ΜΕΤΑ ΜΑΣ ΦΤΑΙΝΕ ΑΓΓΛΟΙ ΓΑΛΛΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΚΑΙ ΠΟΡΤΟΓΑΛΟΙ Ε? ΟΙ ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ ΦΙΛΟΣΚΟΠΙΑΝΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ!! ΦΤΑΙΝΕ!!

Η ΠΡΟΔΟΤΙΚΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ "ΔΑΥΛΟΥ" ΓΙΑ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ ΤΟ 1992-93 MEXΡΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ !!
Τα κείμενα που ακολουθούν είχαν δημοσιευθεί στον «Δαυλό» πριν 15 χρόνια, την εποχή της αποκορύφωσης της μαζικής υστερίας και των συλλαλητηρίων του ρωμαίικου ποίμνιου για το θέμα των Σκοπίων.
Είχε χαρακτηρισθεί τότε προδοτικό κείμενο και μέχρις ενός σημείου, όπως αποδεικνύεται και σε ιστοσελίδες του Διαδικτύου, που χρησιμοποιούν διάφοροι ελληναράδες, εξακολουθούν να το θεωρούν προδοτικό και σήμερα.
Η αναδημοσίευση γίνεται χωρίς κανένα απολύτως σχόλιο.
Η ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΤΑ ΣKΟΠΙΑ
Το Ρωμαίικο, ο Μέγας Αλέξανδρος και τα Σκόπια...
Αν βρεθήτε σ’ ένα κύκλο 5-10 ανθρώπων με κάποιο επίπεδο σοβαρότητας, κάνετε ένα «τέστ»: Ζητήστε από τον καθένα να σας πουν, τι περιεχόμενο δίνουν στις έννοιες «Ελλάς» και «Έλλην». Θα διαπιστώσετε, ότι οι περισσότεροι αντιλαμβάνονται την πρώτη έννοια μόνο από την κρατική-εδαφική-γεωγραφική σκοπιά και την δεύτερη αντιστοίχως («Έλλην» = ο πολίτης που κατοικεί στο «Ελληνικό» κράτος). Πιθανώς κάποιος η κάποιοι με ευρύτερη αντίληψη να προσθέσουν κάποια συμπληρώματα σχετικά με την ιστορία, την παράδοση, την φυλή και τον πολιτισμό μας η με την γλώσσα μας (π.χ. «Έλλην» είναι ακόμη ο «Έλλην της Διασποράς» η «αυτός που μιλάει ελληνικά» κ.λπ.). Αν τους ρωτήσετε στη συνέχεια, αν μπορούν να θεωρήσουν π.χ. τους κατοίκους του Κράτους των Σκοπίων «Έλληνες», η απάντηση όλων η σχεδόν όλων θα είναι κατηγορηματικά αρνητική. Οπωσδήποτε το γενικό πόρισμα του «γκάλλοπ» θα αποδεικνύει την «κοινή πεποίθηση» για την καθαρά εξουσιαστική-κρατιστική έννοια του «Ελληνικού», την «ιδιοκτησιακή», θα έλεγα, έννοια, που με απλή διατύπωση θα μπορούσε να συνοψισθεί ως εξής:
– Η «Ελλάς» και οι «Έλληνες» είναι ιδιοκτησία μας. Όποιος τολμήσει να διεκδικήσει και για τον εαυτό του αυτά τα δύο πράγματα, είναι αντίζηλος-αντίδικός μας – και εχθρός μας.
Υποθέστε τώρα, ότι αύριο η Άγκυρα αποφασίζει να μετονομάσει την επικράτειά της από «Τουρκία» σε «Ιωνία» π.χ. και τους υπηκόους της από «Τούρκους» σε «Ίωνες», είτε επικαλούμενη είτε όχι κάποια ιστορικά επιχειρήματα. [Μια μικρή παρέκβαση: Η υπόθεση αυτή δεν είναι εντελώς φανταστική. Υπάρχουν πολλά φαινόμενα στην πνευματική και ιδεολογική ζωή της σημερινής Τουρκίας, που στοιχειοθετούν την ύπαρξη τάσεως που καλλιεργεί την ιδέα ότι απόγονοι των Ιώνων είναι οι «Τούρκοι» και θεωρεί πνευματική της κληρονομιά π.χ. τις ελληνικές αρχαιότητες της Μικράς Ασίας, τον Όμηρο και τους μεγάλους Ίωνες, Αιολείς κ.λπ. η ακόμη το μεγαλείο του Βυζαντίου.]
Τίθεται ένα φοβερό πολιτικό δίλημμα: Ποιά πρέπει να είναι η στάση της Ελλάδος έναντι μιας (υποθετικής) ελληνωνυμίας της Τουρκίας και των Τούρκων; Η προαναφερθείσα κρατιστική-ιδιοκτησιακή, η εχθρική δηλαδή; – η μήπως:... Σας αφήνω εδώ να σκεφθείτε. Να σκεφθείτε... Για να απαλλαγείτε από την φοβερή προκατάληψη και διανοητική στρέβλωση που μας έχει καλλιεργήσει-προκαλέσει το θλιβερό Ρωμαίικο Κρατίδιο, θα σας υποδείξω να κάνετε κάποιες υποθέσεις, όπως: ποιά θα ήταν η συμφέρουσα πολιτική του Παρισίου, αν π.χ. το Βέλγιο δήλωνε ότι μετονομάζεται σε Γαλλία η η συμφέρουσα πολιτική του Τελ-Αβίβ, αν οι Παλαιστίνιοι δήλωναν ότι μετονομάζονται σε Εβραίους η Ιουδαίους η Ισραηλίτες κ.λπ.
Πιθανώς οι «παράξενες» αυτές σκέψεις που διατυπώνω εδώ να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι γράφοντας αυτά παίζω η παραδοξολογώ. Για να καταλάβετε ότι μιλώ σοβαρώτατα, θα σας ανακαλέσω στην καυτή πραγματικότητα: Τα Σκόπια θέλουν να λέγωνται Μακεδονία και οι υπήκοοί τους Μακεδόνες. Τι πολιτικά ενδείκνυται για την κυβέρνηση της Αθήνας (αν είναι ελληνική) και εμάς τους υπηκόους της (αν είμαστε Έλληνες); Αυτό που γίνεται σήμερα – η...;
Η π.χ. η Αθήνα να ευχαριστήσει με αποστολή ειδικής αντιπροσωπείας την κυβέρνηση των Σκοπίων για την απόφασή της; να διαβεβαιώσει τους κατοίκους του αδελφού κράτους ότι πράγματι είναι Μακεδόνες; να χρηματοδοτήσει την ίδρυση Μουσείων, όπου να συγκεντρωθεί οτιδήποτε μακεδονικό υπάρχει (να είσθε βέβαιοι, ότι δεν υπάρχει τίποτε το σοβαρό σλαβικό η αλβανικό η βουλγαρικό η αθιγγανικό κ.λπ.); να διατάξει τους θλιβερούς γλωσσολόγους μας να επιδιώξουν να συμμετάσχουν στην σύνταξη του μακεδονικού λεξικού; να δωρήσει όσους μπορεί περισσότερους ανδριάντες του Μεγάλου Αλεξάνδρου, του Φιλίππου, του Αριστοτέλους κ.λπ., ώστε να κυριαρχούν στις πλατείες των πόλεων και των χωριών της χώρας; να συνάψει πλήθος συμφωνιών οικονομικής, τεχνικής, εμπορικής, πολιτιστικής συνεργασίας; να καθιερώσει απόλυτη ελευθεροκοινωνία μεταξύ των δύο Κρατών; να στείλει τους εδώ επιχειρηματίες, εξασφαλίζοντάς τους ένα νομικό πλαίσιο μιας συνθήκης που να τους παρέχει κάθε δυνατή ενθάρρυνση και κάθε δυνατό πλεονέκτημα, για να ιδρύσουν εκεί οικονομικές μονάδες; να κάνη σαφές ότι τυχόν εξωτερική επιβουλή κατά των Σκοπίων θα εύρει στρατιωτικά αντιμέτωπη την Αθήνα; να στείλει αφειδώς βοήθεια ανθρωπιστικού, ιατροφαρμακευτικού, εκπαιδευτικού χαρακτήρος; να...; να...;
Αλλά τι λέω; Το Ρωμαίικο Κρατίδιο, που με την εδαφική αντίληψή του περί Ελλάδος επί των ημερών του επέτυχε τον άθλο να ξεριζώσει οριστικά όλες τις ακμάζουσες χωρίς διακοπή από τα πανάρχαια χρόνια εστίες του ελληνισμού στην Ιωνία, την Κωνσταντινούπολη, τον Πόντο, την Καππαδοκία, την Ανατολική Ρωμυλία, την Κύπρο, τα Σκόπια (ναι, τα Σκόπια!) –άθλο που δεν πέτυχαν ούτε οι Ρωμαίοι ούτε οι Τούρκοι στους αιώνες που ήταν αυτοί κατακτητές και δεν υπήρχε το Ρωμαίικο Κράτος– το μισελληνικό Ρωμαίικο Κρατίδιο, λέω, έχει στήσει εδώ, μέσα στην επικράτειά του, έναν όλο-κι-όλον ανδριάντα του Μ. Αλεξάνδρου και κανέναν απολύτως του Φιλίππου, για να μην χαλάει η διάθεση αυτών που κρύβονται από πίσω του όταν βλέπουν κάτι που θα τους θυμίζει το αρχαίο Ελληνικό Μεγαλείο... και εγώ του ζητάω τώρα να γεμίσει τις πόλεις και τα χωριά των Σκοπίων με τέτοια αγάλματα;
Μετέωρος
(«Δαυλός», τ. 123, Μάρτιος 1992, σσ. 7105-7106.)