ΑΣΕ ΝΑ ΚΛΑΨΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ
ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΩΝ ΜΩΡΩΝ ΝΑ ΠΕΣΕΙ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΑΣ
ΑΠΟ ΤΗΝ
Alba
Διαβάζοντας πριν από λίγο μια ανάρτηση για τα παιδιά της Παλαιστίνης από τον φίλο Άνεμο, σκέφτηκα να σας "διαβάσω" το ποιηματάκι που έγραψα πριν 3 χρόνια όταν βλέποντας πάλι εικόνες στην τηλεόραση από τις αναταραχές στη Γάζα, η εικόνα ενός μικρού κοριτσιού ΄με τρομαγμένα μάτια δεν έλεγε να φύγει από τη σκέψη μου. Αυτή την εικόνα λοιπόν είχα κάνει ποίημα.Γέλιο, παιχνίδι και χαρά έπρεπε να γνωρίζει κι όχι της βόμβας τη βουή, που την καρδιά του σκίζει.
Κυνηγητό να έπαιζε μες στα στενά σοκάκια, όχι να τρέχει να κρυφτεί με τ’ άλλα τα παιδάκια.
Κι όμως…Ετούτο το παιδί, δεν είναι όπως τα’ άλλα, ζει σε κυνηγημένη γη με βάσανα μεγάλα.
Έχει ματάκια που κοιτούν γεμάτα απορία, χείλη μικρά που τρέμουνε με κάθε φασαρία.
Ετούτο το μικρό παιδί είναι απ’ την Παλαιστίνη, που χρόνια τώρα λαχταρά να ζήσει με ειρήνη.
Ζει μέσα στον κατατρεγμό δεν έχει που ν’ απλώσει, το παιδικό χεράκι του, ασφάλεια να νοιώσει…
(αφιερωμένο, στην άγνωστη μικρούλα από τη Γάζα…)
Αναρτήσεις
Το αθωο αιμα αυτων των αθωων παιδιων να πεσει πανω στα κεφαλια των Εβραιων και στα παιδια τους και στα παιδια των παιδιων τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδω σταυρωσαν τον υιο του Θεου τους Παλαιστινιους θα λυπηθουν;