Nεο οθωμανισμός, Γιώργος και Ελλάδα.

Θα είμαι λίγο χοντροκομένος και με το θαρος της γνώμης.

Χθες διαβάσαμε στον Κόσμο του Επενδύτη ότι η Τουρκία χάνεται για την Δύση καθώς απότυχαν οι αμερικανοί να την βάλουν στην ΕΕ. Πράγματι αρχίζει πλέον να φλερτάρει με την Χαμάς το ΙΡΑΝ αλλά και την Ρωσία. Εξ αυτού προκύπτει και διαμορφώνεται η νέα στρατηγική της γνωστή ως νέο-οθωμανισμός που στην ουσία είναι υπενθύμιση προς όλους ότι η Τουρκία είναι Ισλάμ. Μέσα από αυτή την στρατηγική αναζητείται ένας νέος καθοδηγητικός ρόλος την περιοχή και στο Ισλαμ και εξ αυτού προκύπτει η πρόσφατη εντυπωσιακή αντίθεση με το Ισραήλ αλλά και οι εκκαθαρίσεις ευρωτραφων και δυτικόφρονων κατά κύριο λόγο κεμαλιστών. Η Τουρκία επαναπροσδιορίζεται στον παγκόσμιο χάρτη σχεδόν πειραματιζόμενη ενώ ίσως να εκβιάζει την Δύση.

Σε αυτή την εικόνα η Ελλάδα σύντομα θα γίνει αντιληπτή στην τουρκική elite και στην διεθνή κοινότητα ως δορυφορικό κράτος της τοπικής υπερδύναμης Τουρκίας και απροσάρμοστος δύσκολος γείτονας. Όπως περίπου είναι σήμερα τα Σκόπια για την Ελλάδα. Η Ελληνική elite και ο Γιωργάκης δεν καταλαβαίνει ότι τα ταραταζτουμ ταρατατζουμ δορυφοροποιούν την Ελλάδα ούτε την σημασιολογία αυτής της φωτογραφίας με τα κασκολάκια και τα σκι. Ο Δυνατός στην φωτογραφία δεν είναι ο ΓΑΠ προφανώς. Επιπλέον δεν είδαμε και κανένα ζόρι από τον Ερτογάν να δώσει λύση σε κάποιο θέμα ούτε ίδρωσε το αυτί του. Απεναντίας είδαμε τον ΓΑΠ να ζορίζεται και να καταγγέλλει καταστάσεις κάνοντας τες υπαρκτές και πλέον διεθνώς καταγεγραμμένες.

Για πρώτη φορά, η ως τώρα αδιόρατη γενικός αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας δέχεται τόση live διαφήμιση, αναγνωρίζεται ως τέτοια και δημιουργεί πλέον δίκαιο βάζοντας ωμά στο προσκήνιο το ερώτημα εάν υπάρχει αμφισβήτηση. Το ότι ο Ερντογάν δεν απάντησε διαψεύδοντας τις παραβιάσεις ή την αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας είναι ήδη απάντηση από μόνο του.

Καθόλου καλά νέα θα έλεγα και ας μην μένουμε στο ότι ικανοποιείται το εφήμερο ελληνικό περί δικαίου αίσθημα και ο Άνθιμος. Ο Άνθιμος είναι ένας στενόμυαλος παπάς όπως απόδειξε και η φάση με τον Μπουτάρη, και όχι διπλωμάτης.

Στο κυπριακό ας πούμε το πρόβλημα εάν το δει κάποιος διαχρονικά και καθώς η Τουρκία αλλάζει και γιγαντώνεται, δεν είναι μόνο η παρουσία τούρκων στην Κύπρο. Σήμερα η ελληνο-κυπριακή ηγεσία δεν πρέπει με κανέναν τρόπο να φαίνεται αδιάλλακτη στην διεθνή κοινότητα. Αυτό την βάζει διαρκώς σε άμυνα και δέχεται πίεση για να ανοίξει κεφάλαια στην ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας. Της χρωστούν και της ζητούν και το Βόδι. Αν η αναθεωρητική πολιτική παγιωθεί το ίδιο στόρι ίσως να στηθεί και στο αιγαίο σε ένα θέμα όπως η συνεκμετάλλευση όπου οι έλληνες λογικά θα είναι “οι αδιάλλακτοι”. Όπως περίπου είναι σήμερα τα Σκόπια για την Ελλάδα.

Θα πρέπει κατά την γνώμη μου να μας είναι αδιάφορο ότι χάνεται η Τουρκία για την ΕΕ και να πάψουμε να επιμένουμε στην στρατηγική εξευρωπαϊσμού της Τουρκίας καθώς δίνουμε στους γείτονες την ευκαιρία να παίζουν σε διπλό ταμπλό και να παρουσιάζονται αφενός προστάτες των Ισλαμιστών και ταυτόχρονα εν δυνάμει ευρωπαϊκό κράτος. Αυτή την στιγμή σε όλη την δύση κυριαρχεί ο αντι-ισλαμισμός και ο φόβος. Αυτό είναι μεν τραγικό και ακραίο αλλά μας βολεύει ως χώρα.

Πρέπει να πιάσουμε το νήμα της εποχής και να επιδιώξουμε την παρουσίαση της νέας Τουρκίας ως δυνητική απειλή για την δύση συνολικά. Είτε παρουσιάζοντας πρώτιστος το ΙΡΑΝ, είτε την ΧΑΜΑΣ είτε λιγότερο την Ρωσία είτε το ισλάμ η Τουρκία πρέπει εντός δεκαετίας να είναι για την δύση “ύποπτη” η ακόμη καλύτερα ζωντανή απειλή, πυρινική δύναμη, χρηματοδότης και εκτροφείο τρομοκρατών, ισλαμισμού επικίνδυνος γείτονας της ΕΕ πολιτισμικά υπανάπτυκτη κλπ κλπ.

Υπάρχει λόγος σοβαρός και διάολε είναι πολύ απλό να κάνεις δυσφήμιση ή διαφήμιση χωρίς να φαίνεσαι μέσο ενός τρίτου φορέα. Δυο τρία “έγκυρα” ρεπορτάζ εδώ και εκεί και άλλα σχόλια ένα γύρω και… το σαράκι πιάνει δουλειά και πάει μονάχο του να φάει τα δοκάρια.

Είναι χίλιες φόρες καλύτερο για τα ελληνικά κυπριακά και ευρωπαϊκά συμφέροντα να προσπαθεί Τουρκία συνεχώς να αποδείξει ότι είναι ευρωπαϊκό κράτος και να είναι συνεχώς σε άμυνα και σε παραχωρήσεις, παρά να προσπαθούμε εμείς να την φέρουμε στην ΕΕ με το ζόρι, να πιεζόμαστε και να ζητάμε από αυτήν υποχωρήσεις και κινήσεις καλής θέλησης για να εξευμενίζουμε την Ελληνική κοινή γνώμη και να παραμυθιαζόμαστε μεταξύ μας. Έλληνες και Κύπριοι.

Δεν είμαι εθνικιστής και μακριά από εμένα όλο αυτό το πακέτο. Δεν είμαι όμως ούτε αφελής. Η Ελλάδα και η Τουρκία όμως είναι ιστορικοί Ανταγωνιστές και το εθνικό συμφέρον επιβάλει πράγματα ενώ οι συγκυρίες δημιουργούν ευκαιρίες που δεν πρέπει να χάνονται.

Γιάννης Παπαϊωάννου