Ζούμε τραγικές μέρες, όπου κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι η "οικολογία" είναι πολυτιμότερη απο την ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ. Είναι έτσι όμως;

Το τραγικότερο είναι πως ακόμα και η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά στηρίζει -πλειοψηφικά- την ίδια γραμμή. Τα Εξάρχεια έχουν γεμίσει συνθήματα όχι εναντίον των Αμερικανών, αλλά εναντίον του «αντι-αμερικανισμού» που αποτελεί «δούρειο ίππο» της αστικής τάξης! Στον «εθνικό χώρο» κυκλοφορούν έντυπα που υποστηρίζουν την συμπόρευσή μας με τους Αμερικανούς, «για να μας προστατεύσουν από την Τουρκία», την ίδια στιγμή που εμφανίζεται η νέα πρόταση Νίμιτς για το Σκοπιανό.
Και όμως την ίδια στιγμή κόμματα, κοινωνικές οργανώσεις, διανοούμενοι, συνδικαλιστές, οικολόγοι, συνεχίζουν να μιλούν για την ανάπτυξη των «κοινωνικών κινημάτων»!
Είδαμε ποτέ στην ιστορία ραγιάδες, που έχουν αποδεχθεί την απώλεια της ανεξαρτησίας τους, να πραγματοποιούν μεγάλους κοινωνικούς αγώνες; Αυτά θυμίζουν ορισμένες ομαδούλες στην Κατοχή που υποστήριζαν πως το κίνημα έπρεπε να ασχολείται με τους «ταξικούς αγώνες» και όχι με τους Γερμανούς! Το κεντρικό ζήτημα της ελληνικής κοινωνίας σήμερα είναι η εξάρτηση και η υποταγή της. Όταν δεν τολμάς να παλέψεις για την ελευθερία σου θα παλέψεις για την οικολογία και τη διαχείριση των αποβλήτων; Όχι, θα βρίσκεσαι σε μια γενικευμένη νιρβάνα και στην καλύτερη περίπτωση θα ξενυχτάς για να παρακολουθείς τους εξωγήϊνους στην τηλεόραση. Και θα ξεσπάς την καταπιεσμένη ανάγκη της ελευθερίας μόνο όταν κερδίζει η εθνική ποδοσφαίρου ή μπάσκετ, ή χαντμπολ ή μπάμινγκτον.
Δεν μπορεί το ΠΑΣΟΚ, ο Συνασπισμός, το «Κοινωνικό Φόρουμ», το Σύριζα, οι Συνδικαλιστικές Οργανώσεις, οι οικολόγοι, να μιλάνε, και πολύ σωστά, για την ανάγκη δημοψηφισμάτων, ώστε να πάρουν οι πολίτες τις τύχες στα χέρια τους, και όταν εμφανίζεται το αίτημα να γίνει δημοψήφισμα για τα Σκόπια ή την Ένταξη της Τουρκίας, να σφυρίζουν αδιάφορα, να συνιστούν «ψυχραιμία» ή να τα θεωρούν και «εθνικιστικά». Γιατί άραγε θα θέλατε να γίνει δημοψήφισμα, για την caretta-caretta; Η άμεση δημοκρατία ισχύει μόνο όταν μάς συμφέρει; Μόνο εάν διεκδικήσουμε δημοψήφισμα για τα μεγάλα εθνικά ζητήματα θα μπορούσαμε να διεκδικήσουμε και για τα μεγάλα κοινωνικά, όπως π.χ. το ασφαλιστικό. Το είπε ο Βαρβιτσιώτης και ο Μητσοτάκης. Δεν κάνεις δημοψηφίσματα, όταν ξέρεις ότι ο λαός θα ψηφίσει αντίθετα με τις επιθυμίες σου! Γι' αυτό και το σύστημα δεν προβλέπει δημοψηφίσματα, γι' αυτό απέκλεισε και το δημοψήφισμα για τις ταυτότητες, παρά τα εκατομμύρια των υπογραφών.
Τα λεγόμενα «κοινωνικά κινήματα» λοιπόν είναι τόσο αναιμικά, γιατί μοιάζουν με φυτά εσωτερικού χώρου, που αναπτύσσονται μόνο εκεί και όταν μας το επιτρέπουν τα αφεντικά, οι Αμερικανοί, οι Τούρκοι, οι Εγγλέζοι. Κάντε όσες «κινητοποιήσεις» θέλετε αρκεί να μη θίγετε το σύστημα. Αλλά αν όντως θες να αμφισβητήσεις τον… καπιταλισμό στην Ελλάδα, πρέπει να αμφισβητήσεις πριν από όλα το σύστημα εξάρτησης, γιατί εκεί στηρίζεται αποφασιστικά. Η μόνη μεγάλη αμφισβήτηση των τελευταίων χρόνων ήταν η απόρριψη του σχεδίου Ανάν και αυτό το γνωρίζουν όλοι, αυτό έδωσε κουράγιο και υπερηφάνεια σε όλους μας. Δημοψήφισμα λοιπόν για τα Σκόπια και κυρίως για την ένταξη της Τουρκίας, για να αποφασίζουν οι πολίτες, για να βγούμε έξω από τους προστατευμένους χώρους των ραγιάδων, στους ανοικτούς ορίζοντες όπου αποφασίζεται η μοίρα των λαών."
Αργύρης Σιδέρης