ΠΑΤΡΑ: Η αποκλεισμένη πόλη

Είναι ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα της Πάτρας ο αποκλεισμός της από τη θάλασσα και η δέσμευση της παραλιακής ζώνης της πόλης από τον Οργανισμό Λιμένος, σε μήκος μάλιστα 7 χιλιομέτρων, προκειμένου να «αξιοποιηθεί» με τον γνωστότατο ελληνικού τύπου real estate τρόπο, με στόχο να πουληθεί ο ζωτικός χώρος της πρωτεύουσας της Αχαΐας, τεμαχισμένος σε οικόπεδα.
Χρόνια τώρα ταλαιπωρείται η πόλη από τον αποκλεισμό της παραλίας, που κάποτε ήταν χώρος ψυχαγωγίας και διασκέδασης για τους κατοίκους. Και εδώ που τα λέμε, οι Πατρινοί μπορεί να έχουν ανεχθεί τις σοβαρότατες επιπτώσεις από τη λειτουργία του λιμανιού (κυκλοφοριακός φόρτος, περιβαλλοντική υποβάθμιση της παραλίας, λαθρομετανάστευση, εγκληματικότητα στον βωμό της ανάπτυξης και της τόνωσης της οικονομίας), όμως οι πάντες θεωρούν απαράδεκτο το γεγονός ότι εξυπηρετώντας ιδιωτικά και μόνο συμφέροντα ο Οργανισμός έχει οδηγήσει την πόλη στον αποκλεισμό από τη θάλασσα.

Πιέζουν τα συμφέροντα

Δεν έχουν άδικο εκείνοι που μιλάνε πλέον καθαρά για την «αποκλεισμένη πόλη» αφού κάθε μέρα όλο και περισσότερο γίνεται φανερό ότι η πόλη πληρώνει συνεχώς τα λάθη του παρελθόντος στον χαρακτηρισμό της παραλιακής ζώνης, ενώ, όπως φαίνεται, η εκκρεμότητα αυτή έχει ανοίξει την όρεξη των συμφερόντων κυρίως του real estate και έχει επιτρέψει να δημιουργηθούν τεράστια στεγανά αδηφάγων συμφερόντων που ασκούν μεγάλες πιέσεις, για να χτίσουν και την παραλιακή ζώνη.
Την περίοδο αυτή όλοι όσοι εδώ και χρόνια αγωνίζονται για την υπόθεση διαπιστώνουν ότι παρά τις σαφείς εντολές του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου αλλά και της αρμόδιας υπουργού Λούκας Κατσέλη, αντί να υπάρξει θετική εξέλιξη προς όφελος της πόλης και του δημοσίου συμφέροντος, ο Οργανισμός Λιμένος της Πάτρας, όχι μόνο δεν υποχωρεί, αλλά αντιθέτως στο τελευταίο διοικητικό συμβούλιο τέθηκε και θέμα νέας επέκτασης της χερσαίας ζώνης προς τον ποταμό Γλαύκο!!!

Αρνούνται τις εντολές του Γιώργου

Είναι εντυπωσιακό πάντως το γεγονός ότι παρά τη σαφή εντολή του πρωθυπουργού και της αρμόδιας υπουργού, ο Οργανισμός Λιμένος Πάτρας με χαρακτηριστική ευκολία μέσα από το υπάρχον νομικό πλαίσιο επαναπροσδιορίζει τη χερσαία ζώνη του θαλασσίου μετώπου που θεωρεί πως τον εξυπηρετεί (απαιτείται βέβαια η προσυπογραφή της απόφασης από δύο υπουργεία, αλλά αυτή έχει αποδειχθεί διαχρονικά μια τυπική διαδικασία).
Η διαδικασία αυτή έχει επαναληφθεί τουλάχιστον τέσσερις φορές τα τελευταία χρόνια, πάντα υπέρ των συμφερόντων της εταιρείας του λιμανιού και κατ’ επέκταση υπέρ όλων εκείνων των συμφερόντων που περιμένουν με αγωνία να χτίσουν την παραλία και να βάλουν τη σφραγίδα τους όλοι μαζί στον αποκλεισμό της πόλης.
Αρκεί να επισημάνουμε πως πριν από 15 περίπου χρόνια η επίσημη χερσαία ζώνη λιμένα μόλις και ξεπερνούσε τα 1.000 μέτρα, ενώ στην πόλη με την ευρύτερη έννοια, ανήκαν περισσότερα από 6.000 μέτρα. Η άρνηση της εταιρείας εδώ και χρόνια, και με την παλαιά και με τη νέα σύνθεση του Δ.Σ., να επαναφέρει τμήματα στο ελληνικό Δημόσιο, ώστε αυτά να παραχωρηθούν στην πόλη της Πάτρας, έχει δημιουργήσει αρνητικό κλίμα, ενώ είναι φανερό ότι κυβερνητικοί κύκλοι είτε στο υπουργείο Ανάπτυξης είτε στο Μέγαρο Μαξίμου (που ασχολούνται με το ζήτημα αυτό) έχουν ιδιαίτερα ενοχληθεί, ενημερώνοντας μάλιστα και τον Γιώργο για τις εξελίξεις.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι το γραφείο του πρωθυπουργού (Ν. Παρασκευόπουλος), που παρακολουθεί την εξέλιξη του ζητήματος τον ενημερώνει συνεχώς, και δεν αποκλείεται με αφορμή τις δημοτικές και τις περιφερειακές εκλογές να υπάρξει νέα – δυναμική αυτήν τη φορά – παρέμβαση του ίδιου, αφού βλέπει να μην εκτελούνται οι εντολές του, και μάλιστα στην ίδια τη γενέτειρά του.
Αγνοούν και την Κατσέλη

Παρέμβαση αναμένεται πάντως και από την πλευρά του υπουργείου Ανάπτυξης, που τώρα έχει την αρμοδιότητα για την ανάπτυξη των λιμανιών. Η Κατσέλη πρέπει, και έχει υποχρέωση, να δώσει άμεσα λύση στο θέμα, αφού οι εντολές που έδωσε πριν από μερικούς μήνες φαίνεται να μην εκτελούνται. Μήπως κάποιοι την παραπλανούν; Το ζήτημα έχει παγώσει, και αυτό προβληματίζει την κοινωνία της Πάτρας.
Με δεδομένο πως επίκειται η λειτουργία του νέου λιμανιού μετά τη μεταφορά του υπάρχοντος στη νέα θέση καθώς και ότι θα απελευθερωθούν σημαντικά τμήματα της χερσαίας ζώνης (δηλώσεις της προηγούμενης διοίκησης της εταιρείας και του προηγούμενου υπουργού επί Νέας Δημοκρατίας), τα οποία δεν υπάρχει λόγος να τα κατέχει η εταιρεία, αυτά μπορούν να επανέλθουν στο ελληνικό Δημόσιο και διά μέσου αυτού στην πόλη.
Το ίδιο πρέπει να συμβεί και με το γεγονός ότι υπάρχουν τμήματα του θαλασσίου μετώπου που έχουν καταληφθεί από την εταιρεία, δίχως να έχουν χρησιμοποιηθεί ποτέ (και ούτε προβλέπεται να χρησιμοποιηθούν στο μέλλον) από οποιουδήποτε είδους λιμενική ή άλλη δραστηριότητα (π.χ. τα τμήματα Διακονιάρη - Τριών Ναυάρχων και από τη μαρίνα έως τον ποταμό Μείλιχο).
Οι ψαροταβέρνες

Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε ότι αποτελεί συμφέρον της εταιρείας του λιμανιού να δραστηριοποιείται σε χερσαία λιμενική ζώνη, που είναι αναγκαία για να αναπτύξει πλήρως και απερίσπαστα τις δραστηριότητές της, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι η ενασχόλησή της με αντικείμενα άσχετα με τους σκοπούς της (ψαρομάγαζα, καφέ-μπαρ, ενοικιαζόμενους χώρους στάθμευσης, ψησταριές κ.λπ.) δείχνει ότι κάτι άλλο συμβαίνει εκεί στην παραλία, κάποιοι πιέζουν και κάποιοι κινούνται με βάση τα ιδιωτικά συμφέροντα και όχι το δημόσιο συμφέρον…
Όπως και να έχει το πράγμα πάντως, σημασία έχει το γεγονός ότι όλες αυτές οι καθυστερήσεις και η αδιαφορία στις εντολές της αρμόδιας υπουργού αλλά και του πρωθυπουργού δεν αποκλείεται να προκαλέσουν εκρηκτική παρέμβασή του…
http://www.topontiki.gr/Articles/view/8592