ΟΤΑΝ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΓΡΑΦΟΥΝ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Αρχαία Ελληνίδα Μάνα…

…Μια Αθηναία ηλικιωμένη μάνα κάθεται σε ύψωμα με τον μικρό της γιό και περιμένει με αγωνία την άφιξη του μεγάλου της γιού που πολέμησε σε κάποια μεγάλη μάχη. Η μάνα άκουσε, ότι επέστρεψαν τα Αθηναϊκά πολεμικά πλοία με τους επιζώντες Έλληνες στρατιώτες. Η μάχη στάθηκε επιτυχής και νικηφόρα. Η μάνα παρακαλεί επίμονα και αγωνιωδώς τον μικρό της γιό, να βλέπει μακριά στον ορίζοντα, μήπως και δει τον αδερφό του να’ ρχεται. Η μάνα έχει κακό προαίσθημα…

Τη μάχη την κερδίσαμε με αρετή και πνεύμα

και οι θεοί γιορτάζουνε την νίκη της Ελλάδας.

Για κοίτα στον ορίζοντα και πε μου αν τον βλέπεις,

η μάχη ετελείωσε, ακούστηκε στην Αθήνα.

Τα πλοία γυρίσαν στη στεριά, γέμισαν τα λιμάνια

και στρατιώτες Έλληνες τα χώματα φιλούσαν.

Για πε μου γιέ μου αν έρχεται, για πε μου αν τον βλέπεις,

μου είπε πως θα’ ρχότανε πρώτος να μ’ αγκαλιάσει.

Για κοίτα στον ορίζοντα και πε μου αν βλέπεις σκόνη,

αν βλέπεις σκόνη έρχεται, αν όχι πες μου ψέμα.

Να έρθει πίσω σπίτι του κι ας είναι λαβωμένος,

δεν είναι ντροπή να αιμορραγείς για χάρη της Αθήνας.

Μη μείνει πίσω ήρωας και πίσω απ’ την ασπίδα,

να πολεμά τον χάροντα με το σπαθί στο χέρι.

Δε θέλω εγώ αγάλματα, με το κορμί του γιού μου,

θέλω την σάρκα του ζεστή, το αίμα του να βράζει.

Μα πες μου γιέ μου, βλέπεις τον, μα πες μου πριν πεθάνω,

πες μου πως έρχεται γερός κι ας είναι λαβωμένος.

Θυμάσαι τον πατέρα σου, αυτός ποτέ δεν ήρθε,

στη μάχη που πολέμησε, για χάρη της Αθήνας.

Μα πες μου η σκόνη εφάνηκε, φάνηκε το παιδί μου,

ή πήγε στον πατέρα του, χωρίς να χαιρετήσει.

Θεοί του Ολύμπου δείξτε μου, στον ορίζοντα το γιό μου,

ή κάντε με σκόνη για να δω, τον γιό μου ν’ ανταμώνει.

Ανάθεμά σε Αθηνά, ανάθεμά σε Δία…

…έκλαιγε καθώς τα πλοία, πλησιάζαν σα θηρία

και γονατιστή θρηνούσε, για του γιού της… απουσία,

μα εστάθηκε στα πόδια, Τιμή και Πίστη στην Πατρίδα,

για τη νίκη, τη θυσία… μάνα Αρχαία Ελληνίδα…

του Σωκράτη Ε. Αντωνακάκη

Γενικού Χειρουργού

Προέδρου Ν.Ε. ΛΑ.Ο.Σ. Χανίων

αναρτηθηκε απο αργυρη σιδερη τεταρτη 21/109