Παγκόσμια σύναξη του τζόγου στην Αθήνα οργανώνει ο Παπακωνσταντίνου την επόμενη βδομάδα

Πιστή στην παράδοση του «ΘΑ» που χάραξε ο Ανδρέας Παπανδρέου, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δίνει υποσχέσεις ότι «ΘΑ κάνει, ΘΑ φέρει, ΘΑ καταφέρει» και όλα τα συναφή και προσπαθεί να βρει τρόπους να ξεγελάσει το λαό ότι τηρεί αυτές τις υποσχέσεις. Τουλάχιστον ως προς αυτά που κανονικά έπρεπε να γίνουν για το καλό του τόπου και της κοινωνίας.  Γιατί κατά τα άλλα μια χαρά τις τηρεί τις υποσχέσεις της στους ήδη εκατομμυριούχους και σύντομα δισεκατομμυριούχους βαρόνους του τζόγου. Τζόγο παντού υποσχέθηκε το Υπουργείο Οικονομίας και τζόγο παντού θα βάλει. 

Υποσχέθηκε κι επενδύσεις όμως ο Παπακωνσταντίνου, κι επενδύσεις σοβαρές δεν είδαμε ακόμη. Αλλά πώς να δούμε με τη φορολογία που επιβάλλει το κράτος; Ποιος θα ήθελε να επενδύσει σε μια οικονομία που είναι ακόμα ζωντανή στη σκηνή (του παραλόγου), κι αν την αντέξει το σκοινί θα φανεί στο χειροκρότημα; Ας μην ανησυχούμε όμως γιατί ένα από τα υποσχόμενα για επενδύσεις «ΘΑ», θα γίνει πραγματικότητα ανεξάρτητα από το αν θα γίνει με το σωστό τρόπο. 

Ο τζόγος ήρθε για να μας καταστρέψει και άρχισαν να έρχονται και οι επενδύσεις που θα μας δώσουν το τελειωτικό χτύπημα. Γιατί δεν πρόκειται για επενδύσεις υγιείς, όπως ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να είναι στην Ελλάδα, επενδύσεις που θα αυξήσουν τα εισοδήματα, επενδύσεις που θα φέρουν ρευστότητα στην αγορά που αιμορραγεί, επενδύσεις που θα δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας, επενδύσεις που θα δώσουν ώθηση σε βιομηχανίες που κινδυνεύουν να απαξιωθούν ολοκληρωτικά. Ο Παπακωνσταντίνου θα φέρει τις άλλες, μεγάλες επενδύσεις που θα εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα της κυβέρνησης και ίσως τη σώσουν από την κρεμάλα, αλλά θα μας φάνε όλα τα λεφτά. Ακόμη κι αυτά που θα απομείνουν, αν απομείνουν, στις τσέπες των άμοιρων συμπολιτών μας που θα πέσουν θύματα της λαίλαπας του τζόγου με την ελπίδα ότι θα αυξήσουν τα πενιχρά τους εισοδήματα. Αυτές είναι οι επενδύσεις που μας υποσχέθηκε η κυβέρνηση. 

Τα είχε σχεδιάσει όλα τέλεια. Πρώτα η ανακοίνωση του νομοσχεδίου, έπειτα η δήθεν διαβούλευση μέσα στον Αύγουστο – γιατί αν είχε γίνει άλλη περίοδο οι αντιδράσεις θα ήταν πολύ χειρότερες και θα έπρεπε η κυβέρνηση να λάβει σοβαρά υπόψη της το λαό, αντίθετα με την λογική που ακολουθεί τελευταία – και τώρα το πάρτι για τους ξένους επενδυτές. 

Οπότε η μεγάλη ώρα είναι τώρα για τους ξένους παίχτες του τζόγου καθώς η κυβέρνηση μοιράζει άδειες και χώρους για φρουτάκια μαζί με… σάκους συλλογής χαρτονομισμάτων, σαν αυτούς που έχουν οι επαγγελματίες ληστές τραπεζών που βλέπουμε στις ταινίες! Μάλιστα σύμφωνα με πληροφορίες ο Παπακωνσταντίνου έχει προγραμματίσει τη σύναξη του παγκόσμιου τζόγου στην Αθήνα την επόμενη εβδομάδα. Γνωστές ξένες εταιρίες του χώρου θα τρέξουν να προλάβουν τη χρυσή ευκαιρία. Αφού ο Υπουργός μας ανακοινώσει πανηγυρικά τα αποτελέσματα της δημόσιας διαβούλευσης, επιλεκτικά βέβαια γιατί τα σχόλια των εκατοντάδων πολιτών που αντιτίθεται σε αυτήν δε τον συμφέρουν, θα κάνει μια μικρή δημοπρασία για να δει ποιος θα δώσει τα πιο πολλά και ποιος είναι ο πιο ικανός να πάρει τα πιο πολλά και πιο γρήγορα από τον ελληνικό λαό. 

Σύντομα λοιπόν θα ξέρουμε ποιοι θα είναι οι αλλοδαποί μνηστήρες, πλην όμως συνέταιροι ή έστω «φίλοι» των δικών μας τζογο-αρχόντων που θα μοιραστούν την πολυπόθητη πίτα της αγοράς τυχερών παιχνιδιών. 

Θλιβερό γεγονός όμως παραμένει ότι ο τζόγος είναι εθιστικός και καταστρέφει ζωές. Εντάξει, τις ζωές των Ελλήνων το καταλάβαμε, η κυβέρνηση δεν τις υπολογίζει. Μήπως όμως τελικά μεγαλύτεροι τζογαδόροι από τους πολίτες είναι τα ίδια τα στελέχη της που στο όνομα της εξόδου από την κρίση και της υποτιθέμενης ρύθμισης της αγοράς για την προστασία των πολιτών από την παρανομία εναποθέτουν τις ελπίδες τους για εύκολο κρατικό κέρδος από το τζόγο με ένα κοινωνικό και οικονομικό κόστος που ακόμη ούτε οι ίδιοι δεν έχουν αντιληφθεί;  

Τι πρέπει πια να κάνουμε ώστε αυτή η κυβέρνηση που έλεγε ότι «ΘΑ» έχει τον πολίτη στο επίκεντρο, που υποσχόταν ότι «ΘΑ» ακούει το λαό, ότι «ΘΑ» λαμβάνει αποφάσεις δημοκρατικά, ως είθισται σε μια Δημοκρατία, να σταματήσει να πράττει αυθαίρετα για τον ελληνικό λαό χωρίς αυτόν;  

poor journalisto