- ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ

Τελείται αύριο Κυριακή, στον Ι. Ναό Παναγίας Φανερωμένης στη Λευκωσία, το επίσημο εθνικό μνημόσυνο του Εθνάρχη Κυπριανού (Αρχιεπίσκοπος Κύπρου 1810-1821), ο οποίος κρεμμάστηκε από τους Τούρκους κατακτητές στις 9 Ιουλίου 1821, με την πρόφαση ότι η Εθναρχία οργάνωνε επανάσταση στη Μεγαλόνησο. «Αντάν αρτζιέψαν οι κρυφοί ανέμοι τζι' εφυσούσαν τζι' αρκίνησεν εις την Τουρτζιάν να κρυφοσυνεφκιάζει...». Ο Κυπριανός ήταν μυημένος στη Φιλική Εταιρεία από το 1818 και είχε υποσχεθεί να συνεισφέρει στην Ελληνική Επανάσταση τρόφιμα και χρήματα. Αρχές Ιουλίου 1821 έφτασε στη Λάρνακα ως απόστολος της Φιλικής Εταιρείας ο Κύπριος Αρχιμανδρίτης Θεοφύλακτος Θησέας, φέρνοντας επιστολές στον Κυπριανό. Ο σύνδεσμος του Θησέα, Χατζηπετρής, συνελήφθη από τους Τούρκους και έτσι οι επιστολές της Φιλικής έπεσαν στα χέρια των κατακτητών. Ως εκ τούτου, ο Τούρκος διοικητής της Κύπρου, Κουτσιούκ Μεχμέτ, έστειλε προς έγκριση στο Σουλτάνο Μαχμούτ Β΄Γαζή (1785-1839), κατάλογο με 486 ονόματα για να τους σφάξει! Στην επιστολή υποστήριζε πως παρά τον αφοπλισμό των Κυπρίων του Απριλίου 1821, οι πλούσιοι Κύπριοι του καταλόγου, μπορούσαν να φέρουν και άλλα όπλα. Με αυτή τη συνωμοσία, ο Κουτσιούκ Μεχμέτ σκόπευε στον αφανισμό των Ελλήνων προκρίτων και αρπαγή της περιουσίας τους. «...Εχω στον νουν μου, πίσκοπε, να σφάξω, να κρεμμάσω, τζι' αν ημπορώ που τους Ρωμιούς την Τζιύπρον να παστρέψω, τζι' ακόμα αν ημπόρεια τον κόσμον να γυρίσω, έθεν να σφάξω τους Ρωμιούς, ψυσιήν να μεν αφήσω...». Το Σάββατο, 9 Ιουλίου 1821, με διαταγή του Τούρκου διοικητή, έκλεισαν οι Πύλες της Λευκωσίας, και στην Πλατεία των Λουζινιανών Βασιλέων (Πλατεία Σεραγίου) απαγχόνισαν τον Αρχιεπίσκοπο Κυπριανό σε μια μουριά. Μετά από λίγα λεπτά οι Τούρκοι αποκεφάλισαν τους Μητροπολίτες Πάφου Χρύσανθο, Κιτίου Μελέτιο και Κυρηνείας Λαυρέντιο. Την ίδια μέρα οι Τούρκοι αποκεφάλισαν το Γεώργιο Μασούρη, Λεμεσιανό επιτετραμμένο της Κύπρου στην Κωνσταντινούπολη. Την επομένη, Κυριακή 10 Ιουλίου 1821, αποκεφαλίστηκαν οι Ηγουμένοι όλων των μοναστηριών και πολλοί μοναχοί. Από τις 9-14 Ιουλίου οι Τούρκοι έσφαξαν ή απαγχόνισαν όλους τους φυλακισμένους και όσους βρισκόντουσαν στον κατάλογο του διοικητή Κουτσούκ Μεχμέτ... Οι λεηλασίες και οι σφαγές εξαπλώθηκαν σε όλη την Κύπρο, από τους 4.000 Τούρκους στρατιώτες που έφτασαν στην Κύπρο από τη Συρία, και κράτησαν 30 μέρες! Ο αριθμός των νεκρών ανεβαίνει από ορισμένους μελετητές μέχρι και 2.000! «...Σφάξε μας ούλους τζι' ας γενή το γαίμαν μας αυλάτζιν, κάμε τον κόσμον ματζιελλειόν τζιαι τους Ρωμιούς τραούλλια, αμμά ξέρε πως ίλαντρον όντας κοπή καβάτζιν τριγύρου του πετάσσουνται τρακόσια παραπούλια...». Η Κύπρος, λόγω της γεωγραφικής απόστασης από την επαναστημένη Ελλάδα, δεν συμπεριλαμβανόταν στους σχεδιασμούς του Υψηλάντη για να πάρει τα όπλα. Όμως, στηριζόταν στην υλική βοήθεια της Μεγαλονήσου. Παρ’όλ΄αυτά, η Κύπρος πρόσφερε και αίμα στο βωμό της Ελληνικής Ελευθερίας. Στις 19 Ιουνίου 1821, 3 βδομάδες πριν τα τραγικά γεγονότα της σφαγής των Ελλήνων Κυπρίων, αποβιβάστηκε στη Λάπηθο ο πυρπολητής Κωνσταντίνος Κανάρης, ο οποίος έγινε δεκτός με ενθουσιασμό από τους Έλληνες. Φεύγοντας, ο Κανάρης πήρε μαζί του, τους Κύπριους πολεμιστές, που σχημάτισαν τη «Φάλαγγα των Κυπρίων», η οποία με αρχηγό το στρατηγό Χατζηπέτρο πολέμησε με ηρωισμό στην Ελλάδα. Εκτός από τη μάχη του Μεσολογγίου, όπου σκοτώθηκαν πολλοί Κύπριοι, στη μάχη των Αθηνών το 1827, θυσιάστηκαν ακόμα 130. Το εν Λονδίνω Πρωτόκολλο της Ελληνικής Ανεξαρτησίας του 1830 δεν περιελάμβανε την Κύπρο, όπως και πολλές αλύτρωτες ελληνικές πατρίδες. Τα όνειρα του ελληνισμού για την εθνική ολοκλήρωση, θρυματίστηκαν ένα αιώνα αργότερα, στα παράλια της Μικράς Ασίας, τον Αύγουστο του 1822. Μοναδική εξαίρεση, η Ένωση των Δωδεκανήσων το 1947. Όμως, η ψυχή της Κύπρου δεν είχε μαραθεί. Η γενιά του ΄55 αυθεντικός εκφραστής της ελληνικής λεβεντιάς πρωτοστάτησε στην Παλιγγενεσία του Έθνους. Και πάλιν όμως, το Λονδρέζικο Πρωτόκολλο της «Κυπριακής Ανεξαρτησίας», υπό τις Αγγλοτουρκικές «εγγυήσεις», άφησε την Κύπρο εκτεθειμένη στη νέα τουρκική κατάκτηση του 1974... «...Η Ρωμιοσύνη εν φυλή συνότζιαιρη του κόσμου, κανένας δεν εβρέθηκεν για να την ιξηλείψη, κανένας, γιατί σιέπει την που τάψη ο Θεός μου. Η Ρωμιοσύνη εν να χαθή, όντας ο κόσμος λείψη!». ΕΛΛΑΣ-ΚΥΠΡΟΣ-ΕΝΩΣΙΣ! WWW.APOELLAS.COM