Καμαριέρες και καριέρες. Γράφει ο Βασίλης Χιώτης

Πριν αρχίσουν να αλαλάζουν οι έλληνες για την κατάντια
του Ντομινικ Στρος Καν, ας περιμένουν πρώτα να δουν 
πως θα καταλήξει αυτή η υπόθεση.

Ακόμη και στις Ηνωμένες Πολιτείες που οι νόμοι
λειτουργούν (στην Ελλάδα δεν υπήρχε καμιά περίπτωση
να συλληφθεί ο επικεφαλής του ΔΝΤ) είναι δύσκολο να
προφυλακιστεί και να καρατομηθεί σε μια νύχτα, μια
τόσο ισχυρή προσωπικότητα που είναι βέβαιο  ότι θα
αρνηθεί τα πάντα....

Αλλά ακόμη κι αν καταδικαστεί σε χρόνο ρεκόρ, ή αν
 εξαναγκαστεί σε παραίτηση, τίποτε δεν πρόκειται να 
αλλάξει στα όσα μας ζητά το Διεθνές Ταμείο για να 
συνεχίσει να μας χρηματοδοτεί.

Ακόμη και μετά την ματαίωση της συνάντησης Στρος
- Καν Μέρκελ, τα δεδομένα δεν έχουν βελτιωθεί για 
τη χώρα μας, κι αν το ΔΝΤ μείνει ακέφαλο, η κατάσταση
για μας, μάλλον θα επιδεινωθεί.

Ας μην επιχαίρουν λοιπόν ήδη, διάφοροι αναλυτές και
πολιτικοί παράγοντες που δεν μπορούν να κρύψουν 
από το πρωί της Κυριακής την ικανοποίησή τους για 
τον διασυρμό του κ. Στρος Καν, πιστεύοντας ότι κάτι
μπορεί να αλλάξει.
Τίποτα δεν πρόκειται να μας χαριστεί, ούτε βεβαίως 

θα ατονήσει το μνημόνιο, επειδή μια καμαριέρα 
κατηγορεί τον άνθρωπο που κινεί τα νήματα στις 
διεθνείς αγορές ότι την παρενόχλησε ή αποπειράθηκε
να την βιάσει.

Επειδή βγήκε γυμνός από το μπάνιο του ο επικεφαλής
του Δ.Ν.Τ. δεν πρόκειται να ντραπούν οι Τροϊκανοί και
να πάψουν να πιέζουν τον Παπακωνσταντίνου ή την 
Κατσέλη.

Ας μην διαβάζουμε λοιπόν την είδηση, με έναν τρόπο
που απλώς προβάλει τα όνειρά μας, σε εξελίξεις που
δεν πρόκειται να συμβούν.
Το μόνο που κατέστρεψε η καμαριέρα, ήταν μια
πολιτική καριέρα.

Μακάρι να μπορούσαν να σώσουν οι καμαριέρες
και τις ασθενείς οικονομίες της Ευρώπης. Και
μακάρι αν αποχωρούσε ο Στρος Καν να αναλάμβανε
κανένας Ρομπέν των δασών. Θα αναλάβει όμως
κάποιος άλλος με τα ίδια μυαλά και την ίδια νοοτροπία.
Οι Ρομπέν των δασών ζουν μόνο στα παραμύθια…