Νέος Μεσαίωνας

Ο Άνθρωπος δεν χρειάζεται πλέων στην διαδικασία παραγωγής πλούτου καθώς αυτός

παράγεται μέσα από ιδέες και την προσδοκία του κέρδους.

Ένα καλό επενδυτικό σχέδιο μπορεί να αποδώσει μέσω χρηματιστηρίου πολλά περισσότερα από οσα 10.000 στρέμματα χωράφια σε ένα χρόνο ή 50 -100 μεσαίες βιομηχανίες. Να αποδωσει περισσότερα και μάλιστα πριν από την υλοποίηση του. Ούτε η βιομηχανία ούτε η παράγωγη σε οποιοδήποτε αγαθό, ούτε η κατανάλωση έχουν την αίγλη και την σημασία που είχαν για την οικονομία τις περασμένες δεκαετίες. Ο Καπιταλισμός έχει αλλάξει.

Μια φήμη για μειωμένη παράγωγη σιτηρών στην Ρωσία, ένα δημοσίευμα για πιθανή χρεωκοπία της Ισπανίας, ένα ρεπορτάζ για πυρηνικά στο ΙΡΑΝ, ή η δημοσιοποίηση μιας αξιολόγησης μετακινεί ή παράγει δισεκατομμύρια δολάρια σε λίγες ώρες. Ποιος θα νοιαστεί για το χωράφι και την επιχείρηση;

Η σημασία του μόχθου ή του κόστους παραγωγής ενός αγαθού βαίνει μειούμενη σε σχέση με την φημολογία για την ποιότητα ή την ποσότητα του διαθέσιμου αγαθού και τον χρόνο που αυτό παράγεται. Ήδη για τον έμπορο την συμβολική γεωργία δεν έχει σημασία το κόστος παραγωγής ενός κιλού προϊόντος αλλά η σταθερή του ποιότητα και ποσότητα. Το κόστος παράγωγης είναι πρόβλημα μόνο του παραγωγού.

Αναρωτηθείτε ακόμη ότι εάν σήμερα εξαφανίζονταν ο άνθρωπος από τον Πλανήτη πόσες τραπεζικές συναλλαγές (πχ εντολές πληρωμών) θα γίνονταν αυτόματα και πόσα χρήματα θα συνέχιζαν φέρνουν γύρες ανά τον κόσμο επί μήνες ή και χρόνια. Πόσοι τόκοι σε τραπεζικές καταθέσεις ή πιστωτικές κάρτες θα συνέχιζαν να αυξάνουν και να καταγράφονται, πόσες γραμμές παραγωγής θα συνέχιζαν να δουλεύουν. Πόσοι ανθρωποι θ συνέχιζαν να πλουτίζουν. Σκεφτείτε τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια που θα συνέχιζαν να λειτουργούν και τις πετρελαιοπηγές που θα συνέχιζαν να βγάζουν πετρέλαιο, το πόσα ραντάρ θα συνέχιζαν να δουλεύουν πόσοι δορυφόροι θα συνέχισαν να κινούνται για αιωνες και πόσα άλα θα συνέχιζαν χωρίς εμάς.

Από τα παραπάνω προκύπτει ότι ο άνθρωπος δεν είναι πλέον τόσο σημαντικός και για την ακρίβεια, η σημασία του στην παράγωγη και στην κατανάλωση βαίνει συνεχώς μειούμενη.

Ας αναλογιστούμε ότι ο διαφωτισμός και η αναγέννηση έφερε τον άνθρωπο στο κέντρο του κόσμου των ιδεών και του έδωσε την δυνατότητα να εξοστρακίσει από εκείνο το κέντρο, την θεϊκή ή την διάμεσου αντιπρόσωπων του θεού εξουσία. Ας αναλογιστούμε ακόμη ότι με αυτό τον τρόπο ο πολιτικός φιλελευθερισμός ο οδήγησε στην Δημοκρατία και ο άνθρωπος πήρε την μοίρα στα χέρια του. Ας δούμε ότι αυτή η διαδικασία αντιστρέφεται.

Ας αναλογιστούμε ότι οι κινητήριες δυνάμεις που γέννησαν το κομουνισμό το σοσιαλισμό είναι το κάποτε πολυπληθές και πανίσχυρο αγροτικό και εργατικό προλεταριάτο. Σήμερα αυτές οι δυνάμεις σβήνουν καθώς σβήνει η αίγλη τόσο τςη αγροτικής όσο και της βιομηχανικής παραγωγής.

Αλλά ακόμη και νεοφιλελευθερισμός που κήρυξε κάποτε την αποτίναξη των δεσμών του κράτους από την αγορά είχε ως κεντρική φιγούρα τον ανθρωπο και την ευημερία του.

Και αφού τα αναλογιστούμε αυτά που γίνονται τούτες τις ημέρες όλα αυτά που χάνουν οι εργαζόμενοι και τι ζητά ο ΣΕΒ, η τρόικα, η κυβέρνηση και με 15% ανεργία νομίζω ότι θα καταλήξουμε ότι σύντομα -πολύ σύντομα- θα επαφιόμαστε στην Φιλευσπλαχνία ενός απρόσωπου συστήματος για να ζούμε.

Εισερχόμαστε σε ένα μεσαίωνα καθώς η πολιτική η νομοθετική και η δικαστική εξουσία παραδίδονται στις αγορές. Τα βασικά ιδεώδη του ανθρωπισμού καταργούνται και το χειρότερο είναι ότι ο εχθρός δεν είναι ορατός. Δεν υπάρχει Βαστίλη , δεν υπάρχουν ευγενείς, δεν υπάρχει πεδίο για να δοθεί η μάχη.

Δεν υπάρχει ούτε ο μοχλός ούτε το σημείο που θα στηριχτεί για να αλλάξει ο κόσμος.

Γιάννης Παπαϊωάννου