Πέρασε ΑΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ και ΑΣΧΟΛΙΑΣΤΗ η Κυριακή 21η Νοεμβρίου ημέρα που από το 1996 καθιερώθηκε από τον ΟΗΕ ως «Παγκόσμια Ημέρα της Τηλεόρασης!»
Τα ελληνικά τηλεοπτικά μας αστέρια ΔΕΝ αυτοχειροκροτηθήκανε!
Τις ίδιες, όμως, μέρες και αμέσως μετά παρακολούθησε η οικουμένη στην TV, σε παγκόσμια εμβέλεια, Ιρλανδούς Δημοσιογράφους σε πρωτόγνωρη δημόσια επίθεση να «κουρελιάζουν» Πρωθυπουργό και Υπουργούς για την Οικονομική τους Πολιτική που οδήγησε την Ιρλανδία στην «ζεστή, φιλόξενη, αγκαλιά» της γνωστής σε μας τους Έλληνες…τρόικα!
Εάν νομίζετε ότι επειδή είμαι από τα πρόσωπα που συχνά με έχουν φιλοξενήσει ΟΛΑ σχεδόν τα ελληνικά, Εθνικής, Περιφερειακής και τοπικής εμβέλειας ραδιοτηλεοπτικά παράθυρα και μπαλκόνια ΔΕΝ έχω το ΔΙΚΑΙΩΜΑ να κρίνω καλόπιστα τους οικοδεσπότες μου, μη συνεχίσετε το διάβασμα, ΣΤΟΠ εδώ!
Εάν, μάλιστα, σας διακρίνει η τάση να υποβαθμίζετε την τηλεοπτική εικόνα ως παιδαγωγικό εργαλείο, τότε σας ΙΚΕΤΕΥΩ, κάνετε ΣΤΟΠ εδώ !
Η ουσία το περιεχόμενο και ο «λόγος» όχι μόνο στην ελληνική αλλά στην παγκοσμιοποιημένη πλέον «τηλεοπτική δημοκρατία» δίνουν τη θέση τους στο περίβλημα, στο επιδερμικό, στην εικόνα. Ίσως άλλοι λαοί να μην νοιάζονται για αυτές τις μεταλλάξεις, αλλά εμάς εδώ στην χώρα κοιτίδα του πολιτισμού, της δημοκρατίας και της λογικής έπρεπε να μας…πειράζει καθώς το πρόβλημα δεν είναι η δημοκρατία την οποία εμείς κάποτε διδάξαμε στους λαούς αλλά με 40-50-60-70% ΑΠΟΧΗ, Λευκά και ΑΚΥΡΑ αποδείξαμε στις 7 και 14 Νοεμβρίου ότι «ξεχάσαμε» να…σεβόμαστε!...
Το πρόβλημα έγκειται, λοιπόν, στην Ελλάδα των εκλεγέντων Αρχόντων Τοπικής Αυτοδιοίκησης με κωμικοτραγικές μειοψηφίες στον τύπο της δημοκρατίας που θα μας χαρακτηρίζει ιστορικά από τις 14 Νοεμβρίου 2010 και μετά και στο ρόλο της σύγχρονης ΥΠΕΡΔΥΝΑΜΗΣ που λέγεται τηλεόραση.
Έρχομαι σήμερα επικριτής της TV πιστεύοντας ότι κάποια πράγματα πρέπει να λέγονται με το όνομά τους. Όλοι όσοι ασχολούμεθα με τις επιστήμες της συμπεριφοράς χρειάζεται να αποδώσουμε ΟΡΘΑ την εκπληκτική δύναμη της σύγχρονης τηλεόρασης στην άσκηση όχι της συνειδητής αλλά κυρίως της υποδόριας, της υποσυνείδητης επίδρασής της στην καθιέρωση προτύπων συμπεριφοράς προς μίμηση και ταύτιση για τα παιδιά που στέκονται ευάλωτα και εύπλαστα μπροστά στους δέκτες και για μας τους μεγάλους που έχουμε σχεδόν συστηματικά οδηγηθεί στην αποδοχή της ψεύτικης «εικονικής πραγματικότητας» με την αποκρυστάλλωση μιας πολύ στρεβλής αντίληψης της…πραγματικότητας!
Κάποιες άλλες εποχές, στην ευλογημένη χώρα, που την κατοικούν 11 εκατομμύρια Ελλήνων ( και αλλοδαπών ) αλλά είναι άγνωστος ο αριθμός των…φιλελλήνων, οι ρόλοι ήταν ευκόλως διακριτοί καθώς η Νομοθετική εξουσία νομοθετούσε, η εκτελεστική εφάρμοζε, η δικαστική ήλεγχε και ο ΤΥΠΟΣ μέσω των ΡΕΠΟΡΤΕΡ όταν εντόπιζε πρόβλημα, έψαχνε τις ιδιαιτερότητές του, απεκάλυπτε πτυχές κρυμμένες επιτήδεια, τους πρωταγωνιστές και λεπτομέρειες ανατριχιαστικές ή …γαργαλιστικές δίνοντας στο αναγνωστικό κοινό υλικό για σχολιασμούς και στοχασμούς υπέρ και κατά!…
Σήμερα στην Ελλάδα ΔΕΝ διαβάζουμε, κοιτάμε ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ η οποία δεν προσπερνά, μένει στην επιδερμίδα και δίνει με εικόνα στο ρεπορτάζ ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΕΣ διαστάσεις όπου κυρίαρχο στοιχείο μοιάζει να είναι η διατήρηση πολιτικών και άλλων επιφανών πολιτών στο απυρόβλητο, η απαξίωση του αποκαλούμενου «ανώνυμου» σε αντιδιαστολή με τον «επώνυμο» πολίτη, η «απανθρωπιά» και η δύναμη της διείσδυσης του τηλεοπτικού φακού σε σημεία ΧΩΡΟ-ΧΡΟΝΟΥ όπου, θα μπορούσα να υποθέσω, ακόμη και οι πλέον προηγμένες μυστικές υπηρεσίες της Υφηλίου δεν έχουν φτάσει...
Που αρχίζει και πού τελειώνει ο ρόλος της κάθε μιας από τις 4 κάποτε διακριτές εξουσίες; Με ποιες αξίες λειτουργούμε εμείς και με ποιες πρέπει να λειτουργούν οι δημοσιογράφοι της TV όταν αισθάνονται ότι το καθήκον στην αλήθεια και την κοινωνία τους καλεί να…πρωτοτυπήσουν;
Εάν τελικά ένα παιδάκι αναφωνήσει «ο αυτοκράτορας είναι γυμνός» θα του κλείσουμε το στόμα επειδή τα παιδιά δεν πρέπει να κάνουν τέτοιες διαπιστώσεις ή θα θυμηθούμε ότι «από παιδί και από ζαβό μαθαίνεις την αλήθεια».
Θα βρεθεί στην Ελλάδα ένας ή μία συνάδελφος του Ιρλανδού Δημοσιογράφου που θα τα «ψάλλει γενναία» στους Πράσινους, Μπλε και συνοδοιπόρους τους Πολιτικούς που μας οδήγησαν στην τρόικα και την ΠΤΩΧΕΥΣΗ που μας έρχεται καλπάζοντας;
Τελικά το κοινωνιoλογικό και ψυχολογικό φαινόμενο που θυμίζει το παροιμιακό αγόρι που όλοι ψάχνουμε θα μας διδάξει κάτι;
Η μήπως η «ξετσίπωτη TV» αποδεικνύει καθημερινά ότι …δεν περισσεύει πια ΤΣΙΠΑ στην Ελληνική κοινωνία;
Καθημερινά, πλέον, ΖΗΤΩ τα BLOGS!
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.