Απεικόνιση σφαγής Εβραίων από τους σταυροφόρους σε γαλλικό εκκλησιαστικό εγχειρίδιο του 1250.Οταν ο χαλίφης Ομάρ εισήλθε στην πόλη των Ιεροσολύμων τον Φεβρουάριο του 638, κατευθύνθηκε αμέσως προς τον Ναό του Σολομώντος, συνοδευόμενος από τον Βυζαντινό πατριάρχη Ιεροσολύμων Σωφρόνιο, ανώτατο άρχοντα της πόλης που είχε παραδοθεί. Λέγεται ότι ο πατριάρχης, βλέποντας τον Ομάρ να στέκεται στο σημείο από όπου ο προφήτης Μωάμεθ είχε αναληφθεί (σύμφωνα με την ισλαμική παράδοση) στους ουρανούς, ψιθύρισε κλαίγοντας: «Ιδητε το βδέλυγμα της ερημώσεως το ρηθέν δια Δανιήλ του προφήτου». Ο Αραβας χαλίφης οδηγήθηκε στον ναό του Παναγίου Τάφου και όταν ήλθε η ώρα της μουσουλμανικής προσευχής ζήτησε να απλώσει το χαλί για να εκτελέσει το θρησκευτικό του καθήκον. Ο Σωφρόνιος του είπε να το ανοίξει όπου ήθελε αλλά ο διορατικός Αραβας κατακτητής αρνήθηκε, σκεπτόμενος ότι οι φανατικοί οπαδοί του Ισλάμ θα διεκδικούσαν ως δική τους τη θέση στην οποία προσευχήθηκε. Ετσι βγήκε έξω από τον ναό και άπλωσε το χαλί στον λεγόμενο Πυλώνα του Μαρτυρίου. Πράγματι, ο Πυλώνας διεκδικήθηκε στη συνέχεια από τους μουσουλμάνους. Οι Ελληνες χριστιανοί εκδιώχθηκαν από εκεί αλλά κράτησαν το ιερότερο τέμενος του Χριστιανισμού, το οποίο απετέλεσε κατά τους μετέπειτα αιώνες, μετά το Σχίσμα, την κορωνίδα των προσκυνημάτων της Ορθοδοξίας. Η κίνηση του Ομάρ ήταν μια προσπάθεια πρόληψης εκδηλώσεων θρησκευτικού φανατισμού οι οποίες σημάδεψαν στη συνέχεια την αιματοβαμμένη Ιστορία των Αγίων Τόπων. Ωστόσο κανένας δεν φανταζόταν ότι έπειτα από τέσσερις περίπου αιώνες θα ξυπνούσε στη χριστιανική Δύση ένα νέο ιερό μένος το οποίο θα οδηγούσε στην ανακατάληψη της Ιερουσαλήμ το 1099 και θα επέφερε την ανηλεή σφαγή των μουσουλμάνων και των Εβραίων κατοίκων της. Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι το 1096, με την έναρξη της Α’ Σταυροφορίας, εκτελέστηκε η πρώτη συστηματική μαζική εξόντωση Εβραίων επί δυτικοευρωπαϊκού εδάφους (είχαν προηγηθεί διωγμοί το 888 στο Μετς, το 992 στη Λιμόζ και το 1000 λόγω των προφητειών περί συντέλειας του κόσμου). Οι εβραϊκοί πληθυσμοί που κατοικούσαν κατά μήκος των εμπορικών οδών στη Γαλλία, στη Γερμανία και στην Ουγγαρία, αντιμετώπισαν το ξέσπασμα της οργής των σταυροφόρων της «Γερμανικής Σταυροφορίας». Οι Εβραίοι έμποροι, εξαιτίας της απαγόρευσης της τοκογλυφίας στις δυτικές χώρες, ίδρυσαν πιστωτικούς οίκους και δάνειζαν έντοκα τους χριστιανούς. Παρά το ότι οι βασιλείς στη Γαλλία και στη Γερμανία διατηρούσαν, για ευνόητους λόγους, φιλικές σχέσεις μαζί τους και οι αρχιεπίσκοποι τους αντιμετώπιζαν ευνοϊκά, ο κατώτερος κλήρος και κυρίως οι λαϊκές μάζες τους έβλεπαν με μίσος και φθόνο λόγω της συσσώρευσης πλούτου. Οι Εβραίοι ζητούσαν, εξαιτίας του υψηλού κινδύνου, υψηλά επιτόκια από τους επίδοξους σταυροφόρους οι οποίοι έπρεπε να αγοράσουν τον πολεμικό τους εξοπλισμό, αποκομίζοντας τεράστια κέρδη. Ετσι τον Μάιο του 1096 ο Γερμανός κόμης Εμιχ φον Λάιζινγκεν, εκμεταλλευόμενος τον θρησκευτικό φανατισμό, έσφαξε αδιακρίτως τους Εβραίους της Σαξονίας και της Ρηνανίας, ξεκινώντας έναν διωγμό από την πόλη Βορμς, που συνεχίστηκε σε άλλες πόλεις, παρά τις αντιρρήσεις των τοπικών επισκόπων. Την ίδια στάση τήρησαν ο μαθητής του Πέτρου του Ερημίτη Γκόλτσακ και ο ιεροκήρυκας Φόλκμαρ, με αποτέλεσμα η γραμμή αίματος να επεκταθεί στην κοιλάδα του Μοζέλα, στη Βοημία, στη Βαυαρία, μέχρι την Ουγγαρία.Ο ιερός ζήλος εκδηλώθηκε με απίστευτη βιαιότητα όταν οι σταυροφόροι εισήλθαν στα Ιεροσόλυμα τον Ιούλιο του 1099. Ανδρες, γυναίκες και παιδιά όλων των ηλικιών σφάζονταν αδιακρίτως σε δρόμους, σπίτια και τεμένη. Το ιερό τζαμί του Αλ Ακσά γέμισε πτώματα και όταν ο Ρεϋμόνδος του Αγκιγέρ το επισκέφθηκε, γέμισε αίματα μέχρι τα γόνατά του. Οι Εβραίοι της πόλης, όσοι σώθηκαν από το ξίφος, κατέφυγαν στη μεγάλη συναγωγή ζητώντας έλεος. Οι σταυροφόροι πυρπόλησαν το κτίριο, καίγοντας ζωντανούς όσους βρίσκονταν μέσα. Ο ανεξέλεγκτος κύκλος θρησκευτικού φανατισμού είχε πια αρχίσει, δίδοντας στο Ισλάμ την ευκαιρία, όπως και το επιχείρημα για την αναγέννηση του δικού του κύματος μίσους και εκδίκησης. Αιώνες μετά η σύγχρονη τρομοκρατία που εκπορεύεται από τη φονταμενταλιστική Αλ Κάιντα, έχει κηρύξει ιερό πόλεμο κατά των νέων χριστιανών «σταυροφόρων». Παράλληλα οι χριστιανοί νεοσυντηρητικοί ευαγγελιστές των ΗΠΑ προωθούν το σχέδιο εφαρμογής της «γεωπολιτικής της Παλαιάς Διαθήκης». Ολα εξελίσσονται στο όνομα ενός πανάγαθου Θεού που από αιώνες αποδοκιμάζει με αποτροπιασμό τα έργα των «πιστών» του. Ιωάννης Σ. Θεοδωράτος
Διευθυντής Σύνταξης
ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
αναρτηθηκε απο αργυρης σιδερης κυριακη 5/10/08
Η αλ-κάιντα ήταν ένα έξυπνο επικοινωνιακό τρύκ. Αναμένοντας την αντίδραση των μεσανατολιτών στην εφαρμογή του "πλάνου", τους φόρτωσαν τους πύργους, που έριξαν οι ίδιοι για να προκαλέσουν τρόμο και πόλωση. Αποκορύφωμα της φαρσοτραγωδίας ήταν η "ανακάλυψη" διαβατηρίου τρομοκράτη που βρισκόταν στο αεροπλάνο που χτύπησε το πύργο και τον "έλιωσε", αλλα αυτό γλίτωσε. Τρελή ποιότητα τους χαρτιού, μηδενική της προπαγάνδας. Το κοινό πρέπει να ήταν πολύ αποχαυνωμένο τότε. "Συμπτωματικά" οι μελανοκυλίδες του ηλίου ήταν στο φουλ. Τότε αρχίσανε τα αίσχη. Με την πρωτοφανή υποστήριξη στην ηγεσία η αυτοκρατορία άρχισε να πουλάει νταβατζιλίκι και, μέσω αυτού, το χρεόγραφα. Η λέξη "τρομοκράτης" φωτογραφίζει πατριώτες που πολεμάνε το ζυγό που ΦΟΡΕΣΑΜΕ στους ομοεθνείς τους. Αντικρούει κανείς πως αν επωφελείσαι συνειδητά συμμετέχεις στο έγκλημα? Ο τίτλος κατασκευάστηκε για να δώσει την απόλυτη εξουσία στους καταπιεστές. Μπορούν να εξολοθρεύσουν τους αντιφρονούντες χωρίς αντιδράσεις η ερωτηματικά καθώς μεθοδικά χτίσανε ένα ασαφή φόβο απέναντι σε οποιασδήποτε μορφής ξέσπασμα. Μας κάνανε πρόβατα, πειθήνια και ήρεμα, κοινωνία προζάκ. Αύριο όμως θα είμαστε εμείς οι τρομοκράτες
ΑπάντησηΔιαγραφή