Βιβλία: σάβανα του Γένους μας

Νατσιός Δημήτρης
δάσκαλος-Κιλκίς




«Τα άθεα γράμματα υφαίνουνε το σάβανο του Γένους μας»
Κωστή Μπαστιά «ο Παπουλάκος»

Έχω σε πολλά κείμενα ασχοληθεί με τα βιβλία γλώσσας του δημοτικού σχολείου, τα απελέκητα «περιοδικά ποικίλης ύλης», όπως πρέπει να ονομαστούν. Εδώ και λίγο καιρό στρώθηκα και μελέτησα τα γλωσσικά βιβλία του Γυμνασίου. (Σε κάθε τάξη, πλην των αρχαίων Ελληνικών διανέμονται στους μαθητές τρία εγχειρίδια. Ένα βιβλίο «Νεοελληνικής Γλώσσας», συνοδευόμενο από το «Τετράδιο Εργασιών» και ένα τρίτο που τιτλοφορείται «Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας». Επιπροσθέτως παρέχεται και μια «Ιστορία Νεοελληνικής Λογοτεχνίας» κοινή και για τις τρεις τάξεις).

Πρώτα παραθέτω το συμπέρασμα και κατόπιν η τεκμηρίωσή του: Αν τα βιβλία του δημοτικού συνιστούν άχρωμα, άγευστα και άοσμα περιοδικά, προπαιδεία καταναλωτισμού και αμορφωσιάς, του Γυμνασίου προετοιμάζουν και εκπαιδεύουν τον αυριανό ανθέλληνα και εκκλησιομάχο. Θα τα αποκαλούσα, χωρίς φόβο και πάθος, εγχειρίδια γενιτσαρισμού. ( Εξαιρετική κριτική άσκησε στα βιβλία του Γυμνασίου η συνάδελφος, φιλόλογος και θεολόγος κ. Ευδοξία Αυγουστίνου).

Στο παρόν άρθρο θα καταπιαστώ μ’ ένα μόνο «βιβλίο», την «Νεοελληνική Γλώσσα» Γ΄ Γυμνασίου. Να έχουμε πάντοτε υπ’ όψιν ότι τα νυν σχολικά βιβλία χρηματοδοτούνται κατά 75% από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο και 25% από εθνικούς πόρους («εθνικοί πόροι»; τι είναι αυτό; τρώγεται.

Ανάδοχος συγγραφέας, ο «νονός», είναι το «ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ», εκδοτικός οίκος, ο οποίος μαζί με τον «ΠΑΤΑΚΗ», εξέδωσαν τα πανάκριβα βοηθήματα, πριν ακόμα φτάσουν τα μαθητικά βιβλία στα σχολεία. (Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν για εισαγγελείς).

Αρχίζω το ξεφύλλισμα του βιβλίου. Παραθέτω τους τίτλους των ενοτήτων.

1η. Η Ελλάδα στον κόσμο. 2η. Γλώσσα – Γλώσσες και πολιτισμοί του κόσμου. 3η. Είμαστε όλοι ίδιοι. Είμαστε όλοι διαφορετικοί. 4η. Ενωμένη Ευρώπη και Ευρωπαίοι πολίτες. 5η. Ειρήνη – Πόλεμος. 6η. Ενεργοί πολίτες για την υπεράσπιση οικουμενικών αξιών. 7η. Τέχνη: Μια γλώσσα για όλους, σε όλες τις εποχές. 8η. Μπροστά στο μέλλον.

Από τους τίτλους διαπιστώνουμε ότι μάλλον πρόκειται για κομματικό φυλλάδιο της προοδοαριστεράς, παρά για σχολικό βιβλίο. Εισερχόμαστε στα ενδότερα του νεοταξικού κουρελουργήματος.

Σελίδα 10. Ποίημα του Οδ. Ελύτη, όχι βέβαια από το «άσμα ηρωικό και πένθιμο» ούτε από το «Άξιον Εστί», αλλά κάποιο που τιτλοφορείται «η Alfa Romeo». Ο ηρωισμός είναι «μικροαστική προκατάληψη» και «είναι μεγάλη ανάγκη να βρεθούν τρόποι, ώστε να απαλλαγεί ο κόσμος από τη βάρβαρη αξία του ηρωισμού», όπως δηλώνει η αρχηγέτης του γραικυλισμού Άννα Φραγκουδάκη.

Σελ.11. Κείμενο με τίτλο: «Η ελληνική κοινωνία αλλάζει», συγγραφέας Χριστίνα Κουλούρη, της γνωστής πολυπολιτισμικής συμμωρίας (= συν+μωρίας). Το γνωστό αξιολύπητο παραλήρημα περί αφομοίωσης και συνύπαρξης «διαφορετικών εθνοπολιτισμικών ομάδων» και λοιπές αερογεμείς φυσαλίδες.

Διαβάζοντας την 3η ενότητα, έχεις την εντύπωση ότι γράφτηκε για ανθρώπους που βαρύνονται με ρατσιστικά εγκλήματα. Σελ. 46. «Ο ρατσισμός όπως τον εξήγησα στην κόρη μου». Σελ. 50. Ερωτήσεις του τύπου «υπάρχει σήμερα ρατσισμός στην Ελλάδα;». Σελ. 52. «Πολυεθνικές τάξεις στο σχολείο», του Π. Τσίμα, του γνωστού μεγαλοδημοσιογράφου του ΔΟΛ. Σελ. 54. Ερωτηματολόγιο στο οποίο οι μαθητές καλούνται να αποδείξουν τα αντιρατσιστικά τους αισθήματα. Σελ. 55. Ερώτηση: «Είναι οι Έλληνες ρατσιστές;» και από κάτω φυλλάδιο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κατά του ρατσισμού. Σελ. 57. Κείμενο: «Η γενετική είναι …αντιρατσίστρια». (Αξιοσημείωτο: σχεδόν όλα τα κείμενα είναι αποκόμματα από το «ΒΗΜΑ» και τα «ΝΕΑ»).

Με λίγα λόγια πρέπει τα παιδιά να νιώσουν ενοχές, να ομολογήσουν το ρατσισμό τους, το κακό που τους βρήκε γιατί είναι Έλληνες, να εξομολογηθούν το ανόμημά τους και να δηλώσουν ότι εφεξής θα προσπαθούν να αποδείξουν τον αντιρατσισμό τους καταστρέφοντας ενίοτε και πυρπολώντας την ρατσιστική αυτή χώρα που τους γέννησε, την Ελλάδα.

Σελ. 65. Κείμενο: «Ευρωπαϊκή Ένωση και ελληνική ταυτότητα». Διαβάζω μια αριστουργηματική πρόταση. «Είμαστε όλοι εκτεθειμένοι σε αληθινό βομβαρδισμό πολιτιστικών προϊόντων που διαμορφώνονται σύμφωνα με τη διεθνή διαφημιστική προβολή. Τα κράτη – έθνη δεν ανέκοψαν αλλά αδιαφόρησαν γι’ αυτήν την εξέλιξη. Η Ελλάδα την ενίσχυσε μάλιστα έμμεσα με ιδεολογικό προσανατολισμό σε μια διαστρεβλωμένη και γι’ αυτό χωρίς απήχηση ελληνική και χριστιανική παράδοση…».

Υπογραφή: Κ. Σημίτης, ο εκσυγχρονιστής τιποτάνθρωπος.

Σελ. 72. Κείμενο: «Μετανάστες, οι είλωτες της Ευρώπης» (και πάλι η αντιρατσιστική υστερία). Από τα «ΝΕΑ», όπου ο συγγραφέας Γκαζμέτ Καπλάνι, Αλβανός μετανάστης, εγκαλεί την Ελλάδα για την μη απόδοση ιθαγένειας στους καταπιεζόμενους επήλυδες. (το 2003). Ο αγώνας του βεβαίως δικαιώθηκε…

Σελ. 106. Κείμενο: «Ο νεανικός ιδεαλισμός». Εδώ τα παιδιά μαθαίνουν ότι «το πιο σημαντικό στη ζωή τους είναι να προστατεύουν τα τροπικά δάση, να σώσουν τις θαλάσσιες χελώνες…». Συγγραφέας κάποιος Dalglish, ακτιβιστής, οικολόγος, φιλόζωος και τα συναφή, παρδαλοειδή μπουρδολογήματα.

Σαφές το μήνυμα. Δώστε νόημα στη ζωή σας, σώστε την Καρέτα – Καρέτα. Σελ. 113. Κείμενο επαινετικό για τους Μη Κυβερνητικούς Οργανισμούς (ΜΚΟ). Σελ. 116. Πάλι κείμενο εξυμνητικό για τους Δούρειους Ίππους που λέγονται «Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις». Συγγραφέας; Ο άνθρωπος που αισθάνεται δυστυχής που είναι Έλληνας, ο Νίκος Δήμου, η γνωστή «ανθρωποκάμπια» (Κόντογλου), που δήλωσε σε συνέντευξή του στην ιστοσελίδα «Schooligans» πως στην ταφόπλακά του επιθυμεί να γραφτεί το εξής υβριστικό: «Άντε και γ… Δεν ντρέπεστε να είστε εσείς ζωντανοί και εγώ να μην υπάρχω». Γράφει στο έντυπο…λύμα του ότι είναι υπερήφανος που ανήκει στις περισσότερες ΜΚΟ (οι οποίες μισθοδοτούνται με 500.000.000 ευρώ από το Δημόσιο κατ’ έτος, όπως αποκάλυψε ο «Στάθης» στην Ελευθεροτυπία), και ότι εμείς οι κακοί Έλληνες αντιδρούμε, όταν οι ΜΚΟ «διαμαρτύρονται για καταπίεση των Μαρτύρων του Ιεχωβά, των Σλαβόφωνων ή των Μουσουλμάνων στην Ελλάδα». (Γι’ αυτόν τον «καντιποτένιο» όπως θα έλεγε ο Μακρυγιάννης, βρήκαν θέση στα σχολικά βιβλία. Παλαμάς, Κάλβος, Σολωμός, Σεφέρης, και άλλοι και άλλοι «ωραίοι Έλληνες» είναι προγραμμένοι.

Μάλιστα οι συγγραφείς του γυμνασιακού βιβλίου παραπέμπουν και στην ιστοσελίδα του νεογραικύλου, για να εντρυφήσουν και να εμπεδώσουν οι μαθητές τις «εθνοσωτήριες» και «παιδαγωγικότατες» σάχλες του). Σελ. 148. Διαβάζω το αρμόζον, σε οινόφλυγες χασομέρηδες ξενυχτάδικου και όχι σε 14χρονους ή 15χρονους μαθητές, κείμενο. «Άμα ξυπνήσεις και έχεις βγάλει ουρά/ αν κοιταχτείς και έχεις βγάλει βυζιά/ Don’t worry be happy…».

Κλείνω το βιβλίο, πιάνω την μύτη μου, δεν αντέχω άλλο τις αναθυμιάσεις.

Ας μην απορούμε, λοιπόν, και ας μη πέφτουμε από τα σύννεφα, γιατί το αθώο και γελαστό παιδί του Δημοτικού, μεταμορφώνεται σε 5-6 χρόνια, σε κουκουλοφόρο που πυρπολεί καταστήματα και ανθρώπους. Χωρίς Θεό, χωρίς φιλοπατρία, σέβας, φιλοτιμία, αξίες που δεν αντικρίζει πουθενά στα ρυπαρογραφήματα που του φορτώσαμε, μαθαίνει πως όλα επιτρέπονται.