Η Ευρώπη και οι επτά νάνοι

Στο κλασικό και διαχρονικό παραμύθι της Χιονάτης, η ηρωίδα βλέπει σαν σανδία σωτηρίας το μικρό σπιτάκι των νάνων, στην καρδιά του πυκνού και αφιλόξενου δάσους. Στην περίπτωση της Ευρώπης, όμως, αυτό το σπιτάκι συνιστά μεγάλη απογοήτευση, αφού αυτοί που έφτιαξαν το πυνκό ευρωπαϊκό δάσος, φιλοδοξούσαν στην καρδιά του να βάλουν ένα παλάτι, όχι μια χαμοκέλα.

Πράγματι, ως μη όφειλε, η σημερινή Ευρώπη κατευθύνεται από επτά νάνους. Όπως στο κλασικό παραμύθι της Χιονάτης, έτσι και οι νάνοι της Ευρώπης την αγαπούν, πασχίζουν γι αυτήν, αλλά παρά ταύτα, αποδεικνύεται καθημερινά ότι παραμένουν… νάνοι. Ας τους γνωρίσουμε από κοντά:

Χοσέ Μανουέλ Μπαρόζο, ο Γελαστούλης: Φοράει μονίμως ένα χαμόγελο αισιοδοξίας, αλλά αυτό ούτε εκείνον σώζει, ούτε την Ευρώπη. Προέκυψε στην προεδρία της Κομισιόν ως προϊόν ισορροπιών, από το πουθενά. Παρέμεινε για δεύτερη θητεία εκεί, ακριβώς για τον ίδιο λόγο. Δεν κάνει τίποτα, κι αυτό στο σπιτάκι των νάνων τον σώζει. Επί των ημερών του η Ευρώπη ακολουθεί τις εξελίξεις, απέχει πλήρως από το να τις διαμορφώνει, αφήνει τα κράτη- μέλη τη να περιπίπτουν από κρίση σε κρίση, οι λαοί της Ευρώπης όπου τους επιτρέπεται -με δημοψηφίσματα- καταψηφίζουν τα προϊόντα των υπό τον Μπαρόζο αποφάσεων, αλλά ο Ευρωπαίος γελαστούλης, δεν αποχωρίζεται με τίποτα ούτε το γέλιο, ούτε την απραξία του.

Χέρμαν βαν Ρομπάι, ή Ρομπέι, ή Ρόμπει, κανείς δεν ξέρει. Ο Ντροπαλός: Πολλές φορές αναρωτιέμαι αν υπάρχει αυτός ή είναι προϊόν της φαντασίας μας. Τοποθετήθηκε, λέει, “Πρόεδρος της Ευρώπης” (Θεέ μου, σε τι κόσμο ζω;) επειδή χειρίστηκε αποτελεσματικά τη σύγκρουση Φλαμανδών και Βαλόνων στο Βέλγιο. Ναι, αυτών που μόλις πριν ένα μήνα έριξαν την κυβέρνηση του Βελγίου. Δεινός διαπραγματευτής ο Ρομπέι -ας αποφασίσουμε να τον λέμε έτσι- πήρε τη θέση που θα ονειρευόταν ο Μονέ, ο Σουμάν, ο Αντενάουερ, ο ντε Γκάσπερι. Από τότε κοκκινίζει, κοιτάζει δεξιά κι αριστερά με αμηχανία και… απλώς προεδρεύει. Κύριε των Δυνάμεων…

Γκόρντον Μπράουν, ο Υπναράς: Μιλάμε για ύπνο βαθύ, ύπνο του δικαίου. Μόλις ξέσπασε η κρίση, βγήκε από το λήθαργο και πρότεινε μια, λέει, ολοκληρωμένη λύση εξόδου της Ευρώπης (όλης!) από την κρίση. Σήμερα, ένα χρόνο μετά τη… λύση του Μπράουν, εκείνος δεν είναι πρωθυπουργός, δεν είναι καν πρόεδρος κόμματος μετά την εκλογική του συντριβή, κι η Ευρώπη βολοδέρνει στο μάτι του κυκλώνα. Άριστα, γιόουρ έξλενσι…

Νικολά Σαρκοζί, ο Γκρινιάρης: Φασαριόζος, υπερκινητικός, πάντα στις μύτες των ποδιών του για να φτάσει το αξίωμά του, αλλά και την Κάρλα Μπρούνι, ο Γάλλος πρόεδρος κάνει φασαρία, νομίζοντας ότι έτσι αποδεικνύει πως είναι Μιτεράν, η ντε Γκολ, ή ίσως ο Πουανκαρέ, ή ο Κλεμανσό. Κατά τη διάρκεια της κρίσης έλαμψε δια της απουσίας του, εκτός από τα ηχηρά λόγια που απηύθυνε στον Γιώργο Παπανδρέου. Πάντα για κάτι γκρίνιαζε, πάντα κάτι του έφταιγε, αλλά ούτε τι ακριβώς ήταν αυτό κατάλαβε, ούτε να το διορθώσει επιχείρησε. “Παρόλε”, που θα έλεγε κι η μακαρίτισσα η Νταλιντά. Αν τον δω να έχει συμβιβαστεί με το ύψος του και να κρύβει το χέρι του μέσα στο σακάκι, θα καταλάβω ότι μιμείται τον… Μέγα Ναπολέοντα!

Ζαν Κλοντ Τρισέ, ο Σοφός: Σοφός, λέμε τώρα. Τι σοφός; Το ευρώ βολοδέρνει στις διεθνείς αγορές, έχει σκληρύνει τόσο πολύ που κάνει τις ήδη προβληματικές ευρωπαϊκές εξαγωγές ακόμα δυσκολότερες, ενώ τα χρόνια προβλήματα των χωρών της Ζώνης του Ευρώ όχι μόνο επί των ημερών του δεν λύθηκαν, αλλά γιαγαντώθηκαν, με αποτέλεσμα προσφάτως να αρχίσει το ντόμινο Πρώτο κομμάτι η Ελλάδα, μετά η ΙΣπανία, έρχεται η Πορτογαλία και ακολουθεί η Ιταλία. Σοφός, λέει; Πάνσοφος…

Άνγκελα Μέρκελ. Η Χαζούλα: Σε ένα παραμύθι που χρειαζόμαστε τους νάνους, ο χαζούλης είναι ο πιο συμπαθητικός από όλους. Στην πραγματικότητα, που δεν θέλουμε, αλλά υφιστάμεθα νάνους για ηγέτες, η Χαζούλα είναι η πιο αντιπαθής. Άφησε την κρίση να εξελιχθεί, χωρίς στρατηγική, χωρίς ηγετική στόφα, χωρίς πρωτοβουλίες και έφερε το πρόβλημα άλυτο ενώπιον των δικών της καλπών στη Ρηνανία- Βεστφαλία. Κι ο κόσμος, φυσικά, τη μαύρισε. Αλλά μια ηγέτις που δεν μπροεί να πείσει το λαό της ,πώς πιστεύει ότι μπορεί να πείσει την Ευρώπη; Απάντηση: Μόνο αν είναι χαζούλα!

Γιώργος Παπανδρέου. Ο Συναχωμένος: Το μόνο πρόβλημα που έχει είναιαυτό, δεν μπορεί να “μυρίσει”. Προεκλογικά, διαβεβαίωνε ότι “λεφτά υπάρχουν”. Δεν πήρε μυρωδιά τι γινόταν. Στη συνέχεια, πήγε να καταπολεμήσει το πρόβλημα με ασπιρινούλες, νομίζοντας ότι το χρόνιο συνάχι του ήταν μια ιωσούλα. Τζίφος. Μετά έφτιαξε ένα Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης, βεβαιώνοντας μας ότι άλλα μέτρα δεν θα λάβει. Και τώρα, ήλθε το ΔΝΤ να τα πάρει όλα αμπάριζα. Πρόεδρς, μήπως αυτ΄οπου εσύ νομίζεις συνάχι είναι κρεατάκια;

Η Ευρώπη, περιτρυγιρισμένη σήμερα από νάνους, το μόνο στο οποίο μπορεί να ελπίζει είναι, αφούδαγκώσει το μήλο και δηλητηριαστεί, να βρεθεί ένας πρίγκηπας να την πάρει μακριά από όλο αυτό το εφιαλτικό παραμύθι…

ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ