3 του Σεπτέμβρη… να μην περνάς. ΓΡΑΦΕΙ Η ΜΑΡΙΚΑ ΛΥΣΙΑΝΘΗ

Οι μέρες προφέρονται για πολιτικά διαζύγια… Με το ΠΑΣΟΚ να βρίσκεται στη μια άκρη της σχέσης, και στην άλλη οι δεσμοί του με την κοινωνία, την Ιστορία και το παρελθόν του.

Ακόμη και τραγούδια που συνδέθηκαν με το Κίνημα το οποίο ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου,απαγορεύεται πλέον να ακούγονται στις συγκεντρώσεις του ΠΑΣΟΚ, ίσως για να μην εξαναγκάζονται οι σημερινοί «κορυφαίοι», να εξηγούν… στην τρόικα το νόημα των στίχων.

Αυτό το «άλλο ΠΑΣΟΚ», στηλίτευσε σήμερα από την πλευρά του ο Άκης Τσοχατζόπουλος. Κατηγορούμενος πλέον, καθώς του ασκήθηκε ποινική δίωξη από τη Βουλή, με μια πλειοψηφία 236 βουλευτών επί των 242 που ψήφισαν.

Την παραπομπή του Άκη αποφάσισε το ΠΑΣΟΚ, δηλαδή η σημερινή ηγεσία του. Και είναι μια απόφαση βαθιά πολιτική, που έρχεται να υπηρετήσει την ανάγκη της κοινωνίας να τιμωρηθεί κάποιος για την υπαρκτή ή μη εμπλοκή του σε σκανδαλώδεις υποθέσεις του παρελθόντος.

Ο Γιώργος Παπανδρέου το είχε υποσχεθεί από το 2004, και τις χαμένες εκλογές της 7^ης Μαρτίου.«Αν χρειαστεί, θα ματώσουμε», είχε δεσμευτεί τότε ο γιος του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ. Τελικά, το ΠΑΣΟΚ ματώνει διαρκώς, κυρίως σε επίπεδο εγκατάλειψης των ιδεολογικών αρχών του, και των κοινωνικών «πατημάτων» του.

Ο δε Άκης Τσοχατζόπουλος, που βρέθηκε στο ΠΑΣΟΚ, ή μάλλον δίπλα στον Ανδρέα, από την προετοιμασία κιόλας της 3^ης του Σεπτέμβρη, είπε κάτι με το οποίο δύσκολα θα διαφωνήσουν οι περισσότεροι: «Αυτό δεν είναι το ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ δεν θα μπορούσε να καταστεί συνώνυμο του μαρτυρίου του ελληνικού λαού».

Ο παρ’ ολίγον αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργός το 1996, μίλησε ως ΠΑΣΟΚ. Η Ελλάδα θα του απαντούσε, πολύ απλά, και χωρίς ιδιαίτερες σκέψεις, ότι… αυτό ακριβώς είναι το ΠΑΣΟΚ: Το διαχρονικό μαρτύριο του ελληνικού λαού, που υποθήκευσε το μέλλον όλων σχεδόν των εν ζωή γενεών.