Στέλιος Κολομβούνης:Τι κάνουμε σε ενδεχόμενη χρεωκοπία;

Δημοσιογράφος έντυπου μέσου ρώτησε το κο Στέλιο Κολομβούνη: "Πώς βλέπετε να διαμορφώνεται η κατάσταση μέχρι τον Δεκέμβρη καθώς θα καθυστερήσει και η εκταμίευση της τρίτης δόσης του δανείου; Πόσο δυσκολεύουν τα πράγματα για τους επιχειρηματίες σε μία πτωχευμένη Ελλάδα;"

Και η απάντηση ήρθε (με το αντίστοιχο χαρωπό μουσικό χαλί):

Η κατάσταση στη χώρα μας είναι δύσκολη για τους επιχειρηματίες είτε είμαστε σε μια πτωχευμένη Ελλάδα είτε όχι. Ο Έλληνας επιχειρηματίας έχει μάθει να εργάζεται και να ζει σε ένα περιβάλλον δυσκίνητο, δύσκολο, με πολλά αγκάθια και ανωμαλίες. Δυστυχώς οι χειρισμοί της εκάστοτε κυβέρνησης τις τελευταίες δεκαετίες δεν άφησαν πίσω μια καλά οργανωμένη χώρα με ελεγκτικούς μηχανισμούς και ευέλικτες δομές που προάγουν την επιχειρηματικότητα και τη κριτική σκέψη στο πολίτη. Η εταιρία Αφοί Κολομβούνη έχει μάθει όλα αυτά τα χρόνια - από το 1977 - που ενεργοποιείται στο χώρο της λιανικής ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών συσκευών να αντιμετωπίζει και να προσαρμόζεται στις δύσκολες συνθήκες. Και στα εύκολα και στα δύσκολα η συνταγή για τον επιχειρηματία δεν είναι κρυφή ούτε μαγική: «πάντα κοντά στο πελάτη» και «εξυπηρετούμε όπως θα θέλαμε να μας εξυπηρετούν» είναι οι λέξεις που έχουμε στο μυαλό μας κάθε μέρα. Οι εταιρίες που κατάφεραν και το έκανα αυτό πράξη όλα αυτά τα χρόνια θα αντέξουν ακόμα και τώρα. Σίγουρα η πίτα θα μικρύνει αλλά ο κόσμος δε θα πάψει να αγοράζει και να διασκεδάζει. Και είμαστε σίγουροι ότι θα προτιμάει τις εταιρίες που ήταν δίπλα του όλα αυτά τα χρόνια και όχι αυτές που ήρθαν για λίγο και είναι έτοιμες να ξαναφύγουν. Και η εταιρία Αφοί Κολομβούνη και η οικογένεια του Σωτήρη και του Χρήστου Κολομβούνη είναι μια από αυτές τις περιπτώσεις που ο κόσμος στηρίζει.

Και προσθέτω τα εξής:

Αν ξαφνικά όλος ο κόσμος σταμάταγε να ακούει ή να διαβάζει τα νέα σήμερα, μήπως θα αισθανόταν λίγο καλύτερα; Δεν είναι αρκετές οι χρηματοοικονομικές αναλύσεις και οι κοινωνικοπολιτικές προτάσεις που βομβάρδισαν το μυαλό μας ως τώρα; Μήπως αν κάναμε ένα "κλικ" στο μυαλό μας και από focus στο καθημερινό αρνητικό που συμβαίνει γύρω μας κοιτάγαμε το καθημερινό θετικό που συμβαίνει (ότι και αν είναι αυτό, κάτι στη δουλειά μας, στη σχέση μας, μια ωραία ταινία, ένα χαμόγελο στο δρόμο) νιώθαμε πιο χαρούμενοι; Μήπως αν σταματούσαμε κάθε μέρα να κάνουμε κακό στον εαυτό μας με το τον βομβαρδίζουμε με αρνητικές σκέψεις και επικεντρωνόμασταν στις σχέσεις μας (να περάσουμε καλά με τους φίλους μας, να κάνουμε έρωτα με τη γυναικά μας/τον άντρα μας, να παίξουμε με το παιδί μας, να πάμε μια βόλτα στη φύση) ξαφνικά όλα γύρω μας άλλαζαν;

Όπως αναφέρω και σε προηγούμενο άρθρο μου, το να είσαι αισιόδοξος ή απαισιόδοξος δεν αλλάζει τα πράγματα γύρω σου. Απλά ο αισιόδοξος περνάει πιο καλά με ότι συμβαίνει.

Και τελειώνω με μια ιστοριούλα:

"Ο Κώστας και η Δήμητρα ήθελαν το Σαββατοκύριακο να πάνε μια εκδρομή. Είχαν αγωνία και οι δύο τους πάρα πολύ για το καιρό και δεν ήθελαν να τους τη "χαλάσει". Τη Παρασκευή το βράδυ το δελτίο καιρού έλεγε ότι αύριο στο μέρος που θα πήγαιναν εκδρομή υπήρχε 60% πιθανότητα να βρέξει. Ο Κώστας στεναχωρήθηκε πάρα πολύ, δεν ετοίμασε τη βαλίτσα του, το βράδυ δε κοιμήθηκε από τη στεναχώρια του, ένιωθε τόσο άτυχος που μια φορά που βρήκε χρόνο να πάει εκδρομή έβρεξε και το πρωί έμεινε σπίτι σκεπτόμενος τι όμορφα θα πέρναγε αν δεν έβρεχε. Η Δήμητρα, από την άλλη, ετοίμασε τη μικρή ωραία βαλίτσα της, πήρε μαζί της και αδιάβροχο και ομπρέλα, όλο το βράδυ δε κοιμήθηκε γιατί σκεφτόταν τι θα κάνει αύριο εκεί που θα πάει και το πρωί σηκώθηκε νωρίς και ξεκίνησε την εκδρομή της. Με το που φτάνει στο μέρος εκείνο ξεκινάει μια τρομερή μπόρα. Η Δήμητρα βρίσκει ένα σημείο καλό να βάλει το αυτοκίνητο, τρέχει μέσα στη βροχή, γλιστράει στο δρόμο και πέφτει, η όλη ένταση αυτή της αρέσει και μιας και έγινε μούσκεμα, ρίχνει και μια βουτιά στη θάλασσα με τα ρούχα (η οποία και λόγο της βροχής ήταν ζεστή), πηγαίνει σε ένα ωραίο ξενοδοχείο και κάνει ένα ζεστό μπανάκι, απολαμβάνει το γεύμα της μετά και γνωρίζει και τον μπαρμαν του ξενοδοχείου, ο οποίος είναι ένας πολύ όμορφος άνθρωπος".

Άρα (όπως λέει και ο Γ. Ζουγανέλης στο θεατρικό έργο της Δ. Παπαδοπούλου "Η σεξουαλική ζωή του κυρίου και της κυρίας Νικολαΐδη), αν όλη μέρα βλέπουμε στη τηλεόραση όλα αυτά τα άσχημα νέα για όλο το κόσμο γύρω μας, πού να βρεις μετά όρεξη για ζωή, για ομορφιά, για να παίξεις με τα παιδιά σου, για να είσαι αποδοτικός στη δουλειά σου ή για να πας σπίτι σου και να κάνεις έρωτα με το/τη σύντροφό σου;

Και απαντώντας στο ερώτημα του τίτλου του άρθρου: θα βρέξει που θα βρέξει, δε πάμε καμιά εκδρομή να περάσουμε καλά;