β. Ελλήνων «Από-εθνικοποίηση»: Η προαναφερθείσα ομάδα φαίνεται ότι «έχει αρκετή επιρροή ώστε να αναλαμβάνει πλειάδα σχεδιασμών, από την κριτική αναθεώρηση της Ελληνικής πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, έως την «από-εθνικοποίηση της Ελληνικής ταυτότητας» (de-ethnicization of Greek identity). Ο λόγος τους κατέστη εμφανής «σε μια σειρά προταθεισών συνταγματικών τροπολογιών για τον πλήρη διαχωρισμό Εκκλησίας και Κράτους και την πλήρη προστασία των δικαιωμάτων των μειονοτήτων. Τελευταίως οι προσπάθειές τους επέφεραν καρπούς, όταν η Αθήνα ακύρωσε το επονείδιστο άρθρο 19 του Νόμου περί Υπηκοότητος, που εχρησιμοποιείτο στο παρελθόν για να στερεί (!) από τα μέλη ξένων εθνικών μειονοτήτων την Ελληνική τους (!) υπηκοότητα, γεγονός που επέβαλε μια αρκετά φιλελεύθερη μεταναστευτική πολιτική, νομιμοποιώντας χιλιάδες κυρίως Αλβανών μεταναστών στην Ελλάδα». Σκοπός τους, η επίτευξη μιας «πιο ανοικτής και φιλικής προσέγγισης έναντι των γειτόνων (βλέπε το έργο της Θάλιας Δραγούμη και της ΄Αννας Φραγκουδάκη) σε μια σειρά διαλέξεων, δημοσιευμάτων και αρθρογραφίας (βλέπε το έργο του Νικηφόρου Διαμαντούρου, Νίκου Μουζέλη, Λουκά Τσούκαλη, Στέφανου Πεσματζόγλου, Ριχάρδου Σωμερίτη, κ.ά. )». Το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού (Ρεπούση) ακολουθούσε πιστά τις συντεταγμένες αυτές. Και, ενώ η συγγραφέας του διατεινόταν ότι, «Το βιβλίο δεν αφελληνίζει, αλλά και δεν “ελληνίζει”» τους μαθητές στο αντίστοιχο «βιβλίο του δασκάλου για την έκτη Δημοτικού, το Υπουργείο Παιδείας, εξηγεί ότι στόχος τους είναι να βγάλουν από τα παιδιά την ελληνική ταυτότητα και το κάθε παιδί να ξανακτίσει την ταυτότητά του ελεύθερα». Προκειμένου δε να βοηθήσει προς την κατεύθυνση αυτήν διδάσκει στα 12χρονα παιδιά ότι ο Κεμάλ Αττατούρκ ήταν ο ηγέτης των Τούρκων που “απελευθέρωσε” τη Σμύρνη από του ΄Ελληνες».
γ. Ελλήνων Υποτέλεια: Στο επόμενο σχολικό έτος-δηλαδή, στην Α΄ Γυμνασίου-, τα καταλλήλως «από-εθνικοποιημένα, πλέον παιδιά μαθαίνουν από το βιβλίο της Αρχαίας Ιστορίας, ότι το καθεστώς της δουλείας είναι ευεργετικό: «Η αθηναϊκή κοινωνία σχεδόν στο σύνολό της περιέβαλλε τους δούλους με στοργή και ή κάθε οικογένεια, στους κόλπους της οποίας υπηρετούσαν, τους θεωρούσαν μέλη τους». Αμέσως μετά, «παρατίθεται απόσπασμα από τα πολιτικά του Αριστοτέλη, στο οποίο αναφέρεται γιατί “ η δουλεία είναι δίκαιη”», χωρίς να παρατίθεται αντίθετη άποψη, και οι μαθητές «καλούνται ουσιαστικά να αποδεχθούν ότι οι δούλοι στην (αρχαία ) Αθήνα… καλοπερνούσαν».
δ. Ποιος Γράφει την Ιστορία και Γιατί: To 2003, ο Σιμόν Περές δήλωσε ότι, «η ιστορία γράφεται απ’ αυτούς που έχουν την εξουσία και το χρήμα. Ούτε οι σκλάβοι ούτε οι φτωχοί άνθρωποι έγραψαν ποτέ ιστορία. Αυτά που διαβάζουμε ως ιστορία είναι αυτά που κάποιοι αποφάσισαν ότι έπρεπε να διαβάσουμε». Η ρήση του Σιμόν Περές φαίνεται ότι επαληθεύεται. Στο βιβλίο καθοδήγησης του εκπαιδευτικού για τη Αρχαία Ιστορία της Α΄ Γυμνασίου, αναφέρεται ότι «οι πλούσιοι συχνά καθίστανται αντικείμενο εκμετάλλευσης από τους φτωχούς, όχι μόνο σε προσωπικό επίπεδο, από τους συκοφάντες προς τους οποίους δεν είναι πάντοτε φρόνιμο να αντιπαρατίθενται, αλλά επίσης και σε επίπεδο θεσμών, γιατί οι λειτουργίες και η εισφορά (φόρος επί του εισοδήματος) δεν επιβαρύνει παρά την μειοψηφία των πλουσίων». Εκτός τούτου, την «τετράτομη “Κοινή (!) Ιστορία Νοτιοανατολικής Ευρώπης”, η οποία προωθείται στα ελληνικά σχολεία Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης ως “εναλλακτικό εκπαιδευτικό υλικό” –βοήθημα προς τους δασκάλους», φέρεται ότι γράφει το «Κέντρο για την Δημοκρατία και τη Συμφιλίωση στη Νοτιοανατολική Ευρώπη» (CDRSEE). Το CDRSEE φέρεται ότι χρηματοδοτούν, «μεταξύ άλλων, τα υπουργεία Εξωτερικών ΗΠΑ, Μ. Βρετανίας και Γερμανίας, το υπουργείο Παιδείας της Αυστρίας». Το CDRSEE χρηματοδοτεί, επίσης, «η USAID (κυβερνητική υπηρεσία των ΗΠΑ, μέσω της οποίας διοχετεύεται το μεγαλύτερο μέρος της μη στρατιωτικής βοήθειας των ΗΠΑ προς τις άλλες χώρες) καθώς και “θυγατρικές” του γνωστού για φιλοσκοπιανά του αισθήματα κ. Σόρος (Fund for an Open Society-Serbia και Open Society Institute- Macedonia)».
ε. Ευεργεσία το Παιδομάζωμα: Φαίνεται, μάλιστα ότι, στο πρώτο τόμο (σσ. 62-64) του εν λόγω τετράτομου πονήματος -το οποίο φέρεται ότι «προωθείται προς μετάφραση και στα “μακεδονικά”» - «το παιδομάζωμα χαρακτηρίζεται “πρωτότυπη οθωμανική πρακτική”, η οποία ευνοούσε την κοινωνική ανέλιξη»των γενίτσαρων. Με άλλα λόγια, οι εκπαιδευτικοί καθοδηγούνται να εξηγήσουν στους –αποεθνικοποιημένους πλέον-μαθητές το πόσον επωφελής μπορεί να αποβεί η υποτέλεια στους εθελόδουλους. Στα ανωτέρω, πρέπει να προστεθεί η εισαγωγή της διδασκαλίας της Τουρκικής Γλώσσας στο Αναλυτικό Πρόγραμμα Σπουδών της Α΄ Β΄ και Γ΄ Γυμνασίου (ΦΕΚ. 867/10.7.2006). Έτσι, συμπληρώνεται η εικόνα των νεοταξίτικων γεωπολιτικών σχεδιασμών για την νοτιοανατολική Ευρώπη, με την Τουρκία ως ηγέτιδα δύναμη και την Ελλάδα, ξανά, ως υποτελή της, αλλά –αυτήν τη φορά-εθελόδουλη.
στ. Το Νέο Ψυχοπνευματικό Παιδομάζωμα: Επομένως, όσοι εξαλείφουν την «αδιάκοπη δύναμη» της ελληνικής εθνικής Παιδείας -καταστρέφοντας την ιστορική αυτοσυνειδησία των παιδιών μας και μεταλλάσσοντας τον «ανυπότακτο»΄Ελληνα σε εθελόδουλο ανδρείκελο, προς χάριν της «φίλης γείτονος» Τουρκίας – ουδόλως πρωτοτυπούν. Παιδομάζωμα επιτελούν και αυτοί, αλλά πιο «εκλεπτυσμένο»από το Τουρκικό, διότι-ενώ αφήνουν στους γονείς το σώμα των παιδιών τους-«μαζεύουν» το πνεύμα και την ψυχή των παιδιών αυτών, για να τα μεταλλάξουν σε όργανα των δυνάμεων του «κυρίαρχου υπερεθνικού οικονομισμού της παγκοσμιοποίησης» και της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Ανάρτηση Από την Αντιγόνη στο ΑΝΤΙ-"Αντιπροσώπευση"