Τρίτη 12 Αυγούστου 2008
«Ω παί νέος εί , προιών δε σε ο χρόνος ποιήσει πολλα ών νυν δοξαζεις μεταβαλοντα επι ταναντία τίθεσθαι.»Πλατωνος «Νομοι 888 Α-Β
ΓΡΑΦΕΙ Ο : "ΙΑΣΩΝ"
"Παιδι μου, εισαι νεος ο χρονος με το περασμα του θα σε αναγκασει αφου πολλα απο αυτα που πιστευεις να αλλαξης, να ακοουθησης τα αντιθετα." ( ισχυει για ολους μας επειδη η ψυχη μας ποτε δεν γερνα..)
Γεγονοτα:
Ουκρανια
«Έφτασα σε ένα χωριό περίπου 20 μίλια νότια του Κιέβου, το οποίο είχε πρακτικά εξαφανιστεί από την πείνα. Υπήρχαν 15 σπίτια με πληθυσμό 40 κατοίκων. Όλοι οι σκύλοι και οι γάτες είχαν φαγωθεί. Τα άλογα και τα μουλάρια είχαν δημευτεί από τους Σοβιετικούς. Σε μια καλύβα μαγείρευαν κάτι περίεργο: υπήρχαν κόκαλα, δέρμα χοίρου, αγριόχορτα και κάτι που έμοιαζε με μπότα στην κορυφή της κατσαρόλας. Ο τρόπος με τον οποίον οι κάτοικοι παρακολουθούσαν το 'γεύμα' φανέρωνε την κατάσταση της πείνας τους. Υπήρχε ένα αγόρι περίπου 15 ετών, του οποίου το πρόσωπο, τα πόδια και τα χέρια ήταν πολύ λεπτά και το δέρμα του διαγραφόταν πάνω στα κόκαλα του. Είχε πρησμένο στομάχι, διπλάσιο από το κανονικό του μέγεθος. Ήταν ένα ορφανό, του οποίου ο πατέρας είχε πεθάνει από την πείνα πριν από ένα μήνα. Το αγόρι είχε σκεπαστεί με ψάθα. Δεν υπήρχαν καθόλου φτυάρια στο χωριό μετά την τελευταία επιδρομή της σοβιετικής μυστικής αστυνομίας. Το παιδί είπε ότι η μητέρα του είχε φύγει μια μέρα για να ψάξει για φαγητό, αλλά δεν επέστρεψε. Το αγόρι ήθελε να πεθάνει, διότι υπέφερε έντονα από το πρησμένο του στομάχι και ήταν το μοναδικό άτομο από την ομάδα που δεν έδειχνε ενδιαφέρον για το φαγητό που ετοιμαζόταν».
Μια επιζήσασα του λιμού, η Nina Popovych περιγράφει: «Ήταν τρομακτικά χρόνια. Οι μητέρες έκοβαν φέτες τα παιδιά τους, τα έριχναν σε κατσαρόλες να τα μαγειρέψουν και τα έτρωγαν. Η μητέρα μου πήγε σε ένα χωράφι, όπου υπήρχαν μερικά άλογα και έφερε πίσω το κεφάλι ενός αλόγου - άλλες πέντε γυναίκες έπεσαν πάνω του και άρχισαν να το δαγκώνουν. Ήταν φριχτό! Οι άνθρωποι πέθαιναν μέσα στον δρόμο, αν τους τρυπούσες, το αίμα τους ήταν σαν νερό..»
Αυτα γραφει στο αρθρο της η Καθημερινη της 13/12/2006. (http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathextra_1_13/12/2006_175893)
Δηλαδη, συνεχιζε το αρθρο «Ε πτά εκατομμύρια νεκροί θα μπορούσε να είναι ο πληθυσμός μιας μικρής χώρας. Ωστόσο, πρόκειται για τον αριθμό των ανθρώπων που υπολογίζεται ότι πέθαναν στον «Μεγάλο Λιμό της Ουκρανίας τα έτη 1932 - 1933». Ο κάθε θάνατος ξεχωριστά είναι ένα δράμα αλλά στην περίπτωση που εκατομμύρια άτομα πεθαίνουν αργά και βασανιστικά από την πείνα, αποτελεί ένα γεγονός που -τουλάχιστον- θα πρέπει να γνωρίζουμε. Μια τραγωδία, τα πραγματικά αίτια της οποίας ήταν για χρόνια βυθισμένα στο σκοτάδι της αναγκαστικής σιωπής, της επιδιωκόμενης λήθης.
Η διετία 1932 - 1933 ονομάστηκε από τη Σοβιετική Ένωση του Σταλιν,ως «Αγροτική Μεταρρύθμιση». Το Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής, σε συνεργασία με τη διοίκηση της Ουκρανικής ΣΣΔ, με το πρόσχημα της κολεκτιβοποίησης, διέταξε να κατασχεθούν πρώτα όλα τα σιτηρά προϊόντα από τους αγρούς και τις αποθήκες και στη συνέχεια όλα τα μη σιτηρά προϊόντα και τα ζώα. Επιπλέον απαγορεύτηκε η μετακίνηση του αγροτικού πληθυσμού στις πόλεις. Αποτέλεσμα των παραπάνω ήταν ο θάνατος από ασιτία τεσσάρων ως δέκα εκατομμυρίων ανθρώπων σε διάρκεια 500ων ημερών.
Αυτο ειναι ενα γεγονος. Δεν ειναι αποψις δεν ειναι γνωμη υποθετικη. Ειναι ο,τι συνεβη. 7.000.000 νεκροί 17 θάνατοι το λεπτό ,1.000 την ώρα , 25.000 την ημέρα.
Οπως λεει και ο Προυστ «Τα γεγονοτα δεν εισδυουν μεσα στον κοσμο που ζουν οι πεποιθησεις μας.δεν τις γεννησαν δεν τις καταστρεφουν» Ομως εχουν συμβη..
Φενεος.
Ο σπηλαιολογος Νίκος.Α.Λελουδας, (στο Περιοδικο «Αίπυτος» του Σεπτεμβριου 1996), εξιστορεί , ότι το 1945 ανασυρθησαν απο ειδικο συνεργειο του Αγγλικου στρατου, οσα πτωματα ητο δυνατον να αναγνωρισθούν απο τους συγγενεις τους. Τα υπολοιπα όμως, λογω προχωρημενης αποσυνθεσεως παρεμεινα στο βαραθρο. Το 1991 υστερα απο παρακλησι συγγενων, των θυματων που δεν ειχαν αναγνωρισθη και δεν ανασυρθησαν το 1945, οι σπηλαιολογοι Σ.Παυλιδης και Ν.Λελουδας, μελη της Ελληνικης Σπηλαιολογικης Εταιρείας, ανεσυραν απο το βαραθρο τους σκελετους 150 περιπου νεκρων.
Και αυτο ειναι ενα Γεγονος.
Αξιωμα:
Τα γεγονοτα μπορουμε να τα σχολιασουμε, μπορουμε να τα αναλυσουμε, μπορουνε να τα αιτιολογησουμε.Εστω να τα ξεχασουμε..Αλλα πρωτα απ ολα πρεπει να τα σεβασθουμε και να τα παραδεχθουμε.Αλλως προκειται περι διαλογου κωφων....
Ιδεες:
Ειναι ο,τι σκεπεται το ανθρωπινο μιαλο.Μετατρεπονται σε εργο, πραξεις οταν επιβαλλονται ως υλικη καταστασις. Ιδεες ειναι και αυτες που υπεστηριζαν τα βιβλια που πυρπολησαν στα πεντε βιβλιοπωλεια τον περασμενο μηνα «ειρηνικοι» εραστες του ολοκληρωτισμου, οπαδοι της μιας «αποψης», της δικης τους. Ιδεες ειναι κι αυτες που υποστηριζει το ΚΚΕ στο προγραμμα του. Οτι δηλαδη «Πρέπει να ανατραπεί το αστικό κράτος και οι μηχανισμοί του.» ή οτι «.. μπορεί να προκύψει κυβέρνηση, ως όργανο λαϊκής εξουσίας, που έχει την έγκριση και τη συγκατάθεση του αγωνιζόμενου λαού, χωρίς γενικές εκλογές και κοινοβουλευτικές διαδικασίες.» οτι η «εργατική τάξη με τους συμμάχους της θα πραγματοποιήσει τη σοσιαλιστική επανάσταση και θα προχωρήσει στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού..»
Η Δημοκρατια βεβαια στην ελλαδα νιωθει τοσο ισχυρα που δεχεται ολες τις ιδεες, ακομη κι αυτες που επιβουλευονται την ανατροπη της Δημοκρατιας , αρκει να μη κατηγορηθει απο αυτους που επιδιωκουν την ανατροπη της, για ελλειμα δημοκρατιας, εως οτου ανατραπει.
Δημοκρατια:
Κατα τον Γεωργιο Παπανδρεου( τον επονομασθεντα «Γερο»της Δημοκρατιας, παππου του σημερινου Γιωργακη) σημαινει:
« Το δικαίωμα της πλειοψηφίας να κυβερνά και το δικαίωμα της μειοψηφίας να ελέγχη. ..Ο Ελληνικός λαός δεν κάμνει επιλογήν τυράννων.Αρνείται την τυραννίαν ........» Το αποδεχομεθα αυτο? Ή επιμενουμε οτι εχουμε δικτατορια και δεν το εχουμε καταλαβει εμεις, παρα μονο εκεινοι που τοσο φανερα θελουν ανα ανατρεψουν το «αστικο»κρατος!!!. Εκμεταλλευομενοι ομως καθε δυνατο οφελος που παρεχει ακομη και στους αρνητες της η Δημοκρατια μας , αυτη με τα ελαττωματα της, αλλα εν πασει περιπτωσει υπαρκτη Δημοκρατια.Οχι φανταστικη.
Καπιταλισμος:
Ανεφερα τις αποψεις του Τ.Λαζαριδη που υπηρξε κομμουνιστης και αγωνιστης για τους σκοπους του ΚΚΕ και ο οποιος χαρακτηριζει τον καπιταλισμο ως «..ενα τεραστιο αλμα προοδου ενα γιγαντιο βημα για την ανθρωποτητα...Ανοιξε το δρομο να περασουν οι επιστημες, οι τεχνες ο πολιτισμος και τα επιτευγατα τους να γινουν κτημα οχι μονο των λιγων και εκελεκτων αλλα των πολλων,ι των ταπεινων και καταφρονεμενων.Και το κυριοτερο ανοιξε το δρομο να περαση η ελευθερια και η δημοκρατια..»
Επαναλαμβανω ο,τι εγραψα και στην προηγουμενη απαντησι μου στην ερωτησι που υποβαλλεις ξανα:
Εγω να προσθεσω. Οτι Σατανας δεν ειναι οποιος διαφωνουμε.
Αν αυριο φανει κατι καλλιτερο οχι ομως ως προιον δογματικης και τυραννικης επιβολης, αλλα ως προιον εξελιξεως και προοδου και αντικαταστησει τον καπιταλισμο , βεβαιως να το αποδεχθω.Δεν τελειωσε εδω η ζωή ουτε σταματα η προοδος. Οι ιδεες θα μεταβαλλονται και οι καλλιτερες θα απομακρυνουν τις παλαιες.Οχι ομως με κριτηριο το δογμα ή την ηλικια της ιδεας, αλλα την ορθοτητα.Ουτε και διοτι θα σταματησει η συνθεσι , οπως πρεσβευει ο διαλεκτικος υλισμος αμα τη εμφανισει του κομουνισμου.. Θα συνεχισει αεναως η μεταβολη γιατι αυτη καθ εαυτη η υπαρξι διαφορας, δημιουργει την κινησι ,επιβαλλει την δυναμικη της αλλαγης,τελικως την ιδια την υπαρξι της ζωής...
Στον φυσικο κοσμο που παρατηρουμε τους αναλοιωτους νομους , εχουμε καταλαβει ολοι μας οτι η διαφορα πιεσεως δημιουργει ροη, η διαφορα θερμοκρασιας μεταδοσι θερμοτητος, η διαφορα δυναμικου κινησι φορτιων ηλεκτρικο ρευμα και ουτε καθ εξης.. Το τελος του κοσμου ειναι η μηδενοποιησις της διαφορας...Οχι η αταξια.Η ταξις των μηδενικων...
Σοσιαλισμος:
Ενιοτε αποφευγω να διατυπωσω ευθεως την γνωμη μου, διοτι οι περισσοτεροι νοσταλγοι του ερυθρου ολοληρωτισμοι, σπευδουν αντι επιχειρηματων να στολισουν τον συνομιλητη τους με χαρακτηρισμους και απειλητικες υβρεις, που καταστρεφουν το περιβαλλον και την διαθεσι για συζητησι.Μπορειτε να το δητε ευκολα αυτό στα διαδικτυακα ημερολογια οπου μολις καποιος διατυπωσει γνωμη αντιθετη ή διαφορετικη απο εκεινη που πρεπει ολοι μας να ογκανιζουμε.Μαλιστα την ευθυνη την μεταφερουν και στα διαδικτυακα ημερολογια που αποτολμουν , ( διοτι ως φαινεται χρειαζεται τολμη για να πης κατι το διαφορετικο απο την κομμουνιστικη εκδοχη περι παντος επιστητου εδω στην Δημοκρατ-(ουρ)ῑα μας) .Σας συνιστω να το διαπιστωστε ιδιοις ομμασι επισκεπτομενοι γνωστο διαδικτυακο ημερολογιο που κατεχει την απολυτη γνωσι ...
Ετσι μολονοτι τις περισσοτερες περιπτωσεις αναφερουμε γεγονοτα που εχουν παραδεχθει οι ιδιοι οι Σοβιετικοι( π.χ την Σφαγη στο Δασος Κατυν) ή επιβεβαιωνουν με δικα τους λογια παλαιοΙ ανταρΤες του «ΔΣΕ» ποσο καλοι Αλβανοι θα γινομεθα αν επικρατουσε το ΚΚΕ, αυτοι χαρακτηριζουν εμας, ως «αμερικανοτσολιαδες, διαβοητους, παρακρατικους, πολυχρωμα παπαγαλακια, φασιστακια, νομιζω και γκαιμπελισκο » μονο και μονο γιατι εχουμε αλλη αποψι. Η μαλλον γιατι την εκφραζουμε.
Και αυτο εννοουσα οταν εγραφα στην προηγουμενη συζητησι μας
«..Πως δηλαδη να αξιολογησουμε το γεγονος που βιωνουμε Ενα κομμα, οι οπαδοι, αυτοι που θελουν να ειναι οι διαννοητες αυτης της παραταξεως ενω σε ελευθερες εκλογες εξακολουθουν να αποτελουν μειοψηφια αυτοι συμπεριφερονται και ενεργουν ως εαν ειναι η πλειοηφια., εφ οσον αν ειναι δυνατον απαιτουν ή την συμφωνια μας ή την σιωπη μας? Και πως θα μπορουσαμε να πιστευσουμε οτι θα αλλαζε νοοτροπια αυτη η παραταξι, αν πετυχανε ποτε την σχετικη πλειοψηφια?Μηπως θα πρεπει να προβληματισθουμε περισσοτερο για το τι πιστευομε επι της ουσιας? Δηλαδη την Ελευθερια, την ισονομια, το σεβασμο στην αλλη αποψι?? Η αυτα ειναι «μπορζουαστικα» ελαττωματα..»
Ομως για τον Σοσιαλισμο.
Θα διαβασες την συνεντευξι του γιου του Μπελογιαννη στην Athens' Voice της 13/9/2007. «H Δεξιά παραβίασε ανοιχτές πόρτες.» Δηλωνει ο Νικος Μπελιγιαννης υιός. Και αποδιδει ευθυνες. «Περισσότερο όμως στους άλλους καταλογίζω το θάνατο του πατέρα μου, γιατί αν δεν ήταν ο Zαχαριάδης, η Δεξιά δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα..H θυσία τους, όταν την βλέπεις εκ των υστέρων, ήταν τόσο μή δικαιολογημένη... Δεν θέλανε ποτέ να φανταστούνε ότι είχε επικρατήσει του Xίτλερ ένα τέρας ίδιο με αυτόν». Για να καταληξει. Κι εδω ειναι η θεωρησι για τον δογματικο σοσιαλισμο του Μαρξ. Λεει ο υιος Μπελογιαννης« Γι' αυτο το τερατουργημα θυσιαστηκαν?..Για ενα πραγμα που αποδειχτηκε η μεγαλυτερη απατη του 20 ου αιωνα?Αυτο ητανε.Ο υπαρκτος ηταν η μεγαλυτερη απατη του 20ου αιωνα»
Αυτο πιστευω για τον σοσιαλισμο ως δογματικη εφαρμογη.
Ενω αποδεχομαι και θεωρω την κοινωνικη μεριμνα ως φυσιολογικη εξελιξι μιας κοινωνιας που προοδευει οικονομικα, πολιτιστικα, τεχνολογικα . Αντιθετως, οσο οι σοσιαλιστες δεν αντιλαμβανονται οτι ο φοβεροτερος εχθρος του σοσιαλισμου ειναι ο κομμουνισμος,τοσο περισσοτερο η αληθινη ειρηνικη επαναστασι που εχει ο κοσμος αναγκη σε παγκοσμια κλιμακα, ειναι εκ προοιμιου χαμενη. Διοτι το περασμα απο τον καπιταλισμο στο σοσιαλισμο ειναι δυνατον και απολυτα νομοτελειακο θα ελεγα.Οχι ομως απο τον κομμουνισμο στο σοσιαλισμο.
Ειναι απλο.Οσο πλουσιοτερο και δυνατότερο γινεται ενα κρατος τοσο πλουσιοτερη και καλλιτερη ειναι η κοινωνικη μεριμνα που μπορει να προσφερει στους πολιτες Οπως σε μια οικογενεια. Πρωτα εξασφαλιζουμε τον αρτον τον επιουσιον και μετα το θεατρο, ή το χαβιαρι.Εμεις θελουμε να ξεκινησουμε αναποδα, αφου πρωτα καταστρεψουμε ο,τι δημιουργει πλουτο.
Εκτος ομως απο αυτο ειναι θεμελιωδης πλανη να πιστευουμε οτι ο κομμουνισμος ειναι σοσιαλισμος, τουλαχιστον οπως τον ειδαμε να εφαρμοζεται.Βεβαια μπορει να εχη ως σκοπο την ανατροπη του αστικου-καπιταλιστικου κρατους, αλλα με σκοπο να εγκαθιδρυσει την οικονομια και τον ανθρωπο στις υπηρεσια της «νεας ολιγαρχιας» της γραφειοκρατιας.Υποτασσει του εργαζομενους και επιβαλλει την «εκμεταλλευσι» τους απο ενα συστημα διακυβερνησεως οπου οι πολιτες δεν εχουν κανενα δικαιωμα και βρισκονται παντοτε υπο αστυνομικη επιτηρησι λογοκρινομενοι και εκκαθαριζομενοι.Η μονη τους αμυνα ειναι το τεμπελιασμα ...Οπως συμβαινει και στις δικες μας δημοσιες υπηρεσιες , με την διαφορα οτι στην δικη μας περιπτωσι υπαρχει Δημοκρατια, συνδικαλισμος, απεργια και ολα τα πολιτικα δικαιωματα , που δεν υπηρξαν ποτε στις χωρες του αυτοκαταλυθεντος «υπαρκτου» σοσιαλισμου.
Ειναι ευκολο και οι ολοκληρωτικοι επισειουν με τα μελανοτερα χρωματα τις ατελειες των Δημοκρατικων κοινωνιών Η ατελεια ομως δεν ειναι ανυπαρξια.Η Δημοκρατικη κοινωνια ειναι ελαττωματικη αλλα τουλαχιστον υπαρχει.Η σοσιαλιστικη κοινωνια κατεχει στον ανωτατο βαθμο την τελειοτητα, αλλα οχι την υπαρξι, τουλαχιστον μεσα απο τον κομμουνισμο, οπως τον εχουμε δη στην εφαρμογη. Και τα κυρια κυρια εμποδια που ανακοπτουν σημερα την πραγματωση του ειναι ο κομμουνισμος και ο κρατισμος..Διοτι απλα καταστρεφουν την Προοδο μεσω της οποιας και μονο ειναι δυνατη η μετεξελιξις της κοινωνιας μας σε κρατος με την μεγιστη δυνατη υπαρκτη κοινωνικη μεριμνα..
Αυτη ειναι η γνωμη μου.
Αντι επιλογου.
Να επαναλαβω οτι ο Σταλιν «υπεκυψε και συμφωνησε να πολεμησει την Γερμανια μονο οταν τον εξαναγκασε και τον υποχρεωσε σ αυτο ο ιδιος ο Χιτλερ» ( Ειναι τα λογια του Μπορις Σουβαριν σοσιαλιστης ακτιβιστης ουκρανος, ιδρυτικο στελεχος του Γαλικου Κομουνιστικου Κομματος, σε αρθρο του που δημοσιευθηκε το 1948 και εχχει συμπεριληφθη στην γνωστη σε ολους σας συλλογη " L Observaieur des Deux Mondes" 1982 εκδοσεις De la diffirence, ιδε και http://en.wikipedia.org/wiki/Boris_Souvarine )
Εν συνεχεια οι διαδοχοι του Σταλιν με τις ατρομητες εκστρατειες τους να θυμιζουμε Βερολινο, Βουδαπεστη, Πραγα, Καμπουλ Βαρσοβια απεδειξαν οτι μονο σκοπο ειχαν να αποκαταστησουν την ολοκληρωτικη τους επιβολη και ταξι στις αποικιες τους.Εως την αυτοκαταρρευσι τους....
Δεν εχει εννοια να μακρυγορησω περισσοτερο εκμεταλλευομενος τους υπεραγαν ανεκτικους οικοδεσποτες μας.Ολες οι αποψεις κατεγραφησαν, αλλα το κενο παραμενει τεραστιο. Αγεφυρωτο.
Μονη ελπιδα.Η αποδοχη καποτε της πραγματικοτητας και των γεγονοτων να αποτελεση αρχη. Εως τοτε ομως Χαιρε.
ΙΑΣΩΝ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Πώς κατασκευάζονται τα ..Γεγονότα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Γενάρη του 1964 ο Ντάνα Ντάλριμπλ δημοσιεύει ένα άρθρο «ο σοβιετικός λιμός της περιόδου 1932-1934» στο περιοδικό Soviet Studies. Ισχυρίζεται ότι υπήρξαν 5.500.000 νεκροί, ο μέσος όρος από εκτιμήσεις διαφόρων συγγραφέων.
Ποιές είναι οι πηγές του?
Η πρώτη πηγή είναι ο Τόμας Ουόκερ, την οποία επικαλείται και η καθημερινή στο link που παράθεσε ο κ. Ιάσωνας. Ποιός είναι ο Ουόκερ? Είναι ο άνθρωπος που που δήθεν ταξίδεψε στην Ουκρανία, για τον οποίο ο Νταλριμπλ ισχυρίζεται ότι «πιθανώς μιλούσε τα ρωσικά»
Η δεύτερη πηγή : Νίκολας Πριχόντκο, ένας ακροδεξιός μετανάστης που στη διάρκεια της κατοχής διατέλεσε υπουργός παιδείας και πολιτισμού της Ουκρανίας. Μιλάει για 7.000.000 νεκρούς.
Η Τρίτη πηγή: Οτο Σίλερ, ναζί ανώτερος υπάλληλος με καθήκοντα την αναδιοργάνωση της γεωργίας στην χιτλερικά κατεχόμενη Ουκρανία. Το κείμενό του εκδόθηκε το 1943 στο Βερολίνο, μιλάει για 7.500.000 νεκρούς.
Αλλά ας δούμε την ιστορία του Ουόκερ το αφήγημα του οποίου μας παρέθεσε ο κ. Ιάσωνας. Στις 18/2/1935 στις ΗΠΑ, ο τύπος του Χέρστ- του φιλοναζί μεγιστάνα του τύπου- αρχίζει τη δημοσίευση μιας σειράς άρθρων του Τόμας Ουόκερ. Ο τελευταίος, μέγας ταξιδευτής και δημοσιογράφος, περιδιάβασε τη Σοβιετική Ένωση για αρκετά χρόνια. Την εποχή εκείνη ο Λούις Φίσερ εργάζεται στη Μόσχα για την εφημερίδα The Nation. Η αποκλειστική είδηση του συναδέλφου του, ενός περιώνυμου αγνώστου, τον βασανίζει στο έπακρο. Διεξάγει μερικές έρευνες. «Ο κύριος Ουοκερ όπως μας πληροφορούν μπήκε στη Ρωσία την περασμένη άνοιξη, άρα την άνοιξη του 1934. Είδε το λιμό. Φωτογράφισε τα θύματά του. Κατέγραψε εκθέσεις από πρώτο χέρι για τις συμφορές από την ασιτία που σου σπαράζουν την καρδιά. Σήμερα, ο λιμός στη Ρωσία είναι ένα πολύ καυτό θέμα. Γιατί ο κύριος Χέρστ φύλαξε αυτά τα άρθρα 10 μήνες προτού τα δημοσιεύσει? Οπότε συμβουλεύτηκα τις Σοβιετικές αρχές. Ο Τόμας Ουόκερ βρέθηκε μόνο μια φορά στη Σοβιετική Ενωση. Πήρε μια βίζα τράνζιτ απο το σοβιετικό προξενείο στο Λονδίνο, στις 29/9/1934. Μπήκε στην ΕΣΣΔ από την Πολωνία με τρένο στο Νεγκορέλογε, στις 12 Οκτώβρη του 1934. Οχι την άνοιξη όπως λέει. Στις 13 ήταν στη Μόσχα. Παρέμεινε στη Μόσχα από το Σάββατο στις 13εως την Πέμπτη στι18 και στη συνέχεια πήρε τον υπερσιβηρικό που τον μετέφερε στα σύννορα μεταξύ σοβιετικής ένωσης και Μαντζουρίας στις 25/10/1934...Θα ήταν αδύνατο για τον κ.Ουόκερ στις πέντε μέρες μεταξύ 13 και 18 Οκτώβρη να διέσχισε το ένα τρίτο των σημείων που περιγράφει μέσα από την προσωπική του εμπειρία. Υποθέτω ότι έμεινε αρκετά στη Μόσχα για να σχηματίσει με τη βοήθεια πικραμένων ξένων μιά ιδέα για το «τοπικό χρώμα» της Ουκρανίας που χρειαζόταν για να προσδώσει στα άρθρα την κάλπικη φιλαλήθεια που διαθέτουν»
Ο Φίσερ έχει ένα φίλο, επίσης Αμερικανό τον Λίντσει Πάροτ που βρέθηκε στην Ουκρανία στις αρχές του 1934. Δεν παρατήρησε καμία από τις επιπτώσεις του Λιμού για τις οποίες κάνει λόγο ο τύπος του Χέρστ. Ο Φίσερ συμπεραίνει: «Ο εκδοτικός οίκος του Χέρστ και οι Ναζί ξεκινούν μια όλο και πιο στενή συνεργασία. Δεν είδα ο τύπος του Χέρστ να δημοσιεύει τις διηγήσεις του κ.Πάροτ για μια ευημερούσα Σοβιετική Ουκρανία. Ο κ.Πάροτ είναι ο ανταποκριτής του κ.Χερστ στη Μόσχα.
Κάτω από μια φωτογραφία 2 σκελετωμένων παιδιών, ενός αγοριού και ενός κοριτσιού, ο Ουόκερ γράφει: “Φρικιαστικό! Πάνω από το Χάρκοβο, ένα πολύ ισχνό κορίτσι και ο αδερφός του, δυόμισι ετών. Το παιδί αυτό σερνόταν καταγής όπως ένας φρύνος και το δύσμοιρο σωματάκι του ήταν παραμορφωμένο από την ασιτία που δεν έμοιαζε με ανθρώπινο ον.»
Ο Ντάγκλας Τότλ, Καναδός συνδικαλιστής και δημοσιογράφος που αφιέρωσε ένα εξαιρετικά τεκμηριωμένο βιβλίο στο μύθο της «ουκρανικής γενοκτονίας» ανακάλυψε αυτή τη φωτογραφία του παιδιού φρύνου, που τοποθετείται χρονικά στην άνοιξη του 1934...σε μία έκδοση του 1922 για το λιμό στη Ρωσία.
Μια άλλη φωτογραφία του Ουόκερ αναγνωρίστηκε ότι ανήκε σε στρατιώτη του αυστριακού ιππικού που στεκόταν δίπλα σε ένα ψόφιο άλογο και ότι είχε τραβηχτεί κατά τη διάρκεια του Α’ παγκοσμίου πολέμου.
Αξιοθρήνητος ο κ. Ουόκερ: Το ρεπορτάζ του είναι κάλπικο, οι φωτογραφίες του είναι κάλπικες...ακόμα κι ο ίδιος είναι κάλπικος. Με το πραγματικό του όνομα, ο άνθρωπος λεγόταν Ρόμπερτ Γκρίν. Είχε δραπετεύσει από την πολιτειακή φυλακή του Κολοράντο, όπου είχε εκτίσει 2 από τα 8 χρόνια της ποινής του. Έπειτα πήγε να σκαρφιστεί το ρεπορτάζ του στη Σοβιετική Ένωση. Όταν επέστρεψε στις ΗΠΑ συνελήφθη και παραδέχτηκε μπροστά στο δικαστήριο ότι δεν πάτησε ποτέ το πόδι του στην Ουκρανία.
Ο πολυεκατομμυριούχος Ουίλιαμ Ράντολφ Χέρστ είχε συναντήσει τον Χίτλερ στα τέλη του Καλοκαιριού του 1934 για να κλείσει μαζί του μια συμφωνία που προέβλεπε ότι η Γερμανία θα αγόραζε στο εξής τις διεθνείς ειδήσεις της από την Ιντερνασιοναλ Νιουζ Σερβις, μια εταιρία που άνηκε στον Χερστ. Την εποχή εκείνη, ο ναζιστικός τύπος είχε ήδη ξεκινήσει μια προπαγανδιστική εκστρατεία για «το λιμό στην Ουκρανία». Ο Χερστ θα συνεισφέρει στο έργο αυτό χάρη στη φαντασία του μεγάλου εξερευνητή του, του κυρίου Ουόκερ.
Πηγές – Αναφορές – Πρόσθετη Μελέτη
1. Ludo Martens 1994 «Μιά άλλη ματιά στον Στάλιν». 4η έκδοση, Σύγχρονη εποχή
2. Douglas Tottle , Fraud, Famine and Fascism, The Ukrainian Genocide Myth from Hitler to Harvard, Progress Books, Toronto 1987
3. Louis Fischer, “Hearst’s Russian Famine”, the Nation, τόμ. 140, αριθμ. 36, 13 Μάρτη 1935
4. Arch Getty, Origins of the great Purges, Cambridge University Press, Cambridge 1985
Βλέπετε τώρα πώς κατασκευάζονται τα «Γεγονότα» που με τόση ευλάβεια παραθέτετε?
Μπορώ να αναφέρω άλλα τόσα για το θέμα του «Ουκρανικού ολοκαυτώματος» αλλά θα μείνω μόνο στον απατεώνα Thomas Walker.
Αυτά τα ψέμματα χρησιμοποιήθηκαν την ναζιστική περίοδο και την μακαρθική περίοδο κατα κόρον και από ρεφορμιστές της ΕΣΣΔ και από τότε εξυπηρετούν την αντικομμουνιστική προπαγάνδα.
Ως προς τη Δημοκρατία. Καλό θα ήταν κάθε φορά που χρησιμοποιείται τον όρο να συμπληρώνετε με τον όρο «αστική δημοκρατία».
Ετσι απλά και γενικά η λέξη δημοκρατία ακούγεται μια υπέροχα ελεύθερη λέξη.
Ομως είναι μια πλαστή δημοκρατία. Οι πολιτικοί που κυβερνούν εκτός του ότι είναι παμπλουτοι αστοί, εξυπηρετούν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Δεν είναι μια λαική δημοκρατία. Δημοκρατία ως εξυπακούεται σημαίνει να κυβερνά ο λαός ανα πάσα στιγμή. Όχι κάθε τέσσερα χρόνια να δίνει το δικαίωμα σε μια συμμορία πλουσίων να τον κυβερνήσουν.
Ειτε αστική δημοκρατία είτε κοινοβουλευτική δικτατορία νομίζω δεν έχουν μεγάλη διαφορά.
Και μην ανησυχείτε όταν η αστική δημοκρατία νιώσει ότι κινδυνεύει και εξορίες στέλνει και φυλακίσεις παργματοποιεί και σε εκτελέσεις οδηγεί και προπαγάνδα δημιουργεί και τρομοκρατία επιβάλλει και δικτατορίες επιστρατεύει. Εχει τα μέσα να αμυνθεί υπό το όνομα της δημοκρατίας (χωρίς να λένε το «αστική»).
Για το συνδικαλισμό ορίστε μερικά γεγονότα : Η διάσκεψη για την ίδρυση της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας (ΠΣΟ) συνήλθε στο Παρίσι από τις 25 του Σεπτέμβρη μέχρι τις 8 του Οκτώβρη 1945. Στις 3 του Οκτώβρη η διάσκεψη μετατράπηκε σε συνέδριο. Επαιρναν μέρος 346 αντιπρόσωποι από 56 χώρες, που εκπροσωπούσαν 67.000.000 οργανωμένους εργάτες... Οι αντιπροσωπείες που εκπροσωπούσαν τους περισσότερους οργανωμένους εργάτες ήταν κατά σειρά οι εξής: ΕΣΣΔ 27.124.000, Μεγάλη Βρετανία 6.600.000, Ηνωμένες Πολιτείες (CIO) 6.000.000, Ιταλία 5.200.000, Γαλλία 5.100.000, Λατινική Αμερική 4.000.000, Τσεχοσλοβακία 1.500.000, Ρουμανία 1.267.201, Σουηδία 1.087.000, Πολωνία 1.011.000, Μεξικό 1.000.000, Ουγγαρία 888.000, Κίνα 800.000, Γάλλοι Καθολικοί 750.000, Γιουγκοσλαβία 662.000, Αυστραλία 625.000, Κούβα 557.000 και Νιγηρία 500.000.
Το κυριότερο επίτευγμα της Διάσκεψης του Παρισιού ήταν η επεξεργασία ενός σχεδίου καταστατικού για τη νέα οργάνωση που θα ιδρυόταν, την Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία.
H εργατική τάξη είχε τις καλύτερες εργασιακές σχέσεις στα σοσιαλιστικά κράτη.
Και ο συνδικαλισμός στην Ελλάδα είναι ξεπουλημένος. Οταν η ΓΣΣΕ υπογράφει συμβάσεις 0,77 λεπτών και οι συνδικαλισταράδες γίνονται αργότερα βουλευτές «αντάρτες» κάτι δεν πάει καλά. Ούτως ή άλλως στην Ελλάδα δεν έχουμε συνδικάτα, αλλά συντεχνίες (ο καθένας για τον εαυτό του).
Μου έκανε εντύπωση η φράση ότι το πέρασμα από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό είναι νομοτελειακό? Δηλαδή εγκρίνει το σοσιαλισμό ο κ. Ιάσωνας? Εγκρίνει τη δημόσια κατοχή των μεσών παραγωγής και την κατάργηση των ιδιωτικοποιήσεων όπως γίνεται στον καπιταλισμό?
Η σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα έχει δημιουργήσει μια αντίφαση στους «διώκτες» του σοσιαλισμού. Κατηγορούν το δημόσιο με την ίδια δύναμη που καταβάλλουν όταν προσπαθουν να βολευτούν μέσα σ’αυτό. Κι’αυτό γιατί ο συνδικαλισμός έδωσε κάποια πλεονεκτήματα στο δημόσιο, τα οποία σιγα σιγά οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ τα παίρνουν σιγά σιγά πίσω και παράλληλα συρικνώνουν το δημόσιο.
Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το δημόσιο και κάθε δημόσιος φορέας (όποιος έχει απομείνει) δεν οφείλονται στο δήθεν εξ ορισμού προβληματικό δημόσιο αλλά στη συστιματική υπονόμευσή τους από τις κυβερνήσεις που πέρασαν.
Η δημόσια υγεία είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα
Το άλλο που λέει ο κ. Ιάσωνας ότι όσο πιο πλούσιο είναι το κράτος, τόσο μεγαλύτερη είναι η κοινωνική μέριμνα που μπορεί να προσφέρει στους πολίτες του είναι σωστό. Ομως ο καπιταλισμός δεν μπορεί να κάνει όλες τις χώρες πλούσιες. Για να είναι κάποιες χώρες πλούσιες κάποιες πρέπει να υποστούν εκμετάλλευση και να είναι φτωχές. Αρα προτείνουμε το ο σώζων εαυτώ σωθήτω? Να περνάμε εμείς καλά κι άλλοι να κόψουν το λαιμό τους? Εκτός κι αν υιοθετούμε θεωρίες Χίτλερ ότι εμείς είμαστε ο περιούσιος λαός και ανώτερος και τέλος πάντων έτσι είναι ο νόμος της Φύσης. Αλλά δε συμφωνώ καθόλου με τον κοινωνικό δαρβινισμό. Όταν ένας άνθρωπος γεννιέται, δεν είναι γραμμένο στο DNA του ότι θα γίνει Ελληνας χριστιανός, μορφωμένος και πλούσιος και νεοδημοκράτης. Αυτά διαμορφώνονται ανάλογα με το περιβάλλον στο οποίο θα μεγαλώσει. Ολοι οι άνθρωποι του κόσμου έχουν ίδια δικαιώματα στη ζωή και η πολιτική ιδεολογία θα πρέπει να ενώνει τους ανθρώπους κι οχι να τους χωρίζει. Πράγμα που κάνει ο σοσιαλισμός.
Να συνεχίσω επίσης να είμαι κάθετος ότι ο Τσώρτσιλ υποκίνησε το Χίτλερ να επιτεθεί στην ΕΣΣΔ και επέτρεψε τον εξοπλισμό του. Να ξαναπώ ότι πριν το σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπεντροπ ο Στάλιν επεζήτησε μια αντιφασιστική συμμαχία με Αγγλία Γαλλία αλλά αγνοήθηκε. Στην ουσία ο Στάλιν έκανε ότι ήταν δυνατό για να προστατεύσει την ΕΣΣΔ και από την ναζιστική Γερμανία και από τους υποκινητές κομμουνιστοφάγους Αγγλους.
Τέλος συμφωνώ με τον κ. Ιάσωνα στο ότι αυτοί οι διάλογοι, όσο κι αν τους ευχαριστιέμαι δεν προκειται να πείσουν κάποιον για το ένα ή για το άλλο και σίγουρα θα έχουμε κουράσει. Απλά νομίζω ότι πρέπει να συμφωνηθεί ότι τον καπιταλισμό τον έχουμε δει σε πλήρη εφαρμογή σε παγκόσμια έκταση κι έχουμε δει τα καλά του και τα κακά του. Αντιθέτως αυτό που είδαμε από τον σοσιαλισμό ήταν σε μικρή έκταση με σφοδρή εξωτερική κι εσωτερική πάλη, σε ενα παρθένο δρόμο χωρίς πρότερη εμπειρία. Για να γίνει απόλυτη σύγκριση πρέπει να δούμε τον σοσιαλισμό σε συνθήκες σαν κι αυτές που απολαμβάνει σήμερα ο καπιταλισμός.
...Και προσοχή στα γεγονότα...
Βασίλης