Το Πίρι Ρέις, το Δίκαιο της Θάλασσας και η Ε.Ε.Του Γιωργου Σ. Κουμουτσακου*

Η πρόσφατη δραστηριότητα του τουρκικού ωκεανογραφικού σκάφους Τσεσμέ, η νέα έξοδος του Πίρι Ρέις και γενικότερα η προβληματική συμπεριφορά της Αγκυρας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο -για να μην ξεχνάμε το Καστελόριζο- δεν είναι αποκλειστικά και μόνον ελληνοτουρκικό ζήτημα. Θα πρέπει να απασχολήσει σοβαρά και την Ε. Ε.

Τα επαναλαμβανόμενα διαβήματα προς την Αγκυρα δεν αρκούν. Η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να θέσει με έμφαση το ζήτημα αυτό στις Βρυξέλλες υπογραμμίζοντας τα αυτονόητα. Οτι δηλαδή η Τουρκία ως υποψήφια προς ένταξη χώρα οφείλει να υιοθετήσει και να σεβαστεί τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας (United Nations Convention on the Law of the Sea - UNCLOS). Και αυτό για έναν πολύ απλό λόγο.

Η σύμβαση αυτή αποτελεί «κοινοτικό κεκτημένο», αφού τόσο η ίδια η Ε. Ε. όσο και όλα τα κράτη-μέλη, καθώς και οι υποψήφιες προς ένταξη χώρες -πλην βεβαίως της Τουρκίας- την έχουν υιοθετήσει. Είναι με λίγα λόγια συμβαλλόμενα μέρη σε αυτήν τη μικτή διεθνή συμφωνία από την οποία απορρέουν υποχρεώσεις και δικαιώματα τόσο για την ίδια την Ενωση όσο και για κάθε ένα από τα κράτη-μέλη της. Η σχετική ενημέρωση των εταίρων μας και οι ανάλογες διπλωματικές μας ενέργειες προς την Επιτροπή και το Συμβούλιο θα πρέπει να γίνουν το ταχύτερο. Αμέσως ει δυνατόν, καθώς οι αρμόδιες υπηρεσίες της Επιτροπής, εάν δεν έχουν ήδη ξεκινήσει, θα ξεκινήσουν χωρίς καθυστέρηση μετά τη διακοπή του καλοκαιριού να συντάσσουν την ετήσια έκθεση προόδου για την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας που θα παρουσιαστεί στα τέλη του προσεχούς φθινοπώρου.

Σε αυτήν την πολλαπλά σημαντική έκθεση, η Ενωση θα πρέπει να υπενθυμίσει στην Αγκυρα ότι η τουρκική υποψηφιότητα θα βρεθεί αντιμέτωπη με την επίμονη άρνησή της να υπογράψει, να κυρώσει και να σεβαστεί την UNCLOS. Θα πρέπει να τονιστεί, με λίγα λόγια, στην Τουρκία ότι η ένταξή της -όπως και η ένταξη κάθε άλλης υποψήφιας χώρας- προϋποθέτει την υιοθέτηση του συνόλου του «κοινοτικού κεκτημένου», επομένως και της UNCLOS. Η Αθήνα θα πρέπει επίσης να διαμηνύσει ότι ακόμα και πριν από τη στιγμή της ένταξης η Αγκυρα δύσκολα θα μπορέσει να αποφύγει τη σοβαρή εμπλοκή σε επιμέρους συγκεκριμένα διαπραγματευτικά κεφάλαια που σχετίζονται με το Δίκαιο της Θάλασσας, όπως τα Κεφάλαια «Αλιεία» και «Ενέργεια».

Το παιχνίδι με την επιλεκτική επίκληση του Δικαίου της Θάλασσας από την Τουρκία θα πρέπει κάποτε να τελειώσει. Δεν μπορεί οι κανόνες του να είναι «καλοί» όταν το Ισραήλ επιτίθεται παράνομα σε τουρκικό πλοίο στα διεθνή ύδατα και «κακοί» όταν η Ελλάδα ζητεί την εφαρμογή τους στο Αιγαίο. Δεν μπορεί ο σεβασμός του Διεθνούς Δικαίου και του «κοινοτικού κεκτημένου» από ένα κράτος-μέλος να συνιστά «αιτία πολέμου» εναντίον του, από μία υποψήφια προς ένταξη χώρα.

Το θέμα δεν είναι μόνον ελληνικό. Είναι και ευρωπαϊκό. Σε τελική ανάλυση αφορά την ίδια την αξιοπιστία της Ενωσης. Ελπίζω ότι η κυβέρνηση δεν θα αφήσει την «ευκαιρία» της επαναλαμβανόμενης τουρκικής προκλητικότητας με το «Τσεσμέ» και το «Πιρί Ρέις» να περάσει αναξιοποίητη.

*Ο κ. Κουμουτσάκος είναι ευρωβουλευτής της Ν. Δ. και αντιπρόεδρος της Διακοινοβουλευτικής Επιτροπής Ε. Ε. - Τουρκίας.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/07/blog-post_3557.html?utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed%3A+InfognomonPolitics+%28InfognomonPolitics%29&utm_content=Yahoo%21+Mail#ixzz0jTcsG3eV