Σ’ ευγνωμονούμ
ε...
Γιατ’ είμασταν σκυφτοί κι εσύ μας όρθωσες. Παραιτημένοι και μας έδωσες ελπίδα. Υπνωτισμένοι από ηγέτες δουλικούς κι εσύ μας έδειξες ΗΓΕΤΗΣ τι σημαίνει
κι ΕΘΝΕΓΕΡΤΗΣ.
Μας έδειξες τον άλλο δρόμο, π’ ανοίγει η Απόφαση και η Τιμή,
η αγάπη στην Πατρίδα και το Δίκιο.
Και τώρα ξέρουμε
πως δεν είναι κλειστός ο δρόμος, καθώς μας είχαν πει,
μα δύσβατος.
Εμείς θα τον ισιώσουμε στη μνήμη σου και θα τονε βαδίσουμε ως την άκρη.
Για να προσμένουμε εκεί τους Έλληνες που θά ‘ρθουν.
Να συναντήσουμε εκείνους τους προγόνους, που πάλεψαν πριν από μας για μας.
Να συναντήσουμε εσένα, Τάσσο.
Ο Τάσσος ζει
Ασπίδα η θέλησή του
εμπόδιζε τους Μήδους να περάσουν.
Ας μη χαίρουν οι μηδίσαντες.
Του ΟΧΙ του ο σπόρος φύτρωσε στις ψυχές μας.
Σύντομα θα μεστώσουν οι καρποί,
οι νέοι σπόροι θα φανούν
κι άλλους καρπούς θα δώσουν.
Ωσάν εκείνον Έλληνες
πέφτουν, μα δεν πεθαίνουν.
Ωσάν τον Τάσσο Έλληνες
η φύτρα είναι του Γένους,
που το κρατάει ζωντανό.
Κι αν έπεσε ένας ωραίος Έλληνας,
Το ΟΧΙ του δικό μας είναι τώρα
και μέσα μας αλύγιστος θα ζει
και θα φωτίζει.
Νέοι της Κύπρου, κλείστε τον
βαθειά μεσ’ στην ψυχή σας.
Κι έτσι όπως γράφτηκε παλιά,
έτσι θα γίνει:
«Τ’ αντρειωμένου ο θάνατος
δίνει ζωή στη νιότη».
Γρηγόρης Δημ. Ρώντας
αναρτηθηκε απο αργυρη σιδερη δευτερα 15/12/08
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.