Από έναν αγανακτισμένο, φίλο, μαραθωνοδρόμο!

Το έλαβα με email και σας το παραθέτω:

Αγαπητέ κύριε Βλαχογιάννη,
αντιπρόεδρε Μ.Ε.Α.Σ ΤΡΙΤΩΝ (Οικονομική Επιτροπή & Χορηγιών),

Λέγομαι Βογιατζής Ιωάννης και είμαι ένας από τους πολλούς ερασιτέχνες μαραθωνοδρόμους που συμμετείχαν στον 5ο διεθνή μαραθώνιο "Μέγας Αλέξανδρος". Σας στέλνω αυτό το email για να σας εκφράσω τα παράπονα και την αγανάκτησή μου σχετικά με ένα θέμα το οποίο αντικατοπτρίζει την ποιότητα και το μεράκι ενός αγώνα: Το αναμνηστικό μετάλλιο, το οποίο παρεμπιπτόντως είναι και το μόνο αναμνηστικό που απομένει από έναν αγώνα τουλάχιστον για μας τους ερασιτέχνες που είμαστε και η ψυχή ενός μαραθωνίου!

Από το 2006 που άρχισα να τρέχω μαραθώνιο έχω συμμετάσχει σε 7 αγώνες: 3 κλασσικούς στην Αθήνα (2006, 2008, 2009), 2 στη Θεσσαλονίκη (2007, 2010), 1 στην Πράγα (2009) και 1 ορεινό στον Όλυμπο (2008). Κανείς δεν ήταν τέλειος εκτός από τον ορεινό στον Όλυμπο. Στην Αθήνα, για παράδειγμα, το 2008 μου έχασαν την τσάντα με τα πράγματά μου, στην Πράγα στους τελευταίους σταθμούς είχε σχεδόν τελειώσει το νερό. Αλλά αυτό που απομένει σε τελική ανάλυση δεν είναι ούτε το νερό που ήθελες να πιεις και δεν ήπιες, αλλά ούτε και το τζάκετ που έχασες και ας ήταν ακριβό. Αυτά είναι πράγματα που μπορούν να συμβούν σε οποιαδήποτε διοργάνωση όσο τέλεια και να έχει στηθεί, από τη στιγμή που συμμετέχει τόσο πολύς κόσμος.

Αυτό όμως που δεν μπορώ να δικαιολογήσω είναι η προχειρότητα, η κακογουστιά, η "άρπα κόλα" δουλειά σε έναν αγώνα μαραθωνίου που κατά τ' άλλα θέλει να λέγεται διεθνής! Και αναφέρομαι στον αγώνα που εσείς διοργανώνετε! Να αναφερθούμε στην αναμνηστική μπλούζα ή στο μετάλλιο?

Πρώτη φορά βλέπω μπλούζα η οποία να έχει δύο στάμπες επάνω: η μία να είναι του συλλόγου Τρίτωνα με σήμα την τρίαινα και από πάνω η στάμπα του μαραθωνίου. Προφανώς είχαν ξεμείνει από άλλες αθλητικές δραστηριότητες του συλλόγου και χρησιμοποιήθηκαν στον μαραθώνιο. Δεν έχω φώτο να στείλω γιατί αμέσως την πέταξα στον κάλαθο των αχρήστων, ήταν τέτοια η αηδία που ένιωσα! Εμπαιγμός χείριστου είδους!

Αλλά το καλύτερο έρχεται με το μετάλλιο το οποίο και αυτό αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία! Όπως θα δείτε στην παρακάτω φώτο στο μέσο του μεταλλίου (κόκκινο βέλος) υπάρχει ένα κενό. Εκεί υπήρχε το έρμο το κεφάλι του Αλέξανδρου κολλημένο επάνω στο μετάλλιο με UHU! Εδώ δεν χωράνε σχόλια!

Το 2007, 2η χρονιά της διοργάνωσης, στον τερματισμό όταν είδα το μετάλλιο θεώρησα ότι αυτό οφειλόταν στην σχετική απειρία. Αλλά αποδείχθηκα πολύ αφελής!

Μια ερώτηση: Στον φετινό αγώνα αληθεύει ότι ο Τρίτωνας πήρε δάνειο για να πληρώσει τους μαύρους αθλητές που βγήκαν πρώτοι μόνο και μόνο για να βαπτιστεί από την IAAF ως "Road Race SILVER"? Παρακαλώ διαψεύστε με! Δηλαδή για να καταλάβω, η διοργάνωση δίνει 10 και 15 χιλιάρικα στους μαύρους αθλητές ως κίνητρο για να τους φέρει να τρέξουν και δεν φτιάχνει ένα μετάλλιο της προκοπής! Όλα για το φαίνεσθαι! Όλα για την περι-ουσία και όχι την ουσία!

Φτιάξτε ένα μετάλλιο με μεράκι και μερακλοσύνη! Δεν κοστίζει πολύ! Είναι το μόνο που απομένει σε εμάς τους ερασιτέχνες. Αν δεν έχετε λεφτά εξοικονομήστε από τις μπλούζες, μην τις βάλετε στο πακέτο. Στο κάτω-κάτω μειώνουν τη νοημοσύνη μας!

Δείτε πώς πρέπει να είναι το μέταλλιο μιας σοβαρής διοργάνωσης παρακάτω:

Εν κατακλείδι, η συγκεκριμένη διοργάνωση είναι πολύ σημαντική ως θεσμός διότι συνδυάζει ιστορία με αθλητισμό. Στο χέρι σας είναι να μην βουλιάξει! Δείξτε τον απαιτούμενο επαγγελματισμό και κυρίως σεβασμό προς τον αθλητή που σας τιμά με την παρουσία και τα λεφτά του!

Με φιλικούς χαιρετισμούς,

Ιωάννης Βογιατζής

(Ευχαριστούμε τον φίλο Νίκο Τ. για το email)

Αναρτήθηκε από ΘΑΝΟΣ