Κάποτε πρέπει να σταματήσει ο εμπαιγμός του ελληνικού λαού γύρω από την υπόθεση της σημερινής εξουσίας σ’ αυτόν τον τόπο σε σχέση με την άσκηση πατριωτικής πολιτικής. Μοιάζει με την σημερινή μάταιη αναζήτηση της λεγομένης Δεξιάς στην Ελλάδα. Και ο εν λόγω εμπαιγμός έχει να κάνει με το ποιος κάνει κουμάντο σ’ αυτήν την χώρα και ακόμα περισσότερο ποιος πρέπει να κάνει κουμάντο και υπέρ ποιου. Να απαντηθούν επιπλέον ερωτήματα όπως ποια είναι η θέση του εθνικού συναισθήματος στην πολιτική ζωή μας και αν έχει αλλάξει κάτι από τον καιρό που ο εχθρός χτυπούσε την Ελλάδα από μέσα με τα όπλα στην διάρκεια του συμμοριτοπολέμου.

Βέβαια κάποια πράγματα έχουν αλλάξει. Μόνο που οι αλλαγές αφορούν δυστυχώς την διαστρέβλωση της ουσίας. Ο συμμοριτοπόλεμος έχει επικρατήσει να λέγεται εμφύλιος και η Δεξιά να συγχρωτίζεται με τον φιλελευθερισμό και τον καπιταλισμό, ακόμα και με την ακραία νεοφιλελεύθερη έκφρασή του. Κι ας είχαν κρυφτεί στον καιρό της κομμουνιστικής ανταρσίας κάποιοι από δαύτους, ενώ κάποια μερίδα της Αστικής Δεξιάς δεν δίστασε να πει τους αγωνιστές της αληθινής Λαϊκής Δεξιάς ακραίους διότι θέλανε πατρίδα μεγάλη και λεύτερη κι όχι κομματιασμένη και ειρηνικά μοιρασμένη στους εχθρούς της για τα χρήματα και την διορισμένη εξουσία.

Στο μεταξύ ο πατριωτισμός μοιράστηκε αφειδώς προς κάθε κατεύθυνση και με κριτήριο την αριστοκρατία του πλούτου και του διεθνιστικού ξεπουλήματος της πατρίδος που έχει μετατραπεί σε αποικία κάθε αλλογενή τυχοδιώκτη, ενώ οι ηττημένοι της Αριστεράς άρχουν επί των φοβισμένων νικητών. Έπρεπε να βρεθεί ο ελληνικός λαός απέναντι στην φωτιά και το ατσάλι στην Πηγάδα του Μελιγαλά και σε κάθε αιματοβαμμένη γωνιά της Πατρίδος για να αντιληφθεί ότι η αγάπη προς το Έθνος και η φροντίδα του, δηλαδή η πορεία με βάση τον Ελληνικό Εθνικισμό, δεν χωράει ταμπέλες του τύπου δεξιά και αριστερά και ότι αυτοί που τους είχε εμπιστευτεί τις τύχες του δεν ήταν παρά μόνο προβατόσχημοι λύκοι.

Τι συνέβη λοιπόν στην Πηγάδα του Μελιγαλά; Θυσιάστηκαν κάποιοι αληθινοί Έλληνες και πέρασαν στην αιωνιότητα από άτιμα και δολοφονικά χέρια κάποιων άλλων που ήθελαν να λένε τους μιαρούς εαυτούς τους Έλληνες, ενώ υπήρξαν απλώς ελληνόφωνοι προδότες της Φυλής τους και του λαού τους. Και εκείνοι που έφυγαν αδίκως ήθελαν να παραμείνουν λεύτεροι, δηλαδή κύριοι των οικείων τους, της προσωπικότητάς τους, της Γης των προγόνων τους. Και ενώ οι γραικύλοι της Αριστεράς ονόμαζαν αυθαίρετα την προδοσία τους επανάσταση, οι αμυνόμενοι είχαν αποφασίσει να κάνουν την δική τους πηγαία και γνήσια επανάσταση που μέτρησε τον ελληνισμό τους με της καρδιάς το πύρωμα και δεν θέλησαν να πουληθούν σκλάβοι. Και όσοι πάλι απλά θέλησαν να κρατηθούν μακριά από τον προθάλαμο του μετέπειτα νεοταξικού καθεστώτος, όσοι θέλησαν απλώς να μείνουν αμέτοχοι από την φωτιά,  κι αυτοί βρήκαν απέναντί τους ένα όπλο ως «ανυπάκουοι».

Από τότε οι υβριστές του Εθνικού Στρατού και του Ελληνικού Εθνικισμού έγιναν αφεντικά του τόπου, παρεισέφρησαν στις πολιτικές και οικονομικές ελίτ πάσης αποχρώσεως ενώνοντας τον «επαναστατημένο» διεθνισμό τους με τον «ταξικό εχθρό» της παγκοσμιοποίησης και χαρίζουν όλοι μαζί την Ελλάδα σε χρηματαγορές και σε ξυπόλυτους τύπου Σκοπίων και στον Νεοταξισμό. Κίνδυνος για την Μακεδονία και τον διαμελισμό της χώρας και την αλβανοποίηση του Μελιγαλά τότε, ο ίδιος κίνδυνος και τώρα.

Καιρός όμως να πάψουμε να χαρίζουμε τον Πατριωτισμό και να καίμε τις μνήμες του Μελιγαλά, γιατί έτσι θέλουν οι ανθέλληνες του κομμουνισμού και τα λοιπά συντρόφια τους. Ο Πατριωτισμός βρίσκεται στον έμφυτο Εθνικισμό των Ελλήνων, η Ελλάδα ανήκει στον μαχητή λαό της και μόνο και ο Μελιγαλάς δείχνει τον δρόμο για την μεγαλοσύνη της Πατρίδος μας με τις σημαίες του Έθνους πάντα ψηλά.  Ας αφιερώσουμε στους Αθάνατους Μεγάλους Νεκρούς Μας αυτό το βίντεο  http://www.youtube.com/watch?v=c6Roun0KvMs&feature=player_embedded

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
http://karachalios-spiros.blogspot.com
http://ethnikistikosagwn.blogspot.com