Τα νούμερα που αναφέρονται στον συνημμένο σύνδεσμο («Το καρναβάλι του Ρίο – Αντίρριο» από τη «Γαλέρα») σχετικά με το κόστος κατασκευής της Γέφυρας Ρίου-Αντιρρίου είναι λίγο πολύ σωστά. Εδώ όμως θα πρέπει να συμπληρώσουμε ότι το 40% του κόστους (δηλαδή η κρατική συμμετοχή) προήλθε από χρήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι από δικούς μας φόρους όπως γράφει ο σχολιαστής. Σχετικά τώρα με το δάνειο από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα, αυτό έχει συναφθεί με την Εταιρεία που κατασκεύασε και διαχειρίζεται το έργο, η οποία και θα πληρώνει τους τόκους και το κεφάλαιο μέχρι την αποπληρωμή του.

Σε περίπτωση που η Εταιρεία αδυνατεί να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις της, τότε όντως το κράτος έχει εγγυηθεί για το δάνειο αλλά παράλληλα (και αυτό δεν αναφέρεται) παίρνει πίσω και το έργο. Αναρωτιέμαι ποια είναι η διαφορά με τα δάνεια που κατά καιρούς έχουν δοθεί στις κρατικές συγκοινωνίες στην Ολυμπιακή και σε μύριους άλλους κρατικούς οργανισμούς με την εγγύηση του κράτους; Η διαφορά είναι ότι τα δάνεια αυτά ουδέποτε εξυπηρετήθηκαν, οι κρατικές εγγυήσεις κατέπεσαν και τα δισεκατομμύρια αυτά προσμετρήθηκαν στο Δημόσιο χρέος. Εκεί πηγαίνουν οι μισθοί και οι συντάξεις που μας έκοψαν.

Οι ακροβατισμοί όμως συνεχίζονται και παρακάτω στο κείμενο. Κάθε ενήλικας πολίτη γνωρίζει ότι όταν παίρνει ένα δάνειο από μια τράπεζα 100 ευρώ, το ποσό που θα καταβάλλει στο τέλος με τους τόκους θα είναι πολύ μεγαλύτερο. Αν ο συντάκτης του κειμένου γνωρίζει καμιά τράπεζα που να δανείζει 370 εκατομμύρια ευρώ χωρίς τόκο, τον ικετεύω να μου την γνωρίσει. Είναι όμως επίσης γνωστό, ότι η αξία ενός ευρώ που θα πάρει κάποιος σε ένα, σε δέκα, σε είκοσι, σε τριανταπέντε χρόνια είναι πολύ μικρότερη από την αξία ενός ευρώ σήμερα.

Και εδώ θα ήθελα να παρακαλέσω αν ο συντάκτης έχει διαφορετική γνώμη ας μου δανείσει όποιο ποσό θέλει και εγώ ορκίζομαι να του το επιστρέψω σε 35 χρόνια. Τέλος συγγνώμη, αλλά αυτή η Γέφυρα δεν απασχολεί προσωπικό; (εκτός και αν δεν μας ενδιαφέρουν, καθότι είναι ιδιωτικοί και όχι δημόσιοι υπάλληλοι και άρα υπηρέτες των φραγκοφονιάδων) Δεν έχει συντήρηση; Δεν πληρώνει ΙΚΑ, ΦΠΑ, φόρους στο Ελληνικό Δημόσιο;

Αν για ένα τέτοιο έργο, που αναγνωρίζεται παγκόσμια, θεωρείται «μαλάκας» ο Έλληνας φορολογούμενος, τότε συγγνώμη αλλά οι λέξεις έχουν χάσει το νόημα τους και εν πάση περιπτώσει σαν Έλληνας φορολογούμενος (όσοι έχουμε απομείνει) αισθάνομαι συνεπής με τις αρχές μου που συμβάλλω στο να υπάρχει στη χώρα μου αυτό το έργο.

Τέλος για να κλείσουμε το θέμα των κερδών της Κοινοπραξίας, άραγε γνωρίζει ο συντάκτης, ότι μέσα στην σύμβαση που έχει υπογράψει το Ελληνικό Δημόσιο υπάρχει όρος που λέει ότι όταν η απόδοση των κεφαλαίων της Κοινοπραξίας φθάσει το 11,5% οποτεδήποτε γίνει αυτό, το έργο αυτομάτως περιέρχεται στο Ελληνικό Δημόσιο; Αυτά όσον αφορά τα περί κέρδους 736%.

Πάμε τώρα στα περί τρένου. Το να περάσει τρένο από τη Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου θα σήμαινε άλλη μορφή Γέφυρας, μεγαλύτερη σε όγκο και με πολλαπλάσιο κόστος κατασκευής. Αλλά ας το αγνοήσουμε αυτό και ας πούμε ότι το Ελληνικό κράτος μια που είχε τα χρήματα, έλεγε να κατασκευασθεί Γέφυρα από την οποία να διέρχεται και τρένο. Θα φτιάχναμε λοιπόν μια Γέφυρα που θα μας είχε κοστίσει διπλάσια για να περνάει ένα τρένο, που όμως μέχρι και σήμερα φθάνει μέχρι το Κιάτο. Και άντε και το φέρναμε στη Γέφυρα και το περνάγαμε απέναντι, μετά που θα πήγαινε; Μήπως υπάρχει σιδηροδρομικό δίκτυο και μας το φυλάει για έκπληξη το Ελληνικό Δημόσιο; Μάλλον τότε θα είχε εφαρμογή ο χαρακτηρισμός του συντάκτη για τους Έλληνες φορολογούμενους.

Τόσο σύντομη είναι λοιπόν η μνήμη μας; Ξεχάσαμε τι τραβούσαμε μερικά χρόνια πριν, όταν για να περάσεις απέναντι χρειαζόσουν σχεδόν μία ώρα, όταν ο καιρός το επέτρεπε, στοιβαγμένος σε κάτι άθλια φέρρυ-μπόατ, με ένα πλήρωμα που σε έλουζε με γαλλικά όση ώρα πάρκαρες. Ξεχάσαμε ότι την ταλαιπωρία μας αυτή την πληρώνουμε με 7,7 ευρώ και ότι η μόνη εναλλακτική μας λύση ήταν να κάνουμε προπόνηση για το διάπλου της Μάγχης.

Ας σταματήσουμε λοιπόν τους λαϊκισμούς και ας μη λοιδορούμε οτιδήποτε καλό γίνεται σ’ αυτή τη χώρα. Δεν έχουμε αυτή τη πολυτέλεια αλλά κυρίως δεν αξίζει στον Ελληνικό λαό αυτή η νοοτροπία.