Το ευρωπαϊκό σύμφωνο κατά μιας «αγέλης λύκων»

Ο ρόλος των μεγάλων τραπεζών και των hedge funds των ΗΠΑ στην κρίση του ελληνικού και όχι μόνο χρέους
ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΙΑΡΑΣ

O υπουργός Οικονομικών της Σουηδίας Αντερς Μποργκ το είπε ξεκάθαρα, αμέσως μετά το πέρας του ιστορικού Εco/fin, τα ξημερώματα της Δευτέρας: οι χώρες της ευρωζώνης συμφώνησαν σε ένα «λυκο-σύμφωνο» (wolf pact), ως μόνο μέσο για να αντιμετωπίσουν την «αγέλη των λύκων» (wolf-pack)τους κερδοσκόπους. Ταυτόχρονα, και ενώ στις αγορές συνεχίζεται η «μάχη του ευρώ», πολλοί ευρωπαίοι αξιωματούχοι μιλούν πλέον ανοιχτά για την ανάγκη «ρύθμισης» του χρηματοπιστωτικού συστήματος γενικώς και της αγοράς χρεογράφων και παραγώγων ειδικώς. Κάποιοι, όπως ο Ολι Ρεν, «διερευνούν»- μήνες τώρα- τον ρόλο που έπαιξαν στην κρίση του ελληνικού και όχι μόνο χρέους οι μεγάλες τράπεζες και τα hedge funds της Αμερικής, με πρώτη και χειρότερη την Goldman Sachs και το fund του Τζον Πόλσον, και φυσικά οι οίκοι πιστοληπτικής αξιολόγησης, και ιδιαίτερα οι αγαπημένες μας Μoody΄s και Standard & Ρoors, που προσφάτως μας υποβάθμισαν, εμάς και το χρέος μας, σε «σκουπίδια». Οι ίδιοι οίκοι που όπως όλοι θυμόμαστε βάπτιζαν πριν από δύο χρόνια τα τοξικά σκουπίδια «διαμάντια», με βαθμολογία τρία άλφα...

Οι «σκληρές» όμως υποτίθεται δηλώσεις ανθρώπων όπως ο Ολι Ρεν και ο Ζοζέ Μπαρόζο μοιάζουν στους γνώστες της κατάστασης άκρως υποκριτικές- αφού προέρχονται από τους ίδιους αξιωματούχους, εκλεγμένους και μη, που όντας σε θέσεις ευθύνης σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο άνοιξαν διάπλατα τις πόρτες του μαντριού για να μπουν οι λύκοι της πιστοληπτικής αξιολόγησης και- με τη βοήθεια πλέον του απαραίτητου Ταμείου- να μην αφήσουν πρόβατο για δείγμα.

Την ίδια στιγμή που ακόμη και η στενά διαπλεκόμενη με τη Wall Street κυβέρνηση του Ομπάμα διώκει μετά την Goldman και τη Μorgan Stanley, κατηγορώντας τες ευθέως για την πυροδότηση- και κυρίως για τη διασπορά σε πλήθος «υγιών» πελατών τους- της κρίσης στα subprime στεγαστικά δάνεια, η Ευρώπη ακόμη «διερευνά». Και το χειρότερο είναι ότι αντί ο τσομπάνης- η ελληνική κυβέρνηση, αλλά και οι ευρωπαϊκές αρχές- να πάρει επιτέλους την γκλίτσα και να ασκήσει διώξεις σε βάρος τους, απαιτώντας υψηλές αποζημιώσεις, συνεχίζει να συζητά μαζί τους και με τους οίκους αξιολόγησης- και να ταΐζει τους λύκους με τους μισθούς και τις συντάξεις των προβάτων...

Η κάθοδος των λύκων
Πότε αποφασίστηκε η κάθοδος των λύκων στη Μεσόγειο; Εχει γραφεί κατ΄ επανάληψη ότι όλα άρχισαν γύρω από ένα πολυτελές τραπέζι στο ξενοδοχείο «Ρlaza Αthenee» στο Απερ Ιστ Σάιντ του Μανχάταν, όπου μεταξύ «τυρού και αχλαδίου» ο Τζορτζ Σόρος, ο Τζον Πόλσον, ο Στιβ Σβάρτσμαν της Βlackstone, o Νουριέλ Ρουμπινί και ο αποκαλούμενος και «πατέρας του ευρώ» Ρόμπερτ Μάντελ έκατσαν στις 17 του περασμένου Φλεβάρη να... φάνε τον πιο αδύναμο κρίκο της ευρωζώνης, την Ελλάδα.

Εκεί ο Πόλσον- που έχει όπως λέγεται στοιχηματίσει πολλά δισεκατομμύρια στη χρεοκοπία της Ελλάδας εντός πέντε χρόνων, και όπως ξέρουμε αποτέλεσε τον βα σικό συνέταιρο της Goldman στην απάτη δισεκατομμυρίων με τα τιτλοποιημένα τοξικά προϊόντα, που διερευνά εδώ και λίγες εβδομάδες η αμερικανική SΕC-, υποβοηθούμενος από τον «Dr Doom» Ρουμπινί, εξέθεσε τις «αυτοεκπληρούμενες προφητείες» των «λύκων»: όσα μέτρα κι αν ληφθούν, όσα χρήματα κι αν δώσει στην Αθήνα η Ευρώπη, η χρεοκοπία μας είναι αναπόφευκτη.

Με τις απόψεις αυτές (υποτίθεται ότι) διαφώνησαν οι «φιλέλληνες» Σόρος και Μάντελ, οι οποίοι πιστεύουν ότι η Ελλάδα και η ευρωζώνη έχουν ελπίδες- αρκεί βεβαίως να ακολουθήσουν πιστά τις... δικές τους σκληρότατες αντιλαϊκές συμβουλές.

Στην πραγματικότητα βέβαια το συγκεκριμένο «μίτινγκ κορυφής» δεν ήταν παρά το... επιδόρπιο: το φάγωμα της Ελλάδας, όπως συμβαίνει και με τις γαλοπούλες στη γιορτή των Ευχαριστιών, ξεκίνησε με τη συστηματική της πάχυνση και το παραγέμισμά της, ώστε να «κοροϊδέψει» τους κουτόφραγκους και να μπει από το (λογιστικό) παράθυρο στην ευρωζώνη. Χρειάστηκε να περάσουν δέκα χρόνια για να μάθουμε από ξένα έντυπα όπως η «Νew Υork Τimes» και η «Μonde Diplomatique» με ποιον ακριβώς τρόπο η χώρα μας χρησιμοποίησε τα «επαναστατικά» τότε δομημένα προϊόντα της Goldman για να καλύψει τα πραγματικά της ελλείμματα και να προλάβει το τρένο της ΟΝΕ- «με το σπαθί της» όπως έλεγε ο τότε πρωθυπουργός. Δεν ήμασταν βέβαια η μόνη κοινοτική χώρα που σύναψε (το 2001) συμφωνίες με την Goldman Sachs για τιτλοποιήσεις δανείων που δεν καταγράφηκαν στο χρέος. Το ίδιο έκαναν πριν από το 2008 και η Ιταλία, το Βέλγιο, η Πολωνία και η Γαλλία, με τη διαφορά ότι διόρθωσαν στη συνέχεια τα στοιχεία τους και τα κατέγραφαν στο χρέος, ενώ η Αθήνα δεν προχώρησε σε καμία διόρθωση...

Η αγαπημένη του Μπους
Για μια ολόκληρη δεκαετία οι κυβερνήσεις του Σημίτη και του Καραμανλή έδωσαν στην Goldmanτην αγαπημένη, μην το ξεχνάμε, τράπεζα της κυβέρνησης Μπους, και μακράν την πιο κερδισμένη από την κρίση των subprimes, την οποία διαχειρίστηκε ως υπουργός Οικονομικών ο πρώην διευθυντής της Χανκ Πόλσον- «γην και ύδωρ», καθιστώντας τη βασική σύμβουλο του ελληνικού Δημοσίου σε όλα τα θέματα χρέους και «αποκρατικοποιήσεων», όπως μας μάθανε να λέμε τις ιδιωτικοποιήσεις.

Και γιατί να μην το κάνει; Μήπως τα αμφίβολα αυτά προϊόντα δεν διέθεταν την κορυφαία βαθμολόγηση των οίκων-λύκων; Μήπως δεν συνοδεύονταν από την «εγγύηση»- και τις παρασκηνιακές πιέσεις υπέρ τους- της αμερικανικής κυβέρνησης; Ποιος αμφιβάλλει σήμερα, μετά και τις αποκαλύψεις περί συστηματικής συμπαιγνίας Goldman και Ρaulson, από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ότι οι δύο Πόλσον είναι στην πραγματικότητα ένας- όχι άνθρωπος, αλλά πόλος συμφερόντων; Οτι ο «επενδυτής» Πόλσον, ο οποίος σήμερα έχει παίξει τα δισεκατομμύριά του στη χρεοκοπία της χώρας μας και συνέβαλε όσο λίγοι στην έκρηξη των spreads, γνώριζε τις λεπτομέρειες του ελληνικού χρέους καλύτερα και από τον εκάστοτε υπουργό Οικονομικών της Ελλάδας;

Το διπλό παιχνίδι της Goldman
Το σημείο-«κλειδί» της όλης υπόθεσης έγκειται ακριβώς στο «διπλό παιχνίδι» της Goldman και των άλλων μεγάλων τραπεζών που παίζουν δυνατά στις αγορές χρέους. Σήμερα ξέρουμε ότι η πανίσχυρη τράπεζα του Χανκ Πόλσον (ο Λόιντ Μπλανκφάιν ανέλαβε μετά τη «μετακόμιση» Πόλσον στο υπουργείο Οικονομικών) από τη μια μεριά του τραπεζιού θησαύριζε από την «έξυπνη» διαχείριση του ελληνικού χρέους και τις «συμβουλές», και από την άλλη ποντάριζε εκ του ασφαλούς ενάντια στην επιβίωση του ελληνικού κράτους, σε συνεργασία με τον συνεπώνυμό του της Ρaulson Co. Είναι άλλωστε, μαζί με τη JΡ Μorgan και τη γερμανική Deutsche Βank του.... φιλέλληνα, εσχάτως, Γιόζεφ Ακερμαν, ο μεγαλύτερος παίκτης στην παντελώς αδιαφανή αγορά των Credit Default Swaps, των ασφαλίστρων ρίσκου χρεοκοπίας που μας οδήγησαν, κυριολεκτικά, στον πιστωτικό τάφο και στη χαλύβδινη αγκαλιά του Ταμείου.

Η βασική στρατηγική της Goldman- της ιστορικής «Φίρμας», στην οποία ο μακαρίτης ο Γκαλμπρέιθ αφιέρωσε ολόκληρο κεφάλαιο στο βιβλίο αναφοράς του για την κρίση του 1929- είναι, όπως προκύπτει από την υπόθεση με το δομημένο προϊόν Αbacus, να «καταπίνει» τους πελάτες-θύματά της: δίκαια η «Liberation» αποκαλεί την Goldman «τράπεζα-βαμπίρ», όπως δίκαια και ο Μάικλ Μουρ την έκανε αρνητικό πρωταγωνιστή στο εξαιρετικό περυσινό ντοκυμαντέρ του «Καπιταλισμός: Μια Ερωτική Ιστορία». Οπως εξηγεί στο φιλμ ένας «insider» της Wall Street, η Goldman είναι μακράν η πρώτη τράπεζα σε κατασχέσεις (πρώτων) κατοικιών εντός των ΗΠΑ....

Το σκάνδαλο όμως δεν είναι μόνο οικονομικό, είναι πρωτίστως πολιτικό: το γεγονός ότι ο ίδιος ο διοικητής της κεντρικής τράπεζας των ΗΠΑ, της Fed, ο Μπεν Μπερνάνκι, ένιωσε την ανάγκη να δηλώσει ενώπιον του Κογκρέσου ότι η Goldman Sachs δεν διέπραξε κανένα αδίκημα όταν βοήθησε την Ελλάδα να μειώσει το επίπεδο του ελλείμματός της, τα λέει όλα.

Σήμερα, που μαζί με τους οίκους επιδίδεται σε καθημερινή υποτιμητική κερδοσκοπία σε βάρος τόσο ημών όσο και των άλλων ευρωπαϊκών κρατών, με πραγματικό στόχο το ευρώ και εν συνόλω την ευρωπαϊκή ιδέα, υπάρχει άραγε έστω και ένας άνθρωπος στην Ευρώπη που να συμφωνεί μαζί του; Προφανώς υπάρχει, ο Πρωθυπουργός της χώρας μας και ο στενός πυρήνας του οικονομικού του επιτελείου. Πώς αλλιώς να εξηγήσει κάποιος τις πυκνές επαφές με στελέχη της Goldman σε Αθήνα, Νέα Υόρκη, Λονδίνο και Ουάσιγκτον; Πώς αλλιώς να εξηγηθεί η προσφυγή στις... σοφές συμβουλές του κ. Σόρος, του ανθρώπου που έχει κερδοσκοπήσει όσο κανείς την τελευταία εικοσαετία από τις επιθέσεις σε νομίσματα και χρέος; http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=16&artId=332031&dt=16/05/2010#ixzz0o7wuX1Wf