Με άρθρο του o Γ. Παπανδρέου κάνει το Mνημόνιο Όραμα

Με το άρθρο αυτό ο Παπανδρεου εμφανίζει εαυτόν ως μεταρυθμιστή. Δεν αναφέρει πουθενά το  ΔΝΤ και ξεχνά την προσωπική μάχη κατά των κερδοσκόπων και την ήττα του που συντάραξε τον κόσμο μας τον περασμένο χειμώνα.  Ξεχνά την παιδαριώδη άρνηση να λάβει έκγαιρως μέτρα.  Άρνηση που μας οδήγησε στην εθνική καταστροφή. Βασικός στόχος του  είναι να αποποιηθεί τον de facto τίτλο του ανθυποκυβερνήτη της τρόικα που ήδη του αποδίδουν οι διεθνείς αγορές (βλ. “Ο άνθρωπος μας στην Αθήνα”) και η Έλληνική κοινή γνώμη. Έτσι  εμφανίζει  εαυτόν ως μεταρυθμιστή και εκτελεστή της πιο ακραίας ερμηνείας των όσων έχει πει κατά καιρούς υπό τον γενικό τίτλο “αυτονόητο”.  Το ΔΝΤ  και οι εντολές της τρόικα γίνονται έτσι  “μέσο”  για την μεταρύθμιση μας και το μοναδικό υπαρκτό κυβερνητικό “σχέδιο”. Όραμα του ΓΑΠ γίνεται το μνημόνιο και η πιστή εκτέλεση του. (Αυτονόητο βεβαίως βεβαίως για τον ΓΑΠ)

ας δούμε όμως το άρθρο:

• Κράτος και πολιτικό σύστημα στην υπηρεσία του πολίτη: Το αυτονόητο γίνεται πραγματικότητα
  
  
  Ορισμένοι αναλυτές σε διεθνή μέσα ενημέρωσης αντιμετωπίζουν την τιτάνια προσπάθεια που κάνουμε για να βγάλουμε μια για πάντα την Ελλάδα από την κρίση, απλά ως ζήτημα ανταπόκρισης της χώρας προς τις δανειακές υποχρεώσεις που έχει αναλάβει.
  Οι  αναλύσεις αυτές  συνήθως υποτιμούν  την σημασία της  βασικότερης ίσως παραμέτρου της προσπάθειάς  μας: τις βαθύτατες θεσμικές αλλαγές στη λειτουργία του κράτους.
  Δεν υπάρχει  αμφιβολία ότι, καλούμαστε και οφείλουμε  να ανταποκριθούμε στις δανειακές μας  υποχρεώσεις με αξιοπιστία και σοβαρότητα, ώστε να προστατεύσουμε την πατρίδα μας από την λαίλαπα της διεθνούς κερδοσκοπίας. Όπως και από την κατάρρευση κάθε θεσμού κοινωνικής προστασίας.
  Μπορεί για  κάποιους τεχνοκράτες και αναλυτές σημασία να έχει μόνο το δημοσιονομικό αποτέλεσμα, στη δική μας περίπτωση: να μειώσουμε το έλλειμμα, να αντιμετωπίσουμε το χρέος, να ξεχρεώσουμε τα δανεικά.
  Για εμάς, όχι. Εμείς δεν  αρκούμαστε σε αυτά. Εμείς γνωρίζουμε ότι κανένα θετικό αποτέλεσμα δεν θα έχει μόνιμο χαρακτήρα  χωρίς τολμηρές θεσμικές αλλαγές στη λειτουργία του κράτους και  του πολιτικού  συστήματος.
  Αλλά οι «θεσμικές αλλαγές», είναι μια έννοια πολιτικά ουδέτερη. Πίσω από αυτές υποκρύπτεται μια  πραγματική πολιτική μάχη, που διεξάγεται γύρω από αυτές και για αυτές, τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο.
  Ποιον υπηρετούν οι πολιτικές και οι αλλαγές; Ποιος κερδίζει από αυτές; Ποιος θα αποφασίζει τελικά;
  Θα αποφασίζουν  οι λαοί, είτε απευθείας οι ίδιοι, είτε μέσω των θεσμών που τους εκπροσωπούν  γνήσια, ή τα κάθε λογής συμφέροντα, που τελικά, νέμονται προς όφελός τους την εξουσία;
  Η ανθρωπότητα  σήμερα, η Ευρώπη σήμερα, εμείς σήμερα, έχουμε θεωρητικά τις δυνατότητες, τα εργαλεία, την τεχνολογία, την γνώση, τον οικονομικό πλούτο, να λύσουμε τα μικρά αλλά και τα μεγάλα προβλήματα της εποχής.
  Μπορούμε  να κάνουμε την φτώχεια, παρελθόν.
  Μπορούμε  να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά την απειλή της κλιματικής αλλαγής.
  Μπορούμε  να εξαλείψουμε τον αναλφαβητισμό, ψηφιακό και συμβατικό.
  Μπορούμε  να δημιουργήσουμε εργασία με ποιότητα για όλους.
  Μπορούμε  να αντιμετωπίσουμε τις πανδημίες.
  Μπορούμε  να βρούμε λύσεις για τα τεράστια μεταναστευτικά και προσφυγικά ρεύματα.
  Γιατί δεν  το κάνουμε τότε;
  Θεωρώ ότι  με το μοντέλο της παγκοσμιοποίησης που ζήσαμε τις τελευταίες δεκαετίες  δεν ζήσαμε μόνο την ανεξέλεγκτη  λειτουργία της ελεύθερης αγοράς, αλλά και κάτι ακόμα χειρότερο.
  Είχαμε την  τεράστια συγκέντρωση πλούτου, αλλά μαζί και την τεράστια συγκέντρωση εξουσίας μιντιακής, πολιτικής, εξοπλιστικής, πολιτιστικής σε χέρια λίγων.
  Αυτή η  εξέλιξη, όπως μας επισημαίνουν πολλοί διακεκριμένοι οικονομολόγοι και  πολιτικοί επιστήμονες (Krugman, Stiglitz, Sokoloff, Collier), είναι το αποτέλεσμα της διεύρυνσης της ανισότητας και σε εθνικό και σε διεθνές επίπεδο.
  Ανισότητα τεράστια.
  Όταν μια  πολυεθνική έχει τζίρο μεγαλύτερο από  το ΑΕΠ ενός κράτους – καταλαβαίνει κανείς την εξουσία που μπορεί να ασκήσει. Όταν στις αγορές των παραγώγων (CDS) διακινούνται παράγωγα που φθάνουν το συνολικό ύψος των 592 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, κατανοεί κανείς την τεράστια οικονομική και πολιτική εξουσία που κατέχουν.
  Η ευκολία  των λόμπυ να σταματούν κάθε ουσιαστικό έλεγχο στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, η ευκολία μεγάλων πολυεθνικών να διαφθείρουν θεσμούς, πολιτικούς, δικαστές, αστυνομίες, κυβερνήσεις, οδήγησε στην αδυναμία ή ακόμα και στην αιχμαλωσία των εθνικών μας δημοκρατικών θεσμών μπροστά στα μεγάλα και ισχυρά συμφέροντα.
  Πώς να μην αισθάνεται ο πολίτης μας περιθωριοποιημένος, όταν η ίδια η πολιτεία φαίνεται και φέρεται ως αιχμάλωτη;
  Όταν μάλιστα  το σύστημα τα τελευταία χρόνια τον  έκανε εξαρτημένο από το πιστωτικό  σύστημα – με καταναλωτικά δάνεια – για βασικές του ανάγκες, υγείας, παιδείας και στέγης και όταν η συλλογική οργάνωση των πολιτών μας, η συλλογική έκφραση των πολιτών μας είχε συστηματικά περιοριστεί στο zapping των καναλιών, στην προσπάθεια εξασφάλισης ενός «μέσου» ή στην εξασφάλιση της ατομικής αγοραστικής δύναμης.
  Το  βασικό ερώτημα της εποχής μας είναι: ποια θα είναι η ποιότητα της δημοκρατίας μας σήμερα.
  Σήμερα, στην γειτονιά και στην πόλη μας, στην Πολιτεία μας, στην Ευρώπη και  σε παγκόσμιο  επίπεδο χρειάζεται να ξαναζωντανέψουμε τους υπάρχοντες θεσμούς δημοκρατίας  αλλά και να διαμορφώσουμε, να δημιουργήσουμε και να αναδείξουμε τους νέους θεσμούς και τρόπους συμμετοχής του πολίτη.
  Να  επαναφέρουμε την  Πολιτική. Που δεν  είναι άλλο από  το να επαναφέρουμε τον πολίτη στο  επίκεντρο της  Πολιτικής μας.
  Δεν υπάρχει  δίλλημα για μας μεταξύ αγοράς και κράτους. Στόχος μας είναι να βάλουμε και την αγορά και το κράτος στην υπηρεσία του πολίτη.
  Και ο λεγόμενος  τρίτος δρόμος που προσπάθησε να συγκεράσει έναν παλαιότερο κρατισμό με την ανοιχτή  αγορά, αγνόησε, τελικά, το βασικότερο: Τον ίδιο τον πολίτη και τους θεσμούς που του δίνουν δύναμη, όχι μόνο για την προστασία του αλλά και για την δημιουργική του συμμετοχή.
  Συνεπώς είναι  ανάγκη να δούμε ριζοσπαστικές δημοκρατικές αλλαγές στα κράτη μας και  στην οικονομία μας.
  Παράλληλα, αυτή η αναδιανομή εξουσίας που επιφέρουν αυτές οι δημοκρατικές αλλαγές είναι απαραίτητο να συνδυαστεί με την αναδιανομή πλούτου. Η δίκαιη κατανομή του πλούτου και των υποχρεώσεων είναι εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση σε μια ευνομούμενη πολιτεία για την εξάλειψη της βαθιάς ανισότητας που μαστίζει σήμερα τις κοινωνίες μας.
  Τι  σημαίνουν οι παραπάνω παραδοχές σε διεθνές  επίπεδο;
  Οι προοδευτικές δυνάμεις αναζητούμε τολμηρές θεσμικές αλλαγές που θα οδηγήσουν σε διεθνείς θεσμούς με όσο το δυνατό πιο υψηλή δημοκρατική νομιμοποίηση.
  Θεσμοί οι οποίοι θα αποσκοπούν στην προστασία, την πρόοδο και την αλληλεγγύη όλων των χωρών και των κοινωνιών. Στην καταπολέμηση της οικονομικής και πολιτικής ανισότητας.
  Θεσμοί που  θα στηρίζουν τον πολίτη, τα δικαιώματά του, την πρωτοβουλία του και  την συλλογική του δημιουργία και θα εγγυώνται ότι και οι αγορές και το κράτος θα υπηρετούν το γενικό, το δημόσιο συμφέρον.
  Θεσμοί που  θα συντελέσουν τα μέγιστα στη  μεγάλη προσπάθεια όλων των προοδευτικών ανά τον κόσμο δυνάμεων να εξανθρωπισθεί  η πορεία της παγκοσμιοποίησης.
  Αλλά  και σε εθνικό επίπεδο, οι παραδοχές μας  για το νέο ρόλο του κράτους και  την επαναφορά  του πολίτη στο  επίκεντρο της  Πολιτικής, μεταφράζονται  ήδη σε πολύ συγκεκριμένες  ενέργειες:
  Προχωράμε σε αλλαγές που  θα οικοδομήσουν αποτελεσματικά ένα κράτος δικαίου υπέρ του πολίτη.
  Αλλαγές που  ξεριζώνουν το πελατειακό κράτος, απαντώντας έτσι επί της ουσίας, στις αιτίες του προβλήματος που παραλίγο να μας οδηγήσει στην κατάρρευση.
  Αλλαγές που  εγγυώνται ότι η έξοδος της  χώρας από την κρίση, όταν επιτευχθεί, θα είναι μόνιμη και όχι προσωρινή.
  Αλλαγές που, όσο εμπεδώνονται, θα διαμορφώσουν τους όρους και τις προϋποθέσεις για την οικοδόμηση, επιτέλους και στη χώρα μας, ενός κράτους δικαίου και εν τέλει μίας ευνομούμενης Πολιτείας.
  Η δική μας  αλλά και η διεθνής εμπειρία μάς έχει διδάξει ότι, χωρίς κανόνες ο καπιταλισμός γίνεται ληστρικός, η αγορά αναπτύσσεται άναρχα, κυριαρχεί μια ολιγαρχία, επιβάλλονται παντού πελατειακοί όροι στυγνής συναλλαγής στη δημόσια σφαίρα και τελικά, επικρατεί το δίκιο του ισχυρού.
  Γνωρίζουμε  επίσης καλά ότι, όταν ένα κράτος είναι ανίσχυρο και διαβρωμένο, ούτε η αγορά δουλεύει σωστά. Αντιθέτως, αγορά και κράτος δουλεύουν, τελικά, για το όφελος ορισμένων ειδικών μικρών και μεγάλων συντεχνιών και συμφερόντων. Είναι τα συμφέροντα και οι συντεχνίες, που ελέγχουν τους μηχανισμούς εξουσίας ή για πολλούς και διαφορετικούς λόγους έχουν προνομιακή πρόσβαση σε αυτήν. Έτσι, αγνοείται ή και βάλλεται το συλλογικό και το δημόσιο συμφέρον. Τα ίδια τα δικαιώματα του πολίτη.
  Έτσι οδηγήθηκε και η Ελλάδα να ζει με «δάνειες» δυνάμεις αντί να καλλιεργεί τις δικές της, τα δικά της πλεονεκτήματα και δυνατότητες. Ναι, το πελατειακό μας σύστημα ήταν και είναι εξ ορισμού σύστημα που δημιουργεί εξαρτήσεις και δουλείες και για την ίδια την πατρίδα μας αλλά και στο εσωτερικό της ελληνικής κοινωνίας.
  Όλα αυτά δεν τα ανακαλύψαμε  σήμερα, ούτε ευκαιριακά. Αποτέλεσαν τον βασικό πυρήνα της προγραμματικής πρότασης του Κινήματός μας, με βάση την οποία μας εμπιστεύτηκε ο Ελληνικός λαός.
  Πριν  από ακριβώς έναν χρόνο περιέγραφα με τα παρακάτω λόγια τη βασική αιτία της παρακμής που βίωνε η χώρα, δηλαδή, την απουσία ενός πραγματικά ευνομούμενου κράτους στην υπηρεσία του πολίτη:
  «Η  παρακμή που βιώνουμε σήμερα δεν θα περάσει  απλά, όταν ξεπεραστεί η διεθνής κρίση. Μακάρι να ήταν έτσι. Διότι η δική μας παρακμή δεν αφορά μόνο την οικονομική κρίση. Συνδέεται δυστυχώς με πολιτική κρίση, κρίση θεσμών, κρίση αξιών…
  Τίποτα  δεν πρόκειται  να αλλάξει, αν δεν  αλλάξει πρώτα  απ’ όλα ο τρόπος, η νοοτροπία και  η αντίληψη της  άσκησης πολιτικής  εξουσίας σ’ αυτόν εδώ τον τόπο».
  «Έχω  ξαναπεί ότι η  σύγχρονη «ρίζα της  συμφοράς» είναι  η εξάρτηση από  κάθε είδους ανεξέλεγκτα  μικρά και μεγάλα συμφέροντα – επιχειρηματικά, μιντιακά, πελατειακά ή όποια άλλα.
  Σήμερα, αν δεν πείσουμε τους πολίτες ότι υπηρετούμε μόνο αυτούς και κανέναν άλλον, καμία πρόοδος δεν είναι εφικτή. Καμία αλλαγή προς το καλύτερο.
  Η αποκατάσταση της αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος στα μάτια του Έλληνα πολίτη αποτελεί πλέον αναπόφευκτο όρο για την έξοδο της χώρας από την κρίση, σε όλες της τις διαστάσεις: οικονομική, κοινωνική, πολιτική, ηθική».
  «Δεν  οραματίζομαι το ανέφικτο. Οραματίζομαι το αυτονόητο. Το αυτονόητο που  δικαιούται ο Ελληνικός  λαός».
  Με τα παραπάνω λόγια περιέγραφα και τον αυτονόητο  όρο για να βγάλουμε οριστικά την  Ελλάδα από την παρακμή: την αποκατάσταση της αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος με το ξερίζωμα του πελατειακού κράτους.
  Ένα χρόνο μετά, το αυτονόητο  γίνεται πραγματικότητα.
  Δεν ξεχνάμε ότι πρέπει να είμαστε αξιόπιστοι προς τη διεθνή κοινότητα και προς τους δανειστές μας. Οφείλουμε και κάνουμε ό,τι απαιτείται για να σωθεί η Ελλάδα από την κρίση. Αυτό επιτάσσει το εθνικό συμφέρον. Και θα τα καταφέρουμε, όσο δύσκολα κι αν είναι τα μέτρα που πήραμε, τα οποία ήδη αποδίδουν. Οι θυσίες των Ελλήνων πιάνουν τόπο.
  Η αξιοπιστία μας ωστόσο, δεν αφορά μόνον  τη σωτηρία της χώρας, αφορά γενικότερα το μέλλον το δικό μας και των  παιδιών μας. Το σημαντικότερο είναι  ότι εμείς οι ίδιοι έχουμε χρέος  να κάνουμε τις μεγάλες ανατροπές  που έχει ανάγκη ο τόπος: να αναμορφώσουμε την Ελλάδα.
  Και αυτό, ανεξάρτητα από το αν οι ανατροπές αυτές ενδιαφέρουν  ή όχι τους συνομιλητές και  τους δανειστές μας. Ανεξάρτητα ακόμη  και από το αν είναι κατανοητές για κάποιους.
  Πιθανόν κάποιοι  να ενδιαφέρονται μόνον να τα βγάλει πέρα η Ελλάδα για τους δικούς τους λόγους. Εμείς, όμως, πρέπει να αγωνιστούμε και για το σήμερα και για το αύριο της χώρας.
  Είναι εθνικό μας χρέος  να αποκαταστήσουμε  την κυριαρχία  μας στην πορεία της  οικονομίας μας και  γενικότερα του τόπου. Κυριαρχία που  τρώθηκε από τις εγκληματικές για τον τόπο πολιτικές της προηγούμενης κυβέρνησης. Είναι εθνικό μας χρέος να σταματήσουμε την εξάρτηση της χώρας από ξένες επιτηρήσεις.
  Πιστεύω βαθειά, ότι η αποκατάσταση της εθνικής  μας κυριαρχίας περνάει μέσα από  μεγάλες δημοκρατικές αλλαγές για τη δημιουργία μιας Πολιτείας που εγγυάται δικαιώματα, ανακατανέμει δίκαια τον παραγόμενο πλούτο, τον αξιοποιεί σωστά και ορθολογικά ώστε να παρέχει εργαλεία και να διασφαλίζει δυνατότητες σε κάθε πολίτη.
  Ο πολίτης  να μπορεί να συμμετέχει ενεργά στην διαμόρφωση μιας δυναμικής και ευημερούσης Ελλάδας.
  Μία κυρίαρχη Ελλάδα, με κυρίαρχους πολίτες, που  στηρίζεται στις δικές της δυνάμεις. Μια Ελλάδα της καινοτομίας παντού, έτοιμη να αξιοποιήσει ορθολογικά και  βιώσιμα τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα: τους ανθρώπους της, την παράδοσή της, την ιστορία της και τον φυσικό της πλούτο.
  «Η  Ελλάδα στους Έλληνες» σήμερα, σημαίνει μια επανάσταση δημοκρατίας. Στους θεσμούς και την οικονομία.
  Μία Ελλάδα με συλλογική  αυτοπεποίθηση: Αυτός  είναι ο στόχος.
  Αυτή η  πανεθνική προσπάθεια ανάταξης και αναμόρφωσης της Ελλάδας, προϋποθέτει την ανατροπή παγιωμένων, εδώ και δεκαετίες, αντιλήψεων και νοοτροπιών. Μία επανάσταση που οφείλουμε να κάνουμε και ως άτομα, στην καθημερινότητά μας, και ως σύνολο, ως κοινωνία, για την κοινή μας πορεία.
  Σε  αυτή την προσπάθεια, ο πολιτικός κόσμος της χώρας και, κυρίως, η εκλεγμένη  κυβέρνηση, οφείλουμε  προφανώς να κάνουμε το πρώτο βήμα.
  Γνωρίζω ότι  θα χρειαστεί χρόνος. Θα χρειαστεί διαρκής προσπάθεια για να οικοδομήσουμε μία πραγματικά δίκαιη Ελλάδα. Να χτίσουμε μία πραγματικά ευνομούμενη πολιτεία. Ήδη όμως, κάναμε τα πρώτα μεγάλα θεσμικά βήματα.
  Ποτέ άλλοτε μία κυβέρνηση δεν πήρε τόσο σημαντικές αποφάσεις, σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, για να εμπεδώσει συνθήκες αξιοκρατίας, διαφάνειας και λογοδοσίας στο δημόσιο βίο.
  Να  αρχίσουν να μπαίνουν επιτέλους κανόνες  στη λειτουργία του  κράτους, που προστατεύουν τα δικαιώματα κάθε Έλληνα πολίτη και δεν αποδίδουν προνόμια σε λίγους.
  Αλλάξαμε  το φορολογικό σύστημα ώστε να κατανέμονται δίκαια τα φορολογικά βάρη. Και δεν διστάσαμε να κινητοποιήσουμε όλους τους διαθέσιμους μηχανισμούς, που η προηγούμενη κυβέρνηση κρατούσε εσκεμμένα σε λήθαργο, για να μπει επιτέλους ένα τέλος στην ατιμωρησία και την προκλητική φοροδιαφυγή.
  Αποδείξαμε, από την πρώτη στιγμή που αναλάβαμε τη διακυβέρνηση της χώρας, ότι είμαστε αποφασισμένοι να προχωρήσουμε στις απαραίτητες θεσμικές αλλαγές για να τελειώνουμε οριστικά με το πελατειακό κράτος.
  Να διαμορφώσουμε  ένα νέο πλαίσιο διαφάνειας, ευνομίας, νοικοκυρέματος και να αντιμετωπίσουμε μετωπικά τη διαφθορά, την ατιμωρησία την αδιαφάνεια.
  Λέγαμε  πέρσι ότι, για να αφαιρέσουμε οριστικά τις σκιές εξάρτησης πάνω από το πολιτικό μας σύστημα «απαιτούνται δυο πράγματα: διαφάνεια και τιμωρία των ενόχων, και μαζί οι τομές, οι ασφαλιστικές δικλείδες για να μην επαναληφθούν στο μέλλον παρόμοια φαινόμενα».
  Για αυτό και από την  πρώτη στιγμή αποφασίσαμε  την συγκρότηση εξεταστικών  επιτροπών για  όλα τα θέματα που  ταλάνισαν τον  δημόσιο βίο, όπως ακριβώς είχαμε δεσμευτεί.
  Ακόμα και για υποθέσεις για τις οποίες μπορεί κάποιοι να έκριναν ότι θα μας δημιουργούσαν πρόβλημα.
  Κάναμε πράξη  τη δέσμευσή μας ότι είμαστε πρόθυμοι να ματώσουμε.
  Από την  πρώτη στιγμή είπα όσο πιο ρητά γινόταν και το αποδεικνύουμε  στην πράξη, ότι δεν μας ενδιαφέρει από ποια αυλή προέρχονται τα όποια σκάνδαλα.
  Το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να διερευνηθούν όλες αυτές οι υποθέσεις και οι υπαίτιοι να   εντοπιστούν και  να τιμωρηθούν όπως τους αξίζει.
  Δώσαμε μάλιστα, όπως και πάλι είχαμε δεσμευτεί, κίνητρα  για να σπάσει η ομερτά της συγκάλυψης.
  Οι Εξεταστικές  έχουν για πρώτη φορά αποτέλεσμα. Και με τη συνδρομή όλων των πολιτικών δυνάμεων που ζητάνε την αλήθεια δεν πρόκειται να σταματήσουμε μέχρι να έρθουν όλα στο φως.
  Εξίσου  σημαντική όμως με την αποκάλυψη  της αλήθειας για όσα έγιναν, είναι η υιοθέτηση ασφαλιστικών δικλείδων για να αποφύγουμε στο μέλλον παρόμοια φαινόμενα. Δικλείδες που εμπεδώνουν την αξιοκρατία, ενισχύουν τη διαφάνεια και δεν επιτρέπουν συναλλαγές κάτω από το τραπέζι. Δικλείδες που «σκοτώνουν» την πελατειακή νοοτροπία.
  Είχαμε δεσμευτεί  για την καθολική υπαγωγή στο ΑΣΕΠ όλων των κρατικών προσλήψεων, για να σταματήσει η θλιβερή εξαγορά συνειδήσεων «για μια θέση στο δημόσιο». Μία αυτονόητη υποχρέωση μίας ευνομούμενης πολιτείας. Αυτό κάναμε.
  Είχαμε δεσμευτεί για αξιοκρατική επιλογή προϊσταμένων στη δημόσια διοίκηση, για να επιλέγονται οι προϊστάμενοι με βάση τα προσόντα τους και όχι την ψήφο τους. Το αυτονόητο, δηλαδή. Αυτό κάναμε.
  Είχαμε δεσμευτεί  να υποχρεώσουμε όλους τους κρατικούς  και αυτοδιοικητικούς λειτουργούς να αναρτούν όλες τις αποφάσεις τους στο διαδίκτυο. Ούτε ένα ευρώ του Ελληνικού λαού να μην ξοδεύεται, ούτε ένα στοιχείο της δημόσιας περιουσίας να μην μεταβιβάζεται χωρίς έλεγχο, εν κρυπτώ. Αυτό κάναμε με το πρόγραμμα «Διαύγει@».
  Είχαμε δεσμευτεί  για ριζική αναμόρφωση της αυτοδιοίκησης με λιγότερους και ισχυρότερους δήμους, με ενισχυμένες αρμοδιότητες και πόρους, αλλά και με πρωτόγνωρους κανόνες διαφάνειας και εποπτείας στα οικονομικά τους. Για αυτό και πραγματοποιούμε τηv επαναστατική θεσμική αλλαγή του «Καλλικράτη».
  Στον «Καλλικράτη» ενσωματώνονται όλες οι αξίες της  διακυβέρνησής μας: η λογοδοσία, η διαφάνεια, η αποτελεσματικότητα, ο σεβασμός στο δημόσιο χρήμα. Γεγονός που αναδεικνύει τόσο την τεράστια ευθύνη των προσώπων που θα ηγηθούν των νέων θεσμών όσο και την ιδιαίτερη σημασία της ψήφου στις αυτοδιοικητικές εκλογές για την καθημερινότητα κάθε πολίτη.
  Είχαμε δεσμευτεί  για την εισαγωγή ξεκάθαρων κανόνων  που θα χτυπήσουν αποφασιστικά το μαύρο πολιτικό χρήμα. Αυτό κάνουμε. Ψηφίσαμε ήδη νόμο για τον δραστικό περιορισμό και τον ουσιαστικό έλεγχο των εκλογικών δαπανών στις αυτοδιοικητικές εκλογές, με πλήρη ονομαστικοποίηση των συνδρομών. Δίνουμε στον πολίτη τη δυνατότητα να έχει άμεση πρόσβαση, να ελέγχει τα έσοδα και τα έξοδα των συνδυασμών.
  Ενισχύουμε  την οικονομική ανεξαρτησία των  υποψηφίων και τη δυνατότητά τους να αντλούν λίγα από πολλούς.
  Όχι πολλά  από λίγους με ό,τι αυτό συνεπάγεται  στην εξυπηρέτηση ειδικών συμφερόντων.
  Οι μόνοι  που έχουν πρόβλημα με την πλήρη  διαφάνεια στις εκλογικές δαπάνες είναι όσοι έχουν συμφέρον από τη διατήρηση της ανωνυμίας τους, όσοι βολεύονται στην αδιαφάνεια.
  Είναι εκείνοι  που χρηματοδοτούν προεκλογικές εκστρατείες προσβλέποντας σε συναλλαγές.
  Με την  κυβέρνησή μας, τελειώνει οριστικά το πανηγύρι της διαφθοράς, που για χρόνια κατέτρωγε την υπόσταση της χώρας μας, την ίδια μας την ψυχή.
  Είμαστε εδώ για να αποκαταστήσουμε  και να προστατέψουμε  την τιμή και την  υπόληψη του πολιτικού  κόσμου στα μάτια  των πολιτών.
  Είμαστε εδώ για να πείσουμε τους Έλληνες και τις Ελληνίδες ότι υπηρετούμε τα δικά τους συμφέροντα και μόνο τα δικά τους συμφέροντα.
  Είμαστε εδώ για να  θωρακίσουμε όσο ποτέ άλλοτε την αυτονομία  της πολιτικής.
  Μετά τον  έλεγχο των εκλογικών δαπανών  στις αυτοδιοικητικές εκλογές προχωράμε  σύντομα στην κορωνίδα των θεσμικών μας επαναστατικών αλλαγών στο κράτος και στο πολιτικό μας σύστημα: την πρωτοβουλία για τον νέο εκλογικό νόμο και την χρηματοδότηση των πολιτικών κομμάτων.
  Η πρωτοβουλία  μας αυτή θα αποτελέσει το πιο καίριο πλήγμα στο «μαύρο» πολιτικό χρήμα και το πλέγμα εξαρτήσεων που αυτό δημιουργεί. Θα δώσει αποστομωτική απάντηση στην πιο διαβρωτική – και επομένως πιο επικίνδυνη – για την Δημοκρατία μας υπόνοια, αυτή της εξάρτησης ακόμη και αντιπροσώπων του λαού από στενά οικονομικά συμφέροντα. Στόχος μας, η αναβάθμιση και η ενίσχυση του βουλευτή.
  Όλη μου την πολιτική πορεία παλεύω για  την μεγάλη αλλαγή: να αποκτήσουμε επιτέλους  και στην Ελλάδα ένα  κράτος και ένα  πολιτικό σύστημα  στην υπηρεσία του  πολίτη.
  Δεν ξεχνώ ποτέ ότι τα εκατομμύρια των Ελλήνων και των Ελληνίδων στις 4 του Οκτώβρη μας εξέλεξαν δίνοντας μας αυτή ακριβώς την εντολή: να κάνουμε τώρα όσα δεν κάναμε δεκαετίες. Να αλλάξουμε τόσο ριζικά την Ελλάδα, ώστε να βγει οριστικά από τον φαύλο κύκλο της παρακμής. Να αναμορφώσουμε τόσο ριζικά το κράτος, ώστε, αντί για εμπόδιο σε κάθε πρωτοβουλία και καινοτομία, να γίνει πραγματικός μοχλός ανάπτυξης και αξιοποίησης των ισχυρών συγκριτικών πλεονεκτημάτων της πατρίδας μας, για να μην ξανακινδυνεύσουμε με χρεοκοπία. Ποτέ πια.
  Ήδη, σε μόλις 10 μήνες, κάναμε περισσότερα προς αυτή την κατεύθυνση από οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση στο παρελθόν.
  Κάνουμε το αυτονόητο πραγματικότητα. Και είμαστε  ακόμη στην αρχή.
  

Γιάννης Παπαϊωάννου