Μας βασανίζετε δεκάδες χρόνια.Και μας σκοτώνετε. Και μας πατάτε.
Και σαν να ήμασταν φτηνά λεμόνια έτσι μας στύβετε και μας πετάτε.
Και κάνουν οι κουκουέδες διαδηλώσεις.Κι υπέρ μας κάποιοι στη Βουλή αγορεύουν.
Μα όμως πορείες όσες ή δηλώσεις, όλο και πιότερο σας αγριεύουν.
Ώσπου ήρθαν οι ωραίοι κουκουλοφόροι και λόγια αντίς, λαμπρές βιτρίνες σπάζουν.
Και λαμπαδιάζουνε οι λεωφόροι.Κι απ’ το περίσσεμα του πλούτου αρπάζουν.
Και μια τρανή ηδονή μάς συνταράζει να βασανίζονται οι βασανιστές μας΄και φωτερό το Αύριο μάς φαντάζει το μαύρο κάποιοι να γδικιούνται Χτες μας.
Και τώρα εσείς με κάτι τροχοφόρα να πιάστε πάτε αυτούς που σας χτυπούνε.
Μα όση κι αν μ’ αυτά παίρνετε φόρα αετοί αυτοί: πετούν-δεν περπατούνε.
Κι αν έναν πιάστε-δύο θα φυτρώνουν-κι αν έναν χάστε-δύο θ’ ανασταίνουν
και τ’ άνομά σας πλούτη θα στοιχειώνουν κι όλο τη δύναμή σας θα λιγαίνουν.
Και σύντομα, στο φύλλο των Αγώνων, στο αίμα σας χρυσή βουτώντας πέννα, το χέρι θα σημειώσει των Αιώνων:
«Αετοί-Παπάκια σημειώσατε ένα!»
Γιώργης Χολιαστός
*****************
Σημ.SKEFTOMASTEELLHNIKA.GR:Αγαπητέ φίλε Χολιαστέ, ή όπως 
αλλοιώς σε λένε, όπως βλέπεις βάζουμε το "ποίημά" σου, μόνο και μόνο γιατί θέλουμε να ακούγονται ΟΛΕΣ οι απόψεις και ιδίως... ποιητικά.
αλλοιώς σε λένε, όπως βλέπεις βάζουμε το "ποίημά" σου, μόνο και μόνο γιατί θέλουμε να ακούγονται ΟΛΕΣ οι απόψεις και ιδίως... ποιητικά.Θα σε παρακαλούσαμε όμως να γράψεις με τον ΙΔΙΟ ζήλο κι ενα ποίημα για τους 100άδες αστυνομικούς που χάθηκαν , τραυματίστηκαν απο τους "ΠΕΡΗΦΑΝΟΥΣ ΑΕΤΟΥΣ" σου, γράψε και κάτι, τις , για τους χιλιάδες μεροκαμματιάρηδες μαγαζάτορες με τις "πλούσιες" βιτρίνες που τώρα πια είναι βιτρίνες .. αποκαίδια, μαζί με τα καμμένα βιβλία (της άγνωστης γνώσης γι αυτούς τους "ΠΕΡΗΦΑΝΟΥΣ ΑΕΤΟΥΣ") και για τους εργαζόμενους χιλιάδες, που ψάχνουν για δουλίτσα, τους ΙΧήδες που θα πληρώνουν και τα παιδιά τους το ανεξόφλητο κουρσάκι τους, τα παιδιά μας που θα μείνουν ΤΟΥΒΛΑ αφού οι σχολές τους είναι μονίμως ΚΛΕΙΣΤΕΣ, γράψε κάτι και για τα 
δημόσια κτίρια που οι "ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΑΕΤΟΙ" σου μας αναγκάζουν να κάνουμε το "σκατό μας παξιμάδι" για να τα αποκαταστήσουμε ξανά ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ μαζί, γράψε κάτι και για το ρομπιλίκι που διεθνώς υφιστάμεθα σαν χωρα που οι μόνοι τουρίστες που θα ρθούνε φέτος θάναι κάποιοι ιθαγενείς της ζούγκλας του Αμαζονίου και διαφόρων άλλων... Ζουγκλών.
δημόσια κτίρια που οι "ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΑΕΤΟΙ" σου μας αναγκάζουν να κάνουμε το "σκατό μας παξιμάδι" για να τα αποκαταστήσουμε ξανά ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ μαζί, γράψε κάτι και για το ρομπιλίκι που διεθνώς υφιστάμεθα σαν χωρα που οι μόνοι τουρίστες που θα ρθούνε φέτος θάναι κάποιοι ιθαγενείς της ζούγκλας του Αμαζονίου και διαφόρων άλλων... Ζουγκλών. Έλα φίλε Χολιαστέ,
Θα μας υποχρεώσεις να γράψεις και θα το δημοσιεύσουμε ΑΜΕΣΩΣ.
Μόνο μην ξεχνάς πως οι ¨ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΑΕΤΟΙ" σου είναι ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ!! ξεπουπουλιασμένοι ΚουκουλοΦΛΩΡΟΙ, δειλά και ύπουλα, θρασύδειλα πουλάκια. 
Κι ας λέει ο ακατανόμαστος Τριανταφυλλόπουλος (χθές ΑΛΤΕΡ) ότι οι κουκουλοφόροι είναι: "Εξαγριωμένα, πεινασμένα παιδιά που (sic) ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΟΥΝ ΤΗΝ ΠΕΙΝΑ τους" Μάλλον στραβοκοιμήθηκε μέσα στο ΚΑΓΙΕΝ του που τόχε παρκάρει δίπλα στην (ΠΑΡΑΝΟΜΗ) πισίνα της επαύλεώς του στην ΕΚΑΛΗ! δε λέει κουβέντα όμως το αρχιλαμόγιο, ή έχει ασθενή μνήμη, κατά το δοκούν, ότι το 1984, τη ΜΟΝΑΔΙΚΗ φορά που μπούκαρε η αστυνομία στο Πολυτεχνείο και έκανε 400 συλλήψεις, οι 300!! συλληφθέντες, ήταν παιδιά Επιχειρηματιών, Πολιτικών, Δικαστών, Αρχόντων της πολιτείας και φυσικά ήταν κάτοικοι των πλουσίων πόλεων. Αν ανατρέξεις στο "ΒΗΜΑ" της εποχής θα δεις κα τα ονοματάκια τους.
Αυτά για τους "ΠΕΡΗΦΑΝΟΥΣ ΑΕΤΟΥΣ" και τα ξαναλέμε..
Αργύρης Σιδέρης Τετάρτη 18/3/09
Αναρτήσεις
το περήφανοι αετοί είναι η έκφραση που χρησιμοποιούν οι αλβανοί όταν αυτοπροσδιορίζονται με ποιά έννοια το χρησιμοποιεί ο ποιητής; αυτών που συνέδραμαν τους βρωμιάρηδες που καίνε το βιός του κοσμάκη κι όχι το περίσσευμά του ή του περήφανου αετού του φνωστού δημοτικού που πάλι απαδει της συμπεριφοράς των ανωτέρω υπανθρώπων;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ κύριε Σιδέρη
ΑπάντησηΔιαγραφήπρώτα μια εξήγηση. Έχετε λίγο δίκιο να θυμώσετε με τους στίχους μου επειδή ίσως φταίω λίγο κι εγώ. Το φταίξιμό μου: στη επικόλλησή μου στο μπλογκ σας δεν μπήκε και ο υπότιτλος «στους πολιτικούς μας». Αλλά φταίτε λίγο κι εσείς να νομίσετε ότι η μήνις του «ποιήματος» στρέφεται ενάντια στους αστυνομικούς (οι αστυνομικοί μάς πατάνε, μας σκοτώνουνε, μας στύβουνε σαν φτηνά λεμόνια και μας πετάνε; Όχι βέβαια. Οι αστυνομικοί πλούσιοι; Όχι βέβαια…)
Όμως, παρ’όλο που η παρεξήγηση (για το θέμα των αστυνομικών) λύθηκε, δε θ’ αφήσω ασχολίαστα όσα με προτρέπετε να σχολιάσω, δίνοντας φυσικά περισσότερη βαρύτητα στο θέμα των αστυνομικών και επειδή μιλάτε για «χαμό» αστυνομικών και το θέμα είναι σοβαρό και από μόνο του μιας και πρόκειται για ανθρώπινες ζωές, αλλά και επειδή μου δίνεται μία ευκαιρία να πω πώς σκέπτομαι για το θέμα, για αποφυγή και άλλων παρεξηγήσεων από οποιονδήποτε στο μέλλον για το θέμα.
Όλα αυτά βέβαια, λόγω του περιορισμένου του χώρου, όσο γίνεται πιο σύντομα.
Και πρώτα για τους αστυνομικούς που χάθηκαν.
Ποιος που δεν είναι κτήνος δε θα λυπότανε για την απώλεια μιας ζωής;-και βέβαια οι «ποιητές» δεν είναι κτήνη.
Αν βλέπετε να γίνεται ντόρος για τη ζωή ενός πολίτη που χάθηκε από αστυνομικό και όχι στην περίπτωση του χαμού της ζωής ενός αστυνομικού από πολίτη, αυτό δεν σημαίνει επιλεκτική αναλγησία (από κανέναν φαντάζομαι) για τη δεύτερη περίπτωση, αλλά οφείλεται στο γεγονός ότι ο αστυνομικός είναι εξοπλισμένος και εκπαιδευμένος ακριβώς, πρώτα για να μη χάσει τη ζωή του στο κυνήγι των παρανόμων και πια, αν είναι αυτό δυνατό, (και τότε και μόνον τότε) να εξουδετερώσει τον εν λόγω παράνομο.
Αν χάνουν τη ζωή τους αστυνομικοί, σημαίνει ότι δεν είναι καλά εκπαιδευμένοι.
Στις περιπτώσεις λοιπόν θανάτου ή και τραυματισμού αστυνομικού, η λύπηση είναι δεδομένη από όλους. Όμως επειδή ακριβώς αυτή θεωρείται δεδομένη, εκδηλώνεται μόνον η οργή για το Κράτος που δεν έχει εκπαιδεύσει σωστά τους αστυνομικούς. Γι αυτό και ζητιέται η παραίτηση διαφόρων πολιτικών προσώπων κάθε φορά. ΌΤΑΝ ΧΆΝΕΤΑΙ ΈΝΑΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΌΣ ΧΑΜΈΝΟΙ ΕΊΜΑΣΤΕ ΌΛΟΙ. (Και σεις, που μετράτε το κόστος των υλικών απωλειών από τη δράση των κουκουλοφόρων, δεν θα έπρεπε, εκτός από τον δικαιολογημένο θρήνο, να μετρήσετε και την τελευταία στον κατάλογο παράμετρο της απώλειας ενός αστυνομικού, δηλαδή το κόστος της εκπαίδευσής του, που μάλιστα δεν ήτανε η πρέπουσα; Και δεν θα έπρεπε να στραφείτε με κάποιον δικό σας τρόπο, ενάντια στην Πολιτεία που δεν τον είχε εκπαιδεύσει σωστά;)
Οι αστυνομικοί είναι θύματα του Κράτους κι αυτοί, και οι κουκουλοφόροι στρέφονται εναντίον τους μόνον όταν τους ενοχλούν. Όταν καταλάβουν και οι αστυνομικοί ότι η μόνη ελπίδα της πατρίδας είναι το γκρέμισμά της και το απ’ την αρχή και σωστό και δίκαιο χτίσιμό της, αυτό θα είναι και το τέλος του αισχρού μας Κράτους και τα πάθη που τραβάνε οι αστυνομικοί και οι κουκουλοφόροι ο ένας από τον άλλο.
Και όταν κύριε Σιδέρη ακούτε από «επίσημα» χείλη επαίνους μεταθανάτιους για κάποιον αστυνομικό που έπεσε κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης του καθήκοντος, βρείτε και την αιτία των επαίνων αυτών: είναι η προσπάθεια κάλυψης, με εκμετάλλευση του πένθους, των ευθυνών της Πολιτείας μπροστά στη δίκαια κατακραυγή του πλήθους και η εκμετάλλευση του πόνου των συγγενών του αδικοχαμένου, για να μην ξεσπάσει εναντίον των «επισήμων» η μήνις των αστυνομικών.
Καλός αστυνομικός είναι ο ζωντανός αστυνομικός. Καλλίτερος ο ζωντανός αστυνομικός που έχει εξουδετερώσει τον όποιον κακοποιό, ή τον έχει σκοτώσει, ΣΤΗΝ ΠΕΡΊΠΤΩΣΗ ΒΈΒΑΙΑ ΠΟΥ ΚΙΝΔΎΝΕΥΕ ΝΑ ΠΕΘΆΝΕΙ ΑΥΤΌΣ ΑΠΌ ΕΚΕΊΝΟΝ.
Αλλά αφού μου ζητάτε και έμμετρα τη γνώμη μου, να ένα κομμάτι του Ύμνου μου στους κουκουλοφόρους, κομμάτι που εκφράζει την σε ανύποπτον χρόνο διατυπωμένη γνώμη μου για τους αστυνομικούς:
……………………………………………….
60 Όμως μέσα εις της ψυχής μου
το βαρύν ανασασμό
που ακλουθάει της ζωής μου
τον ερχόμενο χαμό,
61 κλαίω τους χωροφυλάκους
που ανίδεος υπουργός
τους ωθεί μέσα σε λάκκους-
τάχα εκεί πως ειν’ εχθρός.
62 Ειν’ αδέρφια μου και κείνα!
Τα φτωχά μου! Τα καλά!
Που η ανέχεια και η πείνα
μες στις φλέβες τους κυλά.
63 Και αυτό αξιοποιώντας
ο υπουργός τους προσπαθεί
«παρανόμους» δημιουργώντας
μ΄ αυτούς σκάλα ν’ ανεβεί.
64 Και τους βάζει να χτυπιούνται
αδερφή και αδερφός
ώστε εκείνοι να χαλιούνται
και να καλοζεί αυτός.
65 Ναι! Εγώ! Πονώ για κείνους!
Γιατί κάποτε κι εγώ
μέλος ήμουν άθλιου σμήνους
που με κράταγε βουβό.
66 Τώρα σεις αυτούς κρατάτε
με τα μάτια ολοκλειστά,
που δε θα ’χε γης να πάτε
αν τα είχανε ανοιχτά.
67 Ω! Απαίσιοι πρεπολόγοι!
Ω! Αχρείοι μαστροποί!
Σας αξίζουν τόσοι ψόγοι
όσοι αίνοι στην ντροπή!
(το «τώρα σεις αυτούς κρατάτε…» απευθύνεται στους πολιτικούς, επαναφέροντας έτσι και τη ροή του ποιήματος στη πρότερη, κύρια κοίτη του.)
(Και τελειώνοντας περί αυτού, κάτι που δεν σας ενδιαφέρει-και που ούτε και μένα ενδιαφέρει αν ενδιαφέρει κάποιον και ούτε αλλάζει τη γνώμη μου, «καλή» ή «κακή» για το θέμα: ο πατέρας μου ήτανε αστυνομικός΄ και τον αγαπούσα).
Πολλά σχετικά με τον μικρό χώρο γι’ αυτό το θέμα, όμως έπρεπε να ξεκαθαριστούν τα πράγματα.
Τα άλλα πολύ πιο σύντομα:
-οι «μεροκαματιάρηδες» νοιάστηκαν ποτέ για όσους δεν έχουν ούτε το μεροκάματο;
-δεν καταλαβαίνω τι εννοείτε με τα βιβλία και τις γνώσεις τους. Γι αυτά μπορώ να πω ότι το μόνο όφελος από αυτά είναι η γνώση της αχρηστίας τους.
-όσοι ψάχνουν για δουλίτσα-αυτοί οι ίδιοι είναι που έχουν φέρει στην εξουσία εκείνους που τους αναγκάζουν να ψάχνουν για δουλίτσα: κάθε τέσσερα χρόνια πηγαίνουν στις κάλπες και, υποτακτικά και μαζοχιστικά τους ξαναψηφίζουν.
-για τους γιωταχήδες ό,τι για τους «μεροκαματιάρηδες». (Μα δε θα λύσει όλα αυτά τα προβλήματα ένας άνθρωπος μόνος του. Οι κουκουλοφόροι φροντίζουν γι αυτό-οι κουκουλοφόροι που εσείς και οι μεροκαματιάρηδες και οι γιωταχήδες και τα παιδιά που μένουν τούβλα και…και…, δεν παίρνετε ανοιχτά το μέρος τους.)
-τα παιδιά μας τώρα είναι που μένουν τούβλα, δηλαδή με τις σχολές ανοιχτές.
-τα δημόσια κτίρια τέτοια που είναι ΘΈΛΟΥΝ κάψιμο. Αν όμως θέλετε να τα επισκευάσετε δεν έχετε παρά να πάρετε πίσω τα χρήματα που προορίζονταν για την επισκευή τους και τα οποία οι πολιτικοί και οι δικοί τους έκλεψαν-τόσο απλό («λαϊκίζω» ε;)
-το «ρομπιλίκι» το δημιουργεί η ανυπαρξία Κράτους ή, πράγμα ίδιο, η κατάντια του, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, εγχωρίως και διεθνώς. Αν Κράτος υπήρχε και ήταν ευνομούμενο, δεν θα είχαν λόγο ύπαρξης οι τώρα απαραίτητοι και σωτήριοι κουκουλοφόροι.
-δεν χαρακτήρισα περήφανους τους αετούς, το υπονόησα. Αν και είναι πλεονασμός, δέχομαι όμως την προσθήκη του επιθέτου.
-μου γράφετε να μην ξεχνώ ότι «οι περήφανοι αετοί μου είναι…». Μα για να μην ξεχνά κανείς κάτι πρέπει πρώτα να το γνωρίζει και να το γνωρίζει σημαίνει να έχει αποδεχτεί σαν αληθινή την υπόθεσή του που θέλει να του γίνει γνώση-και κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει με μένα για τους περήφανους αετούς.
-ως για τον κύριο Τριανταφυλλόπουλο δεν ενδιαφέρομαι για το τι λέει και κάνει-η πέννα μου τη δική μου σκέψη βάζει πάντοτε στο χαρτί.
-Αν οι συλληφθέντες τότε τριακόσιοι ήσαν παιδιά όποιων λέτε, αυτό είναι ελπιδοφόρο-σημαίνει ότι η τότε νέα γενιά στράφηκε ενάντια στους γονείς της και αυτό είναι το μέτρο της υγείας των νέων και της προόδου της κοινωνίας μέσα στην οποία ζουν. Η πρώτη σκέψη που μου έρχεται στο μυαλό γι αυτό το γεγονός είναι ότι όπως από τριακόσιους καταστράφηκε η χώρα, κάποτε υπήρξε η πιθανότητα να σωθεί από κάποιους άλλους τριακόσιους…
Ευχαριστώ
Γιώργης Χολιαστός
Στον «ανώνυμο» ήθελα να πω ότι δεν έχω ιδέα πώς αυτοπροσδιορίζονται οι αλβανοί. Ακόμα ότι ναι, οι κουκουλοφόροι είναι οι αετοί του γνωστού δημοτικού μας τραγουδιού-δηλαδή ναι, τέτοια ψυχή και υψιπέτεια, πνεύματος αυτοί, έχουν.
Φίλε μου ανώνυμε, αν ο άνθρωπος κατάγεται από τον πίθηκο, πρέπει να καταγόμαστε από δύο τελείως διαφορετικά είδη πιθήκων.
Τι τα θέλεις, ποτέ δεν θα πλησίαζαν οι πεποιθήσεις μας, όσο καλή διάθεση κι αν επιδείχναμε γι αυτό.
Νομίζω ότι πριν ο Θεός χωρίσει τους ανθρώπους σε άντρα και γυναίκα, τους είχε διαχωρίσει οριστικά και αμετάκλητα μέσα στα θεία φρένα του σε αριστερούς και δεξιούς. Γι αυτό και οι άντρες γίνονται ίσως γυναίκες και οι γυναίκες άντρες, όμως οι δεξιοί και οι αριστεροί τέτοιοι που γεννήθηκαν τέτοιοι και θα πεθάνουν…
Ο ίδιος