Συνεχης ο πολεμος κατα της ελευθεριας...

Σταλινικο πνευμα ή Φιλελευθερη Οικονομια?

ΓΡΑΦΕΙ Ο: "ΙΑΣΩΝ"

Μερος 1ο. Η επικρατησι του σταλινικου πνευματος..

Το σταλινικο πνευμα αδιακοπα γρονθοκοπει τις κοινωνιες που δεν ειναι υποταγμενες στην κομουνιστικη ιδεολογια.Στηριζεται στο πικροχολο κοκτειλ μαρξιστο-λενινιστικων και αριστεριστικων αξιωματων κατα τα οποια οι διαμορφωτες των αποψεων μας, αποδιδουν ολα τα κακα του πλανητη μας στις εκβιομηχανισμενες χωρες..
Το πρωταρχικο βασικο αξιωμα ειναι οτι δεν υπαρχει καμια δυνατοτητα «βελτιωσης του συστηματος».Δηλαδη οπως μας λενε στην τηλεορασι, στις εφημεριδες, στα συνθηματα των, στις καθοδηγητικες ομιλιες τους, το αβιαστο συμπερασμα που προκυπτει ειναι οτι «πρεπει να ανατραπη το συστημα». Διοτι καθε δυνατοτητα διορθωσεως των οποιων ελαττωματων του συστηματος αυτου( οταν προκειται για το καπιταλιστικο) ειναι αδυνατη χωρις την καταστροφη του..
Εν συνεχεια , το δευτερο αξιωμα ειναι οτι η πρωτευει η καταστροφη του συστηματος, ( παντα μιλαμε και εννοουμε τον καπιταλισμο) και η καταστροφη αυτη προηγειται εκεινης της καταργησεως των ελευθεριων, της νομιμοτητος, των ανθρωπινων δικαιωματων, των εκλογων..Εξ αλλου ο Μαρξ και ο Λενιν μας εμαθαν οτι οι ελευθεριες ειναι παντου ¨τυπικες» οσο βασιλευει το «χρημα»..
Το τριτο αξιωμα που ηδη εχει γινει αποδεκτο στην κοινωνια μας
( και αλοιμονο στους διαφωνουντας) ειναι οτι ο μονος ιμπεριαλισμος που υπαρχει προερχεται απο τον καπιταλισμο και εξ ορισμου, αξιωματικως, αυτος ο ιμπεριαλισμος ειναι ο αμερικανικος, βοηθουμενος ενδεχομενως απο «ψευτοδημοκρατικα» ανδρεικελα...
Τα συμπυκνωμενα αυτα αξιωματα αποτελουν το αλαφαβηταριο του σταλινικου μαρξισμου που επικρατει σε πολλες περιοχες του κοσμου, οπου ο επισημος «ο κοινοβουλευτικος» κομμουνισμος ειναι μειοψηφικος...Εν οις και η Βαλκανοταλιμπανια μας και προετοιμαζουν, αυτα τα αξιωματα - ειναι η μουσικη υποκρουσι- πριν απο την εμφανισι του καθ'εαυτου σταλινισμου, που αποσκοπει να μας πεισει οτι:
Η «δημοκρατια εινα πολυτελεια» οτι ο «καπιταλισμος δεν μπορει να θεραπευσι την φτωχεια του τριτου κοσμου» , οτι τελικως «το δικαιο ειναι μια απατη» και τα συναφη( π.χ νομος ειναι το δικιο του εργατη)
Ετσι απωτερος σκοπος ειναι κατ αρχην να αποδεχθη πνευματικα η κοινωνια, να ωριμαση στην σκεψι της, οτι η καταλυσι των ελευθεριων ουσιαστικα συμπιπτει με την καταργησι της κοινωνικης αδικιας και την «οικοδομησι του σοσιαλισμου».Το χαρακτηριστικο των σταλινικων ειναι οτι δεχονται την αναστροφη αυτη των εννοιων, και εργαζονται μανιωδως για την καταρρακωσι και εκμηδενισι ολων των δημοκρατικων κομματων ( σοσιαλιστικων, κεντρωων, δεξιων) ωστε η μονη εκλογη που θα μας μεινη να ειναι αυτη της κομμουνιστικης αριστερας.
Ετσι η κινητηριος δυναμι της Ιστοριας, ειναι μεν η παλη των ταξεων αλλα με ημερομηνια ληξεως.Οχι ελλειψει αγωνιστων ή με την προοδευτικη εξισωσι των εισοδηματων και των ευκαιριων.Αλλα με την νικη της μιας ταξεως την εξαφανισι της αλλης , την απαλλοτριωσι της αστικης, την κατακτησι του κρατικου μηχανισμου απο το προλεταριατο.
Ταυτοχρονα ολες οι σοσιαλδημοκρατικες σχολες συμπεριλαμβανομενης της κομμουνιστικης , χρονια τωρα ετοιμαζουν ματαιως μνημοσυνο στον πιο φημισμενο "ετοιμοθανατο" της Ιστοριας, τον Καπιταλισμο..
Μερος 2ον
Η κρισι του Καπιταλισμου.
Ο βιομηχανικος καπιταλισμος μολονοτι κηρυχθηκε νεκρος απο την γεννησι του και δεχθηκε τοσες επικρισεις για τοσο μακροχρονια διαστημα οσο κανενα αλλο συστημα, παρα πασαν προσδοκιαν των αρνητων του, εξακολουθει και λειτουργει.Οι βασικες κατηγοριες που καταγγελουν οι δογματικοι λατρεις της "οικοδομησης του σοσιαλισμου" , ηταν και ειναι οτι : Ο καπιταλισμος δεν ειναι βιωσιμος, ειναι υποσυνεχη κρισι και οτι ο καπιταλισμος ειναι η εκμεταλλευση του ανθρωπου, ο νομος του κερδους, η αδικια...
Στην κρισι του 1974 η εκφρασι που ειχε χρησιμοποιηθει τοτε απο τους οπαδους της «Ενωμενης Αριστερας» στην Γαλλια , ηταν οτι «ο καπιταλισμος εχει προσβληθει απο λευχαιμια». Σημερα απο τους ομογαλακτους στην Ελλαδα, οτι γινεται «μεταγγισι αιματος σε ασθενη που εχει διαρκη αιμμοραγια».. Οι αλλαγες ειναι αισθητες.
Αλλα ο στοχος παραμενει η «ολοκληρωτικη» καταργησι του συστηματος που θα πρεπει να αντικατασταθει με την «σοσιαλιστικη» κοινωνια. Για την οποια μας μιλουν αδιακοπα, ολοι χωρις ομως να υπαρχει εστω και ενα υποδειγμα πρακτικης εφαρμογης του στοχου αυτου. Εν τελει η ολοκληρωτικη αποτυχια αποδιδεται στην ουσια του καπιταλισμου, ενω η ολοκληρωτικη επιτυχια στην ανυπαρξια του σοσιαλισμου.Συγκρισις αναμεσα στο «αποτυχες» υπαρχον και το επιτυχες μη υπαρχον..
Ομως ανεξαρτητως του γεγονοτος, οτι επι τριαντα ή πενηντα ή ογδοντα χρονια τωρα, η μεση παραγωγη και η αγοραστικη δυναμις στις καπιταλιστικες χωρες μπορει να εχει διπλασιαστει και να τριπλασιαστει, αρκει η εμφανισις μια κρισεως, ( π.χ του 1929, 1973, σημερα 2008) Ωστε αυτη και μονον η περιοδος της κρισεως να αποτελει εκεινη το μοναδικο κρητιριο της ολοκληρωτικης απορριψεως ή μη του καπιταλισμου.Τοτε το οποιο σφαλμα αποδιδεται στο καπιταλισμο και οχι στην ελαττωματικη εφαρμογη του ή τις συνθηκες που δεν επιτρεπουν την λειτουργια του.Π.χ οταν μια επιχειρησι διευθυνεται ασχημα πτωχευει.Αυτο δεν ειναι συνεπεια του καπιταλισμου, αλλα ακριβως συνεπεια της αρνησεως του καπιταλισμου.,Ή οταν μια επιχειρησις κλεινει, εγκαταλειπει μια κρατικοδιαιτη χωρα και μεταφερει τις δραστηριοτητες της αλλου, οπου οι συνθηκες ευνοουν τον επι ισοις οροις ανταγωνισμο, ευνοει την επιχειρηματικοτητα., εχει σταθερους κανονες.
Θα ηθελα να αναφερω ενα γενικοτερο παραδειγμα που οριοθετει τις εννοιες παραγωγη και εκμεταλλευσι των δυο συστηματων.Στην Σοβιετικη σοσιαλιστικη κοινωνια περισοτερο απο το 30% του ενεργου πληθυσμου της απασχολειτο στην αγροτικη οικονομια και παρηγε ποσοτητα τρφιμων πολυ κατωτερα απο τις αναγκες των 240 εκατομμυριων υπηκοοων της Σοβιετιας. Την ιδια εποχη μονο το 4% του ενεργου πληθυσμου των Αμερικανων, που ειναι ολοι οσοι ασχολουνται με την αγροτικη οικονομια, παρηγε ποσοτητα πολύ ανωτερη απο τις αναγκες των 210 περιπου εκατομμυριων και εξηγε το πλεονασμα σε ολο τον κοσμο. Ομως κανεις δεν θα μπορουσε να ισχυρισθη, βλεποντας την ζωή των μεν και των δε, οτι οι Αμερικανοι αγροτες ειχαν πεσει θυματα εκμεταλλευσεως δουλευοντας απο τα χαραματα μεχρι την βαθεια νυκτα, ενω οι Ρωσσοι αγροτες καλοπερνουσαν εργαζομενοι μονο 8 ωρες και ασχολουμενοι με την ζωγραφικη και την λογοτεχνια τις ελευθερες ωρες τους.
Ετσι μολονοτι ουδεις αρνειται την υπαρξι εκμεταλλευσεως και την ανηθικοτητα πολλων γνωρισματων του καπιταλισμου, δηλαδη ελαττωματων που ειναι δυνατον να διορθωθουν ή να ελεγχθουν, δεν μπορω να αποδεχθω και διερωτωμαι.Γιατι αποδιδεται στην φιλελευθερη κοινωνια η αποκλειστικοτητα της αδικιας, οταν εχει διαπιστωθει στον υπερθετικο βαθμο η υπαρξις της στις προγενεστερες, τις «σοσιαλιστικες».Και ακομη περισσοτερο, γιατι στην πρωτη κρισι, οι μουχλιασμενες ιδεολογικες ακαμψιες της κομμουνιστικης αριστερας για τον ανυπαρκτο σοσιαλισμο, επαναφερονται ως η καταλληλοτερα διαδοχος καταστασις.
Πολλω δε μαλλον οταν στην δεδομενη κρισι περαν των ανωτερω εγγενων ελαττωματων του καπιταλισμου πρεπει να συνεξετασθουν και τα εξης:
1. Τα θαλασοδανεια που εδιδοντο απο τις αμερικανικες τραπεζες Φρεντυ Μακ και Φαννυ Μεη, ειχαν την εγγυησι του κρατους για εξασφαλισι φτηνης εργατικης στεγης( προσεγγισις κρατικου καπιταλισμου)
2. Τα δανεια αυτα ( μολονοτι θαλασσοδανεια δηλαδη ανευ ουσιαστικης εγγυησεως απο την πραγματικη αξια των ενυποθηκων) παρουσιαζοντο ως ενεργητικα και επ αυτων οι επενδυτικες τραπεζες δημιουργουσαν ομολογα (τα επονομαζομενα «τοξικα») δηλαδη ανευ αξιας. 3. Η καταρρευσις τελικως επισυνεβη μολονοτι υπηρχε παρακολουθησις κρατικη και δημοσιος ελεγχος.
4. Δεδομενης της κρισεως Το επενδυτικό ταμείο του Μπάφετ, το Berkshire Hathaway, έχει επενδύσει τις τελευταίες εβδομάδες δισεκατομμύρια δολάρια, μεταξύ των οποίων 4,7 δισεκατομμύρια στην ηλεκτρική εταιρεία Constellation Energy, 5 δισεκατομμύρια στην τράπεζα Goldman Sachs και 3 δισεκατομμύρια στην General Electric.
5.Η πορεια της κρισεως , το μεγεθος και η διαρκεια της υφεσεως εξαρταται απο το πως θα χρησιμοποιηθουν και ποτε θα κυκλοφορησουν στην αγορα τα 2,8 τρις δολλαρια που εχουν αποθεματοποιησει η Κινα, η Ρωσσια , η Βραζιλια, η Ινδια και οι Αραβικες χωρες.
Εν πασει περιπτωσει ειναι πολυ νωρις και τοσο νεος ο καπιταλισμος στο οικονομικως γιγνεσθαι της παγκοσμιοποιησεως, που η κρισις αυτη οταν ξεπερασθη θα ειναι μια ακομη κακη αναμνησις στην ιστορια της οικονομιας, για το που η απληστια και η επιπολαιοτητα των ανθρωπων( διαχειριστων-πωλητων και καταναλωτων) μπορει να οδηγηση.
Βεβαιως οι ζημιες που θα προκληθουν στην οικονομια, η ανεργια, το προβλημα της διατροφης στις χωρες του τριτου κοσμου αλλα και η μεταβολη των δυναμεων που συνιστουν την παγκοσμια ισορροπια, ειναι απροβλεπτες
ΙΑΣΩΝ