Ο ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΚΑΙ Η ΑΡΧΟΥΣΑ ΑΝΑΡΧΙΑ

έρημη χώρα…

ΓΡΑΦΕΙ Ο: "ΠΑΠΑ ΗΛΙΑΣ ΥΦΑΝΤΗΣ"

Δεν σπούδασε σε πανεπιστημιακές και φιλοσοφικές σχολές. Σπούδασε στη σχολή της ερήμου. Κι έμαθε να μιλάει τη γλώσσα της. Τη γλώσσα των αγριοπουλιών των αγριολούλουδων και των αστεριών. Τη γλώσσα του Θεού και του σύμπαντος.
Και συγκρίνοντας τη γλώσσα του φυσικού με τη γλώσσα του κοινωνικού περιβάλλοντος, τον τρόμαξε η ερημιά και η βαρβαρότητα του δεύτερου. Με την απληστία και την αρπακτικότητά της και τις τόσες αλλοπρόσαλλες δολιχοδρομίες της.
Και μέσα στην απέραντη ερημιά της κοινωνικής ζούγκλας, ένιωσε την ανάγκη να φωνάξει: Μετανοήστε, αλλάξτε. Αφήστε τους νομικούς λαβυρίνθους και τις παγίδες τους. Κι ακολουθήστε τη βασιλεία του Θεού και τη δικαιοσύνη του.
Και οι άνθρωποι της εποχής του απαυδισμένοι απ' την αδικία και την απανθρωπιά έτρεχαν από παντού να τον ακούσουν. Και τον ρωτούσαν για το τι θα έπρεπε να κάνουν.
Τον ρωτούσαν οι τελώνες. Που έκαναν και τότε τις αυθαιρεσίες, που, συνήθως, κάνουν και κάποιοι σημερινοί υπάλληλοι. Και ο Πρόδρομος, τους έλεγες το αυτονόητο: Να εισπράττετε το νόμιμο και τίποτε, πέραν αυτού.
Και τον ρωτούσαν και οι αστυνομικοί. Και οι απαντήσεις, που τους έδινε θα μπορούσαν να ήταν ολότελα ταιριαστές και για τους αστυνομικούς της σημερινής εποχής. Να μην τρομοκρατείτε το λαό, τους έλεγε («μηδένα διασείσητε») και μην κατασκευάζετε ενόχους («μηδέ συκοφαντήσητε») και μην πλιατσικολογείτε, αλλά να αρκείστε σ' αυτά που ψωνίζετε με το μισθό σας («αρκείσθε τοις οψωνίοις υμών»).
Και στην, αριστοκρατία των Φαρισαίων και Σαδδουκαίων, που, καυχιόντουσαν για την καταγωγή τους απ' τον Αβραάμ, τους έλεγε:
Οχιόπουλα, σε τίποτε δεν σας ωφελεί η καύχησή σας ότι είστε παιδιά του Αβραάμ.
Γιατί ο Θεός μπορεί να κάμει παιδιά του Αβραάμ ακόμη και απ' τις πέτρες. Που σημαίνει ότι μπορεί, κι απ' τους μεγαλύτερους αμαρτωλούς και κακούργους να κάμει αγίους. Κι αν κι εσείς δεν αλλάξετε, έχει έτοιμο το τσεκούρι, για να σας κόψει σύρριζα.
Και η καταλυτική φωνή του έφτασε μέχρι και στα «προσωπικά λερωμένα» το βασιλιά Ηρώδη: «Δεν σου επιτρέπεται, του έλεγε, να έχεις τη γυναίκα του αδελφού σου»! Και, επειδή ο Ηρώδης δεν δεχόταν, όπως οι περισσότεροι εξουσιαστές, ελέγχους στα «προσωπικά λερωμένα» του, τον φυλάκισε και στην επέτειο των γενεθλίων του, τον αποκεφάλισε.
Έτσι ώστε το κεφάλι, που στις εικόνες βλέπουμε τον Πρόδρομο-για τον οποίο ο λόγος-να κρατεί στα χέρια του, να είναι η αιώνια και αδυσώπητη κραυγή μέσα στην ερημιά του κόσμου:
Κραυγή για τους δάσκαλους της αλήθειας και τους αγωνιστές της δικαιοσύνης. Που τους φωνάζει πως μόνο, αν είναι έτοιμοι να θυσιάσουν το κεφάλι τους, μπορούν να είναι πειστικοί, γι' αυτά που λένε και αποτελεσματικοί στα όσα πράττουν. Και κραυγή, που δείχνει πόσο οι εξουσιαστές σέβονται την αλήθεια και τη δικαιοσύνη, που συχνά καπηλεύονται. Και με ποιο τρόπο και ποια μέσα αντιμετωπίζουν εκείνους που ειλικρινά τις υπηρετούν.
Κραυγή τέλος και για τους λαούς. Που, μπορεί ν' αγαπούν τις προφητικές φωνές, αλλά από το άλλο όμως μέρος χειροκροτούν και ζητωκραυγάζουν τους Ηρώδες. Παρόλο που οι Ηρώδες καταπιέζουν και καταληστεύουν τους λαούς. Και αντιμετωπίζουν τους προφήτες τσεκούρια και καρμανιόλες.
Για να είναι έτσι μόνιμα οι φωνές των Προδρόμων, «φωνές βοώντων εν τη ερήμω».
Και οι άνθρωποι μόνιμα να ζούνε σε μια Γη έρημη από δικαιοσύνη και ειρήνη και γεμάτη απ' τα κακουργήματα της άρχουσας αναρχίας…
e-mail:papailiasyfantis@gmail.com