Η συναρπαστική ελληνική ιστορία

Γιώργος Βλαβιανός
Έχουμε πολλά στραβά ως λαός. Φταίει το κλίμα, η φυλή, το κακό το ριζικό μας; Θα αποφανθούν οι κοινωνιολόγοι του μέλλοντος. Τόσα χρόνια «ευτύχηδες» δεν κάναμε τίποτα για να διορθώσουμε κάτι από τα λάθη. Τίποτα απολύτως. Τώρα φθάσαμε στο χείλος του γκρεμού. Κι όμως εμμένουμε στον αλαζονικό, μοναχικό μας δρόμο. Ο καθένας ό,τι γουστάρει, συνεχίζουμε να τσακωνόμαστε, να διαφωνούμε. Και οι γύρω μας προοδεύουν. Σε λίγο θα τους παρακολουθούμε με τα τηλεσκόπια γιατί θα είναι έτη φωτός μπροστά μας.
Ένα από τα στραβά που δηλώνει την ποιότητά μας κι ενδεχομένως το μέλλον μας είναι ότι δείχνουμε ασέβεια μπροστά στην ιστορία μας. Την ιστορία μας που για ορισμένους γράφεται με κεφαλαία, γιά κάποιους άλλους με μικρά. Κοινά, αντικειμενικά πράγματα, τα βλέπει ο Ελληνας ιστορικός με μάτια στρατευμένα, κομματικοποιημένα, δεξιά ή αριστερά. Η αναφορά σε γεγονότα σταθμούς, σε πράξεις ανδρείας, σε μικρά καθημερινά γίνεται ανάλογα με την ιδεολογική θέση του καθενός.
Είναι κρίμα όμως η ιστορία ενός λαού να δίνεται βορά στη μικροπολιτική και σε μη φίλους. Το μέλλον ενός έθνους βασίζεται στο σεβασμό της ιστορίας του. Σεβασμό στο αίμα, τον πόνο, την αγωνία και τον ιδρώτα που έχυσαν οι πατέρες του για να κτισθεί κάθε γωνιά αυτής της γης.
Σήμερα λοιπόν όλοι θα έπρεπε να ανακαλούμε στη μνήμη μας γεγονότα απίστευτης βίας. Βίας και αίματος, που συνέβησαν. Αντικειμενικά κι αδιαμφισβήτητα. Δεν υπάρχει άλλη ανάγνωση στην ιστορία των Ελλήνων του Πόντου. Και δεν είναι εθνικιστική έξαρση η μνήμη. Μακριά από εμένα αυτά. Η μνήμη είναι σεβασμός. Ένας ελάχιστος φόρος τιμής σε αυτούς που άδικα έχυσαν το αίμα τους, θύματα εθνοκάθαρσης. Σεβασμός στην ιστορία μας, που εμείς την έχουμε πλούσια, αρχαία και νεώτερη, και δεν την τιμούμε. Τη λοιδορούμε ή αξιολογούμε μόνο τα σημεία που μας βολεύουν. Δεν παύει όμως να είναι η δική μας ιστορία. Η πραγματικότητα που γράφτηκε από τα σκληραγωγημένα χέρια των πατεράδων μας. Και θα πρέπει όλοι να τη μάθουν, να τη γνωρίζουν, να μην τη κρύβουν. Τα θετικά και τ’ αρνητικά. Συμφωνούν ή διαφωνούν.
Έτσι λοιπόν σήμερα είναι ημέρα μνήμης για τη γενοκτονία των Ποντίων. Ημέρα μνήμης για την οποία έχει δοθεί λυσσαλέος αγώνας για την αναγνώρισή της διεθνώς. Μόλις δυο εικοσιτετράωρα μετά την εμφάνιση στην Αθήνα του Ερντογάν ο οποίος έδειξε το πραγματικό του πρόσωπο όταν «επέπληξε» τα ΜΜΕ για τον τρόπο που αναπαράγουν τις ειδήσεις, εμείς οφείλουμε ένα μικρό λουλούδι, κατατεθειμένο στο βωμό της ζηλευτής, πλούσιας, συναρπαστικής ελληνικής ιστορίας.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ

http://infognomonpolitics.blogspot.com