Το μανιφέστο του “επόμενου”, με απόδοση ευθυνών. ΡΩΜΥΛΟΣ ΚΟΜΝΗΝΟΣ

Χθες ήταν η μέρα του Γιώργου Παπανδρέου. Ανέβηκε τρεις φορές στο σανίδι, του υπουργικού συμβουλίου, της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και του Πολιτικού Συμβουλίου. Προσπάθησε να πείσει για τον μονόδρομο που συνιστά ο δικός του «οδικός χάρτης» για το μέλλον του τόπου. Οι αντιδράσεις μέσα στο ΠΑΣΟΚ, στον Τύπο, στην αγορά και, κυρίως, στην κοινωνία, δείχνουν ότι ο Πρωθυπουργός δεν τα κατάφερε. Απλώς, κέρδισε χρόνο.

Από χθες ωστόσο, προέκυψε μια νέα πολιτική πραγματικότητα για το ΠΑΣΟΚ. Και από τη στιγμή που το ΠΑΣΟΚ κυβερνά, και σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις παραμένει κυρίαρχη πολιτική δύναμη, η νέα πραγματικότητα αφορά συνολικά τη χώρα. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, κατέθεσε, στο πλαίσιο της συνεδρίασης του υπουργικού συμβουλίου, τη δική του πλατφόρμα για το μέλλον. Ένα μανιφέστο εθνικής επανεκκίνησης, πολύ πιο κοντά στις ανάγκες της εποχής, της συγκυρίας και της κοινωνίας.

Κάποιοι είπαν ότι μίλησε ως ο επόμενος Υπουργός Οικονομικών. Το βέβαιο είναι ότι εφόσον επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες που εδώ και αρκετό καιρό διακινούνται στα πολιτικά παρασκήνια και τα δημοσιογραφικά γραφεία, και ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας διαδεχθεί τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου, γνωρίζουμε ήδη τη στρατηγική του στόχευση ώστε να συνοδευτούν τα όποια, επώδυνα μέτρα πάρει η Κυβέρνηση, από αναπτυξιακές ευκαιρίες, με παράλληλο σεβασμό στις θυσίες των πολιτών.

Εξίσου σημαντική όμως ήταν και η παράμετρος της αναζήτησης ευθυνών, για τα λάθη και τις παραλείψεις που έγιναν αυτούς τους 18 μήνες της διακυβέρνησης του τόπου από το ΠΑΣΟΚ. Προκειμένου να προηγηθεί το «πολιτικό αυτομαστίγωμα» του κυβερνώντος κόμματος, και στη συνέχεια το ΠΑΣΟΚ να… δικαιούται δια να ομιλεί.

Πίσω από τις λέξεις περί ευθυνών βέβαια, πολλοί διέκριναν τις φιγούρες του ΓιώργουΠαπακωνσταντίνου και του Γιάννη Ραγκούση. Εκείνους δηλαδή που λίγο αργότερα, στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ, θα έδειχνε ακόμη πιο καθαρά ο Απόστολος Κακλαμάνης. Τα όργανα άρχισαν…