Η ΑΞΙΑ ΜΙΑΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΖΩΗΣ. Toυ Γιάννη Δαραβίγκα

Η εν ψυχρώ δολοφονία ενός συμπολίτη μας, από «μελαψούς» εγκληματίες, με οδηγεί σε θλιβερές διαπιστώσεις.

Ας δούμε χωρίς φόβο και προκαταλήψεις τι συμβαίνει σήμερα στην χώρα μας. Οι λεγόμενοι οικονομικοί μετανάστες, νόμιμοι και  παράνομοι, στο μεγαλύτερο ποσοστό τους μωαμεθανοί, έχουν κατακλύσει την Ελλάδα. Ευρίσκονται διάσπαρτοι σε όλη την επικράτεια, αλλά μεγάλος αριθμός από αυτούς, έχουν συγκεντρωθεί σε συγκεκριμένες περιοχές των μεγάλων πόλεων, εκτοπίζοντας τους Έλληνες...

Υπάρχουν δημόσια σχολεία όπου οι περισσότεροι μαθητές είναι αλλοδαποί. Στα δημόσια νοσοκομεία τα κρεβάτια φιλοξενούν πολλούς μετανάστες, με αποτέλεσμα οι συμπατριώτες μας να καταφεύγουν σε ιδιωτικές κλινικές, πληρώνοντας αδρά τις υπηρεσίες υγείας. Η εγκληματικότητα με πρωταγωνιστές αλλοδαπούς, έχει αυξηθεί δραματικά.

Ειδικώς για την αντιμετώπιση της εγκληματικότητας άκουσα πριν λίγες ημέρες τον δήμαρχο Αθηναίων, συνήγορο κάθε πολυπολιτισμικής φαιδρολογίας, να προτείνει κοινές!!! περιπολίες αστυνομικών της ΕΛ.ΑΣ και δημοτικών αστυνομικών. Δηλαδή,  ο κ. Καμίνης πιστεύει ότι μπορεί να κυκλοφορούν σε περιοχές υψηλής εγκληματικότητας και κατά συνέπεια μεγάλης επικινδυνότητας δύο, στοιχειωδώς έστω, εκπαιδευμένοι και οπλισμένοι αστυνομικοί, συνοδευόμενοι από έναν δυστυχή άοπλο δημοτικό αστυνομικό, που η εκπαίδευση του αρχίζει και τελειώνει στην βεβαίωση τροχαίων παραβάσεων, με εξειδίκευση στο παράνομο παρκάρισμα.

Με απλά λόγια, σε μια ενδεχόμενη ένοπλη συμπλοκή, οι αστυνομικοί της ΕΛ.ΑΣ θα πρέπει εκτός από τους εαυτούς τους, να μεριμνήσουν και για την ασφάλεια του δημοτικού αστυνομικού που θα βρίσκεται δίπλα τους άοπλος, ανίκανος να αντιδράσει, αλλά και για την ασφάλεια των Ελλήνων πολιτών. Ιδού λοιπόν ένα κλασσικό δείγμα θριάμβου της μπουρδολογίας επί της κοινής λογικής. Όμως αυτή είναι η τραγική πραγματικότητα, αυτή είναι η εγκληματική ανευθυνότητα που διακρίνει και την κυβέρνηση, τόσο στο θέμα της μετανάστευσης, όσο κι της από αυτήν πηγάζουσας εγκληματικότητας.

Οι καλύτεροι Έλληνες

Θυμάμαι πριν αρκετό καιρό, ο κ. Ραγκούσης είχε πει, αναφερόμενος στους μετανάστες και στα παιδιά τους, ότι : «….τα παιδιά αυτά θα γίνουν καλύτεροι Έλληνες και από εμάς …».

Δεν γνωρίζω αν ο κ. Ραγκούσης πιστεύει πραγματικά ότι μπορεί έστω και ένας ελληνοποιημένος  πακιστανός, αλβανός, νιγηριανός κλπ να αισθανθεί Έλληνας πολίτης, όχι τόσο με την εθνικιστική έννοια του όρου «Έλληνας πολίτης», αλλά κυρίως με την πολιτισμική, πολιτιστική και κοινωνική διάστασή του. Ο λόγος είναι απλούστατος. Οι πάσης φύσεως μετανάστες είναι στην συντριπτική πλειονότητά τους μουσουλμάνοι. Το Ισλάμ που εκτός από θρησκεία είναι πολιτική, είναι κοινωνική, είναι πολιτισμική φιλοσοφία, είναι τρόπος ζωής, εμποδίζει και απαγορεύει την ενσωμάτωση των πιστών σε κάποια άλλη μη μουσουλμανική κοινότητα. Παράδειγμα η μουσουλμανική μειονότητα στην Θράκη. Έχουν περάσει τόσα χρόνια από την συνθήκη της Λωζάννης του 1923 και σήμερα στην δυτική Θράκη ισχύει και εφαρμόζεται η σαρία. Διερωτώμαι λοιπόν ποιό είναι το σκεπτικό του ιδεολογήματος του κ Ραγκούση, βάσει του οποίου οι μουσουλμάνοι θα γίνουν καλύτεροι Έλληνες από εμάς; Είναι προφανές ότι δεν υπάρχει καν, ούτε ως υπόθεση εργασίας.

Όπως είχα αναφέρει στο παρελθόν, το έγκλημα και ο εγκληματίας της σημερινής εποχής δεν έχουν καμία σχέση, σε σύγκριση με τις περασμένες δεκαετίες. Σήμερα κυριαρχεί, στην πλειονότητα των εγκληματιών, η νοοτροπία του κόβω το χέρι για να κλέψω το ρολόϊ. Δυστυχώς η επιβεβαίωση είναι καθημερινή, με πλέον πρόσφατη την δολοφονία ενός πολίτη για να του κλέψουν μια βιντεοκάμερα.

Κατοχή και αντίσταση

Έχω την αίσθηση ότι δεν απέχουμε πολύ από το σημείο που θα πρυτανεύσει στους Έλληνες πολίτες το ένστικτο της αυτοσυντηρήσεως και θα οδηγηθούν σε άγριες πράξεις, για να προφυλάξουν τη ζωή τους και τα υπάρχοντά τους.

Χωρίς καμία διάθεση υπερβολής θέλω να επισημάνω ότι η κοινωνία μας σήμερα, βρίσκονται σε καθημερινό πόλεμο με την εγκληματικότητα και τους εγκληματίες. Οι δυνάμεις της αστυνομίας δεν επαρκούν και είναι πρακτικά αδύνατο να επαρκέσουν, ώστε να παράσχουν πλήρη προστασία στους πολίτες. Κατά συνέπεια δύο λύσεις υπάρχουν: να δεχθούμε παθητικά την επιβολή των εγκληματιών ως στρατευμάτων μιας ιδιότυπης κατοχής, ή να αντισταθούμε με κάθε πρόσφορο μέσο και τρόπο στην εγκληματικότητα.

Τώρα είναι αργά για κροκοδείλια δάκρυα και υποσχέσεις. Τώρα είναι ώρα για την άμεση εφαρμογή πολιτικών που έχουν δοκιμαστεί σε διεθνές επίπεδο και έχουν αποδώσει καρπούς. Δεν θα χρειαστεί να ανακαλύψουμε την Αμερική. Απλώς το μόνο που πρέπει να γίνει από σήμερα, είναι η εγκατάλειψη πολιτικών βιτρίνας, που ευκαιριακά δίνουν πολιτικά οφέλη και παράλληλα οδηγούν πολίτες και αστυνομικούς στον θάνατο.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ