Αν ανοίξω το στόμα μου!.... Του Καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ

Σίγουρα εάν αυτή την έκφραση την εκτόξευε στη ροή του λόγου του ένας πολιτικός ή άλλο σημαίνον πρόσωπο της Δημόσιας ζωής σαφώς θα δημιουργούσε αίσθηση. Παίρνει όμως η συγκεκριμένη έκφραση εντελώς απροσδόκητο χαρακτήρα όταν την ξεστομίζει με εμφανή σημάδια συντριβής και ηττοπάθειας ένας μέσος άνθρωπος της καθημερινής μας πραγματικότητας....

Όσο απίστευτο και εάν ακούγεται, είναι αλήθεια ότι η φοβία της δυσάρεστης αναπνοής αποτελεί για κάποιους συνανθρώπους μας κυρίαρχη αιτία που τους οδηγεί σε κοινωνική απομόνωση καθώς αποφεύγουν με επιμέλεια τις στενές επαφές στις κοινωνικές τους σχέσεις πιστεύοντας ότι το στόμα τους αποπνέει δυσοσμία που τους καθιστά...ανεπιθύμητους στην παρέα.

Στην εποχή μας ένα από τα μεγάλα προβλήματα που ανακύπτουν στις διαπροσωπικές μας σχέσεις είναι και αυτό που σχετίζεται με την απόρριψη (οι νέοι μας αναφέρονται σε αυτήν με τις φράσεις «έφαγα πόρτα» ή «έφαγα χυλόπιτα») και τα όσα ψυχοσυναισθηματικά επακόλουθα έχει στο καθένα και την καθεμιά μας από την ώρα που θα τη βιώσουμε. Η απόρριψη γίνεται ακόμη πιο οδυνηρή για νεαρά άτομα τα οποία ξεκινούν να ξετυλίγουν το κουβάρι γνωριμιών και μέσα από αυτές και τη ανάπτυξη φιλίας ή και τη σύναψη ερωτικών δεσμών. Ο φόβος, της απόρριψης είναι τόσο έντονος ώστε συχνά καθώς σκύβουμε να ψιθυρίσουμε κάτι σε εμπιστευτικό επίπεδο, ή καθώς αυτό είναι αναγκαίο και συμβαίνει συχνά στις σύγχρονες καφετέριες όπου τα ντεσιμπέλ ξεπερνούν τα επίπεδα της τουρμπίνας αεροσκάφους τζετ, αυτές που οι νεολαίοι αποκαλούν «ορθάδικα» όπως και στα πολιτισμικά κέντρα της νύχτας τα περιβόητα «ξενυχτάδικα» ο συνομιλητής ή και η συνομιλήτριά μας γυρνά το πρόσωπό προς την αντίθετη κατεύθυνση πιστεύοντας ότι υπάρχει κίνδυνος η δυσοσμία του στόματός μας να γίνει ενοχλητική...Τα πράγματα δυσκολεύουν, καλοκαιριάτικα, καθώς επιβάλλονται – λόγω των υψηλών θερμοκρασιών και της μεσογειακής μας εκφραστικότητας - χειραψίες, ασπασμοί και περιπτύξεις…

Το πρόβλημα της δυσοσμίας του στόματος, όπως και της νευρικής ανορεξίας και της βουλιμίας το αντιμετωπίζει περίπου ένας στους εκατό κατοίκους των σύγχρονων μεγαλουπόλεων με οδυνηρά ψυχοκοινωνικά αποτελέσματα.

Ακόμη χειρότερα, όμως, είναι τα πράγματα με άτομα τα οποία ΧΩΡΙΣ να έχουν σοβαρό πρόβλημα δυσοσμίας του στόματος παρουσιάζουν την ΦΟΒΙΚΗ αντίδραση ότι έχουν πρόβλημα! Οι σύγχρονες τεχνικές του μάρκετινγκ δημιουργούν πρότυπα που αδυνατεί να φτάσει ο μέσος άνθρωπος. Αν όμως προσπαθήσει και αποτύχει γεννιέται μέσα του τόσο δυνατό και τέτοιας ποιότητας οδυνηρό συναίσθημα ώστε να οδηγεί πολλούς συνανθρώπους μας σε αναζήτηση βοήθειας για επίκτητα «συμπλέγματα κατωτερότητας».

Στην εποχή που η τελειότητα στο ανθρώπινο σώμα και το «επιθυμητό» καθορίζονται από τα αστραφτερά χαμόγελα και τη μυοσκελετική οντότητα ενός ανδρικού ή ενός θηλυκού μοντέλου που παρελαύνουν στις μεταμεσημβρινές εκπομπές των τηλεοπτικών καναλιών στην Ελλάδα και το εξωτερικό ο μέσος άνθρωπος αισθάνεται υποδεέστερος σε σημείο ώστε να του δημιουργούνται υποκειμενικά συναισθήματα ανεπάρκειας και υποτίμησης του ΕΓΩ που συχνά οδηγούν τα άτομα στα γραφεία των ψυχολόγων σε αναζήτηση στηριγμάτων που προσφέρει η ψυχοθεραπεία!