Εχει υπάρξει από διάσημος σκιέρ και χρυσός ολυμπιονίκης, ώς χορευτής και φωτογράφος. Είναι ο 61χρονος Αμερικανός Μόουζες Πέντλεντον, που ανακάτεψε το χορό με τα ακροβατικά, την παντομίμα, τον αθλητισμό, την υποκριτική, τις εικαστικές τέχνες, το κουκλοθέατρο και το video art, και δημιούργησε τους Momix. Σε λίγες μέρες φέρνει σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη το ολοκαίνουργιό του μείγμα-παράσταση με τίτλο «Botanica».
Ενα λουλούδι από χορεύτριες, ύφασμα και φως ανθίζει κινούμενο στη σκηνή του «Botanica» Πώς κυνηγάτε ιδέες σαν αυτή του «Botanica»;
«Χμ, ποτέ δεν ξέρεις πού και πότε θα σου επιτεθεί μια ιδέα. Δεν μου έρχονται συχνά στο στούντιο, πάντως. Γι' αυτό βγαίνω στη φύση, όπου ζω άλλωστε. Συνήθως περπατώ σε ένα δάσος από δρυς κάθε μέρα για 2 ώρες, καλωδιωμένος, ακούγοντας μουσική στο mp3. Και επειδή δεν μπορώ να λειτουργήσω και πολύ μπροστά σε έναν υπολογιστή στο γραφείο, ηχογραφώ σ' αυτό σχεδόν αυτόματα όποια σκέψη μου έρθει. Πίσω στο γραφείο τυπώνω αυτόματα την ηχογράφηση και διαλέγω την εικόνα που μου δημιούργησε η μουσική, τα φυτά, το φως, το νερό. Δεν είναι η μόνη διαδικασία, αλλά είναι η συχνότερη. "Δούλεψε" και στο "Botanica"».
Πώς όλο αυτό γίνεται χορογραφία;
«Το Momix στην πραγματικότητα είναι ένα είδος οπτικού θεάτρου. Ξεκινώ από μια εικόνα, μια καλέντουλα για παράδειγμα, που τη φτιάχνω ας πούμε από πέντε χορευτές. Και μετά τη δουλεύω σαν γλυπτό, ψάχνοντας πώς μπορεί να στηθεί και να κινηθεί μέσα από τα σώματα. Υστερα τη μεταφέρω στο χώρο και την κινώ στο χρόνο και τη μουσική -κάπως σαν το παλιό ανιμέισον του Ντίσνεϊ. Χρησιμοποιώ, ακόμα, σκηνικά, τεράστια υφάσματα ή κούκλες και κοστούμια που μετατρέπω σε προεκτάσεις του σώματός μας. Μια από τις αισθητικές αρχές μου είναι να κάνω ορατή τη σχέση του ανθρώπινου με το μη ανθρώπινο».
Τι ακριβώς είναι το «Botanica»;
«Μια ιστορία μεταμόρφωσης. Μια βόλτα σε έναν μαγικό κήπο, όπου βρίσκεις κάτι απρόσμενο, παράξενο, υπέροχο, με τη λογική που έχουν τα όνειρα. Και μια πολύ χαλαρή "Momix" εκδοχή των τεσσάρων εποχών με λίγο Βιβάλντι».
Τι επίδραση είχε σε σας το αθλητικό παρελθόν σας;
«Αρχικά δεν είχα ιδιαίτερη χορευτική παιδεία και ήταν πολύ σημαντική η έμπνευση που μου έδωσαν οι Αυστριακοί προπονητές μου στο σκι. Είχαν τρομερή ενέργεια και τρέλα. Διασχίζαμε τρομερά γρήγορα απέραντες εκτάσεις. Μου έμαθαν να αγαπώ τη φύση, να έχω σωματικό κουράγιο, να εκφράζομαι με το σώμα μου, να μη φοβάμαι να κουραστώ και να συνδυάζω το σώμα με το μυαλό. Μια πολύ ελληνική ιδέα! Ετσι, το Momix ξεκίνησε σαν μια προσπάθεια να δεθεί το αισθητικό με το "αθλητικό". Χρησιμοποιώ οπτικές ψευδαισθήσεις, φωτισμούς, εφέ και οτιδήποτε μπορεί να ερεθίσει τον εγκέφαλο και να δημιουργήσει ενέργεια».
Ποια είναι η πιο συνηθισμένη κριτική που ακούτε για τους Momix;
«Οι κριτικοί χορού δεν μας βλέπουν σαν χορό, γιατί δεν είμαστε κλασικό σχήμα. Ισως είμαστε άτυχοι που μας κρίνουν αυτοί, και όχι οι των εικαστικών ή εκείνοι που ασχολούνται με προγράμματα ψυχαγωγίας, γιατί έτσι νιώθουμε. Μπορεί να μην είμαστε μπαλέτο Μπαλανσίν και να είμαστε ιδιαίτερα οπτικοποιημένοι, αλλά απευθυνόμαστε στο μεγάλο κοινό και όχι μόνο σ' αυτό που έχει ιδιαίτερη παιδεία. Είμαστε οπαδοί του "ποπ" και όχι μιας "καθαρής" τέχνης. Είμαστε ένα υβρίδιο, που πέτυχε χάρη στη σκληρή δουλειά».
Στο «Botanica» μιλάτε και για τη μελαγχολία της οικονομικής κρίσης...
«Οι άνθρωποι χρειάζονται χρόνο για να δουν τα απλά πράγματα στη ζωή. Δεν θέλω να τα υπεραπλουστεύω, αλλά μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα με λίγα μέσα. Οπως οι Momix, που είμαστε πολύ φτωχό θέατρο, γι' αυτό και οικολογικό. Το να φτιάχνεις πράγματα από το τίποτα θα γίνει σύντομα βασική οικονομική αρχή. Το ζητούμενο στην κρίση είναι η ενέργεια που χρειάζεται για να την αντιμετωπίσεις. Η πίστη ότι μπορείς. Η οικονομική κρίση είναι και κρίση ανθρώπινης ενέργειας. Πρέπει να το νιώθετε ιδιαίτερα στην Ελλάδα. Πρέπει να γίνουμε πιο εφευρετικοί. Εδώ, στις ΗΠΑ, όλο και περισσότεροι μαθαίνουν πώς να κάνουν, για παράδειγμα, φθηνότερες διακοπές. Μαθαίνουν γιόγκα για να βελτιώσουν τη ζωή τους ή φυτεύουν το φαγητό τους σε μικρούς κήπους, ξαναγυρνώντας σε ιδέες των '60ς».
Πώς αντιδρά στην κρίση η τέχνη στην Αμερική;
«Κυρίως αντανακλά τις δονήσεις της κοινωνίας. Βλέπεις πολλά θεατρικά έργα σχετικά με την κρίση. Το "Botanica", όμως, μιλά για τη φύση και όχι για την κρίση. Είναι ένα αντίδοτο σε μια εποχή όπου όλοι πρέπει να είμαστε χάι τεκ, μουλτιτάσκινγκ, καλωδιωμένοι και διασυνδεδεμένοι με 5.000 φίλους που πρέπει να ξέρουν συνέχεια τι κάνουμε. Λέμε πως πρέπει να βγούμε για λίγο από την πρίζα. Να "μυρίσουμε τα ρόδα", να νιώσουμε τον ήλιο και να διαλογιστούμε. Και να κάνουμε λίγη γιόγκα. Εδώ ακόμα και εταιρείες το επιβάλλουν σε υπαλλήλους τους, μαζί με μικρούς μεσημεριανούς ύπνους. Πρέπει να εκπαιδευτούμε ξανά ως είδος για να μην ξεμένουμε από ενέργεια. Ξέρω τι περνάτε στην Ελλάδα, ελάτε να μας δείτε και θα φύγετε με λίγο πιο ελαφρύ το βήμα σας. Το χρειάζεστε». *
info:Αθήνα: 23 με 27 Νοεμβρίου στο «Παλλάς». Εισιτήρια: 20 με 70 ευρώ, με πιστωτική στο 210-8108181, on line στο www.ellthea.gr, στο Public και στα ΑΤΜ της Τράπεζας Πειραιώς.
Θεσσαλονίκη: 1η με 4 Δεκεμβρίου στο Μέγαρο Μουσικής. Εισιτήρια: 20 με 60 ευρώ, στο εκδοτήριο της πλ. Αριστοτέλους, στα ταμεία του Μεγάρου και τηλεφωνικά 2310-895939
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.