει στα μουσεία της - αποφάσισε να επιστρέψει στην. Τουρκία, ένα ανεκτίμητο άγαλμα σφιγγός, που είχε στο - κατά τ’ άλλα υπέροχο - Μουσείο της αρχαίας ελληνικής Περγάμου, που έχει στήσει στο Βερολίνο. Πρόκειται για μια Σφίγγα (παράξενο ον με σώμα λεονταριού και ανθρώπινο κεφάλι) του 1300 π.Χ. (όταν μήτε Τούρκοι, μήτε Γερμανοί υπήρχαν επί Γης!..), η οποία είχε ευρεθεί το 1907 στην Χαττούσα Μ. Ασίας, αρχαία πρωτεύουσα των Χετταίων, όταν οι Χετταίοι έφθασαν εκεί (14ο αι. π.Χ.) και κατέκτησαν έδαφος, που χιλιετίες πριν κατείχαν Έλληνες. Τότε, εκεί, είχαν ευρεθεί δυο Σφίγγες (σπασμένες). Μεταφέρθηκαν στην Γερμανία, το 1915, τάχα για ν’ αποκατασταθούν. Αλλά, το 1924, οι Γερμανοί επέστρεψαν στην Κωνσταντινούπολη μόνον την μία. (Έτσι αντιλαμβάνονται, άραγε, τα λογιστικά οι Γερμανοί;). Αλλά κι απ’ αυτήν που επέστρεψαν, οι Γερμανοί δεν έχασαν εντελώς. Έβγαλαν από την «μυΐγα, ξύγκι»: Έφτιαξαν αντίγραφο και στο Μουσείο της (ελληνικής) Περγάμου, τις εξέθεταν αντίκρυ-αντίκρυ και εισέπρατταν όλα αυτά τα χρόνια εισιτήρια. Οι Τούρκοι απείλησαν με έξωση τους Γερμανούς αρχαιολόγους, που σκάβουν στην Χαττούσα Μ. Ασίας, σε περίπτωση που δεν επέστρεφε η Σφίγγα στην πατρίδα της. Κι οι Γερμανοί είχαν επενδύσει πολλά σε αυτήν την ανασκαφή. Άσε που το ρεζιλίκι θα ήταν μεγάλο. Η επιστροφή της «Σφίγγας του Μπογάζ-κιοϊ» (όπως ανιστόρητα την λεν οι Τούρκοι, αφού Μπογάζ-κιοϊ δεν υφίστατο τότε, ούτε στα όνειρά τους) είναι μια χειρονομία φιλίας («καλής θελήσεως») της Γερμανίας προς την Τουρκία. Ερωτικό βλεφάρισμα. Σαν να λέει: «Οι Έλληνες δεν ξεχνούν και δεν υποτάσσονται, ρε γαμώτο. Τώρα άνοιξαν και τα παλιά τεφτέρια και βρήκαν κάτι ποσά που τους χρωστάω, άσ’ τα να πάνε. Ξέρεις τι πρέπει να κάνεις.». Η Σφίγγα της Χαττούσα θα επιστραφεί στις 28 Νοεμβρίου 2011, στα 25χρονα αφ’ ότου η UNESCO αναγνώρισε την πόλη ως «τοποθεσία παγκόσμιας κληρονομιάς». Την περίοδο 2008-2011 επιστράφηκαν στην Τουρκία συνολικά 3.260 ιστορικά έργα και μνημεία (που δεν ανήκουν βέβαια στον πολιτισμό της, αλλά σ’ αυτόν που με την βία κατέκτησε). Και ο Τούρκος πρωθυπουργός, Ρ. Ντ. Ερντογάν - με καταγωγή, από το ελληνικό χωριό Ποταμιά Ριζούντος του Πόντου - τρίβει τα χέρια του. Η Σφίγγα δεν είναι ιστορικά γνωστή για την. επιστροφή της, αλλά για την εκδίκησή της, δια μέσου αινιγμάτων, που καλείται κανείς να λύσει. Κι εδώ τα αινίγματα είναι πολλά. Και πρώτο απ’ όλα. γιατί οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν ζητούν πίσω τα κλοπιμαία και τα παρανόμως αφαιρεθέντα αρχαία κειμήλια, απ’ όλα τα μουσεία των «ισχυρών του κόσμου» (δανειστών ή τοκογλύφων, όπως θέλετε πείτε τους), να ξεγυμνωθούν, να ξεβρακωθούν και τότε να δούμε το ποιος χρωστάει σε ποιον, να τους καμαρώσει ο κόσμος με «τα καινούργια ρούχα του βασιλιά». -Στην παρακάτω διεύθυνση δείτε την κλοπή των γλυπτών της Αφαίας Αίγινας από τους Γερμανούς, για τα οποία εισπράττουν εισιτήρια, εδώ και χρόνια: http://www.youtube.com/watch?v=544sPwrOzlQ&feature=player_embedded -Οι Γερμανοί «κρατούν» - ανάμεσα σ’ άλλα - και μια ανάγλυφη εικόνα της βασίλισσας Νεφερτίτης. Την έχουν στο Νέο Μουσείο τους. Αυτήν, λένε, την έχουν. νόμιμα. Η Αίγυπτος έχει κατ’ επανάληψιν κάνει αιτήματα ζητώντας πίσω τον θησαυρό της. Αλλά οι Γερμανοί κωφεύουν και πάλι. -Παράλληλα, και το Λούβρο, θα επιστρέψει στην Τουρκία μια κεραμεική πλάκα του 17ου αι., η οποία βρισκόταν στον τάφο του (μουσουλμάνου) σουλτάνου Σελίμ Β΄, ο οποίος ευρίσκετο στο προαύλιο της (χριστιανικής εκκλησίας) Αγ. Σοφίας!.. Η πλάκα είχε κλαπεί το 1895. ΠΗΓΕΣ: εφημ. «Ράντικαλ», πρακτ. ειδ. ΑΠΕ, ΜΠΕ. Στις 29.6.2010 σ’ αυτήν την στήλη, είχα γράψει και ένα ακόμη σχετικό άρθρο, με τίτλο «Χρεωφυγία: Θα πληρώσει ποτέ η Γερμανία επί τέλους;». Δείτε το στο: http://www.xronos.gr/detail.php?ID=57203 Χρονοσκόπιο: Η βουλγαρική Κατοχή στην Θράκη:Η Βουλγαρική Αγροτική και Συνεργατική Τράπεζα Αλεξανδρουπόλεως ζητεί απαιτήσεις πρώην γιουγκοσλαβικών και ελληνικών τραπεζών και απειλεί τους Έλληνες με κατασχετήρια! ΜΕΡΟΣ θ΄ Βουλγαρική Αγροτική και Συνεργατική Τράπεζα Αλεξανδρουπόλεως - Νο 1969, μερίς Νο 5002. Προς τον κ. Αθανάσιο Θεοδώρου Αθανασιάδη, στο χωριό Δάμια: Συμφώνως με τον νόμο περί εισπράξεως των απαιτήσεων των πρώην γιουγκοσλαβικών και ελληνικών τραπεζών στις απελευθερωθείσες κατά το έτος 1941 χώρες, σας προσκαλούμε, όπως προσέλθετε στην τράπεζά μας και εξοφλήσετε τις υποχρεώσεις σας προς την πρώην Ελληνική Αγροτική Τράπεζα, στην πόλη της Αλεξανδρουπόλεως, ήτοι: α) προσωπικά 13.416 λέβα με προθεσμία 20.6.41, β) έναντι ενεχύρου γ) μακροπρόθεσμοι 2.505 με προθεσμία 31.7.30. δ) (προσφυγικά) προς αποκατάσταση 19.582 λέβα με προθεσμία 31.8.43 ε) προς συνεταιρισμούς 270 λέβα με προθεσμία 30.6.40. Σας προειδοποιούμε ότι εάν δεν προσέλθετε, όπως τακτοποιήσετε εκουσίως τις υποχρεώσεις σας, θα συντάξουμε εναντίον σας κατασχετήριο, θα ζητήσουμε να καταγραφεί άπασα η κινητή και ακίνητος πε¬ριουσία σας και δια του τρόπου τούτου θα επιβαρυνθείτε δια περιττών δικαστικών και άλλων εξόδων. (Τ.Σ.) Η Τράπεζα -Από το βιβλίο «Η μαύρη Βίβλος των βουλγαρικών εγκλημάτων εις την Ανατολικήν Μακεδονίαν και Δυτικήν Θράκην 1941-1944», έκδ. της εκθέσεως καθηγητών των Πανεπ. Αθηνών και Θεσσαλονίκης, Αθήναι, 1945. ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ: Ζώα και προλήψεις:Το μετάξι στην Δυτ. Ελλάδα: Ήπειρο-Ιόνια νησιά! ΜΕΡΟΣ Ι΄ Στην Ήπειρο, ιδιαίτερη σχέση με το μετάξι θα βρούμε στους Καλαρρύτες. Και μάλιστα όσον αφορά εμπορία του. Οι Καλαρρυτινοί είχαν - ήδη από τον 18ο αι. - ανοίξει εμπορικά καταστήματα σε πολλές πόλεις της Μεσογείου - ιδίως δε στην Γένοβα, Ενετία, Λιβόρνο, Ραγούζα, Σαρδηνία, Τεργέστη, Νεάπολη, Βιέννη, Κωνσταντινούπολη και Μόσχα! Εκείνη την εποχή, οι Καλαρρύτες της Πίνδου είχαν την ίδια εμπορική κίνηση, που είχαν οι μεγαλύτερες ευρωπαϊκές πόλεις! Εξήγαγαν: Μετάξια (από Αγυιά, Βόλο) - αλλά και βαμβάκι (από Μακεδονία, Θεσσαλία), δέρματα λαγών, κουναβιών, αρκούδων, κ.ά. και εισήγαγαν χρυσά νήματα (τιρτίρια), με τα οποία οι Καλαρρύτες τερζήδες κεντούσαν τις χρυσοποίκιλτες ενδυμασίες τους! Οι Καλαρρύτες τερζήδες θεωρούνταν εφάμιλλοι των Γιαννιωτών συναδέλφων τους! Στην Επτάνησο, η Κερκυραία, όταν φόραγε τα γιορτινά της, φορούσε μεταξένιο στηθόδεσμο! (Αν δεν τον είχε από μετάξι, τον έκαμε από μπατίστα, ψιλό λινό πανί ή από τούλι). Στην περιοχή της Μέσης, και οι νυφιάτικες και οι γιορτινές ποδιές ήταν από μετάξι. Με μετάξι ήταν και τα περισσότερα κεντήματα και στολίδια της φορεσιάς. Το καμιζέτο, μια ειδική μπροστούρα, ήταν κι αυτή καμωμένη από μετάξι. Πάνω της καρφίτσωναν τα κοσμήματα. Εντυπωσιακό και πανέμορφο στολίδι της Λευκαδίτισσας νύφης είναι η «σπαλέτα». Η νυφιάτικη «σπαλέτα» είναι από καθαρό μετάξι! Πλούσια, αστραφτερή, με πλήθος ξεχυτά κρόσσια. Και η γυναίκα στους Παξούς τιμούσε το μετάξι: Φορούσε στο κεφάλι μια μακριά μεταξένια μαντήλα σκούρου χρώματος, το κρέπι. Τα κλαδιά της σπονδυλωτής ερείκης τα χρησιμοποιούν προς κλάδωση του μεταξοσκώληκος - γι’ αυτό και αυτή καλείται κουκκουλόχορτο ή κλαδί. Απ’ την ερείκη ονοματίσθηκε η Ερείκουσα, νήσος των Διαποντίων. Που πρώτοι κατοίκησαν Παξινοί. Που οι Παξοί το πρώτον εκαλούντο Ερεικούσα! Λέει ένα παραδοσιακό της Ερείκουσας των Διαποντίων τραγούδι «Της νύφης και του γάμου»: Όσες χώρες κι αν επήγα, τέτοιο ανδρόγυνο δεν είδα! να ‘χει τα μαλλιά μετάξι και πλεμένα με την τάξη! Τέλος, ο λαός μας το κίτρινο (χρυσό) μετάξι το χρησιμοποιεί στην πρακτική ιατρική: Με το χρυσό έκοβαν την «χρυσή» (τον ίκτερο, το σαριλίκι). Λειτουργεί ομοιοπαθητικά: Με την κίτρινη κλωστή, κόβει την κίτρινη αρρώστια, τον κιτρινισμένο από την αρρώστια ασθενή. Μάλιστα όταν την έκοβαν, έλεγαν: «Όπως κόβω το μετάξι, να κοπεί το σαριλίκι». ΠΗΓΕΣ: Λεκάκης Γ. «Ήπειρος, η γωνιά που πέτρωσε στο 5...», εκδ. RiA Music & Multimedia Education Engineering (εκδ. «Πολυμέσα Εκπαιδευτική Μηχανική»), 1998. Του ιδίου «Παξοί, τα νησιά του πάθους», έκδ. «Ερωδιός», 2011. Του ιδίου «Διαπόντιοι Νήσοι: Οθρωνοί-Ερείκουσα-Μαθράκι», ανάτυπο από το περιοδικό «Αέροπος» (τ. 70), Νοέμβρ. 2006. Του ιδίου «Ερείκουσα, ο επιπλέων ανθόκηπος», εκδ. «Ερωδιός» (υπό έκδοσιν). ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ: Οι μεταξοσκώληκες στον κόσμο.