Η ΡΩΣΙΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΔΡΑΙΩΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Η Ρωσία πρέπει να παραμείνει αντίπαλος
για το καλό των δημοκρατικών ιδεωδών και των εξοπλισμών

του
Κώστα Μπετινάκη

Μια ημέρα του Σεπτεμβρίου του 1993, όχι πολύ πριν τερματίσει τη δεύτερη δεκαετία στην αυτοεξορία του, ο Αλεξάντρ Σολτζενίτσιν, είχε εκφωνήσει έναν από τους σπάνιους δημόσιους λόγους του, στη Βαντούζ του Λιχτενστάιν.

Ο βραβευμένος από τους Δυτικούς, Ρώσος συγγραφέας που με τα βιβλία του συνέβαλε στην προώθηση της αντισοβιετικής προπαγάνδας και την διάλυση της σοβιετικής κυριαρχίας, δεν είχε συμμεριστεί την ευφορία των Δυτικών, επειδή γνώριζε πολύ καλά πως το ιδεολογικό κόστος της διάλυσης της ρωσικής αυτοκρατορίας, δεν θα αργούσε να ξεσπάσει πάνω σε όσους είχαν ανακηρύξει νικητή του Ψυχρού Πολέμου τον Ρόναλντ Ρήγκαν.

Εκείνο που είχε επισημάνει τότε ο Σολτζενίτσιν, (που κάποτε είχε καλέσει τις ΗΠΑ να βομβαρδίσουν την πατρίδα του), ήταν πως στα ηνία της Ρωσίας, βρίσκονταν ακόμα πρώην αρχηγοί του Κομμουνιστικού Κόμματος (Γιέλτσιν) ή της KGB (Πούτιν), οι οποίοι με μεγάλη ευκολία είχαν φορέσει το κοστούμι του Δημοκράτη και του Επιχειρηματία για να γίνουν με μεγάλη προθυμία συνεργάτες της Δύσης, από μισητοί εχθροί. Κι είχε θυμίσει ακόμα με πόση ευκολία γράφονταν μεγαλοστομίες όπως «Το τέλος της Ιστορίας» και τόσα άλλα.

Ο Σολτζενίτσιν, (που πέθανεστις 3 Αυγούστου 2008) κηδεύτηκε στο Μοναστήρι Ντοσκόι, και τάφηκε δίπλα στον Τουργκένιεφ. Τι ειρωνία: Τον πολέμιο του κομμουνιστικού συστήματος, τίμησε ο Βλαντίμιρ Πούτιν, πρώην αρχηγός της KGB και ντε φάκτο ηγέτης της Ρωσίας εδώ και χρόνια. Επειδή κάπου εδώ θα πρέπει να καγχάσουμε σε όσους πιστεύουν ότι η Ρωσία μπήκε στο δρόμο των δημοκρατικών ιδεωδών. Όσο Μέκκα της Δημοκρατίας θεωρείται η Ουάσιγκτον, θα γράφει και ξαναγράφει το όνομά του σε πίνακα εξοστρακισμού ο Αριστείδης ο Δίκαιος…

Αλλά μια και αναφερθήκαμε στην Ιστορία, το καλοκαίρι του 2002, γραφείο του αμερικανικού Πενταγώνου, είχε κυκλοφορήσει απόρρητη μονογραφία 85 σελίδων με τίτλο: «Στρατιωτικά πλεονεκτήματα στην Ιστορία». Κάτι ασυνήθιστο για υπηρεσία που ως επικεφαλής είχε τον «φουτουριστικό αρχηγό» Άντριου Μάρσαλ.
Η μελέτη πηγαίνει πάρα πολλά χρόνια πίσω. Εξετάζει τα πεπραγμένα τεσσάρων αυτοκρατοριών ως «πρωτοπόρων ηγεμονικών δυνάμεων στην ιστορία» ώστε να αντληθούν συμπεράσματα προκειμένου οι ΗΠΑ να διατηρήσει τα στρατιωτικά της πλεονεκτήματα και στον 21ο αιώνα.
Το κείμενο της μελέτης έφτασε στα γραφεία του περιοδικού «Mo Jones» αφού χρησιμοποιήθηκε αίτημα βάσει της «Πράξης για την Πρόσβαση στις Πληροφορίες» και είναι επιπέδου σχολικού βιβλίου. Αφιερώνει κεφάλαια στο Μέγα Αλέξανδρο, την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, τον Τζένγκις Χαν, την Γαλλία του Ναπολέοντα και επικαλείται τσιτάτα από τον Σουν Τζου. Μέλημα των πέντε συγγραφέων του είναι να επικεντρωθούν στο πως οι ιστορικές αυτοκρατορίες διατήρησαν την στρατιωτική τους ισχύ σε πολλές ηπείρους και μερικές επί πολλούς αιώνες.

Η ύπαρξη της μελέτης, δείχνει τον τρόπο της σκέψης των νεοσυντηρητικών που κυβερνούν τις ΗΠΑ και καθοδηγούν μέσω της ισχύος το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη. Εξηγείται έτσι, γιατί οι ΝΑΤΟϊκές κυβερνήσεις, που ακολουθούν κατά γράμμα τις αμερικανικές εντολές, θεωρούν ότι η επικύρωση από τον πρόεδρο Μενβιέντεφ της Ρωσίας, της «ανεξαρτησίας» της Νότια Οσετίας και Αμπχαζίας αποτέλεσε «ατόπημα». Όταν πολλές από αυτές είχαν αναγνωρίσει ήδη την «ανεξαρτησία» του Κοσσυφοπεδίου ξεχνώντας την εδαφική κυριαρχία της Σερβίας. Ρέουν τα κροκοδείλια δάκρυα από τους Δυτικούς ηγέτες για τον διαμελισμό της Γεωργίας, ενώ είχαν πρωτοστατήσει στην διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, την απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου από την Σερβία και την «ανεξαρτησία» του Μαυροβουνίου. Ποιος όμως άνοιξε πρώτος τον ασκό του Αιόλου; Και έπεται συνέχεια. Επειδή η Υπερδνειστερία θέλει την πλήρη ανεξαρτητοποίησή της από τον Μολδόβα (Μολδαβία) ακόμα κι αν δεν έχει άμεσα σύνορα με τη Ρωσία (παρεμβάλλεται η Ουκρανία).

Δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία ότι ο πρόεδρος της Γεωργίας (υπάκουη κούκλα της Ουάσιγκτον) Μιχαήλ Σαακασβίλι έδωσε στον Πούτιν (άντε στον Μεντβιέντεφ) την από καιρό αναμενόμενη ευκαιρία. Ταυτόχρονα, ο Ρεπουμπλικάνος προεδρικός υποψήφιος Μακέην έσπευσε να κάνει αναλύσεις στη σύγκρουση στον Καύκασο ανασύροντας αναλογίες από τη ναζιστική απειλή στα τέλη της δεκαετίας του '30 (του περασμένου αιώνα), τη σοβιετική εισβολή στην Ουγγαρία το 1956, και την Τσεχοσλοβακία το 1968.
Πάλι λάθος σκέψη.

Εμπνευστές του Πούτιν, βρίσκονταν πολύ πιο κοντά του, μέσα στο Λευκό Οίκο.

Και μάλιστα από το αντίπαλο στρατόπεδο.

Επειδή πολλοί θέλουν να ξεχνούν ότι τον βομβαρδισμό στη Γιουγκοσλαβία είχε διατάξει ο «Δημοκρατικός» πρόεδρος Μπιλ Κλίντον.

Και το ΝΑΤΟ είχε βομβαρδίσει ευρωπαϊκό έδαφος.

Για να γίνει αρχικά το Κοσσυφοπέδιο ΝΑΤΟΪκό προτεκτοράτο, πριν ανακηρύξει την «ανεξαρτησία του».

Μην σπεύσουμε να καταλήξουμε σε συμπεράσματα του είδους «τι Πλαστήρας - τι Παπάγος» που τόσο αρέσκεται δεδομένη ανάδελφη πολιτική παράταξη, αλλά ο πόλεμος στον Καύκασο, φαίνεται να αποτελεί την απαρχή της πορείας του Μακέην στον Λευκό Οίκο.

Διαβάζουμε την Wall Street Journal άρθρο δύο από τους συμβούλους του Μακέην σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, των Τζο Λίμπερμαν (ανεξάρτητου Δημοκρατικού γερουσιαστή) και του Λίντζυ Γκρέιαμ Ρεπουμπλικάνου γερουσιαστή του Κονέτικατ: «Αυτό που συμβαίνει σήμερα στη Γεωργία αντιπροσωπεύει την πλέον σοβαρή πρόκληση επειδή δεν πρόκειται για μια απλή εδαφική διεκδίκηση. Είναι ένας αγώνας αν θα χαραχθεί μια νέα διαχωριστική γραμμή κατά μήκος της Ευρώπης. Όπου θα περιλαμβάνονται κράτη ελεύθερα να καθορίζουν το πεπρωμένο τους και εκείνων που θα υπόκεινται στις αυτοκρατορικές εντολές του Κρεμλίνου».
Λόγια που χαΪδεύουν τα ώτα των πολιτών της παντοκράτειρας δύναμης.

Προφανώς, οι δύο συγγραφείς του νέο-ψυχροπολεμικού κειμένου θεωρούν ότι οι Πολωνοί πολίτες –για παράδειγμα- καθορίζουν απόλυτα το μέλλον τους... Έτσι η κυβέρνησή τους υπέγραψε συμφωνία για να εγκατασταθούν σε πολωνικό έδαφος αμερικανικά πυραυλικά συστήματα, κάτι που ο πολωνικός λαός –σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις- σε ποσοστό κοντά 80% δεν το ήθελε…. Άλλο τι θέλει ο λαός, άλλο τι πράττουν οι εκλεγμένοι ηγέτες του...

Μακάρι να διαψευστώ και να εκλεγεί –επιτέλους στις ΗΠΑ- ένας εμπνεόμενος από δημοκρατικές ιδέες, και όχι ένας ακόμα υπηρέτης του πολιτικο-στρατιωτικού κατεστημένου. Αλλά πολύ φοβάμαι πως και ο εμφανιζόμενος ως πολέμιος των πολέμαρχων θα καταλήξει σαν τον «ειρηνοποιό» καπνιστή πούρου και μαριχουάνας (έστω κι αν δεν την είχε εισπνεύσει) πρόεδρο.

Όσο για όλους αυτούς που φάνηκε να τους πιάνει στον ύπνο ο πόλεμος στον Καύκασο, θυμίζουμε ότι τον στρατό του Σαακασβίλη εκπαιδεύουν Αμερικανοί και Ισραηλινοί στρατιωτικοί σύμβουλοι.

Αυτοί ακριβώς που έκαναν πως αιφνιδιάστηκαν από την εισβολή των Γεωργιανών στη Νότια Οσετία.

Και πως δεν περίμεναν την ρωσική απάντηση.

Λαμβάνοντας υπόψη την αποτυχία μαζικά των αμερικανικών Μέσων του συρμού να δώσουν μια σοβαρή και αμερόληπτη κάλυψη στον πόλεμο του Καυκάσου, την ευκαιρία να επισπεύσει η κυβέρνηση Μπους τα σχέδια να γεμίσει με πυραύλους την Πολωνία και Τσεχία μπορεί κάποιος να βγάλει ασφαλές συμπέρασμα ποιος προσπαθεί να αναβιώσει ψυχροπολεμικό κλίμα.

Όσο η Ρωσία συνέχιζε την «αδιάφορη πολιτική της» επιτρέποντας το ΝΑΤΟ να την περικυκλώνει ήταν αρεστή στη Δύση.

Όταν αρχίσει και η Μόσχα να μοιράζει πυραυλικά συστήματα σε "ασταθείς" ή εχθρικές στο δυτικόκατεστημένο χώρες -ίδες Συρία, Ιράν κλπ τότε να δούμε αν η Ατλαντική Συμμαχία να κάνει πράξη την απειλή της και διακόψει τις σχέσεις της με τη Ρωσία.

Να δούμε τότε τους Ταλιμπάν να ανεφοδιάζονται με ρωσικό οπλισμό, όπως κάποτε οι ΗΠΑ εξόπλιζαν τους αντάρτες του Μπιν Λάντεν εναντίον των "κακών σοβιετικών εισβολέων" στο Αφγανιστάν.

Άσε που θα πρέπει να δούμε πως θα εφοδιάζονται τα ΝΑΤΟϊκά στρατεύματα κατοχής στο Αφγανιστάν… μέ κομμένους τους ρωσικούς δρόμους ανεφοδιασμού.