Την αφορμή για να γράψω τούτο το κείμενο την πήρα διαβάζοντας άρθρο του κ. Δημήτρη Καραμήτσα στο καλό ιστολόγιο: ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ-ΠΟΛΙΤΙΚΗ.
*************************************
ΓΡΑΦΕΙ η ΜΑΡΙΑ ΣΕΦΕΡΟΥ
*************************************
Ιδιαίτερα με εξόργισε η γενίκευση του αφορισμού, ο μηδενισμός του έργου και η διαχρονική δαιμονοποίηση μιας ολόκληρης παράταξης, που εκπροσωπεί το ήμισυ του Ελληνικού λαού κι έχει προσφέρει τα μέγιστα στην Ελλάδα.
Κι αυτό εξαιτίας της πραξικοπηματικής, ομολογουμένως, απόφασης του Πρωθυπουργού να κλείσει τη Βουλή!
Πάντως, η απόφαση αυτή που κι εγώ καταδίκασα ήταν μέσα στα όρια της νομιμότητας, γι’ αυτό άλλωστε και την υπέγραψε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Στη συνέχεια παραθέτω δύο γενικούς αφορισμούς από το άρθρο, που είναι άκρως μηδενιστικοί, παθιασμένα μισαλλόδοξοι, και διχαστικοί και δηλητηριάζουν την ψυχή του αναγνώστη:
«Η ελληνική δεξιά, από τον καιρό των αριστοκρατικών κομμάτων της αρχαιότητας μέχρι σήμερα, έχει μία μόνιμη τάση να αποφεύγει και να πολεμά την δημοκρατία.» «Η Νεοελληνική Δεξιά δεν αντέχει την Δημοκρατία, έστω αυτή την λίγη και ψευδεπίγραφη.»
H ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ>>http://seferou.blogspot.com/2009/05/blog-post_11.html
αναρτηθηκε απο Σιδερη Αργυρη Δευτερα 11/5/09
Τρίτη 12 Μαΐου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Λάβετε τις αναρτήσεις μας κάνοντας εγγραφή στα rss
Αναρτήσεις
Σχόλια
Επικοινωνήστε μαζί μας στο: politisvaris1@yahoo.gr
politisvaris1@yahoo.gr
"δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις"
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο τελευταίο καιρό σαν τα γραμμόφωνα που τα κουρδίζουν οι άνθρωποι της περιορισμένης βλακείας, των έμμονων ιδεών, και στα περασμένα και τα τωρινά, οι διάφορες τσούλες της πολιτικής μηρυκάζουν σαν τα κατσίκια το στεγνό και κούφιο: "Η μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη". Οι γελοίοι σαλτιμπάγκοι διψασμένοι για εξουσία και κονόμα έχουν πάρει το όνομα της Δημοκρατίας και το έχουν μετατρέψει σε σύνθημα. Εκείνο που έχει ανάγκη ψυχοθεραπείας είναι η μανία των κυρίων και των κυριών να αντιπροσωπεύουν μονοπωλιακά την δημοκρατία και τους Έλληνες Οι άλλοι που δεν έχουν τις πολιτικές τους ιδέες, μοιάζουν να είναι για δαύτους από άλλο ανέκδοτο. Καθαρά ψυχολογία πανικού τελειωμένων ανθρώπων. Αλλά τέλος πάντων ας του απαλλάξουμε από τις παραπάνω κατηγορίες έστω και λόγω αμφιβολιών και ας εξετάσουμε τι ακριβώς είναι αυτό το πράγμα αυτός ο συρφετός που αυτοαποκαλείται "μεγάλη Δημοκρατική παράταξη". Η Ελλάδα πήρε μια γεύση του τι εστί δημοκρατική παράταξη όταν το "Κίνημα" ΄κύριος εκφραστής της και με σύνθημα "ο λαός στην εξουσία" ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας. . Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έζησαν ένα έμπρακτο συλλογικό παραλήρημα. Πουλώντας το παραμύθι της δημοκρατίας πολλοί ανίκανοι για τον επιστημονικό ή επαγγελματικό στίβο, προσκολλήθηκαν σε συνδικαλιστικές οργανώσεις ή σε κομματικές νεολαίες και έφθασαν σε υπουργικές καρέκλες λανσάροντας πίστη σε κάτι που πότε δεν πίστεψαν. Άνθρωποι που δεν τους ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους ΄ξαφνικά εκτοξεύθηκαν στην κορυφή και άλλοι από την φτώχεια και την ανέχεια, ανέχεια που ανάγκαζε τις γυναίκες τους να κάνουν baby sitting, στο όνομα της "μεγάλης δημοκρατικής παράταξης" βρέθηκαν να κατοικούν σε ανάκτορα τίγκα στο μάρμαρο. Για μία εικοσαετία τα προσόντα για την κατάληψη κάποιας θέσης μετρίοντουσαν με τους πόντους, μη πάει το μυαλό σας στο πονηρό, τις αφίσες που είχε κολλήσει. Η μεγάλη δημοκρατική παράταξη ήξερε να αμοιβει τους ανθρώπους της. Κολακέψε ό,τι πιο εγωκεντρικό και ευτελές έχει ο Nεοέλληνας μέσα του, εκμεταλλεύτηκε την ανασφάλεια, την απαιδευσιά, την ιταμότητα, να καταξιώσει την ηδονοθηρία, την καταναλωτική βουλιμία. Aλλά σφραγίδα στον ψυχισμό ανεξάλειπτη άφησε κυρίως η γεύση της εξουσίας, η αίσθηση της εξόδου από την ανωνυμία και το περιθώριο, η ηδονή να είσαι επιτέλους «κάποιος». Αρκούσε το περιβραχιόνιο της περιφρούρησης για να αποκτήσεις πρόσωπο και να βγεις από την κοινωνική αχρωμία. Αυτοί οι κάποιοι εγκαταστάθηκαν σε κάθε πτυχή του δημοσίου βίου. Aυτοί έκριναν για όλα, αυτοί αποφάσιζαν. Διόριζαν, απόλυαν, έκαναν προαγωγές και μεταθέσεις, μοίραζαν επιχορηγήσεις και δάνεια. Kαταλύθηκε κάθε κρατική ιεραρχία. Σε κάθε πόλη, χωριό, γειτονιά αλλά και σε σωματεία, συλλόγους, «πνευματικά ιδρύματα», εφημερίδες , είχαν απλωθεί τα αναρίθμητα πλοκάμια του πνιγερού κομματισμού της δημοκρατικής παράταξης . H στράτευση ήταν (κατά κανόνα) με το αζημίωτο. Ασήμαντοι ρυπαροί και τρισάθλιοι ξαφνικά έγιναν πάμπλουτοι. Σε κάθε χωριό, σε κάθε συνοικία ο καθένας μας γνωρίζει έναν Χ που από την μία στιγμή στην άλλη βρέθηκε με ξενοδοχεία, πολυτελείς κατοικίες, κότερα, παιδιά να σπουδάζουν στην Εσπερία και το κυριότερο πρώτο τραπέζι πίστας στα σκυλάδικα πολυτελείας. Και ο κοσμάκης έτρωγε ότι περίσσευε και έλεγε και ευχαριστώ!