Στα Γιάννινα, πρώτοι στα άρματα, στα γρόσια και στα... ράμματα! Γράφει ο Κόμης Μοντεχρίστο

Και βέβαια για τους παροικούντες την τοπική πολιτική Ιερουσαλήμ δεν αποτέλεσε έκπληξη η αποκάλυψη του Ηπειρωτικού αγώνα για τις υπόγειες διαδρομές και "συναντήσεις" του Καρόλου των Φραγκάδων -πρώτης μετεμψύχωσης του θρυλικού Δαλάι Λάμα του Μετσόβου, Ευαγγέλου Αβέρωφ ή Λάι Βαγγέλη- και του Αλέξανδρου Καχριμάνη, πρωθιερέως του αείμνηστου Μετσοβίτη Βούδα. Απλά η πώληση στο ιστορικό κέντρο ενός ακινήτου του πρώτου στον δεύτερο έδωσε την αφορμή για την "αποκάλυψη". (Είναι όμως απορίας άξιο για το πώς ορισμένοι εμπλέκουν σε αυτή την εμπορική συναλλαγή την κόρη του Προέδρου, αφού είναι γνωστό σε όλους ότι οι κόρες του Προέδρου ουδεμία σχέση έχουν ούτε με αγορές αλλά ούτε και με πωλήσεις! Αν όμως εννοούν τη θετή του "κόρη", τότε αλλάζει η υπόθεση.) Έτσι πρέπει να πάμε χρόνια πίσω για να εντοπίσουμε το χρονικό διάστημα, όπου συναντήθηκαν οι υπόγειες πολιτικές διαδρομές του θρυλικού Λάι Βαγγέλη και του ευγενούς Καρόλου των Φραγκάδων. Ακόμη και τότε -θα αναρωτηθεί κανείς- που στην κεντρική πλατεία του Μετσόβου το 1974 οι Βλάχοι χτυπούσαν θορυβωδώς τις γκλίτσες τους για να μην ακούγεται η ομιλία του Καρόλου και τα αισθήματα ήταν εκατέρωθεν φορτισμένα; Ασφαλώς όχι! Λίγα όμως χρόνια αργότερα όταν το ΠΑΣΟΚ ακουμπούσε την εξουσία και πολλά είχαν διευθετηθεί στο παρασκήνιο, κεντρικό και περιφερειακό, είχαν ριχτεί οι πρώτες γέφυρες. Έτσι δεν είναι καθόλου παράξενο που ο Κάρολος μετά το 1981 και ιδιαίτερα μετά το 1984 διαδέχτηκε στο ρόλο του τον Ευάγγελο (ξενόφερτοι και οι δύο) αν και φαινομενικά ήταν πολιτικοί και ιδεολογικοί αντίπαλοι. Συνηθίζονται σε πατριαρχικές κατά κανόνα πολιτικά κοινωνίες τέτοιες υπερβάσεις. Έτσι δεν είναι καθόλου παράξενο που ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας και πάλαι ποτέ δεξί χέρι του Ανδρέα, ανέλαβε υπό την προστασία του το Αβερωφικό λόμπυ και τους μηχανισμούς του πρώην γεφυροποιού με τη χούντα και έκτισε με επιμέλεια τις δικές του γέφυρες με τη δεξιά, που τον οδήγησαν μάλιστα στο προεδρικό αξίωμα, αφού οι δεξιοί κατά κανόνα δεν είναι αχάριστοι, οι γιαλαντζί όμως Πασόκοι είναι και με το παραπάνω! Στα πλαίσια αυτής της πολιτικής ο σημερινός Πρόεδρος στήριξε κάθε Αβερωφικό (διορισμοί, μεταθέσεις κλπ) αλλά και κάθε Αβερωφική κίνηση με αποκορύφωμα τη δράση του κ. Καχριμάνη σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, όταν είχε αναλάβει με την καθοδήγηση της Βιργινίας Τσουδερού (την θυμάστε;) την ελληνοποίηση όλων των Βλάχων της Βαλκανικής και ιδιαίτερα της Αλβανίας σε βάρος μάλιστα της εκεί Ελληνικής ομογένειας, αναστατώνοντας τις μυστικές υπηρεσίες των γειτονικών χωρών και δημιουργώντας τεράστιους κινδύνους στην εξωτερική πολιτική της χώρας με τέτοιους ερασιτεχνικούς μεγαλοϊδεατισμούς. Για μεγάλο μάλιστα διάστημα οι "Βλάχοι" της Αλβανίας και κάθε κακό συναπάντημα έτυχαν μεγάλων προνομίων και ο κ. Παπούλιας όταν έγινε υπουργός εξωτερικών αντί να πιάσει από το αφτί τον κ. Καχριμάνη, συνέχισε να τον κανακεύει γιατί όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων ο άνθρωπος έχτιζε συστηματικά τις γέφυρές του. Τα χειροφιλήματα δε του σημερινού νομάρχη στο σημερινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας είναι για τους γνωρίζοντες όχι μόνο ένδειξη δουλοπρέπειας αλλά και ευγνωμοσύνης για τη βοήθειά του και ούτε είναι τυχαίο ότι υπερασπιστές της τιμής του σημερινού Προέδρου, όταν δέχεται κριτική, δεν είναι άλλοι από τους κ. Καχριμάνη, Σουκουβέλο και άλλους ομοϊδεάτες τους. Λέτε να το κάνουν από σεβασμό στο θεσμό της προεδρίας; Τότε γιατί δεν έκαναν το ίδιο και με τον κ. Σαρτζετάκη, που υφίστατο τα μύρια από τους δεξιούς και όπως αποδείχτηκε ήταν και ο συντηρητικότερος των συντηρητικών. Έχουν βαθειές λοιπόν ρίζες οι υπόγειες διαδρομές και συναντήσεις των Αβερωφικών των Ιωαννίνων με τον κ. Παπούλια και δεν περιορίζονται στην πώληση ενός ακινήτου. Έτσι μπορεί σήμερα οι κουμπουριές του Προέδρου (άραγε γιατί κανείς δεξιός δεν είπε κουβέντα τόσα χρόνια) και τα ξενοδοχεία του κ. Καχριμάνη στο ιστορικό κέντρο να είναι η κορυφή του παγόβουνου σε αυτές τις "συναντήσεις" όμως οι ρίζες είναι βαθύτερες με αρκετά ράμματα εκατέρωθεν για την πολιτική τους γούνα και πολύ ενδιαφέροντα για τον ιστορικό του μέλλοντος.