Καλώς ή κακώς καταργήθηκε η θανατική ποινή;
Σαφώς ρητορικό το ερώτημα καθ' ότι σε πολιτισμένες κοινωνίες δεν έχει θέση η θανατική ποινή.
Η ζωή είναι Θείο δώρο και κανένας δεν νομιμοποιείται να την αφαιρέσει.
Ομως το έγκλημα ζει και βασιλεύει απ' άκρη σ' άκρη της γης και 55 κράτη εξακολουθούν να διατηρούν τη θανατική ποινή στον ποινικό τους κώδικα.Μεταξύ αυτών 38 πολιτείες των ΗΠΑ,το Ιράν και η Κίνα.
Στην Ελλάδα ο τελευταίος που εκτελέστηκε ήταν ο Βασίλης Λυμπέρης το 1972,που είχε κάψει ζωντανούς παιδιά,σύζυγο και πεθερά.Εκτοτε και μέχρι το 1993 που καταργήθηκε η θανατική ποινή πολλές θανατικές καταδίκες δεν εκτελέστηκαν.Οι πλέον γνωστές είναι του Νίκου Κοεμτζή (11 φορές εις θάνατον) και του Χρίστου Παπαδόπουλου (8 φορές εις θάνατον).
Η αυστηρότερη ποινή είναι τα ισόβια,τα οποία πρακτικά μετατρέπονται σε 25 χρόνια φυλακή.
Στην πράξη όμως ούτε τα 25 ισχύουν αφού κι αυτά μειώνονται από 15 έως 18 ή και 21 ανάλογα με τη διαγωγή του καταδικασμένου στη φυλακή και την ευσπλαχνία του Προέδρου της Δημοκρατίας όταν ζητηθεί χάρη.
Γιατί τα γράφουμε όλα αυτά σήμερα;
Οι αιτίες είναι πάρα πολλές,θα αναφέρουμε μερικές:
Η εγκληματικότητα στη χώρα μας αυξάνεται με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου!
Ακόμα και για 100 ευρό διάφορα ανθρωποειδή δεν διστάζουν να σκοτώσουν συμπολίτες μας.
Παράλληλα αυτές τις μέρες διεξήχθησαν δυο δίκες που ανατρίχιασαν την Ελληνική κοινωνία.
Μιλάμε για τη δίκη του καθηγητή της Μουσικής,ο οποίος αφού σκότωσε τη γυναίκα του την έθαψε σε παρακείμενη της οικείας τους πλατεία στη Φιλοθέη και μετά όχι μόνο παρίστανε τον ανήξερο αλλά είχε το θράσος να την κλαίει και να την ψάχνει.
Στην άλλη δίκη μια "στοργική" μάνα μαζί μ' έναν ιερέα κι έναν υπέργηρο "κύριο" βίαζαν τα παιδιά της στην περιοχή του Λιοσίων.
Βέβαια οι δικαστές έκαναν τη δουλειά τους και επέβαλαν τις μεγαλύτερες ποινές.
Τα ισόβια όμως αποδίδουν πραγματικά δικαιοσύνη;
Αφορμή γι' αυτή τη σκέψη μας έδωσε χθεσινό δημοσίευμα της Espresso σύμφωνα με το οποίο "ο αρχηγός της εταιρίας δολοφόνων" όχι μόνο κυκλοφορεί ελεύθερος μετά από 21 χρόνια φυλακής κι άνοιξε και δικηγορικό γραφείο αλλά δηλώνει θρασύτατα:"Ημουν εγκέφαλος-ανεγκέφαλος με ... αριστερή συνείδηση"!
Ούτε λίγο ούτε πολύ δηλαδή σκότωναν τους πλούσιους ηλικιωμένους για να μοιράσουν τις περιουσίες τους στους φτωχούς!
Δεν είμαστε ούτε νομικοί,ούτε θεολόγοι για να αναλύσουμε επιστημονικά την ποινή του θανάτου.
Πιστεύουμε ακράδαντα πως κάθε ανθρώπινη ζωή είναι ανεκτίμητη και κανένας δεν έχει το δικαίωμα να την αφαιρέσει.
Επίσης γνωρίζουμε και το ενδεχόμενο της δικαστικής πλάνης,που σε περίπτωση εκτέλεσης δεν διορθώνεται!Στους παλαιότερους είναι γνωστή η περίπτωση του δράκου του Σέιχ Σου στη Θεσσαλονική τη δεκαετία του 60.
Οπως επίσης γνωρίζουμε ότι άνθρωποι κρίνουν ανθρώπους με ότι αυτό συνεπάγεται!
Το ερώτημα όμως παραμένει:Τα ισόβια αποδίδουν πραγματικά δικαιοσύνη;
Αναρτήσεις
Κι αυτος αριστερος;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατι δεν μου κανει εντυπωση;