Εχθές, όντας η ελληνική κοινή γνώμη ακόμη ζαλισμένη από τις “ σκληρές” δηλώσεις Παπανδρέου μέσα στην …”σφηκοφωλιά” των Τούρκων διπλωματών στο Ερζερούμ σχετικά με τις παραβιάσεις και τις υπερπτήσεις στο Αιγαίο, καθώς και το casus belli, παρατήρησα σε διάφορα ενημερωτικά ιστολόγια, που μακράν απέχουν από την πολιτική ΠΑΣΟΚ, ακόμη και σε μερικά καθαρά πατριωτικά, ότι υπήρχε μια συγκρατημένη αισιοδοξία για αυτές τις δηλώσεις. Βεβαίως ήταν ακόμη νωρίς και οι πληροφορίες προέρχονταν κυρίως από τα ΜΜΕ. Γι’αυτό και όλα τα φώτα επικεντρώθηκαν στις “ καταγγελίες” ΓΑΠ και στα πανηγύρια με τους αλπινιστές. Διέφευγε, όχι τυχαία για τα ελληνικά ΜΜΕ μιλάμε, της προσοχής κάτι πολύ σημαντικό. Οι τρίωρες συνομιλίες Παπανδρέου-Ερντογαν που προηγήθηκαν κεκλεισμένων των θυρών.

Και όταν λέμε κεκλεισμένων το εννοούμε! Μόνος ο ΓΑΠ με τον Ερντογαν τις 2 από αυτές τις 3 ώρες. Ούτε ο φον Δρούτσας ο Α΄, ούτε ο ομόλογος του Νταβούτογλου. Τί ειπώθηκε σ’αυτό το τετ α τετ; Γιατί τόση μυστικότητα αναρωτηθήκαμε; (εδώ) Ας τα μάθουμε πρώτα όλα…

Και φυσικά δεν έπεσε κανείς από τα σύννεφα με την σημερινή αποκάλυψη τουolympia.gr που αναφέρει:

“ Εντέλει οι φόβοι όλων για τις κρυφές σκοπιμότητες του ταξιδιού της ντροπής, επιβεβαιώνονται με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο, αποκαλύπτοντας παράλληλα το άθλιο θέατρο “πατριωτισμού” πίσω από τις “σκληρές δηλώσεις” Παπανδρέου μέσα στην Τουρκία. Η σιωπή των επίορκων ΜΜ”Ε”, η δράση των εταιρειών PR που διακινούν εκατομμύρια με αδιαφανείς αποδέκτες αλλά και μεγάλου μέρους του πολιτικού κόσμου τους καθιστά συνυπεύθυνους.

Γράφαμε λοιπόν ότι το Ερζερούμ αναμένεται να ολοκληρώσει την τριλογία του Ελσίνκι και της Μαδρίτης. Δυστυχώς αυτό και έγινε, αφού δια στόματος Ερντογάν ακυρώθηκαν ουσιαστικά οι συμφωνίες επανεισδοχής που ήταν μία από τις μεγάλες επιτυχίες της εξωτερικής πολιτικής των τελευταίων ετών.

Διά στόματος Ερντογάν λοιπόν: «Όταν πληροφορήθηκα από τον ομόλογό μου τον αριθμό των λαθρομεταναστών, σχημάτισα μια διαφορετική γνώμη. Μου ανέφεραν για ένα εκατομμύριο ανθρώπους. Οι 500.000 εξ αυτών έχουν φτάσει στην Ελλάδα τα τελευταία δύο χρόνια. Είναι οξύμωρο εμείς να σκεφτόμαστε την επανεισδοχή βάση των συμφωνιών 1.000 ατόμων». είπε ο κ. Ερντογάν.”

Πέφτει κανείς απ’τα σύννεφα;

Η μυστική διπλωματία που καταγγέλλεται μέσα από τα ιστολόγια, ενώ από τα κόμματα μόνο διάσπαρτες φωνές ακούμε, υπάρχει και εξαπλώνεται σε ένα μεγάλο φάσμα των ελληνοτουρκικών θεμάτων, ακόμη και των εθνικών μας δικαιωμάτων.

Μας το πε ο πρωθυπουργός αλλά δεν τον ακούσαμε μάλλον καλά. Αν η οικονομική κρίση κε πρωθυπουργέ αποδυναμώνει τα επιχειρήματά μας για τα εθνικά θέματα γιατί επιλέξατε αυτήν την περίοδο για να τα κλείσετε;

Θέματα που εκκρεμούν δεκαετίες η κυβέρνηση προσπαθεί να μας τα λύσει, εν όσω βρισκόμαστε στην χειρότερη δυνατή κατάσταση, με καταβαραθρωμένο κύρος, ισχνή διεθνή αξιοπιστία και την πιο αδύναμη διπλωματική θέση από την μεταπολίτευση. Και μάλιστα μας το δηλώνει η ίδια, ότι είμαστε στην χειρότερη στιγμή για διαπραγματεύσεις, εν τούτοις διαπραγματεύεται. Και στραβός είναι ο γιαλός και στραβά αρμενίζουμε δηλαδή….

Η βιασύνη να κλείσουν τα ζητήματα της εξωτερικής μας πολιτικής δείχνει ότι η κρίση είναι η καλύτερη δυνατή στιγμή, αλλιώς οι όποιες διαπραγματεύσεις θα πάγωναν με το απόλυτα λογικό επιχείρημα ότι επείγουν τα εσωτερικά οικονομικά μας θέματα. Και όταν λέμε καλύτερη δυνατή στιγμή δεν εννοούμε φυσικά προς το συμφέρον μας. Κάθε άλλο. Εννοούμε ότι είναι η καλύτερη δυνατή στιγμή για τους “ κηδεμόνες” μας, στην Εσπερία…

Τα καλά ανιψάκια του Θείου Σαμ είναι εδώ… Βροντοφωνάζει όπου βρεθεί κι όπου σταθεί ο πρωθυπουργός μας. Νιώθει τόσο έξω από τα νερά του σ’ αυτήν την χώρα που μέχρι και την λειτουργία του Μεγάρου Μαξίμου αλλάζει εκ θεμελίων ώστε να του θυμίζει κάτι από Αμερική… Δεν του αρέσει αυτή η χώρα δεν την αισθάνεται δικιά του και απλά θεωρεί ότι κάνει το αγροτικό του στην διοίκηση για να πάει αργότερα, αφού έχει εκτελέσει τις δοθείσες εντολές ασχετα με τις συνέπειές τους, σ’ έναν διεθνή οργανισμό, ίσως και στον ΟΗΕ… Σαν φαντάρος που περιμένει να λειτουργήσει το βύσμα του και να φύγει από τα σύνορα το συντομότερο δυνατό

Τα ίδια νόμιζε και ο Σημίτης βέβαια, ότι θα πάρει μια σημαντική θέση στην Ε.Ε, αφού βάλει τα θεμέλια στην αποδόμηση του ελληνικού κράτους και τα έβαλε… Πάνω σ’αυτά κτίζουν σήμερα το Μνημόνιο και το ΔΝΤ, αλλά θέση δεν είδε… Τον ξέχασε η ιστορία και τα Μέσα που τότε του ‘πλέκαν το εγκώμιο.

Το χείριστο όλων είναι ότι η δομή του ελληνικού κράτους δεν μας επέτρεψε να δούμε τις εξελίξεις γύρω μας στον κόσμο και να προσαρμοστούμε σ’αυτές. Οι παρωπίδες που μας φόρεσαν τόσα χρόνια δημιουργώντας ένα κράτος φούσκα οι πολιτικοί μας, μόνο και μόνο για να συντηρούν τον φαύλο κύκλο, αυτόν που σήμερα έρχεται ο άθλιος Πάγκαλος να καταγγείλει της διόγκωσης του δημοσίου για ψηφοθηρικούς λόγους, λειτούργησαν άψογα. Μέχρι που έσκασε (ή σκάσανε) την φούσκα και τρομάξαμε… Είμαστε το μόνο ίσως κράτος, σίγουρα στην Ευρώπη, που είμαστε προέκταση της πολιτικής των ΗΠΑ. Για ποιον λόγο; Όπως και ο sir Μαρκεζίνης μας λέει, μακράν εμπειρότερος και ειδικότερος ημών, γιατί δεν υιοθετήσαμε μια νέα εξωτερική πολιτική ίσων αποστάσεων από τις μεγάλες δυνάμεις; Η πολιτική που μας εξυπηρετούσε μέχρι την λήξη του Ψυχρού Πολέμου έχει παρέλθει. Από τότε η Ρωσία κατέρρευσε, ανέκαμψε στην παγκόσμια σκακιέρα ανεδύθησαν και νέες δυνάμεις, όπως η Κίνα, αλλά εμείς έχουμε μείνει προσκολλημένοι στην ίδια πολιτική και τουλάχιστον 3 κινήσεις πίσω στο παγκόσμιο γεωστρατηγικό παιχνίδι… Πόσο πίσω; Εμείς έχουμε για επικεφαλής της εξωτερικής μας πολιτικής τον Δρούτσα και οι Τούρκοι τον Νταβούτογλου… Θέλετε κι άλλα;

«Οπου κι αν πάω, η Ελλάδα με πληγώνει», έλεγε ο Σεφέρης, τότε ακόμα που διαθέταμε και ανθρώπους του πνεύματος… Πόσο δίκιο είχε!

filologos10