.jpg)
Ανακοινώθηκε το πόρισμα που συνέταξαν από κοινού το Παρατηρητήριο Φτώχειας Ανισότητας και Κοινωνικού Αποκλεισμού και το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ. Η Ελλάδα είναι δεύτερη χώρα σε φτώχεια στην Ευρώπη των 27 χωρών, αμέσως μετά τη Λετονία.
Οι φτωχοί στη χώρα φθάνουν το 20,1% του πληθυσμού της, δηλαδή ένας στους πέντε κατοίκους έχει
εισοδήματα κάτω από το όριο της φτώχειας. Η εικόνα επιδεινώνεται περαιτέρω εφόσον ληφθεί ως γνώμονας «η γραμμή φτώχειας» της Δανίας, καθώς τότε το 40% των Ελλήνων είναι φτωχοί.Το πόρισμα χαρακτηρίζει αναποτελεσματικό το σύστημα κοινωνικής προστασίας (επιδόματα, βοηθήματα κτλ.) στη χώρα μας, ενώ επισημαίνει ότι οι φτωχοί στην Ελλάδα δεν είναι μόνον οι άνεργοι, αλλά σε μεγάλο βαθμό εργαζόμενοι και συνταξιούχοι. Αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι η φτώχεια δεν μειώνεται όταν αυξάνεται η απασχόληση και κάμπτεται το ποσοστό ανεργίας. 
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι εργαζόμενοι μερικής απασχόλησης εμφανίζουν παρόμοια ποσοστά φτώχειας με αυτά των ανέργων!Ομως η επίσημη πολιτεία έχει βάλει σαν όριο της φτώχιας τα 500 ευρώ και έχει το κεφάλι της ήσυχο. Βρίσκει στις στατιστικές που κάνει λίγους φτωχούς. Για να το κάνουμε πιο λιανά . Αν υποθέσουμε ότι το νοίκι είναι 280 ευρώ το μήνα , ο πολίτης που καλείται να επιβιώσει με 7 ευρώ και 34 λεπτά ημερησίως για την 
πολιτεία δεν είναι φτωχός.Τα υψηλότερα ποσοστά φτώχειας εμφανίζουν κυρίως χώρες της Νότιας Ευρώπης (δηλαδή Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία και Πορτογαλία), καθώς και χώρες με φιλελεύθερο κοινωνικό κράτος (Βρετανία και Ιρλανδία).Τα διάφορα επιδόματα, βοηθήματα εκτός των συντάξεων, παρουσιάζουν τη μικρότερη αποτελεσματικότητα στη μείωση της φτώχειας μεταξύ των 27 κρατών, γεγονός το οποίο φανερώνει την αναποτελεσματικότητα του συστήματος κοινωνικής προστασίας στη χώρα μας.
Αναρτήθηκε από kafeneio
Αναρτήσεις
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ ΤΟ ΔΟΥΛΕΜΑ
ΑπάντησηΔιαγραφή«‘Ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε και ό,τι …»ή και το άλλο «καλόγεροι για δουλειά, ούτε κρίση ούτε λαλιά. Καλόγεροι για φαϊ, όλοι εδώ οι ορφανοί», λαϊκές ρήσεις και παροιμίες, από αυτές που ο λαός τις έχει γραμμένες στα τεφ-τέρια του, που ποτέ δέν κάνει τον κόπο να τα ανοίξει και να τα διαβάσει, όπως τα άνοιγαν οι παππούδες, που οί ίδιοι και οι παλαιότεροι τα έγραφαν ιδιοχείρως. Σοφές ελληνικές ρήσεις, λαϊκές και μη, ξεχασμένες και καταδικασμένες στην λησμονιά, όπως την επιβάλλει η σύγχρονη ακαδημαϊκή λογιοσύνη. Δηλαδή η λογιοσύνη που δυστυχώς σήμερα απουσιάζει από την καθημερινότητα και από τα τεκταινόμενα και έτσι αδυνατεί, ή και δεν τολμά να αναλάβει τις ευθύνες της.
Ευθύνες, από τις οποίες θα εκπέμπονται κεραυνοί κατά του σημερινού σκότους και της αμάθειας. Γιατί κανείς δεν αμφιβάλλει πλέον ότι, η κοινωνία μας πάσχει από πολιτική πλήξη και διανοητική τήξη. Γιατί, αντί να γινόμαστε σοφότεροι, συντηρούμε την ρευστή ανοησία, που κατακλύζει τους πάντες και τα πάντα. Συζητάμε διαφωνώντας εις τα περι όνου σκιάς και μόλις στην θέση της εμφανίζεται ο γάϊδαρος, το θεωρούμε υπερβολή, κινδυνολογία και άσχετο στα βασικά που μας αφορούν και μας δέρνουν.
‘Οσο για το πολιτικό θέμα και θέαμα, αυτό αναλίσκεται σε πιθηκισμούς και μορφασμούς, όπως ανάλογα βλέπουμε και σε σκυλάδικα και καφενεία, όπου το ασήμαντο γίνεται σημαντικό, επειδή ένας ορύεται περισσότερο από τους άλλους, προσθέτοντας και το σχετικό κούνημα χειλέων, αγκώνων, ποδιών και χεριών για να γίνεται πιστευτός.
Τι να πεί κανείς; Ανασφάλεια από το πρωϊ μέχρι το βράδυ. Δρόμοι μπουκωμένοι, που σε λίγο για να βγείς από το όχημά σου για την ανάγκη σου με αυτό σε μεσαία σειρά, θα χρειάζεσαι από αυτό που ανοίγουν τις κονσέρβες. Θα πληρώνεις διόδια κάθε δύο χιλιόμετρα, αν οι ξένες εταιρείες – χάθηκαν οι ελληνικές – πείσουν τον Σουφλιά ότι, δεν αρκούν οι αυξήσεις μόνο στα τέλη κυκλοφορίας κατά 20 %, αλλά πρέπει να μπαίνει περισσότερος κυκλοφοριακός φόρος για να συντηρούνται τα οδοστρώματα των εθνικών μας οδών. Το ένα σκάνδαλο μετά το άλλο και μάλιστα πρίν να ξεχαστεί το προηγούμενο ανατέλλει το επόμενο. Αλλά η ομερτά καλύπτει και τα σκάνδαλα και τους . . . σκανδαλοποιούς.
Ποιός μέχρι σήμερα μπορούσε να φανταστεί ότι, τα Μοναστήρια, οι επονομαζόμενες Ιερές Μονές θα γίνονταν real estate; Την ώρα που εξαπολύονται ελεγκτές για παράνομα κτίσματα, που τρέχουν στα δικαστήρια για πρόστιμα και οφειλές από δάνεια στεγαστικά, οι Ι.Μ. να βρίσκονται μεταξύ δημοσίου και offshore τράπεζες σε μία ασταμάτητη ροή από αφορολόγητα εκατομμύρια ευρώ. Και ούτε ένα όνομα. Το χειρότερο όμως είναι ότι, για πρώτη φορά υπάρχει έδαφος για την δημιουργία μιάς νέας γενιάς Ελλήνων άθεων, 12-θεϊστών, γιεχωβάδων, μορμόνων και δεν συμμαζεύεται, όπως και φυσικά και ενός τσούρμου από παπαγαλάκια που σαν επάγγελμα έχουν να ανεβάζουν και να κατεβάζουν κυβερνήσεις, όταν τους μένει καιρός από την ενασχόλησή τους στην εν γένει τηλεοπτική πολιτική και σαρκική πορνεία μας.
‘Ότι και να μας πούν, ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ. Γιατί ΜΠΑΓΙΑΤΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Έχει αλλοιωθεί από τότε που ήταν φρέσκια χιλιάδες φορές, όπως μας λέει και ο δικός μας ο Αριστοτέλης.