Ζητείται Ηγέτης

Οι αγανακτισμένοι πολίτες, από το κέντρο της πλατείας Συντάγματος έως την κορυφή του πιο απομακρυσμένου χωριού της Ελλάδας, πληθαίνουν διαρκώς. Έντυπος και ηλεκτρονικός τύπος, Πανεπιστημιακοί και άνθρωποι του πνεύματος γενικότερα, θεσμικοί παράγοντες και κάθε άλλη γενική και ειδική κατηγορία συμφωνούν ότι "κάτι πρέπει να αλλάξει". Τι ακριβώς;

 «Οποιαδήποτε λύση πρέπει να είναι πολιτική και να εκφραστεί μέσω των υφιστάμενων κομματικών μηχανισμών», φωνάζουν κάποιοι στα κανάλια: μιλάμε για τους μηχανισμούς τους οποίους ελέγχουν αυτοί που εκφράζουν το πολιτικό σύστημα που έχει οδηγηθεί πλέον σε αδιέξοδο;

«Οι εκφράσεις απέχθειας προς τους Βουλευτές είναι ασέβεια προς τον Κοινοβουλευτισμό.»: αλήθεια, το δεδομένο ότι, παρόλο που ο Πρωθυπουργός της χώρας έχει πολλάκις τονίσει από το Βήμα της Βουλής των Ελλήνων τις καταστροφικές συνέπειες της διαφθοράς, ΚΑΝΕΝΑΣ πολιτικός δεν έχει υποστεί τις συνέπειες, δεν είναι ασέβεια που παρέχει άλλοθι, αν όχι κίνητρο, για τέτοιες ενέργειες; 

Στα πλαίσια του Συντάγματος, η λύση είναι μόνο μία: ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και τα κόμματα να αλλάξουν πολιτική και πολιτικούς. Πρόγραμμα που θα εφαρμοστεί και άνθρωποι που θα το συντάξουν και θα το εφαρμόσουν. Πρόγραμμα Ελληνικό, γραμμένο από Έλληνες, από την Ελλάδα για την Ελλάδα. Που θα εξυπηρετεί ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ τα Ελληνικά συμφέροντα, που θα θεμελιώνει με απτό και πρακτικό τρόπο ένα καλύτερο αύριο για το Ελληνικό έθνος και για τον Έλληνα πολίτη.

Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα: ας κάνουμε ένα shortlist υποψηφίων!
Από το σύνολο των Ελλήνων εντός και εκτός Ελλάδας, εξαιρούνται όσοι δεν:
•        Είναι πατριώτες.

•        Έχουν πάει στρατό.

•        Μιλάνε και γράφουν καλά Ελληνικά.

•        Δύνανται λόγω τυπικού κωλύματος (εξαρτήσεις, μπες-βγες στη φυλακή, σοβαρές ψυχικές και άλλες διαταραχές, κτλ).

•        Έχουν κάποια βασικά τυπικά προσόντα: έστω ένα πτυχίο σε μια σχετική με το αντικείμενο του λειτουργήματος επιστήμη (π.χ. ζωγράφος ή καρδιολόγος δεν είναι, προφανώς, επιλέξιμα) και μια ξένη γλώσσα (να την μιλάει και κάποιος άλλος εκτός από αυτόν).

•        Έχουν δουλέψει στον πραγματικό κόσμο (ανεπάγγελτοι ή εικονικά εργαζόμενοι με ένσημα του μπαμπά ή των φίλων του μπαμπά του, του κόμματος ή της κλαδικής δεν μετράνε).

•        Δύνανται να λειτουργήσουν με επιχειρησιακούς ρυθμούς (μάλλον θα ζήσουν πολλά χρόνια αλλά δεν κάνουν για τη δουλειά).

•        Έχουν στρατηγική σκέψη.

•        Έχουν αποφασιστικότητα, ικανότητα διαχείρισης και παραγωγής αποτελεσμάτων, διαπραγματεύσεων και επίλυσης προβλημάτων.

•        Είναι ικανοί να «τρέξουν» ένα περίπτερο (αν δεν παίρνει στροφές, είτε κατασκευαστικά είτε από το πολύ «κάπνισμα» στα φοιτητικά του χρόνια, δεν είναι επιλέξιμος).

Εξαιρούνται επίσης όσοι:
§  Διατέλεσαν Υπουργοί, Βουλευτές, Γενικοί & Ειδικοί Γραμματείς, υψηλόβαθμα ή μεσαία κομματικά στελέχη από το 1974 έως σήμερα (εκ του οικονομικού αποτελέσματος που βιώνουμε σήμερα, αυτή η κατηγορία υπάγεται στην προηγούμενη κατηγορία, αλλά, προς αποφυγή τυχόν παρεξηγήσεων, είπα να το αναφέρω ξεχωριστά).

§  Είναι μέρος του βαθέος κράτους: άτομα που παίρνουν κρατικές θέσεις διοίκησης από το κόμμα εξουσίας και, αντίστοιχα, δημόσιοι λειτουργοί που, ως δια μαγείας, ανεβαίνουν απότομα σκαλοπάτια (με αντίστοιχο δικαίωμα υπογραφής και ελέγχου) από το κόμμα εξουσίας λόγω των πολιτικών τους πεποιθήσεων ή λόγω των υποσχέσεών τους για «διευθέτηση» ζητημάτων.

§  Είναι επαγγελματίες Έλληνες: χρησιμοποιούν την ανάγκη της πατρίδας σε διάφορα ζητήματα εθνικής σημασίας (εξοπλισμοί, προμήθειες, ασφάλεια, πληροφορίες) για να χτίσουν παραμάγαζα εντός ή εκτός του κράτους.

§  Δεν γνωρίζουν τις παθογένειες του Ελληνικού κράτους, του κρατικού μηχανισμού και του κομματικού και συνδικαλιστικού συστήματος (επιβάλλεται να έχει βασικές γνώσεις λειτουργίας του συστήματος που πρέπει να αλλάξει και όχι να ξεκινήσει να μαθαίνει από το μηδέν).


Αυτονόητα δεν φαίνονται; Ε δε ζητάμε πια να είναι, εκτός των παραπάνω, και πάνω από 1.90, εμφανίσιμος, γυμνασμένος, με πράσινα μάτια!

Αν έχει αυτά τα προσόντα, μήπως θα πρέπει να είναι εντελώς τρελός για να βάλει το κεφάλι του στον ντορβά, να καταστρέψει τη ζωή του και το μέλλον του, να γεράσει 30 χρόνια για κάθε μήνα που θα περάσει στην ηλεκτρική καρέκλα, να ξέρει ότι θα τον μισήσουν ΟΛΟΙ ανεξαρτήτως εάν αναγνωρίσουν ότι εξυπηρετεί το Δημόσιο Συμφέρον, την πατρίδα και τίποτα άλλο;
Έχουμε ανάγκη από κάποιον που λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Κάποιον που λέει, ανεξαρτήτως του κόστους, την ωμή αλήθεια, όχι κάποια πολιτική ή διπλωματική έκφανσή της. Κάποιον που θα φροντίσει για το μέλλον μας.

Χρειαζόμαστε έναν πραγματικό μαχητή. Κάποιον που δεν θα χαριστεί για να κρατήσει τις ισορροπίες του συστήματος ούτως ώστε να εξασφαλίσει οφέλη. Κάποιον που θα σου δίνει ελπίδα από την όψη και μόνο.

Δεν πρέπει ψάχνουμε για έναν από μηχανής Θεό: πρέπει να ψάχνουμε για κάποιον άνθρωπο της διπλανής πόρτας που, επειδή τον βλέπουμε κάθε μέρα, δεν μας πέρασε από το μυαλό ότι μπορεί να είναι αυτός. Αν διαβάσουμε όμως προσεκτικά ένα-ένα τα χαρακτηριστικά, θα διαπιστώσουμε ότι αυτός που ψάχνουμε δεν είναι μόνο στη φαντασία μας: σίγουρα υπάρχει κάπου γύρω μας. Έχουμε χρέος να τον βρούμε και να τον αναδείξουμε.

Ministre plénipotentiaire