Ο ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ :«Περί Κυβερνητικού Ανασχηματισμού»

Σε μια εποχή ανελέητης λιτότητας ο κ. Παπανδρέου επέλεξε και πάλι τον δρόμο της πρόκλησης. Μολονότι προεκλογικά έκανε λόγο για ολιγομελή κυβερνητικά σχήματα, δημιούργησε με τον πρώτο του ανασχηματισμό μια δύσκαμπτη πολυμελή Κυβέρνηση, που μπορεί να ικανοποιεί τις εσωκομματικές του αγωνίες και ισορροπίες, αλλά σίγουρα θα κοστίσει ακριβά στον ελληνικό λαό, καθόσον αυτός θα κληθεί να πληρώσει το «μάρμαρο» του συρφετού των αυλοκολάκων που συνωστίστηκαν γύρω από τον Ηγεμόνα για μια θεσούλα στον κυβερνητικό ήλιο.

Με ιδιαίτερη έκπληξη, όμως, πληροφορηθήκαμε και την μοναδική αποπομπή Υπουργού, δηλαδή εκείνη της κυρίας Μπατζελή.

Η έκπληξη προκύπτει από την ρητορική που η ίδια η πρώην Υπουργός χρησιμοποιούσε για την προβολή του έργου της. Διατεινόταν, δηλαδή, αυτάρεσκα η κ. Μπατζελή ότι με τα νομοσχέδια που περνούσε από την Βουλή εκσυγχρόνιζε την αγροτική οικονομία της χώρας, επιφέροντας ρηξικέλευθες αλλαγές και τομές, που θα βελτίωναν το εισόδημα και την καθημερινότητα του έλληνα παραγωγού.

Δυστυχώς, όμως, για την ίδια, φαίνεται ότι ο κ. Παπανδρέου είχε αντίθετη άποψη. Με την αποπομπή της κ. Μπατζελή, ο κ. Παπανδρέου ομολόγησε την αποτυχία της αγροτικής κυβερνητικής πολιτικής και για να εξευμενίσει τους χειμαζόμενους αγρότες προχώρησε στη θυσία της Ιφιγένειας, δηλαδή τη θυσία της κ. Μπατζελή.

Εμφανώς, ο κ. Παπανδρέου θεώρησε καταστροφικό το έργο της κ. Μπατζελή και γι’ αυτό την απέπεμψε με σκαιό τρόπο, μολονότι θα έπρεπε να επιδείξει κάποια στοιχειώδη αβρότητα στην γυναικεία της φύση.

Πάντα, όμως, υπάρχει και η αντίθετη άποψη. Υπάρχουν, δηλαδή, εκείνοι (από το ΠΑΣΟΚ) που υποστηρίζουν ότι η κ. Μπατζελή άφησε ένα έργο βάσης που, με το πέρασμα του χρόνου, θα εκτιμηθεί και θα γίνει αντιληπτό από τους αγρότες. Εμείς, για την οικονομία του λόγου, μπορούμε να κατανοήσουμε την θέση αυτή. Τότε, όμως, και οι υποστηρικτές της κ. Μπατζελή θα πρέπει να παραδεχτούν την κυβερνητική ανεπάρκεια του ιδίου του κ. Παπανδρέου, εφόσον είναι ανίκανος να αντιληφθεί το μακρόπνοο ευεργετικό έργο των συνεργατών του.

Συνεπώς, δύο τινά ισχύουν. Είτε η Ιφιγένεια Υπουργός καρατομήθηκε δικαίως, είτε ο Πρωθυπουργός έχει υποστεί Κυβερνητικό vertigo, καθιστάμενος ανίκανος να κυβερνήσει. Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει. Εκτός και αν ακολουθηθεί ο τέταρτος του κ. Παπανδρέου που ακόμα προσπαθούμε να τον βρούμε και να τον καταλάβουμε.