Αποτέλεσμα της αποσύνθεσης του πολιτικού μας συστήματος είναι και οι κινήσεις της Κυβέρνησης και της αξιωματικής Αντιπολίτευσης στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Οι επιλογές στήριξης των υποψηφίων δημάρχων και περιφερειαρχών κ.λ.π., γίνονται με γνώμονα τα ιδιαίτερα εσωτερικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα πολιτικά κόμματα στο γενικότερο πολιτικό σκηνικό και πολλές φορές τα προσωπικά ενδοκομματικά προβλήματα των ηγετικών ομάδων τους. Αν λοιπόν υπάρξουν αξιοκρατικές επιλογές αυτές θ’ αποτελούν εξαίρεση, αφού στοιχεία απαραίτητα για να διοικήσει κανείς μια πόλη, μια περιφέρεια, αγνοούνται ή παίζουν επουσιώδη ρόλο.
Κομματικοί στόχοι είναι εκείνοι που οδηγούν αυτούς που χρίζουν τους υποψηφίους και όχι η πίστη στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Αποτέλεσμα, η υποχώρηση του αυτοδιοικητικού θεσμού στην πολιτική εξυπηρέτηση κομματικών συμφερόντων. Το πρώτο σχολειό της Δημοκρατίας που είναι η Τοπική Αυτοδιοίκηση μπολιάζεται από τα «άρρωστα» πολιτικά συμφέροντα της υπολειτουργίας της λαϊκής συμμετοχής, που ξεστρατίζει από το μονοπάτι της τοπικής ανάπτυξης στην γλιστερή λεωφόρο του στενού κομματικού συμφέροντος. Έτσι, τελικά διαιωνίζεται η
πολιτική υπανάπτυξη του τόπου μας και υποβαθμίζεται η εθνική ζωή μας σε όλα τα επίπεδα. Στην προσπάθεια αυτή των πολιτικών ταγών συμμετέχουν - σε πρωταγωνιστικό μάλιστα ρόλο - και τα ΜΜΕ, παρουσιάζοντας τους υποψήφιους και «εξωραΐζοντάς» τους, ανάλογα με το ποιο κόμμα θέλουν να στηρίξουν.
Έτσι, χάνεται κάθε ελπίδα αντικειμενικής ενημέρωσης των δημοτών, ούτως ώστε να διαμορφώσουν την δική τους αυτοδιοικητική συνείδηση, που θα τους οδηγήσει στη σωστή απόφαση.
Όχι άνθρωποι των... κύκλων
Θέματα όπως, τι έκανε και τι θα κάνει κάποιος που είναι σήμερα δημοτικός άρχων και αύριο και πάλι υποψήφιος δεν απασχολούν τόσο, όσο αν ο κρινόμενος είναι «κοσμικός» ή φανατικός οπαδός ποδοσφαιρικής ομάδας ή φίλος εφοπλιστικών κύκλων ή τέλος πάντων, γενικά ένας άνθρωπος που χαρακτηρίζεται «σύγχρονος», με την ερμηνεία των «προοδευτικών» πολιτών.
Και να σκεφθεί κανείς ότι Πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου της Αθήνας είχε διατελέσει και ο Γιάννης Μακρυγιάννης, που δεν είχε κανένα απ’ αυτά τα προσόντα. Είχε όμως την «παλικαριά» να τα βάζει με την Κεντρική Εξουσία για τα συμφέροντα του λαού της Αθήνας (και γενικότερα της Ελλάδας) που εκπροσωπούσε. Τέτοιους δημοτικούς εκπροσώπους έχουμε ανάγκη.
Είναι αλήθεια ότι κάποιοι απ’ αυτούς, βάλλονται σήμερα συστηματικά από παράγοντες τόσο της κυβέρνησης, όσο και της αντιπολίτευσης, ενώ έχουν να επιδείξουν σοβαρό αυτοδιοικητικό έργο που συνίσταται στο διπλασιασμό της περιουσίας του δήμου, χωρίς να έχει επιβαρυνθεί δημότης ούτε μ’ ένα ευρώ, καθώς και πολλά άλλα δημοτικά έργα και μάλιστα χωρίς καμιά βοήθεια από τις δυο τελευταίες κυβερνήσεις. Ο λόγος είναι, ότι δεν έχουν διστάσει καθόλου να έρθουν σε αντίθεση με την Κεντρική Εξουσία για τα συμφέροντα του δήμου τους. Αυτούς
θα στηρίξει ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός και ο Γιώργος Καρατζαφέρης, γιατί εκφράζουν πράγματι τα «θέλω» του Λαού και του ΛΑ.Ο.Σ και ένας απ’ αυτούς είναι και ο Νικήτας Κακλαμάνης.
Το ερώτημα όμως που γεννάται είναι αν θα πρέπει αυτές οι Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές να έχουν πολιτικό ή κομματικό χαρακτήρα.
Φαίνεται βέβαιο ότι και αυτές οι αυτοδιοικητικές εκλογές θ’ ακολουθήσουν τη μοίρα όλων των προηγούμενων, αφού ο μεν κ. Α. Σαμαράς θέλει να τους δώσει καθαρά κομματική μορφή, ο δε πρωθυπουργός προσπαθεί μάταια να πείσει ότι οι εκλογές είναι «απολιτικές», την ώρα που το κόμμα του σπαράζεται από τις διαφωνίες της αριστεροσυμμαχικής υποψηφιότητας του κ. Κομίνη και της «κομματικής» κ. Γεννηματά. Κατά τα άλλα, οι εκλογές δεν έχουν κομματικό χαρακτήρα!
Εμείς, δεν κοροϊδεύουμε!
Εμείς λοιπόν του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού με Αρχηγό και εκφραστή των απόψεών μας τον Γιώργο Καρατζαφέρη, δεν κοροϊδεύουμε το Λαό.
Εμείς λέμε ξεκάθαρα ότι οι εκλογές δεν είναι ούτε «κομματικές», όπως διατείνεται ο κύριος Σαμαράς, ούτε «απολιτικές», όπως θέλει ο κ. Παπανδρέου. Αντίθετα, οι εκλογές είναι ξεκάθαρα «πολιτικές» στην Αθήνα και εκφράζουν τη μάχη της κεντροδεξιάς παράταξης απέναντι σε μια ξεπερασμένη θέση σοσιαλδημοκρατίας - που οδηγείται πια από το Δ.Ν.Τ. - με καθαρά καπιταλιστικές θέσεις. Μάλιστα, οι θέσεις αυτές είναι τόσο προωθημένες που αντιπροσωπεύουν μόνο τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και όχι της συντριπτικής μικροαστικής τάξης,
που αποτελείται από εργαζομένους, συνταξιούχους, άνεργους και γενικά απ’ όλους εκείνους που «δοκιμάζονται» σήμερα.
Για να μην υπάρξουν πάντως παρεξηγήσεις, την «κεντροδεξιά», σαν έννοια δεν την εκφράζουν συγκεκριμένες τάξεις, αλλά την χαρακτηρίζουν όλοι εκείνοι που δεν στηρίζουν τις αρχές και τις απόψεις του δικομματισμού και του παρελθόντος που μας οδήγησε στη σημερινή μας κατάσταση. Θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί παράταξη Ελλήνων πατριωτών που αγαπάνε την Ελλάδα και τον Έλληνα χωρίς εγωιστικές εξάρσεις και κραυγές υστερικού σωβινισμού. Το ότι όμως έχουμε την τιμιότητα να χαρακτηρίζουμε τις εκλογές «πολιτικές», μας ξεχωρίζει από την
εγωιστική κομματική «εκμετάλλευση», που θέλει ο κ. Α. Σαμαράς. Η πρόθεσή του είναι να μεταβάλλει την προσπάθεια αυτοδιοικητικής απελευθέρωσης, τις εκλογές, σε εργαλείο μικροκομματικών απολαβών. Μας δίνει δε το δικαίωμα να καταδείξουμε στους ψηφοφόρους, πώς αντιλαμβανόμαστε εμείς την έννοια της παράταξης της «κεντροδεξιάς» και πώς ο κ. Α. Σαμαράς.
Πρόσθεση και όχι αφαίρεση
Εμείς την παράταξη την εννοούμε από την σύνθεση των ψηφοφόρων που την ψηφίζουν και όχι από τις εγωπάθειες των αρχηγών, γιατί για μας η παράταξη είναι ο λαός και εκφραστής των εντολών της παράταξης ο Αρχηγός. Και όχι ανάποδα. Στο Κόμμα ΛΑ.Ο.Σ έχουμε αντιληφθεί τι σημαίνει δημοκρατία και μάλιστα κάθε χρόνος που περνάει το εμπεδώνουμε καλύτερα. Εδώ που τα λέμε, μάλιστα, το ότι χαρακτηρίζουμε τις εκλογές πολιτικές, μας δίνει και μια καινούργια μορφή της έννοιας «κεντροδεξιά», γιατί ποτέ αυτή η παράταξη δεν θέλησε να χαρακτηρίσει
τις αυτοδιοικητικές εκλογές ως «πολιτικές». Αυτό δεν είναι ένα βήμα προς την μεγαλύτερη λαϊκή συμμετοχή στις αποφάσεις που αφορούν όλους μας;
Δεν μας ξεκολλάει από το φοβικό σύνδρομο της «αραχνιασμένης» παλιάς νοοτροπίας που διατηρεί μέχρι σήμερα η Ν.Δ., η οποία όταν θέλει να πάρει μια προωθημένη απόφαση σκέπτεται: «Τι θα πει ο Τσίπρας...» Ο κ. Τσίπρας ας πει ό,τι θέλει. Δεν μας ενδιαφέρει. Μας ενδιαφέρει μόνο τι θα πει ο Έλληνας. Να είστε δε βέβαιοι ότι ο Έλληνας θα πει: «μπράβο, επιτέλους είμαστε ελεύθεροι!!»
Λέτε να φταίει το παράδειγμα του Μακρυγιάννη; Τυχαίο; Δεν νομίζω!
ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ – ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΜΠΑΜΙΧΑΣ
Πρώην Τραπεζικός – Νυν τραπεζικός σύμβουλος
Yποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος στον Συνδυασμό:
«ΑΘΗΝΑ, ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ»
Με τον ΝΙΚΗΤΑ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗ
Γεννήθηκε: Στην Πατησίων 177. Δημοτικό πήγε στο Τυχόπουλο
Γυμνάσιο στους «Παπακωσταντίνου – Κατσαίτη»,
Κύπρου και Πατησίων. Ως φοιτητής μετείχε στο
κίνημα από το οικονομικό τμήμα της Νομικής
Αθηνών.
Υπηρέτησε: Στο Πολεμικό Ναυτικό.
Εργάστηκε: Για 33 χρόνια στην Εθνική Τράπεζα, απ’ όπου
έφυγε με εθελούσια έξοδο με το βαθμό του
Διευθυντή Β.
Έχει διατελέσει: Εκτελεστικός Γραμματέας της Ο.Τ.Ο.Ε.
Αντιπρόσωπος της Γ.Σ.Ε.Ε. και Ε. Κ. Αθηνών.
Μέλος του Δ.Σ. του ΤΥΠΕΤ και του ΣΥΕΤΕ.
Πρόεδρος και Γενικός Γραμματέας της ΟΚΕ
Τραπεζοϋπαλλήλων της Ν.Δ.
Ιδρυτικό μέλος της ΔΑΚΕ Τραπεζοϋπαλλήλων.
Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής ΛΑ.Ο.Σ.
Μέλος του Δ.Σ. της ΔΕΚΑΒ (πρόληψη βίας στα
Γήπεδα).
Μέλος Επιτροπής Ολυμπίων και Κληροδοτημάτων
(Ζάππειο).
Σήμερα είναι: Ειδικός Σύμβουλος του Προέδρου του ΛΑ.Ο.Σ.,
κ. Γ. Καρατζαφέρη.
Μέλος της Κ.Ε. του κόμματος ΛΑ.Ο.Σ.
Οικογενειακή καταγωγή:
Ήπειρος. Απόγονος των ευεργετών Βαγγέλη και
Κωνσταντίνου Ζάππα.
Αιτία υποψηφιότητας:
Η Αθήνα μας ενώνει, την αγαπάμε, δεν έχουμε κανένα
αντίπαλο. – Θα συνεργαστούμε όλοι για το καλό της.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.