ΚΡΑΥΓΗ ΑΠΟΓΝΩΣΗΣ «Είμαι απελπισμένος!» Η συγκλονιστική μαρτυρία ενός άνεργου ..

Η συγκλονιστική μαρτυρία ενός άνεργου, πολύτεκνου, 50 ετών στην Αλεξανδρούπολη. Από εκείνους που δεν αποφασίζουν για την ανάπτυξη στην περιοχή, που δεν εκπροσωπούν θεσμούς και φορείς, που αποτελούν «ντροπή» για την τοπικη μας κοινωνία. Και όμως αυτός ο άνθρωπος είναι ένας από τους αμέτρητους πλέον συμπολίτες μας που βιώνουν την απόλυτη φτώχεια και την απελπισία χωρίς να έχει το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης γι αυτό!

Είναι όμως ένας απο τους ελάχιστους που τολμά να φωνάξει και να παλέψει με όση δύναμη του απέμεινε για να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο!

Ο Θανάσης Ζωγράφος έκανε ότι μπορούσε και δεν βρήκε φως πουθενά. Χτυπημένος από τη ζωή, την τύχη, την κρίση, τις λανθασμένες επιλογές είναι ένας άνθρωπος που τα έχει χάσει όλα. Οι λέξεις απελπισία, αδιέξοδο, αδιαφορία έρχονται συνεχώς στα λόγια του. «Είναι να σε πιάνει τρέλα» μας λέει. Η μόνη διέξοδος που αισθάνεται ότι του απομένει, είναι να .........

μοιραστεί με όσο το δυνατόν περισσότερους την αγωνία του.

κ. Ζωγράφε, τι συνέβη και φτάσατε σε αυτό το αδιέξοδο;

Έχω κάνει στη ζωή μου αμέτρητες δουλειές! Προσπάθησα σε πολλούς τομείς, πωλητής, μεταφορέας, νυχτοφύλακας, διαφημιστής, παραγωγός στην τηλεόραση, έκανα ότι περνάει από το χέρι μου για να μεγαλώσω τα παιδιά μου. Πριν δύο χρόνια περίπου μαζί με τη γυναίκα μου που είχε μείνει και αυτή άνεργη, βρήκαμε το κουράγιο με ένα μικρό δάνειο απο τράπεζα να ξεκινήσουμε μια δική μας δουλειά. Αγοράσαμε μια καντίνα! Τα προβλήματα όμως ήταν τόσα πολλά! Δεχτήκαμε φοβερό πόλεμο απο τις υπηρεσίες του Δήμου και της Νομαρχίας με αθέμιτες συμπεριφορές και αμέτρητες ψεύτικες υποσχέσεις. Προ μηνός μία Κυριακή στις 10 το πρωί ήρθε η καταστροφή που οδήγησε στο απόλυτο αδιέξοδο! Η καντίνα μας (που ήταν ανασφάλιστη λόγω οικονομικής αδυναμίας) κάηκε ολοσχερώς και μας άφησε με πολλά χρέη, χωρίς δουλειά και χωρίς καθόλου χρήματα.

Η οικογένειά σας τι κάνει, πως αντιμετωπίζει την κατάσταση;

Η μεγάλη μου κόρη πέρασε στο δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο στην σχολή Παρευξείνιων Σπουδών στην Κομοτηνή αλλά μετά τη φωτιά διέκοψε γιατί δεν μπορούμε πλέον να την υπστηρίξουμε οικονομικά για να συνεχίσει. Έτσι λοιπόν το παιδί μπήκε στην λίστα με τόσους άλλους νέους και νέες των οποίων τα όνειρα χάνονται επειδή κάποιοι (κυρίως θεσμικοί εκπρόσωποι) ΕΤΣΙ ΤΟ ΘΕΛΟΥΝ! Χωρίς τεκμηριωμένη άποψη, χωρίς να προσφέρουν προοπτική για τίποτα, χωρίς να δημιουργούν καμία ελπίδα στα παιδιά για το αύριο!

Υπηρετούν μόνο το ΕΓΩ τους, παραβλέπτας συστηματικά το ΕΜΕΙΣ! Τα δικά τους παιδιά σπουδάζουν σε όποιο πανεπιστήμιο του εξωτερικού επέλεξαν, διαμένουν σε πολυτελή σπίτια, έχουν το αυτοκίνητο τους και ότι άλλο χρειάζονται! Και εύχομαι πάντα να είναι έτσι! Με τα δικά μας τι γίνεται;;; Με τον ιδιοκτήτη του σπιτιού που νοικιάζω είμαι στα δικαστήρια. Δεν μπορώ να πληρώσω το νοίκι μήνες τώρα και θέλει να με βγάλει από το σπίτι. Και έχει δίκηο! Πού να πάμε; Τι να πω στα παιδιά που με βλέπουν σε απόγνωση;

Από την ώρα που άρχισα να δουλεύω την καντίνα είχα μόνο προβλήματα, πρόστιμα και κυνηγητό για “παρανομίες” που έκαναν όλοι οι ιδιοκτήτες καντινών στην Ελλάδα και εγώ αναγκάστηκα να ασπασθώ τελευταίος για να επιβιώσω!!!

Περίεργα πράγματα! Εγώ ήθελα να μου πουν επιτέλους τι να κάνω για να είμαι όσο νόμιμος χρειάζεται, ώστε να κρατήσω την καντίνα μου. Με στέλνανε για ένα χρόνο από τον ένα υπάλληλο στον άλλο, δεν δεχόταν τα χαρτιά μου και αυτά που τους έλεγε ο δικηγόρος και δεν μου εξηγούσανε τι έπρεπε να κάνω. Ξέρετε η απόγνωση φέρνει οργή μεγάλη.

Μέχρι που σκέφτηκα να βάλω φωτιά στον ίδιο μου το εαυτό μέσα στο Δημαρχείο μήπως και καταφέρω και κάνω τον Δήμαρχο να με δει, να με ακούσει. Τα έχει όλα η αστυνομία στα χέρια της. Προ ημερών έκανα πάλι προσπάθεια να επικοινωνήσω με την νέα δημοτική αρχή αλλά πάλι μάταια! Με περιέφεραν σε διάφορα πρόσωπα χωρίς κανένα αποτέλεσμα! Πάλι βρήκα μπροστά μου τοίχο!

Σε άλλους φορείς απευθυνθήκατε;

Άκουσα στην τηλεόραση ότι στο Εργατικό Κέντρο έχουν εγκαταστήσει μια τηλεφωνική γραμμή για να μιλούν με ψυχολόγο όσοι έχουν ανάγκη ψυχολογικής υποστήριξης για να προλάβουν πιθανές αυτοκτονίες. Όλες αυτές τις ημέρες και τις νύχτες της απελπισίας μου ψάχνω παντού, προσπαθώ να μάθω, να ενημερωθώ για ότι συμβαίνει μήπως βρω μια ευκαιρία, μια πόρτα ανοιχτή. Συνέχεια πέφτω επάνω σε όχι, σε μια άρνηση για τα πάντα. Ρώτησα να μάθω για νέες δουλειές, έψαξα να διαβάσω, να ενημερωθώ για τις επενδύσεις και τα προγράμματα που θα γίνουνε. Σε όλα «όχι» και «δεν θα γίνει τίποτα» μου λένε.

Όλοι αυτοί στις καρέκλες έχουν τα σπίτια τους, τα εξοχικά τους, τα σκάφη τους, τις διακοπές τους. Δεν δίνουνε σημασία για κάποιον σαν εμένα. Πιο πολύ τους νοιάζει να είναι πράσινος ο κήπος τους και όχι αν εγώ έχω σπίτι να μείνω και φαγητό για την οικογένεια μου.

Τι είναι αυτό που σας θυμώνει τόσο κ. Ζωγράφε;

Με εξοργίζει που αυτοί, οι πολιτικοί και οι φορείς, αποφασίζουν αρνητικά για τις δουλειές που έρχονται εδώ στην Αλεξανδρούπολη και εξαιτίας τους μένουμε άνεργοι. Με κάτι δικαιολογίες για το περιβάλλον και για τις ευαισθησίες τους, κάνουν ότι δεν βλέπουν όλους εμάς που τους χτυπάμε κάθε μέρα την πόρτα για δουλειά.

Αν είχαμε όλοι σπίτι και λεφτά κάθε μήνα, αν μπορούσαμε όλοι να σπουδάσουμε σαν άξιοι γονείς τα παιδιά μας, να φέρνουμε στις οικογένειες μας τα απαραίτητα, να πάμε σαν άνθρωποι διακοπές το καλοκαίρι, να γλεντάμε και να χαιρόμαστε την ζωή, και εμείς δεν θα παρακαλούσαμε να δουλέψουμε στον αγωγό ή στα χρυσωρυχεία.

Οι Βουλευτές και οι Δήμαρχοι τα έχουν όλα αυτά, δεν γνώρισαν την μαύρη πλευρά της ζωής και χτυπιούνται κάθε μέρα για πράσινες σκόνες και δηλητήρια και το μέλλον των παιδιών τους! Λες και οι Βούλγαροι, οι Τούρκοι, οι Ισπανοί, οι Φιλανδοί και άλλοι δεν έχουν παιδιά, ούτε πράσινο ούτε θάλασσες να προστατέψουνε και καλοδέχονται κάθε επενδυτή που δίνει δουλειά στον κόσμο. Σε λίγο καιρό οι Βούλγαροι θα αμείβονται με 800 και 1000 ευρώ τον μήνα και εμείς με 150!

Εσείς τι λέτε για τις επενδύσεις που συζητιούνται για την περιοχή;

Εγώ τελικά αποφάσισα να μην επικοινωνήσω με τον ψυχολόγο! Ούτε να αυτοκτονήσω! Αποφάσισα να δράσω, να τολμήσω, να ενώσω την φωνή μου με πολλές άλλες που γνωρίζω (όπως οι εργαζόμενοι-ανεργοι των κλωστηρίων) για να βρούμε λύσεις στα προβλήματα μας!

Ακούω συνέχεια αυτό το περιβόητο, ότι όλοι οι θεσμικοί έχουν τοποθετηθεί ενάντια στον χρυσό, πως δεν θέλουμε τον αγωγό κτλ! Τι σημαίνει αυτό; Αυτοί όλοι είναι χορτασμένοι, δεν διατρέχουν κανέναν κίνδυνο από καμιά κρίση και κάνουν τους ήρωες με μεγάλους κοινωνικούς αγώνες σε πλάτες ανέργων, φτωχών και άστεγων! Αυτοί τα λεφτά τους τα επενδύουν σε χρυσό. Που να μπλέκουνε τώρα με ελέγχους, με την Ευρωπαϊκή Ένωση που είναι τόσο αυστηρή με τους νόμους της, με δεσμεύσεις και υποχρεώσεις.

Λένε σε όλα όχι και τελειώσανε. Εδώ αποφασίσανε πως τα χρυσωρυχεία και ο αγωγός είναι θάνατος. Ο αγωγός και το χρυσωρυχείο είναι τόσο επικίνδυνα όσο ένα εργοστάσιο, ένα τάνκερ, μια δεξαμενή καυσίμων ακόμη και ένα βενζινάδικο αν δεν εφαρμόζονται οι νόμοι, οι έλεγχοι και οι κανόνες! Διάβασα ότι η εταιρεία χρυσού δεσμεύει προκαταβολικά τα λεφτά που είναι απαραίτητα για την αποκατάσταση του χώρου που χρησιμοποίησε, με χαρτιά και επίσημα έγγραφα!

Αν το κράτος δώσει τις άδειες, οι δικοί μας εδώ που μιλάνε για καταστροφή τι θα κάνουν; Θα παραιτηθούν από τα αξιώματά τους και θα αγωνιστούνε ανεξάρτητοι και ελεύθεροι για την προστασία της φύσης και του πράσινου; Δεν νομίζω. Εμείς οι ίδιοι θα αγωνιστούμε για την φύση!

Τι έχετε να πείτε από την δική σας θέση; Τι προτείνεται σε όλους αυτούς που αποφασίζουν για την ανάπτυξη στον τόπο μας;

Να σταματήσουν να ΤΟ ΠΑΙΖΟΥΝ οικολόγοι και ευαισθητοποιημένοι και να γίνουν πραγματικοί οικολόγοι και άνθρωποι. Να σκεφτούν τις εκατοντάδες οικογένειες που θα βρούνε δουλειά στον αγωγό και τα χρυσορυχεία και όποια άλλη επένδυση μπορεί να γίνει στον Νομό, να δούνε την Χαλκιδική που είναι η πρώτη στον τουρισμό και δεν αφήνει τις ευκαιρίες να πάνε χαμένες, να σταματήσουν να μιλάνε για εξαγορά συνειδήσεων και να ρίχνουν λάσπη σε όποιον τολμάει να μιλήσει για την ανάγκη να βρεθούν δουλειές άμεσα! Να μας απαντήσουν δημόσια οι ντόπιοι πολιτικοί, ποιος βλάπτει περισσότερο την κοινωνία;

Ο αγωγός και ο χρυσός ή οι τράπεζες;

Ο αγωγός και ο χρυσός η ο ΤΖΟΓΟΣ, το στοίχημα, τα καζίνο και τα φρουτάκια;;;

Όταν κάνουν κάποιες δωρεές ο αγωγός και ο χρυσός, λένε ότι εξαγοράζουν συνειδήσεις!!! Όταν διαφημίζουν οι τράπεζες και ο ΟΠΑΠ διάφορες δικές τους δωρεές αυτό το λένε “ΕΤΑΙΡΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ”!!!!! Γελοιότητες!!!!!

Στις εκλογές οι μισοί περίπου δεν ψήφισαν κανέναν!!!!! Όλες οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι περισσότεροι πολίτες είναι υπέρ του αγωγού και του χρυσού, από όσους ήταν ξεχωριστά υπέρ του Λαμπάκη, του Αλεξανδρή, του Κογιομτζή και του Δευτεραίου όσο άξιοι και σεβαστοί και αν είναι !!

Υπάρχει κάτι που σας δίνει ελπίδα αυτή την δύσκολη στιγμή που ζείτε;

Διάβασα πριν μια δυο μέρες το κήρυγμα του Μητροπολίτη μας. Ήταν μια πραγματική ανακούφιση από εκεί που δεν το περίμενα. Ήταν ο πρώτος που μίλησε σοβαρά, ώριμα και με πόνο ψυχής για τους άνεργους. Έλεγε να διεκδικήσουμε δουλειές, να ήμαστε ανοιχτοί σε ότι μας προτείνουν αυτή την δύσκολη στιγμή, να παρακολουθούμε αυστηρά όλες τις εξελίξεις και να λέμε ναι σε νέες δουλειές. Για ποιον λέει ΝΑΙ ο Μητροπολίτης;

Για τον εαυτό του; Για να τον ψηφίσουμε; Όχι βέβαια. Τι είναι ο Μητροπολίτης; Δεν είναι ο εκπρόσωπος του Θεού και όλων εμάς των χριστιανών; Μήπως είναι υπάλληλος των χρυσωρυχείων όπως συνηθίζει να χαρακτηρίζει ο κ. Λαμπάκης όποιον τολμήσει να πει λέξη για τις επενδύσεις; Δεν είχα την τύχη και τη χαρά να συνομιλήσω ποτέ με τον Σεβασμιώτατο , αλλά είναι ο μόνος που μίλησε εκ μέρους του κόσμου και όσων υποφέρουν από την κρίση και την ανεργία και χάρηκα που τον ένοιωσα να στέκεται δίπλα μας.

Τι σας φοβίζει περισσότερο κ. Ζωγράφε;

Που δεν μπορώ να προστατέψω τα παιδιά μου, να μην μπλέξουν. Ο γιός μου διάβασε στις εφημερίδες και μου είπε ότι τα φρουτάκια θα γίνουν ξανά νόμιμα. Δεν θέλω να φανταστώ ότι το παιδί μου με τόσες στερήσεις που ζει, όταν καταφέρω και του δώσω 3 ευρώ για χαρτζιλίκι θα προσπαθήσει να τα διπλασιάσει σε κάποιο internet cafe παίζοντας φρουτάκια η άλλα τέτοια παιχνίδια και φυσικά θα τα χάσει όπως τα χάνουν όλοι, και βήμα-βήμα θα πάει στην καταστροφή! Και ρωτάω και εγώ όπως και όλοι εσείς: Θα βγει ο Δήμαρχος και το δημοτικό συμβούλιο, ο Περιφερειάρχης και το περφερειακό συμβούλιο, οι Υφυπουργοί και όλοι οι βουλευτές και οι λοιποί θεσμικοί εκπρόσωποι να κάνουν αγώνα για να προστατέψουν τα παιδιά μας από τον τζόγο;

Σήμερα αποφάσισα και τολμώ άφοβα να μιλήσω και να τοποθετηθώ! Λέω ΝΑΙ στον αγωγό! Λέω ΝΑΙ στα χρυσορυχεία! Λέω ΝΑΙ σε κάθε ΝΟΜΙΜΗ επένδυση που μπορεί να γίνει στην περιοχή! Λέω ΝΑΙ στην προστασία του περιβάλλοντος! Θα παλέψω γι αυτό! Καλώ όλους όσους βρίσκονται σε δύσκολη θέση σαν εμένα να υψώσουν άφοβα την φωνή τους. Να συνταχθούμε με την θέση του Μητροπολίτη μας! Να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά για να προστατέψουμε το περιβάλλον! Όλοι μας! Αλλά δουλεύοντας!!!

Αν δουλέψουμε, θα έχουμε μισθό! Θα μπορούμε λοιπόν να αγοράσουμε φαγητό, ρούχα, παπούτσια, είδη πρώτης ανάγκης! Θα μπορούμε να πιούμε καφέ μια φορά την εβδομάδα με την οικογένεια μας σε κάποιο μαγαζί της πόλης! Να πάμε μια φορά τον μήνα σε μια ταβέρνα! Ανθρώπινα! Έτσι θα δουλέψει και πάλι η αγορά, τα καταστήματα! Θα φύγει ο μαρασμός!

Έμαθα πρόσφατα ότι ένας πολιτικός είπε με την μορφή επιχειρήματος προς τα χρυσορυχεία: “εγώ δεν θέλω να χάσω το νεφρό μου απο το κυάνιο”! Ρωτήθηκε αν γνωρίζει τέτοιο περιστατικό παγκόσμια και φυσικά δεν είχε απάντηση! Έσχατος λαικισμός δηλαδή! Θέλω λοιπόν γι αυτό να πω ότι αν οι θεσμικοί εκπρόσωποι συνεχίσουν αυτά τα στείρα, μανιώδη ΟΧΙ τους, θα οδηγήσουν πολλούς ανθρώπους να πουλήσουν τα νεφρά τους για να συντηρήσουν τις οικογένειες τους! Και αυτό λέγεται κοινωνική κατάντια κα απαξίωση!

Τον καθησυχάζω λοιπόν δεσμευόμενος ότι αν χάσει το νεφρό του απο το κυάνιο, θα του δώσω το δικό μου σαν δωρητής οργάνων!

Δεν φοβάμαι πλέον κανέναν τους! Μόνο τον Θεό και την ανεργία φοβάμαι! Ο Θεός είναι μαζί μας αλλά δυστυχώς και η ανεργία μαζί μας είναι! Ας βοηθήσουμε όλοι να μειωθεί με ωριμότητα και τόλμη!

Η συζήτηση με τον κ.Ζωγράφο ήταν ατέλειωτη. Μια αγωνιώδης κραυγή βοήθειας, θυμού και απόγνωσης. Μια αληθινή φωνή για όλα αυτά που συζητιούνται αυτές τις ημέρες. Φεύγοντας μας είπε μόνος του «Να γράψετε και κάτι ακόμη. Για να το διαβάσουν όλοι όσοι άθελα μου αδίκησα και πίκρανα και όλοι αυτοί που τους οφείλω και στους οποίους είμαι υπόχρεος. Δεν έφυγα, δεν θέλω να κρυφτώ και να το βάλω στα πόδια. Δουλειά ψάχνω, όχι μίζα και επιδότηση και χαρτζιλίκι από καμία εταιρεία, από κανέναν φιλάνθρωπο. Για να μπορέσω να είμαι εντάξει στις υποχρεώσεις μου και να ζήσω με αξιοπρέπεια.»

πηγή: Ελεύθερη Θράκη

http://gatzoli.blogspot.com/2011/02/blog-post_7512.html#more