NAI ! AYTO EINAI TO ΔΙΑΔΙKTYO!! Η ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΛΟΓΙΚΗΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΑΘΗΝΑ. ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ. ΜΑΣ ΚΑΝΕΤΕ ΣΟΦΟΤΕΡΟΥΣ ΟΛΟΥΣ!!

Σημ. SKEFTOMASTEELLHNIKA.GR: -ΝΑΙ ΦΙΛΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ, ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ, ΕΧΟΥΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ.ΠΟΤΕ ΔΕ ΛΕΧΘΗΚΑΝ ΕΤΣΙ,ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΑΝΑΛΥΘΗΚΑΝ ΕΤΣΙ, ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΑΘΗΝΑ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΟ BLOGG ΜΑΣ. ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΝΑΒΡΥΝΟΜΕΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΙ ΠΟΥ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΒΗΜΑ, ΣΥΝΤΕΛΕΙ ΣΕ ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ ΤΕΤΟΙΑΣ ΥΨΙΣΤΗΣ ΔΙΑΛΟΓΙΚΗΣ ΜΟΡΦΗΣ. ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ, ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΤΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΜΠΟΥΝ ΚΑΙ ΝΕΑ , ΑΠΑΙΔΕΥΤΑ ΠΑΙΔΙΑ, ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΙΣΟΜΕΡΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ ΟΛΑ ΟΣΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΜΑΖΙ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΝ ΠΟΤΕ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ. Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ BLOGG, ΕΙΝΑΙ Η ΕΚΔΟΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΥΤΗ Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΑΝΑΛΛΟΙΩΤΗ ΚΑΙ ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. Ε ΟΤΙ ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ, ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΣΤΕ ΥΨΙΣΤΗ ΤΙΜΗ, ΠΟΥ ΤΕΤΟΙΟΥ ΝΟΗΤΙΚΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ ΣΥΝΕΛΛΗΝΕΣ, ΚΟΣΜΟΥΝ ΤΙΣ ΣΕΛΛΙΔΕΣ ΜΑΣ. ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ.

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟΥΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ ΓΑΛΗΝΟΥ-ΒΑΣΙΛΗ και ΙΑΣΩΝΑ. ΑΝΤΙΓΡΑΨΤΕ ΤΟΥΣ ΣΕ CD ΚΑΙ ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟΥΣ.ΜΟΙΡΑΣΤΕ ΤΟΥΣ.ΦΥΛΑΞΤΕ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΟΥΣ. ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΓΝΩΣΕΩΝ.

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΑΛΗΝΟΣ

-Τρίτος δρόμος είναι η διακυβέρνηση με βάση τη σοφία και τα ιδανικά. Με το σχόλιο για την κόντρα καπιταλισμού και κουμουνισμού, δεν ήθελα ακριβώς να κάνω μια αντιπρόταση.
Ηθελα απλά να σημειώσω ότι από τέτοιες κουβέντες κανείς δεν μπορεί να βγει δικαιωμένος, διότι κάθε πλευρά έχει αρνητικά και θετικά σημεία να παραθέσει, καθένας έχει το δίκιο του, καθένας έχει την αλήθεια του.
Ο καπιταλισμός κι ο κουμουνισμός δεν είναι τίποτε άλλο παρα δύο κοινωνικοοικονομικά συστήματα. Υπάρχει ένα σχετικό ανέκδοτο που λέει ότι τα οικονομικά είναι ο μοναδικός τομέας, όπου μπορούν δύο άτομα να κερδίσουν το βραβείο Νόμπελ την ίδια χρονιά λέγοντας τα ακριβώς αντίθετα πράγματα.
Κι αυτό γιατί δεν υπάρχει ιδανική οικονομική (ή κοινωνικοοικονομική) θεωρία. Ή τουλάχιστον δεν υπάρχει στην πράξη.
Οι οικονομικές θεωρίες που αναπτύσσονται από τους ειδικούς είναι σχεδιασμένες για να τρέχουν σε ένα ιδανικό περιβάλλον που όμως απλά προσομοιάζει τη ζούγκλα που ονομάζεται πλανήτης γη. Καταρχάς, όσο κι αν φανεί παράλογο, καμιά οικονομική θεωρία δεν έχει σχεδιαστεί για να εφαρμοστεί σε περιβάλλον δημοκρατίας.
Όταν οι οικονομολόγοι στα σχεδιά τους αναφέρουν την «κυβέρνηση» ή το «κράτος», το μοντέλο που έχουν κατά νου είναι αυτό που στα οικονομικά λέγεται «ο καλός δικτάτορας».
Δηλαδή, μια ιδανική κατάσταση, όπου το κράτος κυβερνάται από ένα άτομο (ή μια ομάδα ατόμων) που δεν έχουν ως πρώτο στόχο της ζωής τους να κερδίσουν τις επόμενες εκλογές (ο πρώτος στόχος μιας δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης). Αντίθετα νοιάζονται μονάχα για το καλό των πολλών κι εφαρμόζουν την πολιτική τους χωρίς να σκέφτονται ότι θα δυσαρεστήσουν ορισμένες μειοψηφίες, χωρίς να φοβούνται το πολιτικό κόστος.
Κάτι σαν τον σοφό (και την ομάδα γύρω από αυτόν) που διοικεί την ιδανική πολιτεία του Πλάτωνα. Φυσικά αυτό δεν ισχύει στις δημοκρατίες.
Οι ηγέτες εκεί, ακόμη κι αν είναι ικανοί, ακόμη κι αν όντως επιδιώκουν το καλό της χώρας κι ανεξαρτητα από το που κατατάσσονται στο πολιτικό φάσμα, θέττουν ως πρώτα στόχο, άμα τη εκλογή τους, να κερδίσουν και τις επόμενες εκλογές.
Κι είναι αυτονόητο ότι οι περισσότερες κινησεις τους στρέφονται προς αυτή την κατεύθυνση. Μετά έρχεται το καλό της χώρας.Θα πουν οι υποστηρικτές του κουμουνισμου: «μα στις κουμουνιστικές χώρες η κυβέρνηση ήταν σταθερή και μπορούσε να πάρει ό,τι απόφαση θεωρούσε σωστή χωρίς να νοιάζεται πολύ για τις αντιδράσεις.
Δεν είναι καλό αυτό με βάση όσα είπες παραπάνω;» Το πρόβλημα εδώ είναι το εξής:
Πρώτον κανείς δεν εγγυάται ότι αυτοί που θα κυβερνήσουν σ’ αυτές τις χώρες είναι όντως ικανοί να το κάνουν μια κι εγκαθίστανται στην εξουσία με το έτσι θέλω και δεν εκλέγονται από κανένα.
Αλλά ακόμη κι αν δεχτεί κανείς ότι πρόκειται για όντως χαρισμάτικούς ανθρώπους, ο κρατισμός του κομμουνισμού έχει μια βασική στρέβλωση:
Είναι αδύνατον ένα άτομο ή μια ομάδα ατόμων, όσο ικανά και να είναι, να κατευθύνουν την οικονομία με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορούν όλοι οι τομείς της να είναι πραγματκά αποδοτικοί.
Αυτό μπορεί να το κάνει με ιδανικό τρόπο μονάχα η αγορά, μονάχα η ελεύθερη οικονομία, εκεί που το αόρατο χέρι του Σμιθ (δηλαδή η τιμή, η προσφορά και η ζητηση) κατευθύνει, με αποτελεσματικότερο κάθε ανθρωπινου νου τρόπο, την ορθή διάθεση των πόρων, ώστε να επιτυγχάνεται το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Βέβαια, έχει ρόλο και το κράτος και η κυβέρνηση.
Είναι να κατευθύνει, να διορθώνει και να κάνει κοινωνικές παρεμβάσεις προς το καλό όλου του κοινωνικού συνόλου.
Είναι αυτό που λέμε κοινωνικό κράτος.
Ο στυγνός καπιταλισμός είναι απάνθρωπος.
Ο κουμουνισμός (πέρα από την έλειψη της ελευθερίας του ατόμου) μη αποδοτικός, καθώς στο τέλος όλοι έχουν ένα επίπεδο ζωής αλλά εξισωμένο προς τα κάτω.
Ο μόνος δρόμος κατά τη γνώμη μου είναι μια ελεύθερη οικονομία με ενισχυμένο το ρόλο του κοινωνικού κράτους.
Ενός κράτους που θα αφήνει την ευρηματικότητα και την οικονομική δραστηριότητα των πολιτών του να οδηγεί προς την ευημερία το σύνολο της κοινωνίας, που θα επιτρέπει να υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, δίνοντας κίνητρο στον ικανό να προσπαθήσει για να επιτύχει.
Αλλά και ένα κράτος που θα φροντίζει ώστε και ο τελευταίος πολίτης του να έχει ένα στοιχειώδες επίπεδο διαβίωσης.
Κανείς δεν θέλει να ζει σε μια κοινωνία όπου ο διπλανός του θα είναι άρρωστος.
Γι’ αυτό δεχόμαστε όλοι να χρηματοδοτήσουμε ένα δημόσιο σύστημα υγείας ώστε να μπορούν κι όσοι έχουν κι όσοι δεν έχουν χρήματα να τύχουν αποτελεσμετικής μέριμνας υγείας.
Κανείς δεν θέλει να ζει σε ένα περιβάλλον όπου ο διπλανός τους θα είναι αμόρφωτος.
Γι’ αυτό δεχόμαστε όλοι να χρηματοδοτήσουμε, μεσω της φορολογίας ένα εκπαιδευτικό σύστημα για όλους τους πολίτες, πλούσιους και φτωχούς.
Αυτοί οι δύο τομείς είναι δύο μόνο παραδείγματα πεδίων όπου επεμβαίνει η κεντρική εξουσία. Κι εκεί κι αλλού δείχνει ο ηγέτης ή η κυβέρνηση πόσο καλά τα καταφέρνει.
Η ελεύθερη οικονομία θα βρει τα υπόλοιπα.
Αρκει να υπάρχει δικαιοσύνη,
Αρκει να εφαρμόζονται οι νόμοι για όλους (ανεξαρτητα από το πόσο καλοί ή κακοί είναι),
Αρκεί να υπάρχει αλληλεγγύη και κοινωνική ευαισθησία.
Υπάρχει όμως;
Εχω πει ότι νόμος είναι το δίκιο του ισχυρού.
Σε κάθε εποχή.
Σε κάθε κοινωνία.
Κι αυτός ο κανόνας είναι τροχοπέδη στη δημοκρατία, στην πρόοδο, στην ισονομία και την ισοπολιτεία.
Δεν βλέπω πως μπορεί να διορθωθεί.
Ίσως μονάχα σε περιορισμένες χρονικά και τοπικά περιόδους, όταν υπάρχουν φωτισμένοι άνθρωποι να ηγηθούν και πνευματικά ανεβασμένοι σκεπτόμενοι πολίτες.
Μακάρι οι αναγνώστες και οι συντάκτες αυτού του blog να αποτελούσαν αντιπροσωπευτικό δείγμα των σημερινών Ελλήνων.
Δυστυχώς, στην αποχαύνωση που μας έχουν οδηγήσει, άνθρωποι σαν κι αυτούς που αρθρογραφούν εδώ αποτελούν φωτεινές εξαιρέσεις.
Αν μη τι άλλο αυτοί σκέφτονται και προβληματίζονται. Οι περισσότεροι έχουν ξεχάσει πως γίνεται αυτό…
ΓΑΛΗΝΟΣ