ΑΝ Η ΨΗΦΟΣ ΜΑΣ ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΓΥΡΟ ΓΙΝΕΙ ΣΦΑΙΡΑ ΣΤΟ ΟΠΛΟ ΤΟΥΣ... ΑΥΤΟ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΘΑ ΤΟ ΣΤΡΕΨΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΣΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΜΑΣ

Με το φοβισμένο ύφος του δοσίλογου που τρέμει στο ενδεχόμενο να αναγνωριστεί κάτω από την ντροπιαστική του κουκούλα, εμφανίστηκε στις δηλώσεις του ο πρωθυπουργός, θερίζοντας τα επίχειρα της αντεθνικής πολιτικής που έχει εφαρμόσει.

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

«ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΘΗΝΑ»

Αυτό το ύφος μας είναι γνώριμο.
Είναι το ίδιο ενοχικό ύφος του Καστελόριζου, όπου ο αχυράνθρωπος με το πατσαβουρόχαρτο δε δίστασε να εκχωρήσει απροκάλυπτα την εθνική κυριαρχία της χώρας.
Η ώρα της κρίσης όμως δεν άργησε να κάνει απειλητικά την εμφάνισή της.
Ο πολιτικός εκβιασμός των εθνικών εκλογών που προσπάθησε να στρέψει σε βάρος του συνόλου της ελληνικής κοινωνίας, μέσα σε μερικά εικοσιτετράωρα μετατράπηκε σε πιστόλι στραμμένο στον κρόταφο του εμπνευστή του.
Ο λάκκος που άνοιξε με τον αυτόν τον γκαγκστερικό εκβιασμό απέναντι στο σύνολο των πολιτών αυτής της χώρας, έμελε να παραμείνει ανοικτός προκειμένου να τον υποδεχτεί αργά ή γρήγορα στην παγωμένη του αγκαλιά.
Λαομίσητος…
Περιφρονημένος από το ίδιο του το κόμμα…


Στριμωγμένος στις συμπληγάδες των πιέσεων των εντολέων του και των αδίστακτων τοκογλύφων…
Και με δεδομένη πλέον τη συνολική αποστροφή στην εγκληματική του πολιτική από την συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας…

Είναι ένας υπό προθεσμία πρωθυπουργός, και αυτό τον καθιστά πολλαπλά επικίνδυνο. Πέντε πράγματα έχει σημασία να ξεχωρίσουμε από την πολιτική ακτινογραφία αυτής της πολιτικής αναμέτρησης:

1. Παρά τη γενικευμένη κατακραυγή στην επικίνδυνη πολιτική των εντολοδόχων της παγκόσμιας διακυβέρνησης, στην κοινωνία παραμένει ένας εκτεταμένος πυρήνας πράσινων αυστραλοπιθήκων που υπό οποιεσδήποτε συνθήκες παραμένουν υποταγμένοι στο άρμα με τις πράσινες φοράδες.
Λαμόγια???
Αφελείς???
Βολεμένοι???
Φοβισμένοι και διστακτικοί???

Ότι και να συνιστούν απ όλα τα παραπάνω, το σίγουρο είναι πως αποτελούν μια μερίδα της Ελληνικής κοινωνίας που οφείλουμε να μην παραβλέψουμε στην πολιτική μας κριτική.
Το ότι θα έπρεπε να αισθάνονται ντροπή για την κατ εξακολούθηση ολέθρια επιλογή τους, δεν αρκεί στο βαθμό που αυτοί οι «ψηφοφόροι» επιλέγουν να καθίστανται συνειδητά συνυπεύθυνοι για την εφαρμογή της πλέον λαομίσητης πολιτικής που γνώρισε ποτέ ο τόπος.

2. Η Νέα Δημοκρατία, παρά την ουσιαστική της ταύτιση με τις μνημονιακές και όχι μόνο πολιτικές, αλλά και την απόλυτη συνευθύνη της για τη σημερινή οικονομική . πολιτική και κοινωνική κατάντια της χώρας, δεν έχει απωλέσει το πλεονέκτημα του πολιτικού παρασυρμού των μαζών, στην προσπάθειά της για επάνοδο στην κυβερνητική εξουσία.

Τονίζουμε για να το συνειδητοποιήσει και ο τελευταίος εναπομείνας αφελής, ότι η πολιτική αντιπαράθεση με επίκεντρο το «μείγμα» της εφαρμοζόμενης πολιτικής είναι μια γιαλατζή αντιπαράθεση. ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. αντιπαρατίθενται για το «μείγμα» προκειμένου να αποκρύψουν από το λαό πως συμφωνούν απόλυτα στα συστατικά της πολιτικής.

Και αυτά ακριβώς τα συστατικά στα οποία και οι δυο τους ταυτίζονται, είναι που έφεραν τη χώρα σ αυτόν τον πολυεπίπεδο οικονομικό, κοινωνικό, και πολιτικό ξεπεσμό.

3. Η πολιτική στάση της αποχής, είναι σαφώς στάση αποστροφής απέναντι στο σύνολο του πολιτικού συστήματος, αλλά δε συνιστά στάση πολιτικής μάχης.
Το πολιτικό σύστημα δε θα τσακιστεί με την αποστροφή αλλά με την ουσιαστική πολιτική αντιπαράθεση μέσα από την οποία θα προβάλλεται η ανάγκη άλλων πολιτικών σε διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση από τις πεπατημένες.

4. Η εμφανής ισχυροποίηση του ΚΚΕ, δε συνιστά μόνιμη στάση πολιτικής μεταστροφής της Ελληνικής κοινωνίας.
Συνιστά όμως μια επιλογή – αποκούμπι απέναντι στην πολυμέτωπη επίθεση που δέχεται και που τον καταδικάζει σε γενικευμένη δυστυχία.
Αυτή η ισχυροποίηση συνιστά μια παράταση προσδοκίας από το εκλογικό σώμα, που εν πολλοίς προτρέπει το ΚΚΕ να επανεξετάσει το περιεχόμενο της πολιτικής του δράσης.
Να μη συνεχίσει να παραμένει εγκλωβισμένο στη λογική της ανώδυνης διαχείρισης των πολιτικών αγώνων με επαναλαμβανόμενες παρελάσεις, αλλά να κατευθύνει το εργατικό κίνημα σε πρακτικές ανατροπής των φαύλων, των δοσίλογων, των προσκυνημένων.
Αυτή η παράταση προσδοκίας δε θα είναι μόνιμη και γρήγορα θα αποσυρθεί αν το ΚΚΕ που δηλώνει προσανατολισμένο στους αγώνες, αποφασίσει να παραμείνει εγκλωβισμένο σε πρακτικές άσφαιρης διαχείρισής τους.

5. Οι «αντάρτες» του εντός – εκτός και επί τα αυτά της εφαρμοζόμενης πολιτικής, ούτε υπήρξαν αξιόπιστη και συνεπής λύση, ούτε δικαιούνται να μοστράρουν ως αξιόπιστη πολιτική προοπτική.
Ο αναχωματικός τους χαρακτήρας δεν εξασφάλισε ευρύτατη αποδοχή από τους ψηφοφόρους και η άτολμη μετεκλογική τους πρακτική, είναι αποκαλυπτική των πραγματικών τους διαθέσεων.

Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΓΥΡΟΣ.

Επιβάλλεται να μη λειτουργήσει ως πεδίο αυτοακύρωσης της πολιτικής στάσης του εκλογικού σώματος κατά τον πρώτο γύρο.
Οι πολιτικές τάσεις κατεγράφησαν ήδη. Επομένως οι ψηφοφόροι δεν έχουν κανέναν απολύτως λόγο να προσεγγίσουν τη στάση τους στο δεύτερο γύρο πλανημένοι από τέτοιες ψευδεπίγραφες λογικές.
Ο ψηφοφόρος οφείλει να μπετονάρει την πολιτική του συμπεριφορά και στο δεύτερο γύρω και να μην καταστεί μέρος του προβλήματος και του άθλιου δικομματικού παιχνιδιού.
Οφείλει να επιμείνει στην πολιτική καταδίκη και των δυο συμμετέχοντας στις εκλογές αποκλειστικά και μόνο με άκυρη ψήφο.
Οφείλει να μην επιτρέψει σε κανέναν απ τους δυο να τον χρησιμοποιήσει ως πιόνι στον πολιτικό του σχεδιασμό.
Συμμετοχή και άκυρο λοιπόν για να επιβεβαιώσουμε περίτρανα την πολιτική τους καταδίκη.
Όποιος και από τους δυο και αν πανηγυρίσει το βράδυ της επόμενης Κυριακής, έχουμε υποχρέωση να μην κάνουμε την ψήφο μας σφαίρα στο όπλο τους που τη Δευτέρα το πρωί θα το στρέψουν και οι δυο στο μέτωπό μας.

Να μην εξαπατηθούμε…

Ο σχεδιασμός της παγκόσμιας διακυβέρνησης δε θα παραμείνει μετέωρος μετά την πολιτική εξόντωση των εντολοδόχων του Παπανδρεϊκού θιάσου.
Οι εφεδρείες της είναι πολλαπλές και πάντως διαχέονται στο δικομματικό παιχνίδι.
Η θέση όλων μας είναι να πολεμήσουμε ασυμβίβαστα αυτό το σχεδιασμό και να μην αποτελέσουμε αφελώς οργανικό του κομμάτι.
Καμία ανοχή…
Καμία αυταπάτη…
Καμία ψήφος στο δεύτερο γύρο σε κανέναν από τους δυο…

Αυτή θα είναι η ακόμα πιο αποφασιστική καταδίκη στο άθλιο πολιτικό σύστημα που απειλεί ευθέως τον τόπο μας και τη ζωή μας.