ΓΡΑΦΕΙ Ο:"ΠΑΠΑ ΗΛΙΑΣ ΥΦΑΝΤΗΣ"Έχει γίνει πια καθεστώς πως όποιον ήχο ο παπα-Ηλίας κι αν πάρει, ο Ιάσωνας θα τσαμπουνάει πάντα το ίδιο το τροπάρι.
Εγώ, Ιάσωνά μου, παρότι μεταφέρω τμήμα του ηρακλειτικού εδαφίου, συναρτώντας το με την περί Λόγου χριστιανική διδασκαλία, εντούτοις δεν το παρερμηνεύω. Γιατί, απ' τη χριστιανική σκοπιά, πίσω απ' τον "ανίκητο" και "αιώνιο" χρόνο βρίσκεται ο ανίκητος και αιώνιος Θεός.Και βέβαια δημιουργικοί άνθρωποι δεν είναι οι απατεώνες. Αφού είναι ευνόητο πώς η αρπαγή και η αδικία δεν είναι δημιουργία.Έστω κι αν γίνονται-όπως κατά κανόνα γίνονται- κάτω απ' την κουκούλα της νομιμότητας.
Γιατί, Ιάσωνά μου, πηγή και ρίζα του αναρχοβανδαλισμού είναι η άρχουσα αναρχία.
Η οποία, όταν δεν της φτάνει η κουκούλα της νομιμότητας δεν διστάζει να καλπάσει και μέσα στην παρανομία. Δεδομένου ότι σε κάθε περίπτωση έχει εξασφαλίσει για τον εαυτό της την κουκούλα της ασυλίας.Και ακριβώς οι εκπρόσωποι της άρχουσας αναρχίας είναι που το παίζουν λαϊκοί τραγουδιστάδες. Που εκτός της οικονομικής, έχουν μεθοδεύσει και την πνευματική ληστεία. Με την οποία αποκοιμίζουν και αδρανοποιούν το λαό, για να τον οδηγούν απ' το κακό στο χειρότερο.
Έτσι ώστε να σωριάζει το ληστρικό τους καθεστώς ολοένα και περισσότερα...
Είναι τυχαίο, που οι φτωχοί άνθρωποι για ασήμαντες αφορμές σαπίζουν στις φυλακές και για πενταροδεκάρες χάνουν τα σπίτια τους;
Ενώ οι εκπρόσωποι της άρχουσας αναρχίας και τα όργανά τους είναι υπεράνω παντός νόμου, απ' τα δίχτυα των οποίων ξεγλιστρούν σαν τα χέλια!...
παπα-Ηλίας
αναρτηθηκε απο αργυρη σιδερη παρασκευη 26/12/08
Αναρτήσεις
Οι ντροπαλοι φιλοι της κουκουλας..
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι ντροπαλοι φιλοι της κουκουλας..
Η αναφορα στο εδαφιο του Ηρακλειτου ηταν αποσπασματικη και η προσπαθεια εξωραισμου των καλων «παιδιων» προφανης.
Ετσι χαριν πληροτητος, ωστε ο τυχαιος, ο καλοπροαιρετος αναγνωστης σχηματιση ολοκληρωμενη αποψι και καταληξει στα συμπερασματα του, μεταφεραμε το πληρες κειμενο, οπως εξ αλλου ηταν και σωστο να γινη:
Ετσι διαβασαμε οτι κατα Ηρακλειτον :
"αιων παις εστι παιζων πεσσευων. παιδος η βασιλειη".
Και οχι μονον «Παιδος Βασιλειη» και μαλιστα στολισμενο οπως ητο, με την επιλεκτικη «χριστιανικη» θεωρησι παντα των καλων «παιδιων» που τα γνωριζουν ολα και δεν χρειαζονται νουθεσια, μην τυχον και τα στενοχωρησουμε..Οπως στεναχωρησαμε και τον επιλεκτικο αντιγραφεα του Ηρακλειτου..
Βεβαιως στην Δημοκρατια η βασανος του διαλογου κουραζει αποκαρδιωνει οσους αμαθητους χρονια τωρα ειχαν την δυνατοτητα να μονοπωλουν την αληθεια, να παρουσιαζουν την δογματικη τους αποψι ως την μονη σωστη και ταυτοχρονως να αυτο πειθονται , οτι αυτη η ξυλοφωνικη η δογματικη τους αποψι , εκτος απο δικης τους ειναι ντε και καλα αποψι ολων μας.
Οπως παραδειγματος χαριν οτι στις φυλακες σαπιζουν οι αδικημενοι, οι «φτωχοί άνθρωποι για ασήμαντες αφορμές» που ειναι μια λαικιστικη προσπαθεια διαστροφης της αληθειας.
Ή οτι υπαρχουν μονο οι φανταστικοι κουκουλοφοροι που ειναι η καθεστωσα κοινωνια –ταξις και ολες οι κατηγοριες και οι αφορισμοι ειναι γι αυτους.Ενω για τα «παιδια» τους πραγματικους κουκουλοφορους, η πηγη των χριστιανικων μηνυματων ειναι στειρα!!!Ο ακενωτος λογος βουβος.
Την καταστασι περιγραφει ο Ντοστογιεφσκι στους «ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΥΣ» και αξιζει να την διαβασετε ωστε να κρινετε μονοι σας
«-Aκούστε, στην αρχή θα ξαμολήσουμε φασαρίες,- βιαζόταν τρομερά ο Bερχοβένσκι, αρπάζοντας κάθε λίγο και λιγάκι τον Σταυρόγκιν απ΄ τ’αριστερό μανίκι.- Σας το’χω ξαναπεί, θα τρυπώσουμε μέσα για μέσα στο λαό. Tο ξέρετε πως από τώρα κιόλας είμαστε τρομερά δυνατοί! Δικοί μας δεν είναι μονάχα κείνοι που σφάζουν και καίνε, ούτε κείνοι που πυροβολούν όπου τους καπνίσει ή εκείνοι που δαγκώνουν. Kάτι τέτοιοι μας είναι εμπόδιο και τίποτ’ άλλο. Eγώ δεν ανέχομαι τίποτα χωρίς πειθαρχία. Γιατί εγώ είμαι απατεώνας, δεν
είμαι σοσιαλιστής, χα-χα-χα! Aκούστε, τους έχω κιόλας μετρήσει: ο δάσκαλος που περιγελάει μαζί με τα παιδιά το Θεό τους και το λίκνο τους, είναι
κιόλας δικός μας. O δικηγόρος που υπερασπίζεται τον μορφωμένο δολοφόνο λέγοντας πως είναι πιο ανεπτυγμένος απ’ τα θύματά του και πως δεν είχε άλλο τρόπο ν΄αποκτήσει λεφτά παρά σκοτώνοντας, είναι κιόλας δικός μας. (...) Oι ένορκοι που αθωώνουν τους δολοφόνους, είναι δικοί μας. O εισαγγελέας που τρέμει στη δίκη μη τυχόν και δεν φανεί αρκετά προοδευτικός, είναι δικός μας, δικός μας.
Oι διοικητικοί υπάλληλοι, οι λογοτέχνες, ω, είναι πολλοί οι δικοί μας, πάρα πολλοί, κι ούτε οι ίδιοι δεν το ξέρουν».
Δηλαδη στις πολυ δυσκολες ημερες που ζη η κοινωνια μας, οι πραγαματικοι κουκουλοφοροι, οι βιαστες της Ελευθεριας, οι καταστροφεις, ολοι αυτοι που επιβαλουν την βαραβαροτητα τους με την βια, αντλουν «ηθικη» καλυψι απο τους «χριστιανικους» υπερασπιστας , απο τους «ευλαβεις» δικηγορους. Απο τους «καλοσυνατους»δασκαλους απο τους «συνειδητοποιημενους» πολιτες, απο τους «προοδευτικους «πολιτικους» Απο ολους οσους μασσουν τα λογια τους και δεν καταδικαζουν ευθεως την καταστροφη τους βανδαλισμους και τους κουκοκολομενους δραστες...
Ακομη και οταν οι καταστροφεις μπαινουν στις εκκλησιες διακοπτουν λειτουργιες καταστρεφουν εικονες ...Ουτε τοτε ακουσαμε ευαγγελικο λογο κατα των δραστων...
Ετσι ολοι αυτοι οι ντροπαλοι φιλοι της κουκουλας ειναι εξ ισου αν οχι περισοτερο ενοχοι της αναρχιας που βιωνει η χωρα μας. Χωρις βεβαιως να εξαγνιζεται και να αφαρειται η ευθυνη απο την εκαστοτε κυβερνησι και τα πολιτικα κομματα που ψοφοδεη ως ειναι δεν παιρνουν καποιο μετρο και αφηνουν την αστυνομια να εξευτελιζεται αντι να λειτουργηση..
Ειναι, λοιπον, ολοι αυτοι «δικοι» τους ανθρωποι , χωρις κουκουλες..
«Δικοί μας δεν είναι μονάχα κείνοι που σφάζουν και καίνε, ούτε κείνοι που πυροβολούν όπου τους καπνίσει ή εκείνοι που δαγκώνουν. Kάτι τέτοιοι μας είναι εμπόδιο και τίποτ’ άλλο. Eγώ δεν ανέχομαι τίποτα χωρίς πειθαρχία. Γιατί εγώ είμαι απατεώνας, δεν
είμαι σοσιαλιστής, χα-χα-χα! Aκούστε, τους έχω κιόλας μετρήσει: ο δάσκαλος που περιγελάει μαζί με τα παιδιά το Θεό τους και το λίκνο τους, είναι
κιόλας δικός μας. O δικηγόρος που υπερασπίζεται τον μορφωμένο δολοφόνο λέγοντας πως είναι πιο ανεπτυγμένος απ’ τα θύματά του και πως δεν είχε άλλο τρόπο ν΄αποκτήσει λεφτά παρά σκοτώνοντας, είναι κιόλας δικός μας. (...) Oι ένορκοι που αθωώνουν τους δολοφόνους, είναι δικοί μας. O εισαγγελέας που τρέμει στη δίκη μη τυχόν και δεν φανεί αρκετά προοδευτικός, είναι δικός μας, δικός μας.
Oι διοικητικοί υπάλληλοι, οι λογοτέχνες, ω, είναι πολλοί»
ΙΑΣΩΝ