Χαρίστε τα (άδικα) χρέη του Λαού, ή….

«…Κάτω από την κρούστα κάθε ομαλότητας, ακόμα και της δημοκρατικής, σιγοκαίνε ή κοχλάζουν δυνάμεις στοιχειακές, που κάποτε εκρήγνυνται, καταπίνοντας όσους επαίρονταν για τον ρεαλισμό τους…»

Το μήνυμα – πυροδότης προέρχονταν από Γαλλία…
Από κει ξεκίνησε τουλάχιστον πριν λίγο καιρό. Γιατί στην πορεία διαδόθηκε και υιοθετήθηκε κι από
άλλα κράτη.
Ούτε λίγο, ούτε πολύ, παρότρυνε:

«…7 Δεκέμβρη 2010 σηκώστε όλοι τις καταθέσεις σας…»

Το σκεπτικό είχε βάση όντως:

«… Η επανάσταση σε μια «χρηματοοικονομική κοινωνία» δεν χρειάζεται να είναι ένοπλη και αιματηρή. Αρκεί να κόψεις την «αιματοδοσία» του συστήματος, που βασικό του στοιχείο είναι οι καταθέσεις των τραπεζών…»

Καλό, δε λέω.
Μόνον που, αναρωτιέμαι, πόσοι να έχουν μείνει άραγε που διατηρούν καταθέσεις στις τράπεζες;
Και τι θα τα κάνει αυτός που τα σήκωσε;
Θα τα φυλάξει στο σεντούκι; Χαράς Ευαγγέλια για τα κλεφτρόνια.
Ένας τέτοιος κίνδυνος καθιστά απαγορευτική τη σκέψη και μόνο.
Ιδίως όταν ένα τεράστιο ποσοστό της σύγχρονης εγκληματικότητας αφορά ακριβώς στις διαρρήξεις
και ληστείες σπιτιών.
Ενώ χρέη προς τις τράπεζες έχει και η κουτσή Μαρία.

Τουτέστιν, τι θα συνέβαινε άραγε εαν σταματούσαν όλοι να πληρώνουν αυτά τα

χρέη;

Να ένα ωραίο Κίνημα...
Κι επειδή, οι νόμιμοι αυτοί βρυκόλακες τοκογλύφοι έχουν καλύψει τα νώτα τους μέσω
των «εγγυήσεων ακινήτων», κάλλιστα η μαζική αυτή στάση πληρωμών θα μπορούσε να αφορά σ’
αυτούς που οφείλουν άνευ «ακινήτου αντικρύσματος», πχ χρέη και καταναλωτικά δάνεια όπου ο
οφειλέτης δεν έχει κανένα περιουσιακό στοιχείο στ’ όνομά του.
Τι είπατε κύριοι νομικοί σύμβουλοι των τραπεζών; Θα μας κάνετε αγωγή γι’ αυτήν την «παρακίνηση
σε στάση πληρωμών»;
Ευχαριστώ θερμά, αλλά δεν ξέρω πώς να σας ξεπληρώσω μια τέτοια τεράστια χάρη.
Είναι αυτό ακριβώς που χρειαζόμαστε για να πάρει έκταση δημοσιότητας το θέμα.
Θα αναμένομε λοιπόν μετ’ ακράτου ενδιαφέροντος....
Βεβαίως, ξέρουμε τι θα έκαναν πάλι οι κυβερνήτες μας. Θα τους έπιανε ο πόνος μόλις θα έβλεπαν τους καημένους τους τραπεζίτες να υποφέρουν και αμέσως θα έπιαναν δουλειά. Δηλαδή, θα διέθεταν εν ριπή οφθαλμού ένα υπέρογκο κονδύλι για ενίσχυσή τους (Πακέτο διάσωσης τραπεζών θα ονόμαζαν το καινούριο αυτό παραμύθι). Και φυσικά το κονδύλι ποιος θα το πλήρωνε; Μα ποιος άλλος βεβαίως; Οι πολιτικοί και οι ελίτ των Ελβετικών σαλέ αποκλείεται. Ο έρμος ο λαουτζίκος και η φτωχολογιά όπως πάντα. Με ακόμη περισσότερους φόρους, ακόμη μεγαλύτερους φόρους, ακόμη πιο ασύδοτους φόρους...

συνέχεια εδώ